สุภาษิต 13:1-25
สุภาษิต 13:1-25 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
ลูกชายที่ฉลาดย่อมฟังคำสั่งสอนของพ่อ แต่คนหยิ่งจองหองไม่ยอมฟังคำตักเตือน คนดีจะได้กินผลดีที่เกิดจากคำพูดของเขา แต่คนหลอกลวงนั้นหิวกระหายความโหดร้าย คนที่ระวังปาก รักษาชีวิตตน แต่คนพูดมาก ทำลายตัวเอง คนขี้เกียจจะหิว แต่ไม่มีอะไรจะกิน แต่คนขยันจะมีกินอย่างอิ่มหนำ คนที่ทำตามใจพระเจ้าเกลียดการโกหก แต่คนชั่วทำสิ่งที่น่าอับอายและน่าอัปยศอดสู การทำสิ่งที่พระเจ้าชอบใจ จะปกป้องคนที่เดินในทางบริสุทธิ์ แต่ความชั่วจะโค่นล้มคนบาป คนหนึ่งแสร้งทำเป็นรวย แต่ไม่มีอะไรเลย อีกคนหนึ่งแสร้งทำเป็นจน แต่กลับมีสมบัติมากมาย ความร่ำรวยของคนๆหนึ่ง สามารถใช้เป็นค่าไถ่ชีวิตเขาได้ แต่คนยากจนไม่ถูกเรียกค่าไถ่ แสงสว่างของคนที่ทำตามใจพระเจ้าส่องแสงเจิดจ้า แต่ตะเกียงของคนชั่วดับมอดไป ความหยิ่งยโสทำให้เกิดการทะเลาะวิวาท แต่คนที่ยอมรับคำแนะนำ จะมีสติปัญญา ความมั่งคั่งที่ได้มาจากการฉ้อโกง จะร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ แต่คนที่สะสมความมั่งคั่งจากการทำงานหนัก จะมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความหวังที่คอยแล้วคอยเล่าทำให้ท้อใจ แต่ความหวังที่เป็นจริงขึ้นมา เป็นเหมือนต้นไม้แห่งชีวิต คนที่ดูถูกคำแนะนำ นำความหายนะมาสู่ตน แต่คนที่เคารพคำสั่งสอนจะได้รับรางวัล คำสอนของคนฉลาดเป็นแหล่งน้ำแห่งชีวิต เพื่อคนจะได้หลีกเลี่ยงจากกับดักแห่งความตาย คนรู้จักคิดย่อมเป็นที่นิยมชมชอบ แต่หนทางของคนไม่ซื่อ เป็นความหายนะของเขาเอง คนฉลาดหลักแหลมทำทุกอย่างด้วยความรู้ แต่คนโง่อวดโง่ ผู้ส่งข่าวที่พึ่งไม่ได้จะนำความเดือดร้อนมาให้ แต่ผู้ส่งข่าวที่เชื่อถือได้จะนำการเยียวยามาให้ คนที่ไม่สนใจคำตักเตือน จะยากจนและเสียหน้า แต่คนที่ยอมรับคำตักเตือน จะเป็นที่นับถือ ความหวังที่เป็นจริง จะหวานชื่นใจ แต่การทิ้งความชั่ว เป็นรสชาติที่จืดชืดไม่เอาไหนสำหรับคนโง่ คบคนฉลาดก็จะกลายเป็นคนฉลาดไปด้วย คบคนโง่ ก็จะเจอกับอันตราย ปัญหาไล่ตามคนบาป แต่ความรุ่งเรืองเป็นรางวัลของคนดี คนดีจะทิ้งมรดกให้แก่ลูกหลาน แต่ทรัพย์สมบัติของคนบาป จะตกเป็นของคนที่ทำตามใจพระเจ้า ผืนดินที่ไม่ได้เพาะปลูกของคนยากจน อาจจะให้ผลผลิตมากมายก็ได้ แต่บางครั้งมันก็ถูกทำลายไปเพราะความไม่ยุติธรรม คนที่ยั้งไม้เรียวไว้ ก็เกลียดชังลูก แต่คนที่รักลูกจะไม่เพิกเฉยต่อการตีสอนลูก คนที่ทำตามใจพระเจ้าจะได้กินอย่างอิ่มหนำ แต่ท้องของคนชั่วจะหิวโหยต่อไป
สุภาษิต 13:1-25 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
