RESULLERİN İŞLERİ 4
4
BAP 4
1 VE onlar kavma söylerken, kâhinler, mabedin kumandanı ve Sadukiler, kavma öğreterek 2İsada ölülerden kıyamı ilân eyledikleri için, çok gücenerek üzerlerine geldiler. 3Ve onlara el attılar, ve ertesi güne kadar hapishaneye koydular; çünkü zaten akşamdı. 4Fakat sözü işitenlerin bir çoğu iman ettiler; ve adamların sayısı beş bin kadar oldu.
5Ve ertesi gün vaki oldu ki, reisleri, ihtiyarları ve yazıcıları Yeruşalimde toplandılar; 6başkâhin Hanna, Kayafa, Yuhanna, İskender ve başkâhinin akrabasından olanların hepsi orada idiler. 7Ve onları ortada durdurdukları zaman, sordular: Siz hangi kudretle, yahut hangi isimle bunu yaptınız? 8O zaman Petrus Ruhülkudüsle dolu olup onlara dedi: Ey kavmın reisleri, ve ihtiyarlar, 9eğer biz bugün hasta adama olan iyi iş, ve ne ile şifa bulduğu hakkında tahkik olunuyorsak, 10hepinize, ve bütün İsrail kavmına malûm olsun ki, haça gerdiğiniz, ve Allahın ölülerden kıyam ettirdiği Nâsıralı İsa Mesihin ismile bu adam karşınızda sağlam duruyor. 11Bu o taştır#Mezmur 118:22. ki, siz yapıcılar tarafından tahkir edilip köşenin başı oldu. 12Ve başka hiç birinde kurtuluş yoktur; çünkü gök altında adamlar arasında verilmiş başka bir isim yoktur ki, onunla kurtulabilelim.
13Onlar da Petrusun ve Yuhannanın cesaretini gördükleri, ve okumamış, avamdan adamlar olduklarını anladıkları zaman, şaştılar; ve onların İsa ile beraber bulunmuş olduklarını bildiler. 14Ve şifa bulan adamı onlarla beraber durmakta görerek buna karşı söyliyemediler. 15Fakat Millet meclisinden çıkmalarını kendilerine emrettikten sonra, aralarında öğütleşip dediler: 16Bu adamlara ne yapalım? çünkü onların elile belli bir alâmet yapıldığı bütün Yeruşalimde oturanlara aşikârdır; ve inkâr edemeyiz. 17Fakat kavm arasında daha çok yayılmasın diye onları tehdit edelim de artık bu isimle kimseye söz söylemesinler. 18Ve onları çağırıp katiyyen İsa ismile söz söyliyip öğretmesinler diye tenbih ettiler. 19Fakat Petrus ve Yuhanna cevap verip onlara dediler: Sizi Allahtan ziyade dinlemek Allah gözünde doğru mudur? siz hükmedin; 20çünkü biz gördüğümüz ve işittiğimiz şeyleri söylememek elimizde değildir. 21Ve kavmdan dolayı onları nasıl cezalandıracaklarını bilmiyerek, kendilerini daha çok tehdit ettikten sonra, salıverdiler, çünkü herkes olan işten dolayı Allahı taziz ediyordu. 22Çünkü üzerinde şifa alâmeti vaki olan adam kırk yaşını geçmişti.
23Onlar salıverildikten sonra, arkadaşlarına geldiler, kendilerine başkâhinlerin ve ihtiyarların bütün dediklerini onlara bildirdiler. 24Ve onlar bunu işitince Allaha birlikte ses yükseltip dediler: Ya Rab, sen ki, gökü, yeri, denizi ve içlerindeki her şeyi yarattın, 25sen Ruhülkudüs vasıtası ile, atamız Davud kulunun ağzı ile, dedin:
“Niçin Milletler kaynaştılar,
Ve ümmetler boş şeyler kuruntu ettiler?
