ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14
14
အဗရွလုံက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ အခစားဝင္ရျခင္း
1ေဇ႐ုယာသား ယြာဘက ရွင္ဘုရင္သည္ အဗရွလုံအား စိတ္ထဲမွလြမ္းဆြတ္ေနသည္ကို သိ၏။ 2ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ေတေကာၿမိဳ႕သို႔ လူလႊတ္၍ ထိုၿမိဳ႕မွ လိမၼာပါးနပ္ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေခၚလာေစၿပီးလွ်င္ “ယခု သင္သည္ ဆီမလိမ္းဘဲ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းရာဝတ္စုံကိုဝတ္ၿပီး လူေသအတြက္ ေန႔ရက္မ်ားစြာငိုေႂကြးျမည္တမ္းေနေသာမိန္းမကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ငိုေႂကြးလ်က္ 3ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ဤစကားမ်ားကို ေလွ်ာက္တင္ရမည္”ဟု ဆိုၿပီး သူေျပာရမည့္စကားမ်ားကို ယြာဘသင္ေပး၏။
4ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ေျမေပၚပ်ပ္ဝပ္ဦးၫႊတ္လ်က္ “အရွင္မင္းႀကီး၊ ကယ္မေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
5ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “သင္၌ အဘယ္အမႈေရာက္ေနသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ခင္ပြန္းသည္ဆုံးသြားေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးျဖစ္ပါ၏။ 6အရွင့္ကြၽန္မ၌ သားႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ ထိုသားႏွစ္ေယာက္သည္ လယ္ေတာတြင္ရန္ျဖစ္ၾကပါ၏။ သူတို႔ကို ဖ်န္ေျဖေပးမည့္သူမရွိသျဖင့္ ရန္ျဖစ္ရင္း တစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္သတ္လိုက္မိပါ၏။ 7ယခုမွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအားလုံးထ၍ အရွင့္ကြၽန္မအား ဆန႔္က်င္လ်က္ ‘ညီအစ္ကိုခ်င္း သတ္ေသာသူကို ငါတို႔ထံအပ္ပါ။ သူသတ္ခဲ့ေသာ သူ႔ညီအစ္ကို၏အသက္အစား သူ႔ကိုျပန္သတ္မည္။ အေမြခံျဖစ္ေနလွ်င္လည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရမည္’ဟု ဆိုၾကပါ၏။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ က်န္ေနေသးေသာမီးခဲကိုျငႇိမ္းၿပီး အကြၽႏ္ုပ္ခင္ပြန္း၏အမည္ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ကို ေျမႀကီးေပၚမွပေပ်ာက္သြားေအာင္ ျပဳၾကပါေတာ့မည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။
8ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးအား “သင့္အိမ္သို႔ျပန္ပါ။ သင့္အမႈအတြက္ ငါစီရင္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
9ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ဖခင္၏မိသားစု၌သာ အျပစ္ေရာက္ပါေစေသာ။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ သူ၏ရာဇပလႅင္မူကား အျပစ္ကင္းပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
10ရွင္ဘုရင္ကလည္း “သင့္အား ထပ္၍ေျပာဆိုေႏွာင့္ယွက္ေသာသူရွိလွ်င္ ငါ့ထံသို႔ေခၚလာပါ။ သင့္ကို ေနာက္ထပ္ မထိပါးေစရ”ဟု မိန႔္ဆို၏။
11ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ေသြးေႂကြးေတာင္းေသာသူတို႔သည္ လူ႔အသက္ကို ထပ္၍မသတ္ၾကေစရန္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏သားကိုမဖ်က္ဆီးၾကေစရန္ အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင့္သား၏ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္မွ် ေျမေပၚမက်ေစရ”ဟု ျပန္မိန႔္ဆို၏။
12ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း “အရွင့္ကြၽန္မသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီးအား စကားတစ္ခြန္းကိုေလွ်ာက္တင္ပါရေစ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ေလွ်ာက္ေစ”ဟု ခြင့္ျပဳ၏။
13ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ဘုရားသခင္၏လူမ်ိဳးေတာ္ကိုဆန႔္က်င္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔စီရင္ရပါသနည္း။ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အရွင္မင္းႀကီးျပန္မလာေစဘဲ အရွင္မင္းႀကီး ဤသို႔မိန႔္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ျပေလၿပီ။ 14စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ေသတတ္ေသာအမ်ိဳးျဖစ္ၾကပါ၏။ ေျမေပၚသြန္ၿပီးမွ ျပန္ယူ၍မရေသာေရႏွင့္တူၾကပါ၏။ ဘုရားသခင္မူကား အသက္တစ္ေခ်ာင္းကိုပင္ မေသေစလိုပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ထံမွ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အပယ္ခံမျဖစ္ေစလိုသျဖင့္ နည္းလမ္းရွာေဖြေတာ္မူတတ္ပါ၏။
15လူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ယခုအကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္အရွင္မင္းႀကီးထံလာ၍ ဤအမႈကို ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အရွင့္ကြၽန္မက ‘ရွင္ဘုရင္ကို ငါေလွ်ာက္တင္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္သည္ သူ႔ကြၽန္မ၏ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပဳေကာင္းျပဳေပးပါလိမ့္မည္။ 16ရွင္ဘုရင္သည္ ငါ့စကားကိုနားေထာင္ၿပီး သူ၏ကြၽန္မျဖစ္ေသာငါႏွင့္ ငါ့သားကို ဘုရားသခင္၏အေမြေတာ္အျဖစ္မွ ဖ်က္ဆီးမည့္သူ၏လက္မွ ကယ္ႏုတ္ေကာင္းကယ္ႏုတ္လိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိ၍ ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ 17အရွင့္ကြၽန္မက ‘ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အေကာင္းအဆိုးကိုခြဲျခားသိျမင္ေသာ ဘုရားသခင္၏ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္ေသာစကားသည္ စိတ္သက္သာရာရေစလိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိပါ၏။ အရွင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင္ႏွင့္အတူရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
18ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးအား “ယခု ငါေမးမည့္ေမးခြန္းမ်ားကို မထိမ္ဝွက္ဘဲေျဖပါ”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး အမိန႔္ရွိေတာ္မူပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။
19ရွင္ဘုရင္က “ဤအရာအလုံးစုံကား ယြာဘ၏လက္ခ်က္မဟုတ္ေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္ေတာ္မူေသာစကားသည္ လက္ဝဲလက္ယာတိမ္းေစာင္းျခင္းမရွိ မွန္ကန္ပါ၏။ စင္စစ္ အရွင့္အမႈထမ္းယြာဘက အရွင့္ကြၽန္မအား ဤစကားအလုံးစုံကိုေျပာၾကားရန္ သင္ေပးပါ၏။ 20အရွင့္အမႈထမ္းယြာဘက ဤသို႔ျပဳရျခင္းမွာ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲေစလို၍ျဖစ္ပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္သည္ ဘုရားသခင္၏ေကာင္းကင္တမန္ကဲ့သို႔ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံသူျဖစ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚရွိအမႈခပ္သိမ္းကို သိႏိုင္သူျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္၏။
21ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ယြာဘအား “ဤအမႈကိုငါျပဳမည္။ ယခု သြား၍ သားေတာ္အဗရွလုံကို ေခၚလာပါေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူလွ်င္
