สุภาษิต 17:1-28
สุภาษิต 17:1-28 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
เศษเสี้ยวอาหารที่เย็นชืดพร้อมกับความสงบสุข ดีกว่าบ้านที่มีงานฉลองกันเต็มที่พร้อมกับการทะเลาะวิวาท คนรับใช้ที่ฉลาดจะปกครองลูกที่ไม่เอาถ่าน และเขาจะได้รับส่วนแบ่งมรดกเหมือนลูกคนหนึ่ง มนุษย์ใช้เบ้าหลอมทดสอบเงิน และใช้เตาถลุงทดสอบทองคำ แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทดสอบจิตใจ คนชั่วสนใจฟังวาจาชั่ว คนโกหกใส่ใจฟังคำพูดมุ่งร้าย ผู้ที่เย้ยหยันคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขา ผู้ที่ดีใจเมื่อคนอื่นเผชิญภัยพิบัติจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ ลูกหลานเป็นมงกุฎของคนชรา และพ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ หากวาจาคมคายไม่เหมาะกับคนโฉดเขลา คำโกหกยิ่งไม่เหมาะกับผู้นำสักเท่าใด! สินบนเป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับผู้ให้ ไม่ว่าจะหันไปหาใครเขาก็คิดว่าจะสำเร็จ ผู้ที่ส่งเสริมความรักก็ลบความบาดหมาง ผู้ที่ฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ทำให้เพื่อนสนิทหมางใจกัน ว่ากล่าวตักเตือนคนรู้จักคิดเพียงครั้งเดียว ได้ผลกว่าเฆี่ยนหลังคนโง่ร้อยที คนชั่วส่งเสริมให้คนกบฏต่อพระเจ้า แต่ยมทูตที่ไร้ความปรานีจะถูกส่งไปสู้กับเขา ให้ไปพบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไป ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา หากผู้ใดตอบแทนความดีด้วยความชั่ว ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของเขา เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนทำให้เขื่อนร้าว ฉะนั้นจงหยุดโต้เถียงก่อนจะเกิดการวิวาท การปล่อยคนผิดให้ลอยนวลและการลงโทษคนบริสุทธิ์ ทั้งสองอย่างนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชัง เงินในมือของคนโง่จะมีประโยชน์อะไร เพราะถึงเขาซื้อสติปัญญาได้ แต่เขาก็ไม่มีปัญญาเรียนรู้มัน? เพื่อนมีความรักความหวังดีให้ทุกเวลา และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันในยามทุกข์ยาก คนสิ้นคิดจับมือวางมัดจำ และค้ำประกันให้เพื่อนบ้าน ผู้ที่รักการทะเลาะวิวาทก็รักบาป ผู้ที่หยิ่งยโสก็หาความย่อยยับใส่ตัว คนที่มีจิตใจคดโกงย่อมไม่เจริญ คนที่ลิ้นตลบตะแลงจะตกที่นั่งลำบาก น่าเศร้าที่มีลูกเป็นคนโฉดเขลา พ่อของคนโง่ไร้สำนึกไม่มีความสุข จิตใจที่เป็นสุขเป็นยาขนานเอก แต่วิญญาณที่ร้าวรานทำให้ใจกายห่อเหี่ยว คนชั่วแอบรับสินบน เพื่อบิดเบือนความยุติธรรม คนที่มีวิจารณญาณมีสติปัญญาอยู่ใกล้ตัว แต่คนโง่กวาดตาหาไปสุดโลก ลูกชายที่โฉดเขลาทำให้พ่อโศกเศร้า และทำให้แม่ผู้ให้กำเนิดขมขื่น หากการลงโทษคนบริสุทธิ์เป็นเรื่องไม่ดี การโบยตีเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์สุจริตจะแย่ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด ผู้ที่มีความรู้ก็ระวังปาก ผู้ที่มีความเข้าใจก็ใจเย็น เมื่อคนโง่ยั้งปากไว้ คนก็คิดว่าเขาฉลาด ถ้าเขาสงบปากสงบคำไว้ก็ยังนับว่ารู้จักคิด
