وْسْوّْلُوهْ التّْلَامْدْ دْيَاوْلُه وْݣَالُو لِيهْ: «آ سِيدِي، شْكُونْ اللِّي دْنَبْ، وَاشْ هَادْ الرَّاجْلْ وْلَا وَالِدِيهْ حْتَّى تّْزَادْ عْمَى؟». وْجَاوْبْهُمْ يَسُوعْ: «رَاهْ مَا دْنَبْ لَا هُوَ وَلَا وَالِدِيهْ، وَلَكِنْ وْقَعْ لِيهْ دَاكْشِّي غِيرْ بَاشْ تْبَانْ أَعْمَالْ اللَّهْ فِيهْ.