Eyub 31
31
BAP 31
1 GÖZLERİMLE bir ahit kestim,
Ve ben kıza nasıl göz atarım?
2Ve nedir yukarıdan, Allahtan pay,
Ve yücelerden, Kadîrden, miras ne?
3Haksız için felâket,
Fesat işliyenlere de belâ değil midir?
4O benim yollarımı görmüyor mu?
Ve bütün adımlarımı saymıyor mu?
5Eğer yalancılıkla yürüdümse,
Ve ayağım hileye seğirtti ise
6(Doğru terazide tartılayım da,
Allah bütünlüğümü bilsin);
7Eğer adımım yoldan saptı ise,
Yüreğim de gözümün ardınca yürüdü ise,
Eğer avuçlarıma kir süründü ise;
8Ben ekeyim de, başkası yesin;
Ve filizlerim kökünden sökülsün.
9Eğer yüreğim kadına aldandı ise,
Ve komşumun kapısında pusu kurdumsa;
10Benim karım başkasına değirmen çevirsin,
Ve başkaları onun üzerine iğilsinler.
11Çünkü bu bir habaset olurdu;
Ve bu mahkemelik bir cürüm olurdu;
12Çünkü o bir ateştir, helâk yerine kadar yiyip bitirir,
Ve bütün mahsulümü kökünden sökerdi.
13Eğer benimle çekiştikleri zaman,
Kölemin ya cariyemin davasını hor gördümse,
14Allah ayağa kalkınca ne yaparım,
Ve yokladığı zaman ona ne cevap veririm?
15Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı?
Ve rahimde bize şekil veren bir değil midir?
16Eğer dilediklerinden fakirleri alıkoydumsa,
Yahut dul kadının gözlerini söndürdümse,
17Yahut lokmamı yalnız yedimse,
Öksüz de ondan yemedi ise
18(Halbuki gençliğimden beri yanımda büyüdü, baba yanında imiş gibi,
Ve doğduğum günden beri dul kadına kılavuzluk ettim);
19Eğer esvapsızlıktan ötürü ölmekte olanı,
Yahut örtüsü olmıyan yoksulu gördüm de,
20Onun sırtı bana hayır dua etmedi ise,
Ve koyunlarımın yünü ile ısınmadı ise;
21Kapıda yardımcım olduğunu gördüğüm için,
Elimi öksüze karşı kaldırdımsa;
22Omuzum kürek kemiğinden düşsün,
Ve kolum kemiğinden kırılsın.
23Çünkü Allahtan belâ benim için dehşettir,
Ve onun haşmetinden ötürü elimden bir şey gelmez.
24Eğer ümidimi altına bağladımsa,
Ve halis altına: Güvendiğim sensin, dedimse;
25Eğer servetim çoktur diye,
Ve elim çok kazandı diye sevindimse;
26Eğer ışıldarken güneşe,
Yahut parıltısı içinde yürürken aya baktım da,
27Yüreğim gizlice aldandı ise,
Ve ağzım elimi öptü ise;
28Bu da mahkemelik bir cürüm olurdu;
Çünkü yukarıda olan Allahı inkâr etmiş olurdum.
29Eğer benden nefret edenin helâkine sevindimse,
Yahut ona kötülük erince sevinçten coştumsa
30(Evet, lânetle onun canını diliyerek,
Bırakmadım ki, dilim suç işlesin);
31Eğer çadırımın adamları demedilerse:
Onun yedirdiği ete doymıyan kim vardır?
32(Garip geceyi sokakta geçirmezdi;
Yolcuya da kapımı açardım);
33Eğer fesadımı bağrımda gizliyerek,
Bir insan gibi günahlarımı örttümse,
34Halkın çokluğundan korktuğum için,
Aşiretlerin hakareti de beni yıldırdı diye,
Ve sustum da, kapıdan çıkmadımsa —
35Keşke beni dinliyen biri olsa!
(İşte, benim imzam, Kadîr bana cevap versin)
Ve hasmımın yazdığı tomar elimde olsa!
36Gerçek onu omuzumda taşırdım;
Bana taç olsun diye başıma sarardım;
37Adımlarımın sayısını ona bildirirdim;
Kendisine bir hükümdar gibi yaklaşırdım.
38Eğer bana karşı toprağım feryat ediyorsa,
Ve sapan yarıkları hep birden ağlamakta iseler;
39Eğer mahsulünü parasız yedimse,
Yahut sahiplerinin canını söndürdümse;
40Buğday yerine diken,
Ve arpa yerine kötü ot bitsin.
Eyubun sözleri bitti.