สุภาษิต 17:1-28 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
มีแค่เปลือกขนมปังแห้งเป็นอาหารในที่เงียบสงบ ยังดีกว่าอยู่ในบ้านที่เต็มไปด้วยงานเลี้ยงพร้อมกับการทะเลาะวิวาท ทาสที่รู้จักคิดจะปกครองอยู่เหนือลูกของเจ้านายที่ทำตัวไร้ค่า เขาจะได้รับส่วนแบ่งในมรดกร่วมกับลูกของเจ้านาย เบ้าหลอมมีไว้สำหรับทดสอบเงิน เตาหลอมมีไว้สำหรับทดสอบทองคำ แต่ผู้ทดสอบจิตใจคือพระยาห์เวห์ คนที่สนใจฟังคำพูดชั่วร้ายก็เป็นคนชั่วเหมือนกัน คนที่ฟังคำพูดใส่ร้ายก็เลวพอๆกับคนโกหก คนเยาะเย้ยคนจน ก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา คนที่ดีใจเมื่อเห็นคนอื่นโชคร้าย ย่อมหนีการลงโทษไปไม่พ้น พวกหลานๆเป็นมงกุฎของคนแก่เฒ่า พ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ การพูดดีเลิศไม่ใช่นิสัยของคนโง่ การพูดโกหกยิ่งไม่ใช่นิสัยของคนชั้นผู้นำ คนที่ให้สินบนคิดว่าสินบนคือหินนำโชค เพราะไม่ว่าเขาหันไปทางไหน ก็ประสบความสำเร็จ คนที่ปกปิดความผิดของคนอื่นไว้รักษามิตรภาพ ส่วนคนที่เล่าความผิดของเพื่อนให้คนอื่นฟังก็ทำลายมิตรภาพ ต่อว่าคนหัวไวแค่ครั้งเดียว ก็ยังได้ผลมากกว่าตีคนโง่ร้อยครั้ง คนชั่วนั้นก็คิดแต่การกบฏ แต่พระเจ้าจะส่งคนโหดเหี้ยมไปลงโทษเขา พบกับแม่หมีที่ลูกของมันถูกขโมยไป ยังดีกว่าพบกับคนโง่ที่กำลังทำสิ่งโง่ๆอยู่ ใครก็ตามที่ตอบแทนความดีด้วยความชั่ว ครัวเรือนของเขาจะเจอแต่เรื่องชั่วร้ายเสมอ การเริ่มต้นทะเลาะวิวาทเป็นเหมือนเจาะรูที่เขื่อน ดังนั้น หยุดเสียก่อนที่มันจะปะทุออกมา พระยาห์เวห์ขยะแขยง คนที่ตัดสินให้คนชั่วพ้นผิด และคนที่ตัดสินให้คนบริสุทธิ์รับโทษ เงินในมือคนโง่จะมีประโยชน์อะไร เขาจะซื้อปัญญาได้หรือ ในเมื่อเขาไม่มีสมองคิด เพื่อนแท้ก็รักกันอยู่เสมอ ส่วนพี่น้องนั้นก็เกิดมาเพื่อช่วยเหลือกันในยามทุกข์ยาก มีแต่คนไม่มีสมองคิดเท่านั้นที่ไปจับมือ ค้ำประกันให้กับเพื่อนบ้าน คนที่ชอบหาเรื่อง ก็ชอบการทะเลาะวิวาท คนที่ชอบยกตัวเอง ก็รนหาความพินาศ คนคดโกงไม่รุ่งเรือง คนหลอกลวงย่อมเคราะห์ร้าย พ่อที่ให้กำเนิดคนโง่ย่อมเศร้าโศกเสียใจ พ่อของคนโฉดเขลาย่อมไม่ดีใจ ใจที่เป็นสุขนั้นเป็นยาอย่างดี แต่ใจที่แตกสลายทำให้หมดเรี่ยวแรงไป คนชั่วให้สินบนจากกระเป๋าเสื้อของเขา เพื่อให้บิดเบือนคดี คนหัวไวจดจ่ออยู่กับสติปัญญา แต่คนโง่วอกแวกไปมา ลูกชายโง่ กวนโมโหพ่อ และทำให้แม่ผู้ให้กำเนิดขมขื่นใจ การปรับโทษคนบริสุทธิ์ไม่ถูกต้องแน่ การโบยตีผู้สูงส่งที่ซื่อสัตย์ก็เป็นสิ่งเลวร้าย คนรู้มากมักพูดน้อย คนที่มีความเข้าใจมักใจเย็น ถึงจะโง่ แต่ถ้าเงียบเสีย ก็ได้ชื่อว่าเป็นคนฉลาด ถ้าเขาปิดปาก ก็ดูเหมือนคนหัวไว