บุตรชายที่มีปัญญาฟังคำสั่งสอนของบิดาตน แต่คนที่ชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำว่ากล่าว คนกินของดีจากผลแห่งปากของตน แต่ความต้องการของคนทรยศก็คือความโหดร้าย คนที่ระแวดระวังปากย่อมรักษาชีวิตของตน ส่วนคนที่เปิดริมฝีปากกว้างก็มาถึงความพินาศ ความต้องการของคนเกียจคร้านก็มีอยู่ แต่จะไม่ได้อะไรเลย ส่วนความต้องการของคนขยันจะได้รับการตอบสนองอย่างจุใจ คนชอบธรรมเกลียดการพูดเท็จ แต่คนอธรรมประพฤติเสื่อมเสียและน่ารังเกียจ ความชอบธรรมคุ้มครองผู้ที่ทางของเขาไร้ตำหนิ แต่ความอธรรมจะทำลายคนบาป มีคนที่ทำทีว่ามั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลย และมีคนที่ทำทีว่ายากจน แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย ค่าไถ่ชีวิตของคนคือความมั่งคั่งของเขา แต่คนยากจนจะไม่ได้ยินคำข่มขู่เอาค่าไถ่ แสงสว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์ แต่ประทีปของคนอธรรมจะถูกดับ ความโอหังมีแต่ก่อให้เกิดการวิวาท แต่ปัญญาอยู่กับผู้ที่รับคำแนะนำ ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเร็วจะร่อยหรอหมดไป แต่คนที่เก็บเล็กผสมน้อยจะมีมากขึ้น ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้อ่อนใจ แต่การสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต คนที่ดูหมิ่นพระวจนะก็ทำลายตนเอง แต่คนที่นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ คำสอนของคนมีปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต เพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้ ความฉลาดทำให้ได้รับความโปรดปราน แต่หนทางของคนทรยศนั้นไม่ราบเรียบ คนสุขุมทุกคนทำการด้วยความรู้ แต่คนโง่ย่อมเผยความโง่ของตน ผู้สื่อสารอธรรมย่อมนำไปสู่ความลำบาก แต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้ ความยากจนและความอัปยศมาถึงคนที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอน แต่คนที่สนใจคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณ แต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่ คนที่เดินกับคนมีปัญญาจะกลายเป็นคนมีปัญญา แต่เพื่อนของคนโง่จะถูกทำลาย สิ่งเลวร้ายตามติดคนบาป แต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม คนดีย่อมทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลาน แต่ทรัพย์สมบัติของคนบาปนั้นถูกเก็บไว้ให้คนชอบธรรม แม้อาหารมากมายอยู่ในที่ดินของคนยากจน แต่มันถูกกวาดไปโดยความอยุติธรรม คนที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน แต่คนที่รักเขาย่อมหมั่นตีสอนเขา คนชอบธรรมรับประทานอิ่ม แต่ท้องของคนอธรรมขาดอาหาร
