เยเรมีย์ 8
8
1พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ในครั้งนั้น กระดูกของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ กระดูกของเจ้านายของยูดาห์ กระดูกของปุโรหิต กระดูกของผู้เผยพระวจนะ และกระดูกของชาวเมืองเยรูซาเล็ม จะมีคนเอาออกมาจากอุโมงค์ฝังศพของพวกเขา 2และเขาจะกระจายกระดูกเหล่านั้นออกต่อหน้าดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ทั้งสิ้น ซึ่งพวกเขารักและปรนนิบัติ ซึ่งเขาได้ติดสอยห้อยตาม ซึ่งเขาได้แสวงหาและนมัสการ จะไม่มีใครรวบรวมหรือฝังกระดูกเหล่านี้ แต่จะเป็นเหมือนมูลสัตว์บนพื้นแผ่นดิน 3บรรดาคนที่เหลืออยู่จากครอบครัวชั่วร้ายนี้ ซึ่งตกค้างอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งเราได้ขับไล่เขาไป จะเลือกความตายดีกว่ามีชีวิตอยู่” พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
ความวิปริตร้ายแรงของทั้งชนชาติ
4“เจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
เมื่อมนุษย์ล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือ?
ถ้าคนหนึ่งคนใดหันไป เขาจะไม่หันกลับมาหรือ?
5ทำไมชนชาตินี้คือเยรูซาเล็มจึงได้หันไป
กลับสัตย์อยู่เสมอ?
เขายึดการหลอกลวงไว้มั่น
พวกเขาปฏิเสธไม่ยอมหันกลับ
6เราได้ตั้งใจและคอยฟัง
แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดสิ่งที่ถูก
ไม่มีใครกลับใจจากความชั่วของตน
กล่าวว่า ‘ฉันได้ทำอะไรลงไปหรือ?’
ทุกคนหันไปตามทางของเขาเอง
เหมือนม้าวิ่งหัวทิ่มเข้าไปในสงคราม
7แม้ว่านกกระสาดำบนฟ้า
ยังรู้จักเวลากำหนดของมัน
และนกเขา นกนางแอ่น และนกกรอด
ได้รักษาเวลามาของมัน
แต่ประชากรของเรา
ไม่รู้จักกฎหมายของพระยาห์เวห์
8“เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า ‘เรามีปัญญา
และธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ก็อยู่กับเรา?’
แต่ดูสิ ปากกาหลอกลวงของพวกอาลักษณ์
ได้ทำให้กลายเป็นคำหลอกลวง
9พวกคนมีปัญญาจะต้องอับอาย
พวกเขาจะคร้ามกลัวและถูกจับตัวไป
นี่แน่ะ พวกเขาได้ปฏิเสธพระวจนะของพระยาห์เวห์
และในตัวเขามีปัญญาอย่างไรเล่า?
10เพราะฉะนั้น เราจะให้ภรรยาของพวกเขาตกไปเป็นของคนอื่น
ให้ไร่นาของเขาตกแก่ผู้ที่จะยึดเอา
เพราะว่าตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดถึงคนใหญ่โตที่สุด
ทุกคนโลภอยากได้กำไรที่ไม่ยุติธรรม
ตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะถึงปุโรหิต
ทุกคนต่างฉ้อฉล
11เขาได้รักษาแผลแห่งประชากรของเราเพียงผิวเผิน
กล่าวว่า ‘สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ’
เมื่อไม่มีสวัสดิภาพเสียเลย# อสค.13:10
12เมื่อเขาทำการน่าเกลียดน่าชังเขาอับอายหรือเปล่า?
เปล่า เขาไม่อับอายเลย
เขาไม่รู้จักอาย
เพราะฉะนั้น เขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้ว
เมื่อเราลงโทษเขา เขาจะล้มคว่ำ”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ# ยรม.6:12-15
13พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เมื่อเราจะรวบรวมเขา
ก็เห็นว่าเถาองุ่นไม่มีผล
หรือต้นมะเดื่อไม่มีผล
แม้แต่ใบก็เหี่ยวแห้งไป
และอะไรที่เราให้เขาก็อันตรธานไปจากเขา”
14‘ทำไมพวกเราจึงนั่งนิ่งๆ
จงพากันมา ให้พวกเราเข้าไปในบรรดาเมืองที่มีป้อม
และพินาศเสียที่นั่นเถิด
เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราพินาศ
และประทานน้ำมีพิษ#หมายถึง สมุนไพรรสขมและเป็นพิษให้เราดื่ม
เพราะพวกเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์
15พวกเรามองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่มีสิ่งดีอะไรมาเลย
พวกเรามองหาเวลาแห่งการรักษาให้หาย แต่ดูสิความสยดสยอง
16“เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดาน
แผ่นดินทั้งสิ้นก็สั่นสะเทือน
ด้วยเสียงร้องของเหล่าอาชาของเขา
พวกมันมากินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมด
ทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง
17เพราะนี่แน่ะ เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางพวกเจ้า
คืองูทับทาง ซึ่งจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้
และมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
ผู้เผยพระวจนะคร่ำครวญเพื่อประชาชน
18ความทุกข์ของข้าพเจ้านี้เกินจะรักษาได้
จิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่
19ฟังสิ เสียงร้องแห่งประชากรของข้าพเจ้า
จากทั่วทั้งแผ่นดิน
“พระยาห์เวห์ไม่ได้สถิตในศิโยนหรือ?
กษัตริย์ของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ?”
“ทำไมพวกเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของพวกเขา
และด้วยพระต่างด้าวของพวกเขา?”
20“ฤดูเกี่ยวก็ผ่านไป ฤดูแล้งก็สิ้นสุดแล้ว
และเราทั้งหลายก็ไม่รอด”
21เพราะความเจ็บปวดแห่งประชากรของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเจ็บปวด
ข้าพเจ้าเศร้าหมอง และความหวาดหวั่นก็ยึดข้าพเจ้าไว้มั่น
22ไม่มียารักษาในกิเลอาดหรือ?
ไม่มีแพทย์ที่นั่นหรือ?
ทำไมสุขภาพแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้า
จึงไม่กลับสู่สภาพเดิม?
Currently Selected:
เยเรมีย์ 8: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