สุภาษิต 17:1-28 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบสุข ดีกว่าบ้านที่เต็มด้วยงานเลี้ยงพร้อมกับการวิวาท ทาสที่ฉลาดจะปกครองบุตรชายผู้ก่อเรื่องน่าอับอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกเหมือนเป็นคนหนึ่งในครอบครัว เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงสำหรับทองคำ แต่พระยาห์เวห์ทรงทดลองใจ ผู้ทำชั่วใส่ใจฟังปากที่เลวร้าย และคนมุสาให้ความสนใจแก่ลิ้นหายนะ ผู้ที่เหยียดหยามคนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา ผู้ที่ยินดีเมื่อเกิดภัยพิบัติแก่คนอื่นจะถูกลงโทษ หลานเป็นมงกุฎของคนแก่ และศักดิ์ศรีของบุตรชายคือบิดาของเขา วาจาดีเลิศไม่คู่ควรกับคนโง่เขลาฉันใด วาจามุสายิ่งไม่เหมาะกับเจ้านายฉันนั้น สินบนเหมือนแก้ววิเศษในสายตาของผู้ให้ เขาจะหันไปทางไหนก็เจริญรุ่งเรืองทางนั้น ผู้ให้อภัยการละเมิดก็มุ่งจะสร้างมิตรภาพ แต่คนที่ชอบพูดย้ำความผิดจะทำให้เพื่อนสนิทแตกคอกัน คำว่ากล่าวเข้าไปในคนที่มีความเข้าใจ ลึกกว่าการเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที คนชั่วร้ายก็แสวงหาแต่การกบฏ ดังนั้นผู้สื่อสารดุร้ายจะถูกส่งไปสู้เขา ให้คนไปพบแม่หมีที่ลูกถูกขโมยไป ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา คนที่ทำความชั่วตอบแทนความดี ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของคนนั้น การเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนปล่อยน้ำให้ไหล ฉะนั้นจงหยุดเสียก่อนเกิดการพิพาท บุคคลที่ตัดสินว่าคนอธรรมไม่มีความผิดและบุคคลที่ลงโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่เกลียดชังต่อพระยาห์เวห์ ทำไมคนโง่จึงมีเงินในมือเพื่อซื้อปัญญา ในเมื่อเขาไม่มีใจปรารถนา? มิตรสหายย่อมรักกันทุกเวลา และพี่น้องเกิดมาเพื่อช่วยกันยามทุกข์ยาก คนไม่มีสามัญสำนึกย่อมให้คำปฏิญาณ และเป็นผู้ค้ำประกันต่อหน้าเพื่อนบ้านของตน ผู้รักการละเมิดก็รักการวิวาท ผู้ทำประตูบ้านของตนให้สูงก็แสวงหาการทำลาย คนใจคดจะไม่เจริญรุ่งเรือง และผู้ที่มีลิ้นตลบตะแลงย่อมตกอยู่ในความยากลำบาก ผู้ให้กำเนิดคนโง่ย่อมทุกข์โศก และบิดาของคนโง่เขลาไม่มีความชื่นบาน ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี แต่จิตใจชอกช้ำทำให้กระดูกแห้ง คนอธรรมรับสินบนเป็นการลับ เพื่อผันแปรวิถีแห่งความยุติธรรม คนที่มีความเข้าใจย่อมจับจ้องดูปัญญา แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก บุตรชายโง่เป็นความโศกสลดแก่บิดา และเป็นความขมขื่นแก่มารดา การลงโทษคนชอบธรรมก็ไม่ดี การโบยตีคนดีเพราะความซื่อตรงก็ผิด บุคคลที่ยับยั้งถ้อยคำของเขาเป็นคนมีความรู้ และบุคคลผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนมีความเข้าใจ แม้คนโง่หากนิ่งเสียก็นับว่ามีปัญญา เมื่อเขาปิดปากของตนก็นับว่ามีความคิด