สุภาษิต 13:1-25 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
บุตรชายที่ฉลาดฟังคำสั่งสอนของบิดาตน แต่คนมักเยาะเย้ยไม่ฟังคำขนาบ คนจะกินของดีจากผลปากของตน แต่จิตใจของคนละเมิดจะกินความทารุณ บุคคลที่ระแวดระวังปากของเขาจะสงวนชีวิตของเขา แต่บุคคลที่เปิดริมฝีปากกว้างก็จะมาถึงความพินาศ วิญญาณของคนเกียจคร้านยังอยากอยู่ แต่ไม่ได้อะไรเลย ฝ่ายวิญญาณของคนขยันจะอ้วนพี คนชอบธรรมเกลียดความเท็จ แต่คนชั่วร้ายประพฤติน่ารังเกียจและน่าอดสู ความชอบธรรมระแวดระวังผู้ที่ทางของเขาเที่ยงธรรม แต่ความชั่วร้ายคว่ำคนบาป คนที่ว่าตนมั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลยก็มี คนที่ว่าตนเป็นคนจน แต่มีทรัพย์ศฤงคารเป็นอันมากก็มีอยู่ ค่าไถ่ชีวิตของคนคือทรัพย์ศฤงคารของเขา แต่คนยากจนไม่ฟังคำติเตียน สว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์ แต่ประทีปของคนชั่วร้ายจะถูกดับ เพราะความทะนงตัวเท่านั้นการวิวาทจึงเกิดขึ้น แต่ปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ที่รับคำแนะนำ ทรัพย์ศฤงคารที่ได้มาโดยโชคลาภจะยอบแยบลง แต่บุคคลที่ส่ำสมโดยการงานจะได้เพิ่มพูนขึ้น ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้ใจเจ็บช้ำ แต่ความปรารถนาที่สำเร็จแล้วเป็นต้นไม้แห่งชีวิต บุคคลผู้ดูหมิ่นพระวจนะจะถูกทำลาย แต่บุคคลผู้เกรงกลัวพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ กฎเกณฑ์ของปราชญ์เป็นน้ำพุแห่งชีวิต เพื่อจะออกไปให้พ้นจากบ่วงของความมรณา ความเข้าใจที่ดีก็ได้รับความโปรดปราน แต่หนทางของคนละเมิดก็ยากนัก บรรดาคนที่หยั่งรู้กระทำทุกอย่างด้วยความรู้ แต่คนโง่ก็อวดความโง่ของตน ผู้สื่อสารที่ชั่วร้ายหลงไปในความร้าย แต่ทูตที่สัตย์ซื่อนำการรักษามาให้ ความยากจนและความอดสูมาถึงบุคคลที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอน แต่บุคคลที่สนใจคำตักเตือนก็ได้รับเกียรติ ความปรารถนาที่สัมฤทธิ์ผลเป็นสิ่งหอมหวานสำหรับจิตวิญญาณ แต่เป็นความสะอิดสะเอียนแก่คนโง่ที่จะละเสียจากความชั่วร้าย บุคคลที่เดินกับปราชญ์จะกลายเป็นคนฉลาด แต่เพื่อนฝูงของคนโง่จะถูกทำลาย ความชั่วร้ายตามติดคนบาป แต่คนชอบธรรมจะได้รับความดีเป็นบำเหน็จ คนดีก็ละมรดกไว้ให้แก่หลานๆ แต่ทรัพย์ศฤงคารของคนบาปนั้นส่ำสมไว้ให้คนชอบธรรม ดินที่คนยากจนไถไว้ก็เกิดผลอุดม แต่สิ่งของถูกทำลายได้เพราะขาดความยุติธรรม บุคคลที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน แต่ผู้ที่รักเขาพยายามตีสอนเขาทันเวลา คนชอบธรรมรับประทานได้จนพอใจ แต่ท้องของคนชั่วร้ายจะหิว
