Salmau 37
37
SALM 37
Diarhebion am Dduw
Degannwy MS
1-2Na chenfigenna wrth y drwg,
Na gwgu ar ddihiryn,
Cans gwywant hwy fel glaswellt sych,
Fel glesni gwych y gwanwyn.
3-4Ymddiried yn yr Arglwydd Dduw,
Gwna dda; cei fyw mewn digon.
Mawrha yr Arglwydd, a chei’n rhydd
Ddeisyfiad cudd dy galon.
5-6Rho di dy dynged ar Dduw’r nef,
Rhydd ef ei gymorth iti;
D’uniondeb fydd fel haul prynhawn
Yn loyw a llawn goleuni.
7Bydd amyneddgar yn dy fyw,
Disgwyl am Dduw yn raslon;
Ac na fydd ddicllon wrth y rhai
Sy’n llwyddo â’u cynllwynion.
8-9Paid byth â digio, cans fe ddaw
Drwg di-ben-draw i’r llidus;
Pobl Dduw a etifedda’r tir,
Dinistrir y drygionus.
10-11Cyn hir fe gilia’r drwg o’i dref,
A’i le fydd anghyfannedd,
A’r gwylaidd yn meddiannu’r tir
A’i ddal mewn gwir dangnefedd.
12-13Cynllwynia’r drwg i daro’r da,
Ac ysgyrnyga’i ddannedd;
Ond chwardd yr Arglwydd am ei ben,
Aflawen fydd ei ddiwedd.
14-15Fe gais rhai drwg â’u bwa a’u cledd
Roi diwedd ar rai bychain,
Ond fe â’r saeth a’r cleddyf drwy
Eu calon hwy eu hunain.
16-17Gwell yw’r ychydig sydd i’r doeth
Na chyfoeth y drygionus.
Dileir y drwg, ond bydd Duw’n dal
I gynnal y difeius.
18-19Fe wylia’r Arglwydd dros y da,
Parha eu hetifeddiaeth;
A phan fydd newyn yn y tir
Bydd ganddynt wir gynhaliaeth.
20Ond fel coed tân mewn fflamau coch
Gelynion croch yr Arglwydd
A dderfydd; cilia y rhai drwg
Bob un fel mwg yn ebrwydd.
21Ni thâl yr un drygionus, ffôl
Yn ôl ddim a fenthyciodd;
Ond am y cyfiawn, hwn a fydd
Yn rhoi yn rhydd o’i wirfodd.
22Rhydd Duw ei etifeddiaeth hael
I’r sawl sy’n cael ei fendith,
Ond torrir ymaith y rhai cas
A brofodd flas ei felltith.
23-24Cyfeiria’r Arglwydd gamau’r da,
Fe’i gwylia ef yn ddyfal;
Er iddo gwympo, cwyd yn rhwydd:
Mae’r Arglwydd yn ei gynnal.
25Yr holl flynyddoedd y bûm byw
Ni welais Dduw hyd yma
Yn troi ei gefn ar unrhyw sant
Na pheri i’w blant gardota.
26-27Hael a thrugarog ydyw’r da,
A’i blant ef a fendithir.
Tro oddi wrth ddrwg; gwna’r hyn sydd dda,
A’th gartref a ddiogelir.
28-29Oherwydd câr yr Arglwydd farn,
Ni sarn ar ei ffyddloniaid;
Ond torrir plant y drwg o’r tir,
Difethir pechaduriaid.
30-31Fe drig y cyfiawn yn y tir
Yn ddoeth a gwir ei eiriau;
Mae yn ei galon ddeddf ei Dduw,
A sicr yw ei gamau.
32-33Fe wylia’r drwg y da; cais le
A chyfle i’w lofruddio,
Ond nid yw Duw’n ei iselhau
Na chaniatáu’i gondemnio.
34Disgwylia wrth yr Arglwydd; glŷn
Wrth ffordd yr Un daionus,
Ac fe gei etifeddu’r tir,
Ond chwelir y drygionus.
35-36Mi welais i’r drygionus, do
Yn brigo fel blaguryn,
Ond llwyr ddiflannodd, heb ddim sôn
Amdano’n fuan wedyn.
37-38Gwêl di’r di-fai, heddychlon ŷnt,
A chanddynt ddisgynyddion,
Ond am y drwg, bydd Duw yn eu
Dileu, a’u plant a’u hwyrion.
39-40Daw oddi wrth Dduw achubiaeth lawn
I’r cyfiawn mewn cyfyngder,
Rhag drwg fe’u harbed am eu bod
Yn gosod arno’u hyder.
