Popular Bible Verses from Lukas 14

Share

Wan er Hokken tö mi komt, en ek håtet Våder, Moder, Wüf, Jungen, Brödhem, Sestern, uk diärtö sin ein Lewent, di kjen ek min Jünger wiis.

En hokken ek sin Krüts drait en mi nafölgt, di kjen min Jünger ek wiis.

For ark, diär höm salw forhoogert, di skel forligert ud; en didiär höm salw forligert, di skel forhoogert ud.

Alliksa en Ark van ju, diär ek forlet Alles, wat er heed, kjen ek min Jünger wiis.

Mar hokken es mung ju, diär en Türn beg wel, en set höm ek jest hen, en maaket en Aurslag aur di Ünkosten, of hi sa vuul heed, om dit tö volfören? Om dat, wan hi di Grünđ leid heed, en kjent ek tö Jenđ bring, da begen Alle, diär dit sè, höm tö forspottin. En si: Di Mensk begent tö beggen, en küd dit ek tö Jenđ bring.

Mar wan dü en Miältid maakest, da nödige di Armen, di Kröpeler, di Lammen, di Blinđnen. Da best dü selig: for ja hå-t ek, om dit weder gud tö maakin; mar hat skel di nog weder gud maaket ud, wan di Rogtfardigen van Doađen âpstuun.

Dit Saalt es en gud Ding, mar wan dit Saalt sönđer Smaak es, hur me skel em da saalte, om Smaak tö maakin? Hat däd niin Gaagen, weder üpt Lönđ, nog ön Haagen; mar em smet et weg. Hokken Oaren heed tö hiren, di hir.