Seçili Olanlar:
Eyub 31: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941
Eyub 31
31
BAP 31
1 GÖZLERİMLE bir ahit kestim,
Ve ben kıza nasıl göz atarım?
2Ve nedir yukarıdan, Allahtan pay,
Ve yücelerden, Kadîrden, miras ne?
3Haksız için felâket,
Fesat işliyenlere de belâ değil midir?
4O benim yollarımı görmüyor mu?
Ve bütün adımlarımı saymıyor mu?
5Eğer yalancılıkla yürüdümse,
Ve ayağım hileye seğirtti ise
6(Doğru terazide tartılayım da,
Allah bütünlüğümü bilsin);
7Eğer adımım yoldan saptı ise,
Yüreğim de gözümün ardınca yürüdü ise,
Eğer avuçlarıma kir süründü ise;
8Ben ekeyim de, başkası yesin;
Ve filizlerim kökünden sökülsün.
9Eğer yüreğim kadına aldandı ise,
Ve komşumun kapısında pusu kurdumsa;
10Benim karım başkasına değirmen çevirsin,
Ve başkaları onun üzerine iğilsinler.
11Çünkü bu bir habaset olurdu;
Ve bu mahkemelik bir cürüm olurdu;
12Çünkü o bir ateştir, helâk yerine kadar yiyip bitirir,
Ve bütün mahsulümü kökünden sökerdi.
13Eğer benimle çekiştikleri zaman,
Kölemin ya cariyemin davasını hor gördümse,
14Allah ayağa kalkınca ne yaparım,
Ve yokladığı zaman ona ne cevap veririm?
15Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı?
Ve rahimde bize şekil veren bir değil midir?
16Eğer dilediklerinden fakirleri alıkoydumsa,
Yahut dul kadının gözlerini söndürdümse,
17Yahut lokmamı yalnız yedimse,
Öksüz de ondan yemedi ise
18(Halbuki gençliğimden beri yanımda büyüdü, baba yanında imiş gibi,
Ve doğduğum günden beri dul kadına kılavuzluk ettim);
19Eğer esvapsızlıktan ötürü ölmekte olanı,
Yahut örtüsü olmıyan yoksulu gördüm de,
20Onun sırtı bana hayır dua etmedi ise,
Ve koyunlarımın yünü ile ısınmadı ise;
21Kapıda yardımcım olduğunu gördüğüm için,
Elimi öksüze karşı kaldırdımsa;
22Omuzum kürek kemiğinden düşsün,
Ve kolum kemiğinden kırılsın.
23Çünkü Allahtan belâ benim için dehşettir,
Ve onun haşmetinden ötürü elimden bir şey gelmez.
24Eğer ümidimi altına bağladımsa,
Ve halis altına: Güvendiğim sensin, dedimse;
25Eğer servetim çoktur diye,
Ve elim çok kazandı diye sevindimse;
26Eğer ışıldarken güneşe,
Yahut parıltısı içinde yürürken aya baktım da,
27Yüreğim gizlice aldandı ise,
Ve ağzım elimi öptü ise;
28Bu da mahkemelik bir cürüm olurdu;
Çünkü yukarıda olan Allahı inkâr etmiş olurdum.
29Eğer benden nefret edenin helâkine sevindimse,
Yahut ona kötülük erince sevinçten coştumsa
30(Evet, lânetle onun canını diliyerek,
Bırakmadım ki, dilim suç işlesin);
31Eğer çadırımın adamları demedilerse:
Onun yedirdiği ete doymıyan kim vardır?
32(Garip geceyi sokakta geçirmezdi;
Yolcuya da kapımı açardım);
33Eğer fesadımı bağrımda gizliyerek,
Bir insan gibi günahlarımı örttümse,
34Halkın çokluğundan korktuğum için,
Aşiretlerin hakareti de beni yıldırdı diye,
Ve sustum da, kapıdan çıkmadımsa —
35Keşke beni dinliyen biri olsa!
(İşte, benim imzam, Kadîr bana cevap versin)
Ve hasmımın yazdığı tomar elimde olsa!
36Gerçek onu omuzumda taşırdım;
Bana taç olsun diye başıma sarardım;
37Adımlarımın sayısını ona bildirirdim;
Kendisine bir hükümdar gibi yaklaşırdım.
38Eğer bana karşı toprağım feryat ediyorsa,
Ve sapan yarıkları hep birden ağlamakta iseler;
39Eğer mahsulünü parasız yedimse,
Yahut sahiplerinin canını söndürdümse;
40Buğday yerine diken,
Ve arpa yerine kötü ot bitsin.
Eyubun sözleri bitti.
Seçili Olanlar:
:
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941