สุภาษิต 17:1-28 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบ ดีกว่าเรือนที่มีเครื่องสักการบูชาเต็มพร้อมกับการวิวาท ทาสที่เฉลียวฉลาดจะปกครองบุตรชายผู้ประพฤติความละอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกเท่ากับพวกพี่น้อง เบ้ามีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ และพระเยโฮวาห์ทรงทดลองใจ ผู้กระทำความชั่วฟังริมฝีปากเท็จ และคนมุสาเงี่ยหูแก่ลิ้นเหลวไหล บุคคลที่เย้ยหยันคนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา บุคคลที่ยินดีเมื่อมีความลำบากยากเย็นจะไม่มีโทษหามิได้ หลานๆเป็นมงกุฎของคนแก่ และสง่าราศีของบุตรคือบิดาของเขา วาจาสละสลวยไม่เหมาะแก่คนโง่ฉันใด ริมฝีปากที่มุสายิ่งไม่เหมาะแก่เจ้านายฉันนั้น ของกำนัลก็เป็นเหมือนเพชรพลอยในสายตาของเจ้าของ ไม่ว่ามันจะหันไปทางไหนก็เจริญรุ่งเรืองทางนั้น บุคคลผู้ปิดบังการละเมิดก็เสาะหาความรัก แต่คนกล่าวเรื่องนั้นซ้ำซากก็ทำให้เพื่อนสนิทแยกจากกัน คำขนาบเข้าไปในคนฉลาดลึกกว่าเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที คนชั่วร้ายก็แสวงแต่การกบฏ ฉะนั้นจะมีผู้สื่อสารดุร้ายไปสู้เขา ให้คนไปพบแม่หมีที่ลูกถูกขโมยไป ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา ถ้าคนหนึ่งคนใดทำชั่วตอบแทนความดี ความชั่วจะไม่พรากจากเรือนของคนนั้น เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนปล่อยน้ำให้ไหล ฉะนั้นจงเลิกเสียก่อนเกิดการวิวาท ผู้ที่ช่วยให้คนชั่วร้ายเป็นฝ่ายถูกและผู้ที่ปรับโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อพระเยโฮวาห์ ทำไมคนโง่จึงมีเงินในมือเพื่อซื้อปัญญา ในเมื่อเขาไม่มีความคิด มิตรสหายก็มีความรักอยู่ทุกเวลา และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันยามทุกข์ยาก คนที่ไม่มีความเข้าใจก็ให้คำปฏิญาณ และเป็นผู้รับประกันต่อหน้าเพื่อนของตน บุคคลผู้รักการละเมิดก็รักการวิวาท บุคคลผู้ทำประตูเรือนของเขาให้สูงก็แสวงการทำลาย ผู้หนึ่งผู้ใดมีใจตลบตะแลงก็ไม่พบสิ่งที่ดีอันใด และผู้ที่ลิ้นวิปลาสก็ตกอยู่ในความยากลำบาก บิดาที่มีบุตรโฉดก็มีความโศก และบิดาของคนโง่ไม่มีความชื่นบาน ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี แต่จิตใจที่หมดมานะทำให้กระดูกแห้ง คนชั่วร้ายรับสินบนจากอกเสื้อเพื่อผันแปรทางแห่งความยุติธรรม คนที่มีความเข้าใจมุ่งหน้าของเขาตรงไปสู่ปัญญา แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก บุตรชายโง่เป็นที่โศกสลดแก่บิดา และเป็นความขมขื่นแก่สตรีผู้ให้กำเนิด ที่จะปรับคนชอบธรรมก็ไม่ดี ที่จะโบยเจ้านายเพราะเหตุความเที่ยงตรงก็ผิด บุคคลที่ยับยั้งถ้อยคำของเขาเป็นคนมีความรู้ และบุคคลผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนมีความเข้าใจ ถึงคนโง่หากนิ่งเสียก็นับว่าเป็นคนฉลาด คนที่หุบริมฝีปากของเขาก็นับว่าเป็นคนมีความเข้าใจ
