येसु एक दिन एक्टा सहरयँ रहत। उसे सहरयँ एक जेना जिओइभरि कोररोग लाग्ल मानुस रहइ। कोरलाग्ल मानुसेइ येसुके देखिकुन ओनेन्क आघु लम्पसार पोरिकुन बिन्ति कर्ल, “हे प्रभु, तोहे चाहानेपार मेराके सुद्द बानाइके सक्ताहाउ।”
येसुइ उक्रउप्र हाथ राखिकुन कहिकेभइल, “तोइ निक भइल मोइ चाहातम।” हसे ओख्निहिँ उक्र कोररोग निक भइहाल्ल।