Папулярныя біблейскія вершы з Lukan jevanheli 13

Падзяліцца

«Staraikua piäššä šiämeh kaitasešta ovešta. Šen šanon teilä, monet kuotellah piäššä šiämeh, ka ei voija.

Šielä oli naini, kumpasešša oli kahekšantoista vuotta voimattomuon henki. Hiän oli kykräššä eikä voinun šuoristua šelkyäh. Naisen nähtyö Iisussa kučču hänet luokšeh ta šano: «Naini, šie olet piäššyn vaivaštaš».

Hiän pani kiät naisen piällä, ta naini šamašša šuoristi šelkäh ta rupesi kiittämäh Jumalua.

Monet viimeset ollah šilloin enšimmäisie, monet enšimmäiset viimesie.»

Kun talon Isäntä noušou ta panou ovet umpeh, työ jiättä pihalla šeisomah. Šiitä alatta oveh kopistua ta karjutta: ‘Isäntä, Isäntä, avua meilä ovi!’ A Hiän šanou teilä: ‘Mie en tunne teitä, en tiijä, mistä työ oletta’.

Mie šanon teilä: eipä oltu. Vain kun että kiäntyne riähistä Jumalan puoleh, työ kaikki kuoletta niin kuin hyöki.»

Hiän vaštuau teilä: ‘Mie en tiijä, ketä työ oletta ta mistä päin tuletta. Mänkyä pois Miun luota, kaikki työ pahanruatajat.’

Šiitä Iisussa šano: «Mimmoni on Jumalan Valtakunta? Mih voisin šitä verrata? Še on kuin gorčitsan šiemen, kumpasen mieš kylvi kotipeltoh. Še kašvo ta šiitä tuli šuuri puu, ta taivahan linnut luajittih pešie šen okšilla.»