Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="LUK.24">
 <div class="label">24</div><div class="s1">Zmartwychwstanie</div><div class="p"> 1Dopiero w niedziel&#281;, wczesnym ranem, zanios&#322;y do grobu przygotowane olejki. 2Zobaczy&#322;y, &#380;e g&#322;az zamykaj&#261;cy wej&#347;cie jest odsuni&#281;ty. 3Wesz&#322;y wi&#281;c do wn&#281;trza, ale nie znalaz&#322;y cia&#322;a Jezusa. 4Sta&#322;y oszo&#322;omione, gdy nagle obok nich zjawili si&#281; dwaj m&#281;&#380;czy&#378;ni, ubrani w l&#347;ni&#261;ce szaty. 5Przera&#380;one, pok&#322;oni&#322;y si&#281; im nisko. Oni za&#347; zapytali:</div><div class="p">&#8212;Dlaczego szukacie w grobie Tego, kt&#243;ry &#380;yje? 6Nie ma Go tutaj. Powsta&#322; z martwych! Przypomnijcie sobie, jak wam m&#243;wi&#322;, b&#281;d&#261;c jeszcze w Galilei, 7&#380;e Syn Cz&#322;owieczy zostanie wydany w r&#281;ce grzesznych ludzi i zabity przez nich, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.</div><div class="p"> 8Wtedy przypomnia&#322;y sobie te s&#322;owa. 9Wr&#243;ci&#322;y do Jerozolimy i opowiedzia&#322;y o wszystkim jedenastu aposto&#322;om i pozosta&#322;ym uczniom. 10A by&#322;y to: Maria z Magdali, Joanna, Maria (matka Jakuba) oraz kilka innych kobiet. 11S&#322;uchaj&#261;cy s&#261;dzili jednak, &#380;e to jaka&#347; zmy&#347;lona historia, i nie uwierzyli im. 12Mimo to, Piotr pobieg&#322; jednak do grobowca. Zajrza&#322; do &#347;rodka i zobaczy&#322; same p&#322;&#243;tna. Wr&#243;ci&#322; wi&#281;c do domu, zdziwiony tym, co zasz&#322;o.</div><div class="s1">W drodze do Emaus</div><div class="p"> 13Jeszcze tego samego dnia dwaj uczniowie Jezusa szli do wioski Emaus, odleg&#322;ej o jedena&#347;cie kilometr&#243;w od Jerozolimy, 14i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach. 15Gdy tak &#380;ywo dyskutowali, sam Jezus podszed&#322; i przy&#322;&#261;czy&#322; si&#281; do nich. 16Oni jednak nie rozpoznali Go.</div><div class="p"> 17&#8212;O czym rozmawiacie?&#8212;zapyta&#322;.</div><div class="p">Wtedy ze smutku przystan&#281;li 18i jeden z nich, Kleofas, powiedzia&#322;:</div><div class="p">&#8212;Jeste&#347; chyba jedyn&#261; osob&#261; w ca&#322;ej Jerozolimie, kt&#243;ra nie s&#322;ysza&#322;a o wydarzeniach z ostatnich kilku dni.</div><div class="p"> 19&#8212;A o czym nie wiem?&#8212;zapyta&#322; Jezus.</div><div class="p">&#8212;O tym, co si&#281; sta&#322;o z Jezusem z Nazaretu&#8212;odrzekli. &#8212;By&#322; On prorokiem, pot&#281;&#380;nym w czynie i s&#322;owie, ciesz&#261;cym si&#281; uznaniem Boga i ludzi. 20Nasi najwy&#380;si kap&#322;ani i przyw&#243;dcy religijni wydali Go jednak Rzymianom, kt&#243;rzy skazali Go na &#347;mier&#263; i ukrzy&#380;owali. 21A my mieli&#347;my nadziej&#281;, &#380;e to w&#322;a&#347;nie On jest Mesjaszem, maj&#261;cym wyzwoli&#263; Izrael. Dzi&#347; mija ju&#380; trzeci dzie&#324; od tych wydarze&#324;. 