สุภาษิต 13:1-25 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
บุตรชายที่ฉลาดฟังคำเตือนสติของบิดาตน แต่คนมักเยาะเย้ยไม่ฟังคำขนาบ คนดีกินของดีจากผลปากของตน แต่ความปรารถนาของคนทรยศก็เพื่อความทารุณ บุคคลที่ระแวดระวังปากของเขาจะสงวนชีวิตของเขา บุคคลที่เปิดริมฝีปากกว้างก็มาถึงความพินาศ วิญญาณของคนเกียจคร้านยังอยากอยู่ แต่ไม่ได้อะไรเลย ฝ่ายวิญญาณของคนขยันจะอ้วนพี คนชอบธรรมเกลียดความเท็จ แต่คนชั่วร้ายประพฤติน่าอับอายและน่าอดสู ความชอบธรรมระแวดระวังผู้ที่ทางของเขาเที่ยงธรรม แต่บาปคว่ำคนชั่วร้าย คนที่ว่าตนมั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลยก็มี คนที่ว่าตนเป็นคนจน แต่มีทรัพย์ศฤงคารเป็นอันมากก็มีอยู่ ค่าไถ่ชีวิตของคนคือทรัพย์ศฤงคารของเขา แต่คนยากจนไม่มีอะไรเป็นค่าไถ่ สว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์ แต่ประทีปของคนชั่วร้ายจะถูกดับ เพราะความทะลึ่งผู้ประมาทจึงก่อวิวาท แต่ปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ที่รับคำแนะนำ ทรัพย์ศฤงคารที่ได้มาอย่างเร่งร้อนจะยอบแยบลง แต่บุคคลที่ส่ำสมทีละเล็กทีละน้อยจะได้เพิ่มพูนขึ้น ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้ใจเจ็บช้ำ แต่ความปรารถนาที่สำเร็จแล้วเป็นต้นไม้แห่งชีวิต บุคคลผู้ดูหมิ่นพระวจนะ นำการทำลายมาถึงตนเอง แต่บุคคลผู้นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ คำสอนของปราชญ์เป็นน้ำพุแห่งชีวิต เพื่อให้หลีกจากบ่วงของความมรณา มีสามัญสำนึกที่ดีก็ได้รับความโปรดปราน แต่หนทางของคนที่ไม่ซื่อเป็นความย่อยยับของเขา คนที่หยั่งรู้กระทำทุกอย่างด้วยความรู้ แต่คนโง่ก็อวดความโง่ของตน ผู้สื่อสารไม่ดีก็เอาคนจุ่มลงไปในความลำบาก แต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้ ความยากจนและความอดสูมาถึงบุคคลที่เพิกเฉยต่อ คำเตือนสติ แต่บุคคลที่สนใจคำตักเตือนก็ได้รับเกียรติ ความปรารถนาที่สำเร็จเป็นของหวานสำหรับวิญญาณ แต่ที่จะหันเสียจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียด น่าชังของคนโง่ บุคคลที่เดินกับปราชญ์ ก็กลายเป็นคนฉลาด แต่เพื่อนฝูงของคนโง่จะรับภยันตราย ความเคราะห์ร้ายตามติดคนบาป แต่ความเจริญรุ่งเรืองให้บำเหน็จแก่คนชอบธรรม คนดีก็ละมรดกไว้ให้แก่หลานๆ แต่ทรัพย์ศฤงคารของคนบาปนั้นส่ำสมไว้ให้คนชอบธรรม ดินของคนยากจนที่ไถทิ้งไว้ก็เกิดผลอุดม แต่มันถูกกวาดไปตามความอยุติธรรม บุคคลที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน แต่ผู้ที่รักเขาพยายามตีสอนเขา คนชอบธรรมรับประทานได้จนพอใจ แต่ท้องของคนชั่วร้ายก็หิว
