II. Kırallar 20:1-11

O günlerde Hizkiya ölüm derecesinde hastalandı. Ve Amotsun oğlu peygamber İşaya ona gelip dedi: RAB şöyle diyor: Evine vasiyet et; çünkü öleceksin, yaşamıyacaksın. Ve yüzünü duvara çevirdi, ve RABBE yalvarıp dedi: Ah, ya RAB, niyaz ederim, senin önünde hakikatle ve bütün yürekle nasıl yürüdüğümü, ve senin gözünde iyi olanı yaptığımı hatırla. Ve Hizkiya çok ağladı. Ve vaki oldu ki, İşaya şehrin ortasından daha çıkmamışken, ona RABBİN şu sözü geldi: Dön, ve kavmımın reisi Hizkiyaya söyle: Atan Davudun Allahı RAB şöyle diyor: Senin duanı işittim, gözyaşlarını gördüm; işte, seni iyi edeceğim; üçüncü günde RABBİN evine çıkacaksın. Ve günlerinin üzerine on beş yıl katacağım; ve Aşur kıralının avucundan seni ve bu şehri kurtaracağım; ve bu şehri kendim için ve kulum Davudun hatırı için koruyacağım. Ve İşaya: Kuru incir alın, dedi. Ve alıp çıbanın üzerine koydular, ve iyi oldu. Ve Hizkiya İşayaya dedi: RABBİN beni iyi edeceğine ve üçüncü günde RABBİN evine çıkacağıma alâmet ne olacak? Ve İşaya dedi: Söylemiş olduğu şeyi yapacağına RAB tarafından sana alâmet şöyle olacak: gölge on derece ileri mi gitsin, yoksa on derece geri mi gitsin? Ve Hizkiya dedi: Gölge için on derece ileri gitmek kolaydır; hayır, ancak gölge on derece geriye doğru gitsin. Ve İşaya peygamber RABBE feryat etti; ve Ahazın güneş saatinde inmiş olan gölgeyi on derece geri getirdi.