Nehemya 2:1-8

V E vaki oldu ki, kıral Artahşaştanın yirminci yılında, Nisan ayında, şarap onun önünde iken, şarabı kaldırıp kırala verdim. Ve onun önünde hiç kederli olduğum yoktu. Ve kıral bana dedi: Hasta olmadığın halde niçin yüzün kederli? bu başka bir şey değil, ancak yürek kederidir. Ve ben pek çok korktum. Ve kırala dedim: Kıral ebediyen yaşasın; atalarımın kabirlerinin yeri olan şehir harap edilmiş, ve ateş onun kapılarını yiyip bitirmişken, yüzüm nasıl kederli olmasın? Ve kıral bana dedi: Senin dilediğin nedir? Ve göklerin Allahına dua ettim. Ve kırala dedim: Eğer kırala iyi görünürse, ve bu kulun senin gözünde lûtuf buldumsa, dilediğim şu ki, beni Yahudaya, atalarımın kabirleri şehrine gönder de onu bina edeyim. Ve kıral bana dedi (ve kıraliça onun yanında oturuyordu): Yolculuğun ne kadar sürer? ve ne vakit dönersin? Ve beni göndermek kırala iyi göründü; ve ona bir vakit tayin ettim. Ve kırala dedim: Eğer kırala iyi görünürse, ben Yahudaya varıncıya kadar beni geçirsinler diye lrmak ötesi valileri için bana mektuplar, ve evin hisarı kapıları için, ve şehrin duvarı için, ve gireceğim ev için kirişler yapmak üzre bana ağaçlar versin diye kıralın orman bekçisi Asafa da bir mektup verilsin. Ve Allahımın inayetli eli üzerimde olduğundan ötürü kıral dilediğimi bana verdi.