สุภาษิต 13:1-25 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
ลูกที่ฉลาดรับฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ แต่คนชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำเตือนสติ คนเราอิ่มเอมกับผลดีจากวาจาของตน แต่คนอสัตย์กระหายหาความโหดร้าย ผู้ที่ระวังปากก็สงวนชีวิตของตน แต่ผู้ที่พูดพล่อยๆ จะถึงแก่หายนะ คนขี้เกียจกระหายหาแต่ไม่ได้ ส่วนชีวิตของคนขยันมีแต่สมปรารถนา คนชอบธรรมเกลียดคำโกหก แต่คนชั่วทำให้ตัวเองฉาวโฉ่และอับอายขายหน้า ความชอบธรรมปกป้องทางของคนไร้ที่ติ แต่ความชั่วร้ายพลิกคว่ำทางของคนบาป บางคนวางท่าร่ำรวยแต่ไม่มีอะไร แต่บางคนทำทีว่ายากจนแต่กลับมีทรัพย์สมบัติมากมาย ทรัพย์สมบัติอาจใช้เป็นค่าไถ่ชีวิตคน แต่คนจนไม่เคยถูกข่มขู่เรียกค่าไถ่ ความสว่างของคนชอบธรรมส่องแสงสดใส แต่ประทีปของคนชั่วจะถูกดับไป ความหยิ่งยโสมีแต่นำไปสู่การวิวาท แต่ปัญญาพบได้ในผู้ที่รับฟังคำแนะนำ เงินทุจริตร่อยหรอลงเรื่อยๆ แต่ผู้ที่เก็บออมทีละน้อยทำให้เงินเพิ่มพูนขึ้น ความหวังที่ถูกประวิงไว้ทรมานจิตใจคน แต่ความสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต ผู้ที่ลบหลู่คำสั่งสอนจะได้รับความหายนะ แต่ผู้ที่ยำเกรงคำบัญชาก็ได้รับบำเหน็จ คำสอนของปราชญ์เป็นน้ำพุแห่งชีวิต ช่วยให้คนพ้นจากบ่วงความตาย วิจารณญาณที่ดีจะนำไปสู่ความโปรดปราน แต่ทางของคนอสัตย์นำไปสู่ความพินาศ คนฉลาดหลักแหลมทุกคนมีความรู้เป็นเกราะ แต่คนโง่เขลาโอ้อวดความโง่ของตน คนส่งข่าวที่ชั่วร้ายจะย่อยยับ แต่ทูตที่เชื่อถือได้นำการเยียวยามา ผู้ที่ไม่ใส่ใจคำสั่งสอนจะยากจนและอับอาย แต่ผู้ที่รับฟังคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ ความสมปรารถนาเป็นที่ชื่นใจแก่วิญญาณ ส่วนคนโง่ชิงชังการหันจากความชั่วร้าย คบกับคนฉลาดแล้วจะฉลาด ข้องแวะกับคนโง่จะพบกับความเลวร้าย เคราะห์ร้ายไล่ตามคนบาป แต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม คนดีทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลาน แต่คนบาปสะสมทรัพย์สมบัติไว้ให้คนชอบธรรม ที่นาที่ไม่ได้ไถหว่านยังให้พืชผลแก่คนยากจน แต่ความอยุติธรรมกวาดเอาไปหมด ผู้ที่ไม่ยอมใช้ไม้เรียวก็เกลียดชังลูกของตน แต่ผู้ที่รักลูกก็ใส่ใจอบรมสั่งสอนเขา คนชอบธรรมได้กินจนหนำใจ แต่คนชั่วหิวจนท้องกิ่ว
สุภาษิต 13:1-25 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