22Na dodatek kilka kobiet wprawi&#322;o nas w os&#322;upienie. Powiedzia&#322;y, &#380;e by&#322;y o &#347;wicie przy grobowcu, 23ale nie znalaz&#322;y Jego cia&#322;a. Ponadto widzia&#322;y tam anio&#322;&#243;w twierdz&#261;cych, &#380;e Jezus &#380;yje. 24Niekt&#243;rzy z nas pobiegli tam zaraz i zastali wszystko tak, jak powiedzia&#322;y kobiety: cia&#322;a rzeczywi&#347;cie nie by&#322;o.</div><div class="p"> 25Wtedy Jezus rzek&#322; im:</div><div class="p">&#8212;Jacy jeste&#347;cie niem&#261;drzy! Tak trudno uwierzy&#263; wam w to, co prorocy powiedzieli w Pi&#347;mie! 26Przecie&#380; Mesjasz mia&#322; to wszystko wycierpie&#263;, zanim zostanie otoczony chwa&#322;&#261;!</div><div class="p"> 27I zaczynaj&#261;c od pism Moj&#380;esza i prorok&#243;w, wyja&#347;nia&#322; im wszystkie fragmenty Pisma, kt&#243;re m&#243;wi&#322;y o Nim jako Mesjaszu. 28Gdy doszli do Emaus, Jezus da&#322; do zrozumienia, &#380;e idzie dalej. 29Oni jednak nalegali:</div><div class="p">&#8212;Zosta&#324; z nami na noc. Jest ju&#380; p&#243;&#378;no i robi si&#281; ciemno.</div><div class="p">Wszed&#322; wi&#281;c z nimi do domu. 30A gdy zasiedli do kolacji, wzi&#261;&#322; chleb, podzi&#281;kowa&#322; za niego Bogu, po&#322;ama&#322; go na kawa&#322;ki i poda&#322; im. 31Wtedy przejrzeli na oczy i rozpoznali Go, ale On znikn&#261;&#322;. 32Zacz&#281;li wi&#281;c m&#243;wi&#263; jeden do drugiego:</div><div class="p">&#8212;Czy serce nie bi&#322;o nam mocniej, gdy podczas drogi rozmawia&#322; z nami i wyja&#347;nia&#322; Pismo?</div><div class="p"> 33Jeszcze tej samej godziny wyruszyli z powrotem do Jerozolimy. Tam spotkali zebranych jedenastu aposto&#322;&#243;w i pozosta&#322;ych uczni&#243;w, 34kt&#243;rzy potwierdzili, &#380;e Jezus rzeczywi&#347;cie zmartwychwsta&#322; i &#380;e ukaza&#322; si&#281; Piotrowi. 35W&#243;wczas ci dwaj opowiedzieli im o swoim spotkaniu z Jezusem i o tym, jak rozpoznali Go podczas &#322;amania chleba.</div><div class="s1">Jezus ukazuje si&#281; uczniom</div><div class="p"> 36Gdy jeszcze m&#243;wili, sam Jezus nagle stan&#261;&#322; po&#347;r&#243;d nich i powiedzia&#322;:</div><div class="p">&#8212;Pok&#243;j wam!</div><div class="p"> 37Wszyscy si&#281; bardzo przestraszyli, s&#261;dz&#261;c, &#380;e widz&#261; ducha.</div><div class="p"> 38&#8212;Czemu jeste&#347;cie tacy przera&#380;eni?&#8212;zapyta&#322;. &#8212;Dlaczego w&#261;tpicie, &#380;e to jestem Ja? 39Zobaczcie rany na moich r&#281;kach i nogach! Przecie&#380; to Ja, we w&#322;asnej osobie! Dotknijcie Mnie, a przekonacie si&#281;, &#380;e nie jestem duchem. Duch przecie&#380; nie ma cia&#322;a ani ko&#347;ci, a Ja mam!</div><div class="p"> 40M&#243;wi&#261;c to, pokaza&#322; im swoje r&#281;ce i nogi. 41Uczniowie byli tak szcz&#281;&#347;liwi i zdziwieni, &#380;e a&#380; nie mogli uwierzy&#263; w to, co widzieli. Wtedy Jezus zapyta&#322; ich:</div><div class="p">&#8212;Czy macie tu co&#347; do jedzenia?</div><div class="p"> 42Podali Mu wi&#281;c kawa&#322;ek pieczonej ryby, 43a On zjad&#322; j&#261; na ich oczach. 