پێدایش 1:6-4

زمینئے سرا، مردم که گێش بئیان بوتنت و جنێن‌چُکِّشَ آورت، هُدائے مردێن‌چُکّان دیست که جنکّ شَررنگ و زێبا اَنت. گڑا په وت جنکِّش گچێنَ کرت و زُرت. نون هُداوندا گوَشت: ”منی اَرواه تان اَبد اِنسانئے جسم و جانا نمانیت، چێا که اِنسان مِرۆکێن چیزّے و چه یکّ سد و بیست سالا گێشتر اُمرَ نکنت.“ آ رۆچان و رند هم زمینئے سرا نِپیلیم هست‌اَتنت. هُدائے مردێن‌چُکّ که انسانانی جنکّانی کِرّا شتنت، اے جنِکّان چُکَّ آورت. اے چُکّ کوَهنێن زمانگئے مَزَن‌مَرد و نامدارێن مردم اَتنت.