สุภาษิต 17:1-28 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบ ดีกว่าเรือนที่มีการเลี้ยงเต็มพร้อมกับการวิวาท ทาสที่กระทำการงานเฉลียวฉลาดจะปกครองบุตรชาย ผู้ประพฤติความละอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกเท่ากับพวกพี่น้อง เบ้ามีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ และพระเจ้าทรงทดลองใจ ผู้กระทำความชั่วฟังริมฝีปากชั่วร้าย และคนมุสาให้ความสนใจแก่ลิ้นหายนะ บุคคลที่เย้ยหยันคนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา บุคคลที่ยินดีเมื่อมีความลำบากยากเย็น จะไม่มีโทษหามิได้ หลานๆเป็นมงกุฎของคนแก่ และศักดิ์ศรีของบุตรชายคือบิดาของเขา วาจาสละสลวยไม่งามแก่คนโง่ฉันใด วาจามุสายิ่งไม่งามแก่เจ้านายฉันนั้น สินบนเหมือนแก้วกายสิทธิ์ในสายตาของผู้ให้ เขาจะหันไปทางไหนก็เจริญรุ่งเรืองทางนั้น บุคคลผู้ให้อภัยการทรยศก็มุ่งจะสร้างมิตรภาพ แต่คนปากโป้งจะทำลายความเป็นมิตร คำขนาบเข้าไปในคนที่มีความเข้าใจ ลึกกว่าเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที คนชั่วร้ายก็แสวงแต่การกบฏ แต่จะมีผู้สื่อสารดุร้ายไปสู้เขา ให้คนไปพบแม่หมีที่ลูกถูกขโมยไป ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา ถ้าคนหนึ่งคนใดทำชั่วตอบแทนความดี ความชั่วจะไม่พรากจากเรือนของคนนั้น เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนปล่อยน้ำให้ไหล ฉะนั้นจงเลิกเสียก่อนเกิดการวิวาท บุคคลที่ปล่อยผู้กระทำผิดและบุคคลที่ลงโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า ทำไมคนโง่จึงมีเงินในมือเพื่อซื้อปัญญา ในเมื่อเขาไม่มีความคิด มิตรสหายก็มีความรักอยู่ทุกเวลา และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อช่วยกันยามทุกข์ยาก คนที่ไม่มีสามัญสำนึกก็ให้คำปฏิญาณ และเป็นผู้รับประกันต่อหน้าเพื่อนบ้านของตน บุคคลผู้รักการทรยศก็รักการวิวาท บุคคลผู้ทำประตูเรือนของเขาให้สูงก็แสวงการทำลาย ผู้หนึ่งผู้ใดมีใจคดก็ไม่เจริญรุ่งเรือง และผู้ที่ลิ้นตลบตะแลงก็ตกอยู่ในความยากลำบาก บิดาที่มีบุตรชาย7:20โฉดก็มีความโศก และบิดาของคนโง่ไม่มีความชื่นบาน ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี แต่จิตใจที่หมดมานะทำให้กระดูกแห้ง คนชั่วร้ายรับสินบนจากอกเสื้อ เพื่อผันแปรทางแห่งความยุติธรรม คนที่มีความเข้าใจมุ่งหน้าของเขาตรงไปสู่ปัญญา แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก บุตรชายโง่เป็นที่โศกสลดแก่บิดา และเป็นความขมขื่นแก่สตรีผู้ให้กำเนิด ที่จะปรับคนชอบธรรมก็ไม่ดี ที่จะโบยคนดีก็ผิด บุคคลที่ยับยั้งถ้อยคำของเขาเป็นคนมีความรู้ และบุคคลผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนมีความเข้าใจ ถึงคนโง่หากนิ่งเสียก็นับว่าเป็นคนฉลาด เมื่อเขาหุบริมฝีปากของเขาก็นับว่าเขามีความคิด
สุภาษิต 17:1-28 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
