Папулярныя біблейскія вершы з Ioan 15

Падзяліцца

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Myfi yw y wir winwydden, a’m Tad yw y gwinllanydd. Pob cangen ddiffrwyth ynof fi, y mae efe yn ei hysgythru ymaith: pob cangen ffrwythlawn y mae efe yn ei glanâu drwy ei brigdòri, èr ei gwneuthur yn ffrwythlonach. Am danoch chwi, yr ydych eisoes yn lân drwy yr addysgiadau à roddais i chwi. Aroswch ynof fi, a mi á arosaf ynoch chwithau: fel na all y gangen ddwyn ffrwyth o honi ei hun, onid erys yn y winwydden; felly, ni ellwch chwithau, onid aroswch ynof fi. Myfi yw yr winwydden; chwithau yw y cangenau. Yr hwn sydd yn aros ynof fi, ac yn yr hwn yr wyf finnau yn aros, sydd yn dwyn ffrwyth lawer: oblegid wedi eich gwahanu oddwrthyf fi, ni ellwch chwi wneuthur dim. Onid erys un ynof fi, efe á deflir allan fel y cangenau crinion, y rhai á gesglir yn danwydd, ac á losgir. Os aroswch ynof fi, ac aros o’m geiriau ynoch, chwi á ellwch ofyn y peth à fỳnoch, ac efe á ganiatêir i chwi.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Yn hyn y gogoneddir fy Nhad, drwy ddwyn o honoch ffrwyth lawer: felly y byddwch ddysgyblion i mi. Fel y mai y Tad yn fy ngharu i, felly yr wyf finnau yn eich caru chwithau: aroswch yu fy nghariad i. Os cedẅwch fy ngorchymynion, chwi á aroswch yn fy nghariad; fel y cedwais i orchymynion fy Nhad, ac yr wyf yn aros yn ei gariad ef. Y rhybyddion hyn yr wyf yn eu rhoddi i chwi, fel y parâwyf i gael llawenydd ynoch, ac y byddai eich llawenydd chwithau yn gyflawn. Dyma fy ngorchymyn i, bod i chwi garu eich gilydd, fel yr wyf fi yn eich caru chwi. Cariad mwy na hwn nid oes gàn neb, bod i un roi ei einioes dros ei gyfeillion. Chychwi yw fy nghyfeillion, os gwnewch pa bethau bynag yr wyf yn eu gorchymyn i chwi. O hyn allan, nid wyf yn eich galw yn weision; oblegid y gwas nis gwyr beth á wna ei feistr; ond yr wyf fi yn eich galw chwi yn gyfeillion; oblegid beth bynag á ddysgais gàn fy Nhad, yr wyf yn ei hysbysu i chwi. Nid chwi á’m dewisasoch i; ond myfi á’ch dewisais chwi, ac á’ch gosodais chwi, fel yr elech ac y dygech ffrwyth; ffrwyth à fydd yn arosol, fel y rhoddo y Tad i chwi pa beth bynag à ofynoch iddo yn fy enw i.

Hyn yr wyf yn ei orchymyn i chwi, garu o honoch eich gilydd. Os yw y byd yn eich casâu chwi, ystyriwch ddarfod iddo fy nghasâu i o’ch blaen chwi. Pe byddech o’r byd, y byd á garai yr eiddo ei hun. Ond am nad ydych o’r byd, gàn fy mod i gwedi eich dethol chwi allan o’r byd, y mae y byd yn eich casâu chwi. Cofiwch yr hyn à ddywedais i wrthych, Nid yw y gwas yn fwy na’i feistr. Os erlidiasant fi, hwy á’ch erlidiant chwithau hefyd; os cadwasant fy ngair i, yr eiddoch chwithau hefyd á gadwant. Eithr hyn oll á wnant i chwi o’m hachos i, am nad adwaenant yr hwn à’m danfonodd i. Oni bai fy nyfod a llefaru wrthynt, ni buasai arnynt bechod; ond yn awr nid oes ganddynt esgus am eu pechod. Yr hwn sydd yn fy nghasâu i, sydd yn casâu fy Nhad hefyd. Oni bai wneuthur o honof yn eu plith y fath weithredoedd, na wnaeth neb arall erioed, ni buasai arnynt bechod; ond yn awr hwy á’u gwelsant, ac èr hyny á’m casâasant i a’m Tad hefyd. Fel hyn y maent yn gwireddu y dywediad hwnw yn eu cyfraith hwynt, “Hwy á’m casâasant i yn ddiachos.” Ond pan ddêl y Dadleuwr, yr hwn á ddanfonaf i chwi oddwrth y Tad, Ysbryd y Gwirionedd, yr hwn sydd yn deilliaw oddwrth y Tad, efe á dystiolaetha am danaf fi. A chwithau hefyd á dystiolaethwch, am eich bod o’r dechreuad gyda mi.

Hyn yr wyf yn ei orchymyn i chwi, garu o honoch eich gilydd. Os yw y byd yn eich casâu chwi, ystyriwch ddarfod iddo fy nghasâu i o’ch blaen chwi. Pe byddech o’r byd, y byd á garai yr eiddo ei hun. Ond am nad ydych o’r byd, gàn fy mod i gwedi eich dethol chwi allan o’r byd, y mae y byd yn eich casâu chwi. Cofiwch yr hyn à ddywedais i wrthych, Nid yw y gwas yn fwy na’i feistr. Os erlidiasant fi, hwy á’ch erlidiant chwithau hefyd; os cadwasant fy ngair i, yr eiddoch chwithau hefyd á gadwant. Eithr hyn oll á wnant i chwi o’m hachos i, am nad adwaenant yr hwn à’m danfonodd i. Oni bai fy nyfod a llefaru wrthynt, ni buasai arnynt bechod; ond yn awr nid oes ganddynt esgus am eu pechod. Yr hwn sydd yn fy nghasâu i, sydd yn casâu fy Nhad hefyd. Oni bai wneuthur o honof yn eu plith y fath weithredoedd, na wnaeth neb arall erioed, ni buasai arnynt bechod; ond yn awr hwy á’u gwelsant, ac èr hyny á’m casâasant i a’m Tad hefyd. Fel hyn y maent yn gwireddu y dywediad hwnw yn eu cyfraith hwynt, “Hwy á’m casâasant i yn ddiachos.” Ond pan ddêl y Dadleuwr, yr hwn á ddanfonaf i chwi oddwrth y Tad, Ysbryd y Gwirionedd, yr hwn sydd yn deilliaw oddwrth y Tad, efe á dystiolaetha am danaf fi. A chwithau hefyd á dystiolaethwch, am eich bod o’r dechreuad gyda mi.