Ногай - 2011 Edition (NT)

Сонъ Иса Ерихога кирип, онынъ иши мен оьтип бараятыр эди. Онда ясакшылардынъ басшысы Закай атлы бай аьдем бар эди. Ол Исады коьрмеге эм Онынъ ким экенин билмеге шалысты, тек бойы маштак болган себепли, Оны аьдемлер арасыннан коьралмады. Сонда ол, Исады коьрер уьшин алдыга шабып барып, йол уьстиндеги кийик ынжыр терекке минди.
Иса сол ерге еткенде, йогарыга карап, оны коьрди де ога: «Закай, тез болып туьс, буьгуьн Мага сенинъ уьйинъде конак болмага тийисли», – деди. Закай тез болып туьсти эм, куванып, Исады уьйине кабыл этти.
Оны коьргенлердинъ баьриси де разы болмай, куьналыдынъ конагы болды деп, соьз этип басладылар.
Закай болса, турып, Раббийге: «Мен соьле муьлкимнинъ яртысын пакырларга уьлестирейим. Эгер дейим биревди бир зат пан алдаган болсам, ога доьрт кабат арттырып берейим!» – дегенди айтты.
Иса: «Буьгуьн бу юртка да куткарылув келди, неге десе бу аьдем де Ибрагимнинъ улы. Аьдем Улы йойтылганды таппага эм куткармага келген, сайсы», – деди.

Иса Оны тынълаганларга бир таварых косып айтты. Ол энди Ерусалимге ювыклап келген эди эм халк, тез арадан Алла Патшалыгы ашылаяк деп, саклай эди. Иса булай айтты: «Аксуьек асылыннан бир аьдем оьзине патшалыкты алып кайтаяк болып, узак кыралга йолланаятыр эди. Кетеектен алдын ол, оьзининъ он кулын шакырып, оларга он куьмис мина берди де: „Мен кайтканша, бу акшады саьвделикке йиберинъиз“, – деди.
Ама сол кыралдынъ аьдемлери оны коьрип болмайтаган эдилер эм ызыннан элшилер йиберип: „Бу аьдемнинъ бизге патша болып келгенин суьймеймиз“, – деп айттырдылар. Ол патша болганда, кайтып келип, ким кайдай келим туьсиргенин билер уьшин, акша тапшырган кулларын шакыртты.
Биринши кулы келип: „Бийим, сенинъ бир куьмис минанъ он кайта коьп келим келтирди“, – деп билдирди.
Патша: „Аьперим! Сен яхшы кулсынъ. Кишкей затта сенимли болганынъ уьшин, он шахарга аьким бол“, – деп айтты.
Экинши кулы келип: „Бийим, сенинъ бир куьмис минанъ бес кайта оьскен“, – деди.
Патша ога да: „Сен бес шахарга басшылык эт“, – деди.
Сонъ уьшинши кулы келип: „Бийим, мине сенинъ акшанъ. Мен оны, явлыкка туьйип, сакладым. Сен каты аьдем болган себепли, мен сеннен корктым: салмаганынъды аласынъ, шашпаганынъды орасынъ“, – деди.
Сонда бийи ога: „Ай, яман кул! Мен сенинъ соьзлеринъ мен сени шуьшинъе еткерермен! Соны ман, сен меним каты аьдем экенимди, салмаганымды алувымды, шашпаганымды орувымды биле эдинъме? Аьше, сен не уьшин меним акшамды саьвдегерликке, хайыры ман кайтарар уьшин, йибермединъ?“ – деди.
Соннан сонъ ол янында турганларга: „Оннан куьмис минады алынъыз да он минасы болганга беринъиз“, – дегенди айтты.
Олар: „Бийим! Онынъ онсыз да он минасы барды да!“ – дедилер.
Ол: „Мен сизге айтаман: Кимде (билим) бар, сога (коьбирек) берилер, ама кимде йок, соннан азы да тартылып алынар. Меним оларга патша болганымды унамаган душпанларымды мунда аькелинъиз, меним алдымда кылыш пан оьлтиринъиз“», – дегенди айтты.

Сол соьзлерди айтканнан сонъ, Иса олардынъ алдында барып, Ерусалимге ювыклап келди. Зейтун тавы деп аталатаган тавдынъ этегинде орынласкан Бетпагей мен Бетхиний эллерге янасып келгенде, Ол Оьзининъ сокталарынынъ экисин булай айтып йиберди: «Алдыдагы элге барынъыз. Онда киргенлей, бир заманда да уьстине эш бир аьдем де минмеген, байланып турган яс эшекти табарсыз; оны шешип, мунда алып келинъиз. Эгер ким де болсын бирев сизден: „Неге шешесиз?“ – деп сораса, – „Ол Раббийге керек“, – деп айтарсыз».
Йиберилгенлер барып, Иса айтканша таптылар. Олар яс эшекти босатаятканда, иелери: «Оны не уьшин шешип аласыз?» – дедилер.
Олар: «Ол Раббийге керек», – деп явапладылар.
Сонъ оны Исага алып келдилер де, абаларын эшекке атып, онынъ уьстине Исады миндирдилер. Ол атланып барган заманда, аьдемлер абаларын йол уьстине яятаган эдилер. Иса Зейтун тавыннан тоьмен туьскен йолга янасканда, коьп санлы сокталары шатланып, коьтеринки йогары тавыста оьзлери коьрген баьри куьдиретли ислер уьшин Аллады мактап: «Раббийдинъ аты ман келеятырган Патша наьсипли болсын! Аспанда – тынышлык, Аллаху-Таалага – данък!» – дедилер.
Сонда халк арасында болган парисейлердинъ кайбирлери Исага: «Устаз! Сокталарынъды тый!» – дедилер.
Ама Иса оларга явап этип: «Сизге айтаман, олар тынып калсалар, таслар кышкыраяклар», – деди.

Иса шахарга ювыклап келгенде, ога карап, онынъ уьшин йылады. «Ай, эгер буьгуьн сенинъ тынышлыгынъа не зат ярасатаганын билсенъ экен! Ама бу зат энди де сенинъ коьзлеринънен тасада. Неге десе сага сондай куьнлер келееклер, ол заманда сенинъ душпанларынъ тоьгерегинънен эндеклер казып, сени курсап алаяклар эм аьр тараптан да кыстаяклар. Сени шашаяклар эм ишинъдеги балаларынъды оьлтирееклер, сенде тас уьстинде тас та калдырмаяклар, неге десе Алладынъ сага ярдам этпеге келген вакытын билмединъ», – деди.

Сонъ Иса Алла уьйининъ каралдысына кирип, онда сатув-алув этуьвшилерди кувып, шыгарып баслады. Оларга: «„Меним уьйим дува уьйи болар“, – деп язылган, а сиз оны йолбасарлар отанына айландыргансыз!» – деди.
Иса аьр куьн сайын Алла уьйининъ каралдысында уьйрететаган эди. Бас дин куллыкшылары болса, дин аьлимлери эм де халктынъ басшылары Оны оьлтирмеге колайлы аьл излейтаган эдилер. Аман да олар амал табалмадылар, неге десе буьтин халк, таймастан, Онынъ соьзлерин тынълай эди.

ያዳምጡ Лука 19