เศษขนมปังแห้งกับความสงบเงียบ ก็ยังดีกว่าบ้านที่มีงานเลี้ยงมากมายซึ่งมีแต่การทะเลาะวิวาทกัน ผู้รับใช้ที่ชาญฉลาดจะเป็นผู้ควบคุมลูกเจ้านายที่ประพฤติตัวอย่างน่าอับอาย และจะได้รับส่วนแบ่งจากมรดกร่วมกับลูกๆ เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาหลอมสำหรับทองคำ แต่พระผู้เป็นเจ้าทดสอบที่จิตใจ คนชั่วเอาใจใส่กับคำพูดเลวๆ คนพูดปดฟังลิ้นที่นำความพินาศ คนที่ล้อเลียนผู้ยากไร้ก็ดูหมิ่นองค์ผู้สร้างของเขา คนที่ยินดีกับความวิบัติจะถูกลงโทษ หลานๆ ที่เกิดจากบุตรเป็นดุจมงกุฎของผู้สูงอายุ และความภูมิใจของลูกๆ ก็คือบิดาของเขา คำพูดที่ดีงามไม่เหมาะกับคนโง่ ปากที่พูดโกหกยิ่งไม่เหมาะสำหรับคนมีเกียรติ สินบนเป็นดั่งแก้ววิเศษในสายตาของผู้ให้ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็สำเร็จ ผู้ที่ให้อภัยการกระทำผิดเป็นผู้แสวงหาความรัก แต่ผู้ที่ย้ำเรื่องเดิมซ้ำซากก็เป็นผู้แยกเพื่อนรักให้จากกัน การตักเตือนว่ากล่าวครั้งเดียวฝังลึกในคนที่มีความหยั่งรู้ มากกว่าการเฆี่ยนตีคนโง่เขลาหนึ่งร้อยครั้ง คนชั่วร้ายจะแสวงหาแต่ความเลว ดังนั้นคนเหี้ยมโหดจะถูกส่งมาเพื่อต่อต้านเขา ให้คนปะทะกับหมีแม่ลูกอ่อนที่ถูกขโมยลูก ก็ยังดีกว่าพบคนโง่พร้อมกับความโง่ของเขา ความเลวร้ายจะไม่หายไปจากบ้าน ของคนที่ตอบสนองความดีด้วยความชั่ว การเริ่มทะเลาะวิวาทเปรียบเสมือนการปล่อยให้น้ำในเขื่อนไหลทะลักออกมา ดังนั้น จงหยุดการโต้แย้งก่อนที่จะเกิดการทะเลาะวิวาท การช่วยคนที่มีความผิดให้พ้นข้อหา และกล่าวโทษผู้มีความชอบธรรม สองสิ่งนี้เป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า คนโง่จะมีเงินไว้ซื้อสติปัญญาเพื่อจุดประสงค์อะไร ในเมื่อเขาขาดความคิด เพื่อนมีความรักให้เสมอ และพี่น้องเกิดมาเพื่อช่วยกันในยามคับขัน คนที่ขาดความยั้งคิดให้คำสาบาน และรับประกันเพื่อนบ้านของเขา คนที่รักการกระทำผิดจะรักการทะเลาะวิวาท คนที่สร้างประตูของตนให้สูงขึ้นนับว่าแสวงหาความพินาศ ผู้มีใจลวงหลอกจะไม่มีความสำเร็จในชีวิต และลิ้นบิดเบือนก็ตกอยู่ในความวิบัติ บุตรที่โง่เขลาเป็นที่เศร้าใจของบิดา และบิดาของคนโง่หามีความยินดีไม่ ใจที่เปี่ยมด้วยความยินดีเป็นเสมือนยารักษาที่ดี แต่วิญญาณอันบอบช้ำทำให้รู้สึกเหี่ยวแห้งถึงกระดูก คนชั่วร้ายแอบรับสินบน เพื่อบิดเบือนวิถีทางแห่งความเที่ยงธรรม สติปัญญาอยู่ไม่ไกลจากสายตาของผู้หยั่งรู้ แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดขอบโลก บุตรที่โง่เขลาเป็นความทุกข์โศกของบิดา และเป็นความขมขื่นของนางผู้ให้กำเนิดแก่เขา การลงโทษผู้มีความชอบธรรม หรือเฆี่ยนตีผู้นำที่มีสัจจะเป็นการกระทำที่ไม่ดี ผู้ที่ยับยั้งคำพูดของตนได้เป็นผู้มีความรู้ และผู้รู้จักควบคุมตัวเองเป็นผู้หยั่งรู้ แม้แต่คนโง่เวลานิ่งเงียบ คนก็ยังคิดว่าเขามีสติปัญญา และเวลาเขาปิดปากก็จะดูเหมือนเป็นคนฉลาด