Tekvin 44
44
BAP 44
1 VE evinin kâhyasına emredip dedi: Bu adamların çuvallarını, kaldırabildikleri kadar yiyecekle doldur, ve her adamın parasını çuvalının ağzına koy. 2Ve küçüğün çuvalının ağzına kâsemi, gümüş kâseyi, ve buğdayının parasını koy. Ve Yusufun söylediği söze göre yaptı. 3Ve sabah aydınlanınca, adamlar, kendileri ve eşekleri gönderildiler. 4Henüz şehirden çıkmışlar, daha uzaklaşmamışlardı; ve Yusuf, evinin kâhyasına dedi: Kalk, o adamların ardınca seğirt; ve onlara yetiştiğin zaman kendilerine de: Niçin iyiliğe karşı kötülükle ödediniz? 5Bu, efendimin ondan içtiği, ve hem de onunla fala baktığı kâse değil midir? Yaptığınız işle kötülük ettiniz. 6Ve onlara yetişti, ve bu sözleri kendilerine söyledi. 7Ve ona dediler: Niçin efendim bu gibi sözler söyliyor? Haşa, kulların böyle bir şey yapmazlar. 8İşte, çuvallarımızın ağzında bulmuş olduğumuz parayı Kenân diyarından sana geri getirdik, ve senin efendinin evinden nasıl gümüş veya altın çalmış olalım? 9Kullarından kimin yanında bulunursa, o ölsün, ve biz de efendime köle olalım. 10Ve dedi: Peki, şimdi sözünüze göre olsun; kimin yanında bulunursa, o bana köle olsun, ve siz suçsuz olursunuz. 11Ve acele ettiler, ve her biri kendi çuvalını yere indirdi, ve her biri kendi çuvalını açtı. 12Ve aradı, büyükten başlıyıp küçükte bitirdi, ve kâse Benyaminin çuvalında bulundu. 13Ve esvaplarını yırttılar, ve her biri eşeğini yükliyip şehre döndüler.
14Ve Yahuda kardeşlerile Yusufun evine geldi; ve kendisi daha orada idi, ve onun önünde yere kapandılar. 15Ve Yusuf onlara dedi: Yaptığınız bu iş nedir? Bilmediniz mi ki, benim gibi bir adam elbet fala bakabilir? 16Ve Yahuda dedi: Efendime ne diyelim? ne söyliyelim? ve kendimizi nasıl suçsuz çıkaralım? Allah kullarının fesadını buldu; işte, hem biz hem kâse elinde bulunan, efendime köleyiz. 17Ve dedi: Haşa, ben bunu yapmam; elinde kâse bulunan adam, o bana köle olacak; fakat siz babanıza selâmetle gidin.
18Ve Yahuda ona yaklaşıp dedi: Aman efendim, rica ederim, kulun bir söz söylesin de efendim dinlesin; ve kuluna karşı öfken alevlenmesin; çünkü sen de Firavun gibisin. 19Efendim kullarına sorup demişti: Sizin babanız yahut kardeşiniz var mı? 20Ve efendime demiştik: Bizde kocamış adam, babamız, ve küçük, ihtiyarlık çocuğu var, ve kardeşi öldü, ve anasından yalnız o kaldı; ve babası onu sever. 21Ve kullarına demiştin: Kendisini bana indirin, onu gözümle göreyim. 22Ve efendime demiştik: Çocuk babasını bırakamaz, çünkü babasını bırakırsa, babası ölür. 23Ve kullarına demiştin: Eğer küçük kardeşiniz sizinle inmezse, bir daha yüzümü görmezsiniz. 24Ve babam kulunun yanına çıktığımız zaman, vaki oldu ki, efendimin sözlerini ona bildirdik. 25Ve babamız dedi: Yine gidin, bize biraz yiyecek satın alın. 26Ve dedik: İnemeyiz; eğer küçük kardeşimiz bizimle olursa ineriz; çünkü küçük kardeşimiz bizimle olmazsa, o adamın yüzünü göremeyiz. 27Ve babam kulun bize dedi: Bilirsiniz ki, karım bana iki oğul doğurdu; 28ve biri yanımdan gitti, ve: Mutlaka parçalandı, dedim; ve şimdiye kadar onu görmedim; 29bunu da benden alırsanız, ve ona bir zarar değerse, ak saçımı kederle ölüler diyarına indirirsiniz. 30Ve şimdi babam kulunun yanına vardığım zaman, çocuk bizimle beraber olmazsa, onun canı çocuğun canına bağlı olduğundan, 31çocuğun bizimle beraber olmadığını görünce, olur ki, ölür, ve kulların babamın ak saçını ölüler diyarına kederle indirirler. 32Çünkü kulun babama çocuk için kefil olup dedim: Onu sana getirmezsem, ebediyen babama karşı suçlu olayım. 33Ve şimdi rica ederim, çocuğun yerine efendime köle olarak kulun kalsın; ve çocuk kardeşlerile beraber çıksın. 34Çünkü çocuk benimle beraber olmazsa, nasıl babama gideyim, ve babama gelecek fenalığı göreyim?