44Nast&#281;pnie powiedzia&#322; do uczni&#243;w:</div><div class="p">&#8212;Gdy jeszcze przed ukrzy&#380;owaniem by&#322;em z wami, m&#243;wi&#322;em, &#380;e musi si&#281; spe&#322;ni&#263; to, co jest o Mnie napisane w Prawie Moj&#380;esza, pismach prorok&#243;w i w Psalmach.</div><div class="p"> 45Wtedy rozja&#347;ni&#322; ich umys&#322;y, by to wszystko zrozumieli. 46I doda&#322;:</div><div class="p">&#8212;Napisane jest, &#380;e Mesjasz b&#281;dzie cierpia&#322;, &#380;e umrze i trzeciego dnia powstanie z martwych. 47Wszystkie narody, pocz&#261;wszy od Jerozolimy, b&#281;d&#261; w Jego imieniu wzywane do opami&#281;tania i przyj&#281;cia odpuszczenia grzech&#243;w. 48Wy jeste&#347;cie &#347;wiadkami spe&#322;nienia si&#281; tych proroctw. 49Ju&#380; nied&#322;ugo ze&#347;l&#281; wam to, co obieca&#322; m&#243;j Ojciec. Na razie pozosta&#324;cie tu, w mie&#347;cie, a&#380; nape&#322;ni was moc z nieba.</div><div class="s1">Wniebowst&#261;pienie</div><div class="p"> 50Potem wyprowadzi&#322; uczni&#243;w z miasta w stron&#281; Betanii. Wzni&#243;s&#322; r&#281;ce i pob&#322;ogos&#322;awi&#322; ich. 51Czyni&#261;c to, zacz&#261;&#322; unosi&#263; si&#281; w g&#243;r&#281; i tak odszed&#322; do nieba. 52Oni za&#347; oddali Mu pok&#322;on i pe&#322;ni rado&#347;ci powr&#243;cili do Jerozolimy, 53gdzie przez ca&#322;y czas przebywali w &#347;wi&#261;tyni i wielbili Boga.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Dopiero w niedzielę, wczesnym ranem, zaniosły do grobu przygotowane olejki. Zobaczyły, że głaz zamykający wejście jest odsunięty. Weszły więc do wnętrza, ale nie znalazły ciała Jezusa. Stały oszołomione, gdy nagle obok nich zjawili się dwaj mężczyźni, ubrani w lśniące szaty. Przerażone, pokłoniły się im nisko. Oni zaś zapytali:
—Dlaczego szukacie w grobie Tego, który żyje? Nie ma Go tutaj. Powstał z martwych! Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei, że Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce grzesznych ludzi i zabity przez nich, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Wtedy przypomniały sobie te słowa. Wróciły do Jerozolimy i opowiedziały o wszystkim jedenastu apostołom i pozostałym uczniom. A były to: Maria z Magdali, Joanna, Maria (matka Jakuba) oraz kilka innych kobiet. Słuchający sądzili jednak, że to jakaś zmyślona historia, i nie uwierzyli im. Mimo to, Piotr pobiegł jednak do grobowca. Zajrzał do środka i zobaczył same płótna. Wrócił więc do domu, zdziwiony tym, co zaszło.

Jeszcze tego samego dnia dwaj uczniowie Jezusa szli do wioski Emaus, odległej o jedenaście kilometrów od Jerozolimy, i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach. Gdy tak żywo dyskutowali, sam Jezus podszedł i przyłączył się do nich. Oni jednak nie rozpoznali Go.
—O czym rozmawiacie?—zapytał.
Wtedy ze smutku przystanęli i jeden z nich, Kleofas, powiedział:
—Jesteś chyba jedyną osobą w całej Jerozolimie, która nie słyszała o wydarzeniach z ostatnich kilku dni.
—A o czym nie wiem?—zapytał Jezus.
