ݠِيٜرْ وِعِمٛ: «عَنَنِيَسْ، کٛنِ عَعَشِّ سَيْطَانُ نَسْتَ ࢡٜرْندٜ مَ حَا عَڢٜوَنَ رُوحُ شٜنِيطٛ، عَسِغِ يٜࢡْرٜ شٜىٰدٜ شٛغُّ بَبَلْ مٛوطٛنْ؟ دِغَ عَسٛورَّايْ نغَلْ، عَنْ جٜيِ؞ ندٜ عَسٛورِّ نغَلْ بٛو، عَنْ مَرِ شٜىٰدٜ مَنْ؞ کٛنِ عَوَطِ عَنِّيَ حُووُغٛ کُوغَلْ نغَعَلْ؟ اَللَّه عَڢٜوَنِ، نَا يِمْࢡٜ؞» ندٜ عَنَنِيَسْ نَنِ بٛلّٜ طٜعٜ، عٛدٛعِّ، عٛمَايِ؞ کُلٛلْ مَنغٛلْ نَنغِ نَنْࢡٜ حَالَ کَعَ ڢُو؞