สุภาษิต 13
13
1บุตรชายที่มีปัญญาฟังคำสั่งสอนของบิดาตน
แต่คนที่ชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำว่ากล่าว
2คนกินของดีจากผลแห่งปากของตน#หมายถึง ผลที่เกิดจากคำพูดของตน
แต่ความต้องการของคนทรยศก็คือความโหดร้าย
3คนที่ระแวดระวังปากย่อมรักษาชีวิตของตน
ส่วนคนที่เปิดริมฝีปากกว้างก็มาถึงความพินาศ
4ความต้องการของคนเกียจคร้านก็มีอยู่ แต่จะไม่ได้อะไรเลย
ส่วนความต้องการของคนขยันจะได้รับการตอบสนองอย่างจุใจ
5คนชอบธรรมเกลียดการพูดเท็จ
แต่คนอธรรมประพฤติเสื่อมเสียและน่ารังเกียจ
6ความชอบธรรมคุ้มครองผู้ที่ทางของเขาไร้ตำหนิ
แต่ความอธรรมจะทำลายคนบาป
7มีคนที่ทำทีว่ามั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลย
และมีคนที่ทำทีว่ายากจน แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย
8ค่าไถ่ชีวิตของคนคือความมั่งคั่งของเขา
แต่คนยากจนจะไม่ได้ยินคำข่มขู่เอาค่าไถ่
9แสงสว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์#แปลได้อีกว่า จะสว่างไสว
แต่ประทีปของคนอธรรมจะถูกดับ
10ความโอหังมีแต่ก่อให้เกิดการวิวาท
แต่ปัญญาอยู่กับผู้ที่รับคำแนะนำ
11ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเร็วจะร่อยหรอหมดไป
แต่คนที่เก็บเล็กผสมน้อยจะมีมากขึ้น
12ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้อ่อนใจ
แต่การสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13คนที่ดูหมิ่นพระวจนะก็ทำลายตนเอง
แต่คนที่นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
14คำสอนของคนมีปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต
เพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้ # สภษ.14:27
15ความฉลาดทำให้ได้รับความโปรดปราน
แต่หนทางของคนทรยศนั้นไม่ราบเรียบ#แปลได้อีกว่า ยากลำบาก หรือ แข็ง ส่วนฉบับกรีกว่า หนทางของคนที่ชอบเยาะเย้ยนำไปสู่ความหายนะ
16คนสุขุมทุกคนทำการด้วยความรู้
แต่คนโง่ย่อมเผยความโง่ของตน
17ผู้สื่อสารอธรรมย่อมนำไปสู่ความลำบาก
แต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้
18ความยากจนและความอัปยศมาถึงคนที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอน
แต่คนที่สนใจคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
19ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณ
แต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่
20คนที่เดินกับคนมีปัญญาจะกลายเป็นคนมีปัญญา
แต่เพื่อนของคนโง่จะถูกทำลาย
21สิ่งเลวร้ายตามติดคนบาป
แต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม
22คนดีย่อมทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลาน
แต่ทรัพย์สมบัติของคนบาปนั้นถูกเก็บไว้ให้คนชอบธรรม
23แม้อาหารมากมายอยู่ในที่ดินของคนยากจน
แต่มันถูกกวาดไปโดยความอยุติธรรม
24คนที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน
แต่คนที่รักเขาย่อมหมั่นตีสอนเขา#แปลได้อีกว่า ย่อมตีสอนเขาแต่เนิ่นๆ
25คนชอบธรรมรับประทานอิ่ม#บางฉบับแปลว่า คนชอบธรรมมีพอเพียงแก่ความต้องการ
แต่ท้องของคนอธรรมขาดอาหาร
Currently Selected:
สุภาษิต 13: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