22ယြာဘက ေျမေပၚမွာပ်ပ္ဝပ္လ်က္ ဦးၫႊတ္ကာ ရွင္ဘုရင္အား ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးလ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အရွင့္အေစအပါးအား မ်က္ႏွာသာေပးေၾကာင္းကို ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္သိရပါၿပီ။ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အရွင့္အေစအပါးေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ျပဳေစပါၿပီ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။
23ထို႔ေနာက္ ယြာဘသည္ ေဂရႈရၿမိဳ႕သို႔ထသြားၿပီး အဗရွလုံကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေခၚလာ၏။ 24သို႔ေသာ္ ရွင္ဘုရင္က “သူသည္ သူ႔နန္းေဆာင္သို႔သာသြားရမည္။ ငါ့မ်က္ႏွာကိုလာမဖူးေျမာ္ေစႏွင့္”ဟု မိန႔္ဆိုသျဖင့္ အဗရွလုံသည္ ရွင္ဘုရင္မ်က္ႏွာေတာ္ကိုမဖူးေျမာ္ရဘဲ မိမိနန္းေဆာင္သို႔ျပန္သြား၏။
25အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလုံးတြင္ အဗရွလုံကဲ့သို႔ အမ်ားခ်ီးမြမ္းရေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္ရည္ခန႔္ညားသူမရွိ။ ေျခဖ်ားမွ ဦးေခါင္းအထိ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသူျဖစ္၏။ 26သူသည္ ဆံပင္သန္လြန္းသျဖင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါဆံပင္ညႇပ္ရ၏။ သူ၏ဆံပင္သည္ တစ္ခါညႇပ္လွ်င္ နန္းတြင္းသုံးအေလးခ်ိန္အရ ရွယ္ကယ္ႏွစ္ရာ#14:26 “1.5 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 2.3 ကီလိုဂရမ္”။ခန႔္ေလး၏။
27အဗရွလုံ၌ သားသုံးဦး၊ သမီးတစ္ဦးရွိ၏။ သမီး၏အမည္မွာ တာမာျဖစ္ၿပီး အလြန္အဆင္းလွေသာမိန္းကေလးျဖစ္၏။ 28အဗရွလုံသည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ေသာႏွစ္ႏွစ္တာကာလအတြင္း ရွင္ဘုရင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးျမင္ခြင့္မရ။ 29တစ္ေန႔တြင္ အဗရွလုံသည္ ယြာဘကို ရွင္ဘုရင္ထံေစလႊတ္လို၍ အေခၚလႊတ္ေသာ္လည္း ယြာဘမလာ။ ဒုတိယအႀကိမ္အေခၚလႊတ္ျပန္ေသာ္လည္း မလာ။ 30ထို႔ေၾကာင့္ အဗရွလုံက မိမိ၏အေစအပါးတို႔အား “ၾကည့္ပါ။ ယြာဘ၏လယ္ကြက္သည္ ငါ့လယ္ကြက္ႏွင့္ကပ္လ်က္ရွိ၏။ မုေယာစပါးမ်ားလည္း စိုက္ထား၏။ သြား၍ထိုလယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾကပါ”ဟု ဆိုသျဖင့္ အဗရွလုံ၏အေစအပါးတို႔သည္ သြား၍ထိုလယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾက၏။
31ထိုအခါ ယြာဘသည္ထ၍ အဗရွလုံအိမ္သို႔ လာၿပီး “အရွင့္အေစအပါးတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္လယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ၾကသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္
32အဗရွလုံက ယြာဘအား “ငါ့ထံသို႔ လာပါ။ ငါသည္ သင့္ကို ရွင္ဘုရင္ထံေစလႊတ္ၿပီး ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေဂရႈရၿမိဳ႕မွ ဤေနရာသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ျပန္လာရပါသနည္း။ ထိုၿမိဳ႕တြင္ေနရျခင္းက အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ သာ၍ေကာင္းေသး၏။ အျပစ္ရွိလွ်င္လည္း ကြပ္မ်က္ေတာ္မူပါ။ ယခု ရွင္ဘုရင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ပါရေစ’ဟု ရွင္ဘုရင္ထံေလွ်ာက္တင္ေပးရန္ လူလႊတ္ေခၚသည္ကို သင္က အဘယ္ေၾကာင့္ မလာသနည္း”ဟု ဆို၏။
33ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ရွင္ဘုရင္ထံသို႔သြား၍ ေလွ်ာက္တင္ရာ ရွင္ဘုရင္က အဗရွလုံကိုဆင့္ေခၚ၏။ သူသည္ ရွင္ဘုရင္ထံေရာက္လာေသာအခါ ရွင္ဘုရင္၏ေရွ႕တြင္ ပ်ပ္ဝပ္ဦးၫႊတ္၏။ ရွင္ဘုရင္လည္း အဗရွလုံကို နမ္းေလ၏။
Currently Selected:
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14
14
အဗရွလုံက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ အခစားဝင္ရျခင္း
1ေဇ႐ုယာသား ယြာဘက ရွင္ဘုရင္သည္ အဗရွလုံအား စိတ္ထဲမွလြမ္းဆြတ္ေနသည္ကို သိ၏။ 2ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ေတေကာၿမိဳ႕သို႔ လူလႊတ္၍ ထိုၿမိဳ႕မွ လိမၼာပါးနပ္ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေခၚလာေစၿပီးလွ်င္ “ယခု သင္သည္ ဆီမလိမ္းဘဲ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းရာဝတ္စုံကိုဝတ္ၿပီး လူေသအတြက္ ေန႔ရက္မ်ားစြာငိုေႂကြးျမည္တမ္းေနေသာမိန္းမကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ငိုေႂကြးလ်က္ 3ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ဤစကားမ်ားကို ေလွ်ာက္တင္ရမည္”ဟု ဆိုၿပီး သူေျပာရမည့္စကားမ်ားကို ယြာဘသင္ေပး၏။
4ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ေျမေပၚပ်ပ္ဝပ္ဦးၫႊတ္လ်က္ “အရွင္မင္းႀကီး၊ ကယ္မေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
5ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “သင္၌ အဘယ္အမႈေရာက္ေနသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ခင္ပြန္းသည္ဆုံးသြားေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးျဖစ္ပါ၏။ 6အရွင့္ကြၽန္မ၌ သားႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ ထိုသားႏွစ္ေယာက္သည္ လယ္ေတာတြင္ရန္ျဖစ္ၾကပါ၏။ သူတို႔ကို ဖ်န္ေျဖေပးမည့္သူမရွိသျဖင့္ ရန္ျဖစ္ရင္း တစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္သတ္လိုက္မိပါ၏။ 7ယခုမွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအားလုံးထ၍ အရွင့္ကြၽန္မအား ဆန႔္က်င္လ်က္ ‘ညီအစ္ကိုခ်င္း သတ္ေသာသူကို ငါတို႔ထံအပ္ပါ။ သူသတ္ခဲ့ေသာ သူ႔ညီအစ္ကို၏အသက္အစား သူ႔ကိုျပန္သတ္မည္။ အေမြခံျဖစ္ေနလွ်င္လည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရမည္’ဟု ဆိုၾကပါ၏။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ က်န္ေနေသးေသာမီးခဲကိုျငႇိမ္းၿပီး အကြၽႏ္ုပ္ခင္ပြန္း၏အမည္ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ကို ေျမႀကီးေပၚမွပေပ်ာက္သြားေအာင္ ျပဳၾကပါေတာ့မည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။
8ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးအား “သင့္အိမ္သို႔ျပန္ပါ။ သင့္အမႈအတြက္ ငါစီရင္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
9ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ဖခင္၏မိသားစု၌သာ အျပစ္ေရာက္ပါေစေသာ။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ သူ၏ရာဇပလႅင္မူကား အျပစ္ကင္းပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
10ရွင္ဘုရင္ကလည္း “သင့္အား ထပ္၍ေျပာဆိုေႏွာင့္ယွက္ေသာသူရွိလွ်င္ ငါ့ထံသို႔ေခၚလာပါ။ သင့္ကို ေနာက္ထပ္ မထိပါးေစရ”ဟု မိန႔္ဆို၏။
11ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ေသြးေႂကြးေတာင္းေသာသူတို႔သည္ လူ႔အသက္ကို ထပ္၍မသတ္ၾကေစရန္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏သားကိုမဖ်က္ဆီးၾကေစရန္ အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင့္သား၏ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္မွ် ေျမေပၚမက်ေစရ”ဟု ျပန္မိန႔္ဆို၏။
12ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း “အရွင့္ကြၽန္မသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီးအား စကားတစ္ခြန္းကိုေလွ်ာက္တင္ပါရေစ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ေလွ်ာက္ေစ”ဟု ခြင့္ျပဳ၏။
13ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ဘုရားသခင္၏လူမ်ိဳးေတာ္ကိုဆန႔္က်င္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔စီရင္ရပါသနည္း။ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အရွင္မင္းႀကီးျပန္မလာေစဘဲ အရွင္မင္းႀကီး ဤသို႔မိန႔္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ျပေလၿပီ။ 14စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ေသတတ္ေသာအမ်ိဳးျဖစ္ၾကပါ၏။ ေျမေပၚသြန္ၿပီးမွ ျပန္ယူ၍မရေသာေရႏွင့္တူၾကပါ၏။ ဘုရားသခင္မူကား အသက္တစ္ေခ်ာင္းကိုပင္ မေသေစလိုပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ထံမွ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အပယ္ခံမျဖစ္ေစလိုသျဖင့္ နည္းလမ္းရွာေဖြေတာ္မူတတ္ပါ၏။
15လူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ယခုအကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္အရွင္မင္းႀကီးထံလာ၍ ဤအမႈကို ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အရွင့္ကြၽန္မက ‘ရွင္ဘုရင္ကို ငါေလွ်ာက္တင္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္သည္ သူ႔ကြၽန္မ၏ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပဳေကာင္းျပဳေပးပါလိမ့္မည္။ 16ရွင္ဘုရင္သည္ ငါ့စကားကိုနားေထာင္ၿပီး သူ၏ကြၽန္မျဖစ္ေသာငါႏွင့္ ငါ့သားကို ဘုရားသခင္၏အေမြေတာ္အျဖစ္မွ ဖ်က္ဆီးမည့္သူ၏လက္မွ ကယ္ႏုတ္ေကာင္းကယ္ႏုတ္လိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိ၍ ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ 17အရွင့္ကြၽန္မက ‘ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အေကာင္းအဆိုးကိုခြဲျခားသိျမင္ေသာ ဘုရားသခင္၏ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္ေသာစကားသည္ စိတ္သက္သာရာရေစလိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိပါ၏။ အရွင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင္ႏွင့္အတူရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
18ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးအား “ယခု ငါေမးမည့္ေမးခြန္းမ်ားကို မထိမ္ဝွက္ဘဲေျဖပါ”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး အမိန႔္ရွိေတာ္မူပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။
19ရွင္ဘုရင္က “ဤအရာအလုံးစုံကား ယြာဘ၏လက္ခ်က္မဟုတ္ေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္ေတာ္မူေသာစကားသည္ လက္ဝဲလက္ယာတိမ္းေစာင္းျခင္းမရွိ မွန္ကန္ပါ၏။ စင္စစ္ အရွင့္အမႈထမ္းယြာဘက အရွင့္ကြၽန္မအား ဤစကားအလုံးစုံကိုေျပာၾကားရန္ သင္ေပးပါ၏။ 20အရွင့္အမႈထမ္းယြာဘက ဤသို႔ျပဳရျခင္းမွာ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲေစလို၍ျဖစ္ပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္သည္ ဘုရားသခင္၏ေကာင္းကင္တမန္ကဲ့သို႔ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံသူျဖစ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚရွိအမႈခပ္သိမ္းကို သိႏိုင္သူျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္၏။
21ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ယြာဘအား “ဤအမႈကိုငါျပဳမည္။ ယခု သြား၍ သားေတာ္အဗရွလုံကို ေခၚလာပါေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူလွ်င္