Currently Selected:
Salmau 37: SCN
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Gwynn ap Gwilym 2008
Salmau 37
37
SALM 37
Diarhebion am Dduw
Degannwy MS
1-2Na chenfigenna wrth y drwg,
Na gwgu ar ddihiryn,
Cans gwywant hwy fel glaswellt sych,
Fel glesni gwych y gwanwyn.
3-4Ymddiried yn yr Arglwydd Dduw,
Gwna dda; cei fyw mewn digon.
Mawrha yr Arglwydd, a chei’n rhydd
Ddeisyfiad cudd dy galon.
5-6Rho di dy dynged ar Dduw’r nef,
Rhydd ef ei gymorth iti;
D’uniondeb fydd fel haul prynhawn
Yn loyw a llawn goleuni.
7Bydd amyneddgar yn dy fyw,
Disgwyl am Dduw yn raslon;
Ac na fydd ddicllon wrth y rhai
Sy’n llwyddo â’u cynllwynion.
8-9Paid byth â digio, cans fe ddaw
Drwg di-ben-draw i’r llidus;
Pobl Dduw a etifedda’r tir,
Dinistrir y drygionus.
10-11Cyn hir fe gilia’r drwg o’i dref,
A’i le fydd anghyfannedd,
A’r gwylaidd yn meddiannu’r tir
A’i ddal mewn gwir dangnefedd.
12-13Cynllwynia’r drwg i daro’r da,
Ac ysgyrnyga’i ddannedd;
Ond chwardd yr Arglwydd am ei ben,
Aflawen fydd ei ddiwedd.
14-15Fe gais rhai drwg â’u bwa a’u cledd
Roi diwedd ar rai bychain,
Ond fe â’r saeth a’r cleddyf drwy
Eu calon hwy eu hunain.
16-17Gwell yw’r ychydig sydd i’r doeth
Na chyfoeth y drygionus.
Dileir y drwg, ond bydd Duw’n dal
I gynnal y difeius.
18-19Fe wylia’r Arglwydd dros y da,
Parha eu hetifeddiaeth;
A phan fydd newyn yn y tir
Bydd ganddynt wir gynhaliaeth.
20Ond fel coed tân mewn fflamau coch
Gelynion croch yr Arglwydd
A dderfydd; cilia y rhai drwg
Bob un fel mwg yn ebrwydd.
21Ni thâl yr un drygionus, ffôl
Yn ôl ddim a fenthyciodd;
Ond am y cyfiawn, hwn a fydd
Yn rhoi yn rhydd o’i wirfodd.
22Rhydd Duw ei etifeddiaeth hael
I’r sawl sy’n cael ei fendith,
Ond torrir ymaith y rhai cas
A brofodd flas ei felltith.
23-24Cyfeiria’r Arglwydd gamau’r da,
Fe’i gwylia ef yn ddyfal;
Er iddo gwympo, cwyd yn rhwydd:
Mae’r Arglwydd yn ei gynnal.
25Yr holl flynyddoedd y bûm byw
Ni welais Dduw hyd yma
Yn troi ei gefn ar unrhyw sant
Na pheri i’w blant gardota.
26-27Hael a thrugarog ydyw’r da,
A’i blant ef a fendithir.
Tro oddi wrth ddrwg; gwna’r hyn sydd dda,
A’th gartref a ddiogelir.
28-29Oherwydd câr yr Arglwydd farn,
Ni sarn ar ei ffyddloniaid;
Ond torrir plant y drwg o’r tir,
Difethir pechaduriaid.
30-31Fe drig y cyfiawn yn y tir
Yn ddoeth a gwir ei eiriau;
Mae yn ei galon ddeddf ei Dduw,
A sicr yw ei gamau.
32-33Fe wylia’r drwg y da; cais le
A chyfle i’w lofruddio,
Ond nid yw Duw’n ei iselhau
Na chaniatáu’i gondemnio.
34Disgwylia wrth yr Arglwydd; glŷn
Wrth ffordd yr Un daionus,
Ac fe gei etifeddu’r tir,
Ond chwelir y drygionus.
35-36Mi welais i’r drygionus, do
Yn brigo fel blaguryn,
Ond llwyr ddiflannodd, heb ddim sôn
Amdano’n fuan wedyn.
37-38Gwêl di’r di-fai, heddychlon ŷnt,
A chanddynt ddisgynyddion,
Ond am y drwg, bydd Duw yn eu
Dileu, a’u plant a’u hwyrion.
39-40Daw oddi wrth Dduw achubiaeth lawn
I’r cyfiawn mewn cyfyngder,
Rhag drwg fe’u harbed am eu bod
Yn gosod arno’u hyder.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Gwynn ap Gwilym 2008