Những câu Kinh Thánh phổ biến từ Lúcás 10

Chia sẻ

Féaċ, tá taḃarṫa agam daoiḃ cumas ar ṡatailt ar aiṫreaċaiḃ niṁe agus ar scorpiónaiḃ, agus ar gaċ cóṁaċt de ċóṁaċtaiḃ an naṁad, gan doċar daoiḃ.

Agus d’ḟreagair an Tiġearna agus duḃairt sé léi: A Ṁarta, a Ṁarta, tá mórán neiṫe a’d ċur ṫré ċéile agus ag cur buarṫa ort, Agus gan aċ aon níḋ aṁáin ríaċtanaċ. Do ṫoġ Máire an níḋ is fearr, agus ní tógfar uaiṫi é.

Agus d’ḟreagair sé agus duḃairt: Gráḋfaiḋ tú do Ṫiġearna Dia ó d’ċroiḋe go h-iomlán, agus ó t’anam go h-iomlán, agus ó d’neart go h-iomlán, agus ó t’aigne go h-iomlán; agus do ċóṁarsa mar ṫú féin.

Agus duḃairt sé leó: Fóġṁar mór agus meiṫiol suaraċ. Iarraiḋ, d’a ḃríġ sin, ar an t-é gur leis an fóġṁar luċt oibre do ċur ċun an ḟóġṁair.

Cé ’cu de’n triúr san is dóiġ leat-sa ba ċóṁarsa do’n duine a seólaḋ ameasg na mbiṫeaṁnaċ? Agus duḃairt seisean: An t-é a ḋein an ċarṫanaċt air. Agus duḃairt Íosa leis: Imṫiġ-se agus dein mar an gcéadna.

Imṫiġiḋ: Féaċ, táim ’ḃúr gcur i nḃúr n-uanaiḃ ameasg maċtírí.