Kumyk - IBT Version (NT)

Къаттыгюн танг вакътиде, оьзлер гьазирлеген атирлени де алып, къатынлар къабурну янына гелелер. Амма олар къабурну алдындагъы ташны авгъанын гёрелер. Ону ичине гирип къарагъанда, онда Рабби Исаны сюегин тапмайлар. Къатынлар бу ишге гьайран болуп турагъанда, бирден оланы алдында йыртыллайгъан опуракълар гийген эки гиши гелип токътай. Къатынлар къоркъуп, бетлерин эниш бакъдыргъан заманда, олар:
– Неге сиз сав адамны оьлюлени арасындан излейсиз? Иса мунда тюгюл, О тирилди. О Галилеяда болгъан заманда, сизге не айтгъанны эсге алыгъыз. О: «Инсанны Уланы гюнагьлы адамланы къолуна берилмеге, хачгъа илинмеге ва уьчюнчю гюн тирилмеге герек болажакъ», – деп айтмагъанмы эди? – дейлер. Оланы эсине Исаны сёзлери геле.
Къабурдан къайтгъандан сонг, олар бары да бу хабарны Исаны он бир де элчисине ва башгъалагъа айталар. Элчилеге бу хабарны айтгъанлар Маждаллы Мариям, Ёгьанна, Якъубну анасы Мариям, олар булан бирче онда болгъан оьзге къатынлар болгъан. Амма бу сёзлер элчилеге маънасыз йимик гёрюне ва олар олагъа инанмайлар. Буса да Петер, туруп, шоссагьат къабургъа багъып чаба. Къарап, ону ичинде янгыз кетен гебинни гёре ва болгъан ишге оьз оьзюне гьайранлыкъ эте туруп, уьюне къайтып геле.

Шо гюн Исаны якъчыларыны экевю Ерусалимден он бир чакъырым арекде ерлешген Эммаус деген юртгъа бара. Олар бир бирине бары да бу агьвалатланы гьакъында хабарлай. Экевю де бир бири булан сёйлей ва эрише туруп барагъанда, Иса олагъа ювукъ геле ва олар булан янаша юрюй. Гёзлери сокъур болгъандай, олар Ону танымайлар. Иса олагъа:
– Юрюп барагъанда, бир биригиз булан сиз нени гьакъында сёйлей эдигиз? – деп сорай.
Олар пашман юз булан токътайлар. Олардан Клеопа деген бириси:
– Бугюнлерде мунда болгъан затланы билмей къалгъан савлай Ерусалимдегилени арасында биргине бир сенмисен? – деп сорай.
Не затланы? – деп сорай Иса.
Экевю де Огъар булай дейлер:
– Аллагьны ва бютюн халкъны алдында ишде ва сёзде гючлю пайхаммар болгъан назаретли Исагъа болгъан затланы. Огъар оьлюм жаза гесдирмек учун, баш дин къуллукъчуларыбыз ва башчыларыбыз Ону тутуп гьакимни къолуна бердилер ва хачгъа илдирдилер. Биз буса Исрайылны азат этежек адам Одур деп умут эте эдик. Шону булан да битип къалмай. Шо ишлер болгъанлы, муна бу уьчюнчю гюн. Бизинкилерден бир бир къатынлар бизин гьайран этдилер: олар эртен тангда къабургъа барып, онда Ону сюегин тапмагъанлар. Къайтып гелип, О сав деп айтгъан малайиклени оьзлер гёргенин айтгъанлар. Бизинкилерден бирлери къабургъа барып, къатынлар айтагъан кюйде болуп тапгъанлар, амма Исаны Оьзюн гёрмегенлер.
Шо заман Иса олагъа:
– Сиз нечик англавсуз адамларсыз! Пайхаммарлар айтгъан затлагъа нече де гечден инанасыз. Оьзюню даражасына етишмек учун, Месигь бары да бу азапланы чекмеге герек тюгюлмю эди дагъы? – деп сорай.
Иса олагъа Мусадан башлап бары да пайхаммарлагъа ерли Сыйлы Язывларда Оьзюню гьакъында язылгъан затланы англата. Эки де адам оьзлер барагъан юртгъа етишмеге ювукъ болалар ва Иса Оьзю дагъы да ари гетме сюегенде йимик гёрюне. Амма олар:
– Бизин булан къал, гюн де артылмагъа башлагъан ва ахшам бола тура, – деп Огъар тилемеге башлайлар.
Иса да, уьйге гирип, олар булан къала. Иса олар булан тепсиде олтургъанда, экмекни де алып, шюкюр дуа эте ва ону сындырып олагъа бере. Шо заман оланы гёзлери ачылып, олар Исаны таныйлар. Амма О якъчыларына дагъы гёрюнмейген болуп къала. Олар бир бирине:
– О ёлда бизин булан сёйлегенде ва Сыйлы Язывланы бизге англатагъанда, бизин юреклерибиз сююнчден толуп къалмадымы? – дейлер.
Шоссагьат туруп, олар Ерусалимге къайталар ва он бир де элчини ва олар булан бирче болгъанланы бир ерде табалар. Олар:
– Раббибиз гертиден де тирилген ва Петерге гёрюнген, – дейлер.
Олар экевю де ёлда оьзлер булан болгъан затланы ва экмекни сындырагъанда, оьзлер Ону нечик таныгъанын айталар.