Seçili Olanlar:
Tekvin 44: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941
Tekvin 44
44
BAP 44
1 VE evinin kâhyasına emredip dedi: Bu adamların çuvallarını, kaldırabildikleri kadar yiyecekle doldur, ve her adamın parasını çuvalının ağzına koy. 2Ve küçüğün çuvalının ağzına kâsemi, gümüş kâseyi, ve buğdayının parasını koy. Ve Yusufun söylediği söze göre yaptı. 3Ve sabah aydınlanınca, adamlar, kendileri ve eşekleri gönderildiler. 4Henüz şehirden çıkmışlar, daha uzaklaşmamışlardı; ve Yusuf, evinin kâhyasına dedi: Kalk, o adamların ardınca seğirt; ve onlara yetiştiğin zaman kendilerine de: Niçin iyiliğe karşı kötülükle ödediniz? 5Bu, efendimin ondan içtiği, ve hem de onunla fala baktığı kâse değil midir? Yaptığınız işle kötülük ettiniz. 6Ve onlara yetişti, ve bu sözleri kendilerine söyledi. 7Ve ona dediler: Niçin efendim bu gibi sözler söyliyor? Haşa, kulların böyle bir şey yapmazlar. 8İşte, çuvallarımızın ağzında bulmuş olduğumuz parayı Kenân diyarından sana geri getirdik, ve senin efendinin evinden nasıl gümüş veya altın çalmış olalım? 9Kullarından kimin yanında bulunursa, o ölsün, ve biz de efendime köle olalım. 10Ve dedi: Peki, şimdi sözünüze göre olsun; kimin yanında bulunursa, o bana köle olsun, ve siz suçsuz olursunuz. 11Ve acele ettiler, ve her biri kendi çuvalını yere indirdi, ve her biri kendi çuvalını açtı. 12Ve aradı, büyükten başlıyıp küçükte bitirdi, ve kâse Benyaminin çuvalında bulundu. 13Ve esvaplarını yırttılar, ve her biri eşeğini yükliyip şehre döndüler.
14Ve Yahuda kardeşlerile Yusufun evine geldi; ve kendisi daha orada idi, ve onun önünde yere kapandılar. 15Ve Yusuf onlara dedi: Yaptığınız bu iş nedir? Bilmediniz mi ki, benim gibi bir adam elbet fala bakabilir? 16Ve Yahuda dedi: Efendime ne diyelim? ne söyliyelim? ve kendimizi nasıl suçsuz çıkaralım? Allah kullarının fesadını buldu; işte, hem biz hem kâse elinde bulunan, efendime köleyiz. 17Ve dedi: Haşa, ben bunu yapmam; elinde kâse bulunan adam, o bana köle olacak; fakat siz babanıza selâmetle gidin.
18Ve Yahuda ona yaklaşıp dedi: Aman efendim, rica ederim, kulun bir söz söylesin de efendim dinlesin; ve kuluna karşı öfken alevlenmesin; çünkü sen de Firavun gibisin. 19Efendim kullarına sorup demişti: Sizin babanız yahut kardeşiniz var mı? 20Ve efendime demiştik: Bizde kocamış adam, babamız, ve küçük, ihtiyarlık çocuğu var, ve kardeşi öldü, ve anasından yalnız o kaldı; ve babası onu sever. 21Ve kullarına demiştin: Kendisini bana indirin, onu gözümle göreyim. 22Ve efendime demiştik: Çocuk babasını bırakamaz, çünkü babasını bırakırsa, babası ölür. 23Ve kullarına demiştin: Eğer küçük kardeşiniz sizinle inmezse, bir daha yüzümü görmezsiniz. 24Ve babam kulunun yanına çıktığımız zaman, vaki oldu ki, efendimin sözlerini ona bildirdik. 25Ve babamız dedi: Yine gidin, bize biraz yiyecek satın alın. 26Ve dedik: İnemeyiz; eğer küçük kardeşimiz bizimle olursa ineriz; çünkü küçük kardeşimiz bizimle olmazsa, o adamın yüzünü göremeyiz. 27Ve babam kulun bize dedi: Bilirsiniz ki, karım bana iki oğul doğurdu; 28ve biri yanımdan gitti, ve: Mutlaka parçalandı, dedim; ve şimdiye kadar onu görmedim; 29bunu da benden alırsanız, ve ona bir zarar değerse, ak saçımı kederle ölüler diyarına indirirsiniz. 30Ve şimdi babam kulunun yanına vardığım zaman, çocuk bizimle beraber olmazsa, onun canı çocuğun canına bağlı olduğundan, 31çocuğun bizimle beraber olmadığını görünce, olur ki, ölür, ve kulların babamın ak saçını ölüler diyarına kederle indirirler. 32Çünkü kulun babama çocuk için kefil olup dedim: Onu sana getirmezsem, ebediyen babama karşı suçlu olayım. 33Ve şimdi rica ederim, çocuğun yerine efendime köle olarak kulun kalsın; ve çocuk kardeşlerile beraber çıksın. 34Çünkü çocuk benimle beraber olmazsa, nasıl babama gideyim, ve babama gelecek fenalığı göreyim?
Seçili Olanlar:
:
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941