ลูกที่มีสติปัญญายอมรับคำสั่งสอนของบิดา แต่คนที่เย้ยหยันไม่ฟังการห้ามปราม คนจะรับสิ่งดีๆ ได้ ก็จากผลที่มาจากคำพูดของเขา แต่ในจิตใจของบรรดาผู้ไม่ซื่อตรงคือความโหดร้าย คนที่ระวังปากของตนก็ระวังชีวิตของตน คนที่เปิดปากของตนกว้างย่อมนำความเสียหายมาสู่ตนเอง จิตใจของคนเกียจคร้านมีความอยากได้ แต่ก็จะไม่มีวันได้ ส่วนจิตใจของคนขยันได้รับตอบสนองอย่างเพียบพร้อมบริบูรณ์ ผู้มีความชอบธรรมเกลียดคำหลอกลวง แต่คนชั่วร้ายปฏิบัติอย่างน่าขยะแขยงและน่าอับอาย ความชอบธรรมจะปกปักรักษาทางของผู้ที่ไร้ข้อตำหนิ แต่ความชั่วย่อมนำความสูญเสียมาสู่คนบาป มีคนทำทีว่าเป็นผู้มั่งมีแต่ก็ไม่มีอะไรเลย ส่วนอีกคนทำทีว่าตนยากไร้กลับมีทรัพย์มหาศาล ความมั่งมีของคนคนหนึ่งจะไถ่ชีวิตของเขาได้ แต่สำหรับคนยากไร้จะไม่มีใครขู่เข็ญ ขณะที่แสงสว่างของบรรดาผู้มีความชอบธรรมส่องแสงเจิดจรัส ตะเกียงของบรรดาผู้ชั่วร้ายจะดับลง ความหยิ่งยโสมีแต่จะเป็นเหตุให้เกิดการทะเลาะวิวาท แต่สติปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ที่รับคำปรึกษา ความมั่งมีที่ได้มาโดยฉับพลันจะหมดไปอย่างรวดเร็ว แต่คนที่ได้มาจากการสะสมทีละเล็กละน้อยก็จะเพิ่มพูนขึ้น ความหวังที่มีอุปสรรคขวางกั้นทำให้ท้อใจ แต่ความต้องการที่ได้ดั่งใจปรารถนาคือต้นไม้แห่งชีวิต คนที่ดูหมิ่นคำแนะนำจะประสบกับความลำบาก แต่คนที่เกรงกลัวคำสั่งสอนจะได้รับรางวัล การสั่งสอนอันถูกหลักของผู้มีสติปัญญาคือน้ำพุแห่งชีวิต เพื่อให้คนหลีกลี้ไปจากกับดักแห่งความตาย ความเข้าใจดีทำให้เกิดความพอใจ แต่วิถีทางของคนชั่วร้ายนำไปสู่ความพินาศ คนฉลาดรอบคอบประพฤติในทางของผู้มีความรู้เสมอ แต่คนโง่เผยให้เห็นความโง่ของตน ผู้ส่งข่าวที่ชั่วร้ายก่อให้เกิดความลำบาก แต่ผู้ส่งข่าวที่ไว้ใจได้นำมาซึ่งการบำบัดรักษา ความยากไร้และความอับอายเป็นของผู้ละเลยการสั่งสอน แต่คนที่เอาใจใส่ต่อคำตักเตือนจะได้รับการยกย่อง สิ่งที่สำเร็จตามความปรารถนาช่างหวานฉ่ำต่อจิตวิญญาณ แต่หลีกเลี่ยงการทำความชั่วเป็นสิ่งที่คนโง่ทนไม่ได้ คนที่เดินไปกับบรรดาผู้มีสติปัญญาก็จะเป็นผู้มีสติปัญญา แต่เพื่อนของบรรดาคนโง่จะต้องทนทุกข์ต่อภัยอันตราย ความชั่วตามล่าบรรดาคนบาป แต่ผู้มีความชอบธรรมจะได้รับความมั่งมีเป็นรางวัล คนดีมีมรดกเก็บไว้ได้จนถึงหลานๆ ของตนเอง แต่สิ่งที่คนบาปมีก็ถูกสะสมไว้สำหรับผู้มีความชอบธรรม ไร่นาของคนยากไร้อาจจะผลิตพืชผลได้มาก แต่กลับถูกทำลายสิ้นเมื่อไม่ได้รับความยุติธรรม คนที่ยั้งไม้เรียวไว้เป็นคนที่เกลียดชังลูกของตน แต่คนรักลูกฝึกให้เขามีวินัยแต่เนิ่นๆ ผู้มีความชอบธรรมจะมีมากพอที่จะรับประทานได้จนอิ่มหนำ แต่ท้องของคนชั่วร้ายมีแต่ความหิวโหย