Якъчылары сёйлеп турагъанда, Иса бирден Оьзю оланы арасына гелип токътай ва:
– Уьюгюзге яхшылыкъ, – дей.
Олар тартынып ва къоркъуп, биз гёреген бу бир ругьдур деп ойлашалар. Иса олагъа:
– Неге булай къоркъдугъуз? Неге юреклеригизге булай шеклик ойлар геле? Мени къолларыма ва бутларыма къарагъыз. Бу – Мен Оьзюммен. Магъа тийип къарагъыз, ругьну Меники йимик эти ва сюеклери болмай, – дей.
Шону да айтып, Иса олагъа къолларын ва бутларын гёрсете. Олар сююнмекден инанып битмей ва тамаша болуп турагъанда, О:
– Мунда сизин гьеч ашамагъа затыгъыз бармы? – деп сорай олагъа.
Якъчылары Огъар бир гесек бишген балыкъ берелер. Иса да алып, оланы алдында шону ашай. Сонг Иса олагъа:
– Мени гьакъымда Мусаны Къанунунда, пайхаммарланы китапларында ва Забур китапларда язылгъан бары да затлар яшавгъа чыкъмаса къутулмай деп, сизин булан бирче болгъан заманда Мен сизге сёйлеген сёзлер муна булардыр, – дей.
Иса оланы Сыйлы Язывланы маънасына тюшюндюре. Олагъа булай дей:
– Онда Месигь азап чекме герек болажакъ ва уьчюнчю гюн оьлюмден тирилежек, эгер де адамлар товба этсе, Аллагь олардан гечежек. О гьакъда адамлагъа айтылма тарыкъ деп язылгъан. Мени атымдан Ерусалимден башлап бары да халкълагъа сиз шо гьакъда билдирме тарыкъсыз.
Мен де Атам сизге Оьзю ваъда этген затны йибережекмен. Сиз буса кёклерден сизге йиберилген шо къуват гелгинче, шо шагьарда къалып туругъуз.

Иса оланы шагьардан чыгъарып, Байтаниягъа ерли етишдире ва къолларын гётерип, олагъа Аллагьны яхшылыгъын тилеп дуа эте. Дуа этеген заманда, Иса, оланы къоюп, кёкге гётериле. Олар Исагъа сужда этелер ва уллу сююнч булан Ерусалимге къайталар ва даим Аллагьгъа макътав эте туруп, ибадатханада туралар.

Nghe Лукъа 24