26Dünyanın kıralları saf bağladılar,
Ve hükümdarlar bir arada,
Rabbe karşı ve Mesihine karşı toplandılar.”#Mezmur 2:1, 2.
27Çünkü senin elinin ve muradının vaki olmasını evelden takdir ettiği şeylerin hepsini yapmak için Hirodes, ve Pontuslu Pilatus, 28Milletler ve İsrail kavmları ile, meshettiğin mukaddes Kulun İsaya karşı, gerçek bu şehirde bir araya toplandılar. 29Ve şimdi, ya Rab, onların tehditlerine bak, mukaddes Kulun İsanın ismile alâmetler ve hârikalar olsun diye şifa vermek için elini uzattığın zaman, 30kullarına da senin sözünü bütün cesaretle söylemeği ihsan eyle. 31Onlar dua ettikten sonra, toplanmış oldukları yer sarsıldı; hepsi Ruhülkudüsle doldular, ve Allahın sözünü cesaretle söyliyorlardı.
32İman edenlerin cemaati tek yürek ve tek can idi; ve hiç biri kendisinin olan şeyler için: Benimdir, demiyordu; fakat her şey onlar için müşterekti. 33Ve resuller büyük kuvvetle Rab İsanın kıyamına şehadet ediyorlardı; ve hepsinin üzerinde büyük lûtuf vardı. 34Çünkü aralarında yoksul kimse yoktu; zira tarlaları yahut evleri olanların hepsi satıp, satılmış olan şeylerin bedellerini getirerek 35resullerin ayakları önüne koyuyorlardı; ve her birine ihtiyacına göre dağıtılıyordu.
36Resuller tarafından Barnabas (ki, tercüme olunursa, Teselli oğlu demektir) lâkabı ile anılan aslı Kıbrıslı Yusufun, Levili bir adamın, tarlası vardı; 37ve onu sattı, ve parayı getirip resullerin ayakları önüne koydu.
Seçili Olanlar:
RESULLERİN İŞLERİ 4: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941
RESULLERİN İŞLERİ 4
4
BAP 4
1 VE onlar kavma söylerken, kâhinler, mabedin kumandanı ve Sadukiler, kavma öğreterek 2İsada ölülerden kıyamı ilân eyledikleri için, çok gücenerek üzerlerine geldiler. 3Ve onlara el attılar, ve ertesi güne kadar hapishaneye koydular; çünkü zaten akşamdı. 4Fakat sözü işitenlerin bir çoğu iman ettiler; ve adamların sayısı beş bin kadar oldu.
5Ve ertesi gün vaki oldu ki, reisleri, ihtiyarları ve yazıcıları Yeruşalimde toplandılar; 6başkâhin Hanna, Kayafa, Yuhanna, İskender ve başkâhinin akrabasından olanların hepsi orada idiler. 7Ve onları ortada durdurdukları zaman, sordular: Siz hangi kudretle, yahut hangi isimle bunu yaptınız? 8O zaman Petrus Ruhülkudüsle dolu olup onlara dedi: Ey kavmın reisleri, ve ihtiyarlar, 9eğer biz bugün hasta adama olan iyi iş, ve ne ile şifa bulduğu hakkında tahkik olunuyorsak, 10hepinize, ve bütün İsrail kavmına malûm olsun ki, haça gerdiğiniz, ve Allahın ölülerden kıyam ettirdiği Nâsıralı İsa Mesihin ismile bu adam karşınızda sağlam duruyor. 11Bu o taştır#Mezmur 118:22. ki, siz yapıcılar tarafından tahkir edilip köşenin başı oldu. 12Ve başka hiç birinde kurtuluş yoktur; çünkü gök altında adamlar arasında verilmiş başka bir isim yoktur ki, onunla kurtulabilelim.