—O tym, co się stało z Jezusem z Nazaretu—odrzekli. —Był On prorokiem, potężnym w czynie i słowie, cieszącym się uznaniem Boga i ludzi. Nasi najwyżsi kapłani i przywódcy religijni wydali Go jednak Rzymianom, którzy skazali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my mieliśmy nadzieję, że to właśnie On jest Mesjaszem, mającym wyzwolić Izrael. Dziś mija już trzeci dzień od tych wydarzeń. Na dodatek kilka kobiet wprawiło nas w osłupienie. Powiedziały, że były o świcie przy grobowcu, ale nie znalazły Jego ciała. Ponadto widziały tam aniołów twierdzących, że Jezus żyje. Niektórzy z nas pobiegli tam zaraz i zastali wszystko tak, jak powiedziały kobiety: ciała rzeczywiście nie było.
Wtedy Jezus rzekł im:
—Jacy jesteście niemądrzy! Tak trudno uwierzyć wam w to, co prorocy powiedzieli w Piśmie! Przecież Mesjasz miał to wszystko wycierpieć, zanim zostanie otoczony chwałą!
I zaczynając od pism Mojżesza i proroków, wyjaśniał im wszystkie fragmenty Pisma, które mówiły o Nim jako Mesjaszu. Gdy doszli do Emaus, Jezus dał do zrozumienia, że idzie dalej. Oni jednak nalegali:
—Zostań z nami na noc. Jest już późno i robi się ciemno.
Wszedł więc z nimi do domu. A gdy zasiedli do kolacji, wziął chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki i podał im. Wtedy przejrzeli na oczy i rozpoznali Go, ale On zniknął. Zaczęli więc mówić jeden do drugiego:
—Czy serce nie biło nam mocniej, gdy podczas drogi rozmawiał z nami i wyjaśniał Pismo?
Jeszcze tej samej godziny wyruszyli z powrotem do Jerozolimy. Tam spotkali zebranych jedenastu apostołów i pozostałych uczniów, którzy potwierdzili, że Jezus rzeczywiście zmartwychwstał i że ukazał się Piotrowi. Wówczas ci dwaj opowiedzieli im o swoim spotkaniu z Jezusem i o tym, jak rozpoznali Go podczas łamania chleba.

Gdy jeszcze mówili, sam Jezus nagle stanął pośród nich i powiedział:
—Pokój wam!
Wszyscy się bardzo przestraszyli, sądząc, że widzą ducha.
—Czemu jesteście tacy przerażeni?—zapytał. —Dlaczego wątpicie, że to jestem Ja? Zobaczcie rany na moich rękach i nogach! Przecież to Ja, we własnej osobie! Dotknijcie Mnie, a przekonacie się, że nie jestem duchem. Duch przecież nie ma ciała ani kości, a Ja mam!
Mówiąc to, pokazał im swoje ręce i nogi. Uczniowie byli tak szczęśliwi i zdziwieni, że aż nie mogli uwierzyć w to, co widzieli. Wtedy Jezus zapytał ich:
—Czy macie tu coś do jedzenia?
Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, a On zjadł ją na ich oczach. Następnie powiedział do uczniów:
—Gdy jeszcze przed ukrzyżowaniem byłem z wami, mówiłem, że musi się spełnić to, co jest o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, pismach proroków i w Psalmach.
Wtedy rozjaśnił ich umysły, by to wszystko zrozumieli. I dodał:
—Napisane jest, że Mesjasz będzie cierpiał, że umrze i trzeciego dnia powstanie z martwych. Wszystkie narody, począwszy od Jerozolimy, będą w Jego imieniu wzywane do opamiętania i przyjęcia odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami spełnienia się tych proroctw. Już niedługo ześlę wam to, co obiecał mój Ojciec. Na razie pozostańcie tu, w mieście, aż napełni was moc z nieba.

Potem wyprowadził uczniów z miasta w stronę Betanii. Wzniósł ręce i pobłogosławił ich. Czyniąc to, zaczął unosić się w górę i tak odszedł do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i pełni radości powrócili do Jerozolimy, gdzie przez cały czas przebywali w świątyni i wielbili Boga.

ያዳምጡ Łukasza 24