สุภาษิต 27
27
1อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้
เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆ จะนำอะไรมาให้บ้าง# ยก.4:13-16
2จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเอง
ให้คนต่างด้าวสรรเสริญ และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนัก
แต่การยั่วเย้าของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้น
แต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้?
5ว่ากันต่อหน้า
ดีกว่ารักกันลับๆ
6บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดี
แต่การจูบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7คนที่อิ่มแล้วย่อมเบื่อ#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ย่อมเหยียบย่ำน้ำผึ้ง
แต่สำหรับคนหิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8คนที่ร่อนเร่จากบ้านของตน
ก็เหมือนนกที่เร่ร่อนจากรังของมัน
9น้ำมันและเครื่องหอมทำให้ใจยินดี
และความอ่อนหวานของเพื่อนมาจากคำแนะนำที่จริงใจ#แปลได้อีกว่า แต่ความลำบากนั้นฉีกจิตใจ
10อย่าทอดทิ้งเพื่อนของเจ้า และเพื่อนของบิดาเจ้า
และอย่าไปที่บ้านพี่น้องของเจ้าในวันที่เจ้าพบความหายนะ
เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้
ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล
11ลูกเอ๋ย จงมีปัญญา และจงทำให้ใจของข้ายินดี
เพื่อข้าจะตอบคนที่ตำหนิข้าได้
12คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสีย
แต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น
13จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่น
และจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้หญิงต่างด้าว#แปลได้อีกว่า หญิงสำส่อน
14คนที่ตื่นแต่เช้ามืดไปอวยพรเพื่อนบ้านด้วยเสียงดัง
เขากลับจะเห็นว่าเป็นคำสาปแช่ง
15หยาดฝนหยดลงมาไม่หยุดในวันฝนตกพรำๆ ฉันใด
ผู้หญิงขี้ทะเลาะก็เหมือนกันฉันนั้น
16คนที่ห้ามเธอก็เหมือนห้ามลม
หรือจับน้ำมันด้วยมือขวา#ภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน แต่น่าจะหมายความว่า การยับยั้งหญิงขี้ทะเลาะนั้นเป็นเรื่องยากเหมือนการพยายามจับปลาไหลด้วยมือเปล่า
17เหล็กลับเหล็กให้คมได้ฉันใด
คนหนึ่งก็ลับเพื่อนของตนให้เฉียบแหลมได้ฉันนั้น
18คนที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมัน
และคนที่คุ้มกันนายของตนจะได้รับเกียรติ
19ในน้ำ คนเห็นหน้าคนฉันใด
ความคิด#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ใจของคนก็ส่อคนฉันนั้น
20แดนคนตายและแดนพินาศไม่รู้จักอิ่ม
ดวงตาของมนุษย์ก็ไม่รู้จักอิ่ม
21เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงสำหรับทองคำ
ส่วนคนเราจะพิสูจน์ได้โดยคำยกย่องที่เขาได้รับ
22เอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสาก
พร้อมกับเมล็ดข้าว
คนโง่ก็ยังโง่อยู่นั่นเอง
23จงรู้ความทุกข์สุขของฝูงแพะแกะของเจ้าให้ดี
และจงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า
24เพราะความมั่งคั่งไม่ยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์
และมงกุฎก็ไม่คงทนอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
25เมื่อเขาเก็บหญ้าแห้งไปแล้ว หญ้าใหม่ก็ปรากฏขึ้น
และผักหญ้าต่างๆ ตามภูเขาก็ถูกเก็บรวบรวมมา
26เมื่อนั้นลูกแกะจะให้เสื้อผ้าแก่เจ้า
และแพะก็จะเป็นค่านา
27จะมีนมแพะพอเป็นอาหารแก่เจ้า
เป็นอาหารแก่ครอบครัวของเจ้า
และเป็นเครื่องยังชีพแก่สาวใช้ของเจ้า
Currently Selected:
สุภาษิต 27: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in