13Onlar da Petrusun ve Yuhannanın cesaretini gördükleri, ve okumamış, avamdan adamlar olduklarını anladıkları zaman, şaştılar; ve onların İsa ile beraber bulunmuş olduklarını bildiler. 14Ve şifa bulan adamı onlarla beraber durmakta görerek buna karşı söyliyemediler. 15Fakat Millet meclisinden çıkmalarını kendilerine emrettikten sonra, aralarında öğütleşip dediler: 16Bu adamlara ne yapalım? çünkü onların elile belli bir alâmet yapıldığı bütün Yeruşalimde oturanlara aşikârdır; ve inkâr edemeyiz. 17Fakat kavm arasında daha çok yayılmasın diye onları tehdit edelim de artık bu isimle kimseye söz söylemesinler. 18Ve onları çağırıp katiyyen İsa ismile söz söyliyip öğretmesinler diye tenbih ettiler. 19Fakat Petrus ve Yuhanna cevap verip onlara dediler: Sizi Allahtan ziyade dinlemek Allah gözünde doğru mudur? siz hükmedin; 20çünkü biz gördüğümüz ve işittiğimiz şeyleri söylememek elimizde değildir. 21Ve kavmdan dolayı onları nasıl cezalandıracaklarını bilmiyerek, kendilerini daha çok tehdit ettikten sonra, salıverdiler, çünkü herkes olan işten dolayı Allahı taziz ediyordu. 22Çünkü üzerinde şifa alâmeti vaki olan adam kırk yaşını geçmişti.
23Onlar salıverildikten sonra, arkadaşlarına geldiler, kendilerine başkâhinlerin ve ihtiyarların bütün dediklerini onlara bildirdiler. 24Ve onlar bunu işitince Allaha birlikte ses yükseltip dediler: Ya Rab, sen ki, gökü, yeri, denizi ve içlerindeki her şeyi yarattın, 25sen Ruhülkudüs vasıtası ile, atamız Davud kulunun ağzı ile, dedin:
“Niçin Milletler kaynaştılar,
Ve ümmetler boş şeyler kuruntu ettiler?
26Dünyanın kıralları saf bağladılar,
Ve hükümdarlar bir arada,
Rabbe karşı ve Mesihine karşı toplandılar.”#Mezmur 2:1, 2.
27Çünkü senin elinin ve muradının vaki olmasını evelden takdir ettiği şeylerin hepsini yapmak için Hirodes, ve Pontuslu Pilatus, 28Milletler ve İsrail kavmları ile, meshettiğin mukaddes Kulun İsaya karşı, gerçek bu şehirde bir araya toplandılar. 29Ve şimdi, ya Rab, onların tehditlerine bak, mukaddes Kulun İsanın ismile alâmetler ve hârikalar olsun diye şifa vermek için elini uzattığın zaman, 30kullarına da senin sözünü bütün cesaretle söylemeği ihsan eyle. 31Onlar dua ettikten sonra, toplanmış oldukları yer sarsıldı; hepsi Ruhülkudüsle doldular, ve Allahın sözünü cesaretle söyliyorlardı.
32İman edenlerin cemaati tek yürek ve tek can idi; ve hiç biri kendisinin olan şeyler için: Benimdir, demiyordu; fakat her şey onlar için müşterekti. 33Ve resuller büyük kuvvetle Rab İsanın kıyamına şehadet ediyorlardı; ve hepsinin üzerinde büyük lûtuf vardı. 34Çünkü aralarında yoksul kimse yoktu; zira tarlaları yahut evleri olanların hepsi satıp, satılmış olan şeylerin bedellerini getirerek 35resullerin ayakları önüne koyuyorlardı; ve her birine ihtiyacına göre dağıtılıyordu.
36Resuller tarafından Barnabas (ki, tercüme olunursa, Teselli oğlu demektir) lâkabı ile anılan aslı Kıbrıslı Yusufun, Levili bir adamın, tarlası vardı; 37ve onu sattı, ve parayı getirip resullerin ayakları önüne koydu.
Seçili Olanlar:
:
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941