22ယြာဘက ေျမေပၚမွာပ်ပ္ဝပ္လ်က္ ဦးၫႊတ္ကာ ရွင္ဘုရင္အား ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးလ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အရွင့္အေစအပါးအား မ်က္ႏွာသာေပးေၾကာင္းကို ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္သိရပါၿပီ။ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အရွင့္အေစအပါးေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ျပဳေစပါၿပီ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။
23ထို႔ေနာက္ ယြာဘသည္ ေဂရႈရၿမိဳ႕သို႔ထသြားၿပီး အဗရွလုံကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေခၚလာ၏။ 24သို႔ေသာ္ ရွင္ဘုရင္က “သူသည္ သူ႔နန္းေဆာင္သို႔သာသြားရမည္။ ငါ့မ်က္ႏွာကိုလာမဖူးေျမာ္ေစႏွင့္”ဟု မိန႔္ဆိုသျဖင့္ အဗရွလုံသည္ ရွင္ဘုရင္မ်က္ႏွာေတာ္ကိုမဖူးေျမာ္ရဘဲ မိမိနန္းေဆာင္သို႔ျပန္သြား၏။
25အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလုံးတြင္ အဗရွလုံကဲ့သို႔ အမ်ားခ်ီးမြမ္းရေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္ရည္ခန႔္ညားသူမရွိ။ ေျခဖ်ားမွ ဦးေခါင္းအထိ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသူျဖစ္၏။ 26သူသည္ ဆံပင္သန္လြန္းသျဖင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါဆံပင္ညႇပ္ရ၏။ သူ၏ဆံပင္သည္ တစ္ခါညႇပ္လွ်င္ နန္းတြင္းသုံးအေလးခ်ိန္အရ ရွယ္ကယ္ႏွစ္ရာ#14:26 “1.5 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 2.3 ကီလိုဂရမ္”။ခန႔္ေလး၏။
27အဗရွလုံ၌ သားသုံးဦး၊ သမီးတစ္ဦးရွိ၏။ သမီး၏အမည္မွာ တာမာျဖစ္ၿပီး အလြန္အဆင္းလွေသာမိန္းကေလးျဖစ္၏။ 28အဗရွလုံသည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ေသာႏွစ္ႏွစ္တာကာလအတြင္း ရွင္ဘုရင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးျမင္ခြင့္မရ။ 29တစ္ေန႔တြင္ အဗရွလုံသည္ ယြာဘကို ရွင္ဘုရင္ထံေစလႊတ္လို၍ အေခၚလႊတ္ေသာ္လည္း ယြာဘမလာ။ ဒုတိယအႀကိမ္အေခၚလႊတ္ျပန္ေသာ္လည္း မလာ။ 30ထို႔ေၾကာင့္ အဗရွလုံက မိမိ၏အေစအပါးတို႔အား “ၾကည့္ပါ။ ယြာဘ၏လယ္ကြက္သည္ ငါ့လယ္ကြက္ႏွင့္ကပ္လ်က္ရွိ၏။ မုေယာစပါးမ်ားလည္း စိုက္ထား၏။ သြား၍ထိုလယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾကပါ”ဟု ဆိုသျဖင့္ အဗရွလုံ၏အေစအပါးတို႔သည္ သြား၍ထိုလယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾက၏။
31ထိုအခါ ယြာဘသည္ထ၍ အဗရွလုံအိမ္သို႔ လာၿပီး “အရွင့္အေစအပါးတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္လယ္ကြက္ကို မီးရႈိ႕ၾကသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္
32အဗရွလုံက ယြာဘအား “ငါ့ထံသို႔ လာပါ။ ငါသည္ သင့္ကို ရွင္ဘုရင္ထံေစလႊတ္ၿပီး ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေဂရႈရၿမိဳ႕မွ ဤေနရာသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ျပန္လာရပါသနည္း။ ထိုၿမိဳ႕တြင္ေနရျခင္းက အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ သာ၍ေကာင္းေသး၏။ အျပစ္ရွိလွ်င္လည္း ကြပ္မ်က္ေတာ္မူပါ။ ယခု ရွင္ဘုရင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ပါရေစ’ဟု ရွင္ဘုရင္ထံေလွ်ာက္တင္ေပးရန္ လူလႊတ္ေခၚသည္ကို သင္က အဘယ္ေၾကာင့္ မလာသနည္း”ဟု ဆို၏။
33ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ရွင္ဘုရင္ထံသို႔သြား၍ ေလွ်ာက္တင္ရာ ရွင္ဘုရင္က အဗရွလုံကိုဆင့္ေခၚ၏။ သူသည္ ရွင္ဘုရင္ထံေရာက္လာေသာအခါ ရွင္ဘုရင္၏ေရွ႕တြင္ ပ်ပ္ဝပ္ဦးၫႊတ္၏။ ရွင္ဘုရင္လည္း အဗရွလုံကို နမ္းေလ၏။
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative