ปัญญาจารย์ 3

มีวาระสำหรับทุกสิ่ง

1มีฤดูกาลสำหรับทุกสิ่ง และมีวาระสำหรับเรื่องราวทุกอย่างภายใต้ฟ้าสวรรค์

2มีวาระให้กำเนิด และวาระตาย

มีวาระเพาะปลูก และวาระถอนสิ่งที่ปลูกทิ้ง

3มีวาระฆ่า และวาระรักษาให้หาย

มีวาระรื้อทลายลง และวาระก่อสร้างขึ้น

4มีวาระร้องไห้ และวาระหัวเราะ

มีวาระไว้ทุกข์ และวาระเต้นรำ

5มีวาระโยนหินทิ้ง และวาระเก็บรวบรวมหิน

มีวาระสวมกอด และวาระงดเว้นการสวมกอด

6มีวาระแสวงหา และวาระทำหาย

มีวาระเก็บรักษาไว้ และวาระโยนทิ้งไป

7มีวาระฉีกขาด และวาระเย็บ

มีวาระนิ่งเงียบ และวาระพูด

8มีวาระรัก และวาระเกลียด

มีวาระสงคราม และวาระสันติ

ภารกิจที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์

9คนงานได้ผลประโยชน์#แปลได้อีกว่า กำไรอะไรจากการตรากตรำของเขา 10ข้าพเจ้าเห็นภารกิจซึ่งพระเจ้าประทานให้มนุษย์ ก็เพื่อให้พวกเขาสาละวนอยู่กับภารกิจนั้น 11พระองค์ทรงกระทำให้สรรพสิ่งงดงามตามวาระของมัน พระองค์ทรงบรรจุนิรันดร์กาลไว้ในจิตใจมนุษย์ด้วย แต่มนุษย์ยังค้นไม่พบว่า พระเจ้าทรงกระทำอะไรไว้ตั้งแต่ปฐมกาลจนกาลสุดท้าย 12ข้าพเจ้าทราบแล้วว่า สำหรับเขาไม่มีอะไรดีไปกว่าเปรมปรีดิ์ และร่าเริง#แปลได้อีกว่า และทำสิ่งที่ดีตลอดชีวิตของเขา 13ยิ่งไปกว่านั้น ของประทานจากพระเจ้าแก่มนุษย์คือ ให้มนุษย์ได้กินดื่มและชื่นชมผลทั้งหมดจากการตรากตรำของเขา 14ข้าพเจ้าทราบว่าสารพัดที่พระเจ้าทรงกระทำก็ดำรงอยู่เป็นนิตย์ จะเพิ่มเติมอะไรเข้าไปอีกก็ไม่ได้ หรือจะหักอะไรออกเสียก็ไม่ได้ พระเจ้าทรงกระทำเช่นนั้น เพื่อให้คนทั้งหลายมีความยำเกรงเฉพาะพระพักตร์พระองค์ 15อะไรๆ ซึ่งเป็นอยู่ในปัจจุบันก็เป็นอยู่นานมาแล้ว อะไรๆ ที่เป็นมาก็เคยเป็นอยู่นานมาแล้ว และพระเจ้าทรงทำสิ่งเดิมซ้ำอีก#ความหมายในภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน อาจหมายความว่า พระเจ้าทรงให้มนุษย์แสวงหาสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่

การพิพากษาและอนาคตขึ้นอยู่กับพระเจ้า

16ยิ่งกว่านั้นอีก ที่ภายใต้ดวงอาทิตย์ข้าพเจ้าเห็นว่า ในที่ของความยุติธรรมมีความอธรรมอยู่ด้วย และในที่ของความชอบธรรมมีความอธรรมอยู่ด้วย 17ข้าพเจ้ารำพึงในใจว่า พระเจ้าจะทรงพิพากษาคนชอบธรรมและคนอธรรม เพราะมีกาลกำหนดไว้สำหรับทุกเรื่อง และสำหรับการงานทุกอย่าง 18ข้าพเจ้ารำพึงในใจเกี่ยวกับบรรดามนุษย์ว่า พระเจ้าทรงทดสอบพวกเขาเพื่อจะสำแดงว่า พวกเขาเป็นเพียงสัตว์ 19เพราะว่าเคราะห์ของบรรดามนุษย์กับเคราะห์ของสัตว์นั้นเหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายหนึ่งก็ตายเหมือนกัน ทั้งสองมีลมหายใจอย่างเดียวกัน และมนุษย์ไม่มีอะไรดีกว่าสัตว์ เพราะสารพัดก็อนิจจัง 20ทุกอย่างไปสู่ที่เดียวกัน ทุกอย่างเป็นมาจากผงคลีดิน และทุกอย่างกลับเป็นผงคลีดินอีก 21ใครจะรู้ได้ว่าวิญญาณของมนุษย์ไปสู่เบื้องบน และวิญญาณของสัตว์ลงไปสู่แผ่นดินโลก? 22เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงเห็นว่า ไม่มีอะไรดีไปกว่าที่มนุษย์จะเปรมปรีดิ์ในการงานของตน เพราะว่านั่นเป็นรางวัลของเขา ใครจะนำเขาให้เห็นว่าอะไรจะเป็นมาภายหลังเขา?

Currently Selected:

ปัญญาจารย์ 3: THSV11

Highlight

Copy