Популярни библейски стихове от Eòin 7

Споделяне

Ge b' e cò a chreideas annamsa, mar a tha an Sgriobtar air a ràdh, sruthaidh aibhnichean de dh'uisge beò às a bhroinn.”

Air an latha mu dheireadh dhen Fhèill, an latha mòr, sheas Ìosa agus dh'èigh e, “Ma tha pathadh air neach sam bith, thigeadh e thugamsa agus òladh e.

Ach thuirt e seo mun Spiorad a bha iadsan a bha a' creidsinn ann a' dol a dh'fhaighinn, oir cha robh an Spiorad fhathast air a bhuileachadh, air sgàth 's nach robh Ìosa fhathast air a ghlòrachadh.

Na bithibh a' toirt breith a rèir coltais, ach thoiribh breith cheart.”

An neach a bhruidhneas uaithe fhèin, tha e a' lorg glòir air a shon fhèin, ach ge b' e a shireas glòir an aoin a chuir a‑mach e, tha esan fìrinneach; chan eil eucoir sam bith ann.

Mar sin fhreagair Ìosa, “Chan ann leam fhèin a tha mo theagasg, ach leis‑san a chuir a‑mach mi.

Chan urrainn dhan t‑saoghal sibhse fhuathachadh; ach tha fuath aige dhòmhsa a chionn 's gu bheil mi a' toirt fianais ma dheidhinn gu bheil na h‑obraichean aige olc.