Lukas 14
14
Dit 14. Capitel
1En hat kâm tö pas, dat hi kâm ön en Opperst sin Hüs, diär en Farisäer wiär, üp en Sabbat, om Broad tö iten, en ja passet üp höm.
2En sé hjir, diär wiär en Mensk voar höm, di hed di Wetersjugt.
3En Jesus swaaret en said tö di Skreftliirten en Farisäers, en sprok: Es't uk rogt, üp di Sabbat tö hilin?
4Mar ja swügget stel. En hi faatet höm ön, hilet höm, en let höm gung.
5En swaaret en sprok tö jam: Hokken es mung ju, wan sin Aus of Esel ön di Küül falt, di sin Diirt ek metjens weder ütslippet üp en Sabbatdai?
6En ja küd höm diärüp niin Swaar wederdö.
7Mar hi said en Gliknis tö al dânen, di me höm tö Gast wiär, üs hi markt, hur ja wälet, hoogst bi Staal tö seten, en said tö jam:
8Wan dü van Hokken tö Brödlep böden best, da skedt di ek hoogst bi Staal säät, om dat er ek meskin en Man, diär moar Iär fortinet üs dü, van höm böden es.
9En wan hi da komt, diär di en höm nödigt heed, en said tö di: Maake höm Steid, en dü must da me Skaam bi Staaljenđ set.
10Mar wan dü nödigt udst, da gung hen en set di liig ön, om dat, wan hi komt, diär di nödigt heed, en said tö di: Frinđ, set di hooger âp! Da wedt dü Iär hå voar dânen, diär me di tö Staal set.
11For ark, diär höm salw forhoogert, di skel forligert ud; en didiär höm salw forligert, di skel forhoogert ud.
12Hi said uk tö di, diär höm nödigt hed: Wan dü en Meddais-Miältid of en Naagdert maakest, da nödige ek din Frinđner, ek din Brödhem, ek din Sedskenbiärner, ek din Naibers, diär rik sen, om dat ja di meskin weder nödige, en di dit sa weder gud maake.
13Mar wan dü en Miältid maakest, da nödige di Armen, di Kröpeler, di Lammen, di Blinđnen.
14Da best dü selig: for ja hå-t ek, om dit weder gud tö maakin; mar hat skel di nog weder gud maaket ud, wan di Rogtfardigen van Doađen âpstuun.
15Mar diär Jen van dânen, diär me tö Staal seet, dit hjert, said hi tö höm: Selig es di, diär dit Broad et ön Gotts Hemmelrik.
16Mar hi said tö jam: Diär wiär en Mensk, hi maaket en gurt Insmiältid, en hi nödigt Vulen diärtö.
17En stjürt sin Tiinstknegt üt om di Naagdertstid, om dânen, diär nödigt wiär, tö sien: Kom I nü, for hat es Alles klaar.
18En ja begent altermaal di jen eter di Üder jam tö öntskilđigen.#14.18 In margine: di Skilđ van jam tö sküwen. Di Jest said tö höm: Ik hå en Eker kopet, en mut hen om di tö besen. Ik bed di, öntskilđige mi.
19En di Üder said: Ik hå fiif Paar Ausen kopet, en ik gung nü hen, om dânen tö besen. Ik bed di, öntskilđige mi.
20En di Träd said: Ik hå mi befriit, en diärom kjen ik ek kom.
21En disalw Tiinstknegt kâm en said dit sin Herr weder. Da waad di Hüsherr bister, en said tö sin Knegt: Gung gau üt üp di Straaten en ön di Twiten van di Stad, en bring di Armen, di Kröpeler, di Lammen en di Blinđnen hjir iin.
22En di Knegt said: Herr, hat es ütrogt, sa üs dü befälen heest. Mar diär es jit Rüm nog.
23En di Herr said tö di Knegt: Gung üt üp di Lönđweien, en om bi di Koppeldikker, en nödige jam iin tö kommen, om dat min Hüs vol ud.
24Mar ik si ju, dat Nemmen van di Karming, diär nödigt sen, min Naagdert tö smakken faid.
25Mar diär ging vuul Lid me höm. En hi kiirt höm om, en said tö jam:
26Wan er Hokken tö mi komt, en ek håtet Våder, Moder, Wüf, Jungen, Brödhem, Sestern, uk diärtö sin ein Lewent, di kjen ek min Jünger wiis.
27En hokken ek sin Krüts drait en mi nafölgt, di kjen min Jünger ek wiis.
28Mar hokken es mung ju, diär en Türn beg wel, en set höm ek jest hen, en maaket en Aurslag aur di Ünkosten, of hi sa vuul heed, om dit tö volfören?
29Om dat, wan hi di Grünđ leid heed, en kjent ek tö Jenđ bring, da begen Alle, diär dit sè, höm tö forspottin.
30En si: Di Mensk begent tö beggen, en küd dit ek tö Jenđ bring.
31Of wat foar en Könning geid ön di Krig, om tögen en Üder Könning tö fegten, en set ek tö voaren, en aurliidt, of hi me tiindüsend sin Fiind öntögen gung kjen, diär me twundigdüsend höm aurfaal wel?
32Wan ek, da stjürt hi Böd, wan di Üder jit für weg es, en bedt om Freed.
33Alliksa en Ark van ju, diär ek forlet Alles, wat er heed, kjen ek min Jünger wiis.
34Dit Saalt es en gud Ding, mar wan dit Saalt sönđer Smaak es, hur me skel em da saalte, om Smaak tö maakin?
35Hat däd niin Gaagen, weder üpt Lönđ, nog ön Haagen; mar em smet et weg. Hokken Oaren heed tö hiren, di hir.
Currently Selected:
Lukas 14: NFNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Translated by Peter Michael Clemens (1804-1870)
