Bëratë 14
14
Krie e katërmbëdhjetëtë
1E kur arrijtinë ndë Konië, ashtu van’ ata ndë sinaguaj të çifutet, e bënë të tillë dhidhahi sa që besoi një turm’ e madhe prej çifutet edhe Elinëvet.
2Ma Çifutë që nukë kishnë besuarë, u ngrenë mbë këmbë e egërcuanë shpirtërat’ e Ethnikovet kondrë vëllazëret.
3Po qëndruanë atje shumë kohë e dhidhaksnë faqeza kumbisurë te Zoti që u veveos fjalën’ e dhurëtisë tij, e u ip të bënishnë nishane e çudira me anë të duarvet së ture.
4E u shqie turm’ e qutetit, e ca ishnë me anë të Çifutet, e ca me anë t’Apostojet.
5Ma kur u ngrenë Ethnikotë edhe Çifutë me të parët’ e ture t’i ksenderoijnë e t’i vrisnë ata me gurë.
6Si e panë, iknë e vanë ndëpër qutete të Likaonisë, ndë Listrë, edhe ndë Dhervë, edhe ndëpër gjithë fshatëra rrotullë.
7E rrijnë atje, e dhidhaksnë Ungjillë.
8E ndë Listrë gjëndej një njeri i smundurë nga këmbëtë, që ish i çalë nga barku i s’ëmmësë tij; ai nukë pat ecurë kurrë.
9Kij rrij e digjon dhidhahin’ e Pavllosë, e Pavllua si e vështroi atë mirë, e si pa që kish besë për të sosurë.
10I thotë me zë të madh: Ngreu mbë këmbë të tua shtruara. E këceu, e ecën.
11E turmëtë si panë këtë që bëri Pavllua, ngrijtinë zën’ e ture, me gjuhë të Likaonëvet, e thanë: Pernditë u bënë mbë të gjarë si njerëz, e zbritnë mbë ne.
12E Varnavënë e thërrisnë Dhia, e Pavllonë Ermi, sepse ai ish i pari i fjalësë.
13E prifti i Dhiësë, që kish naonë përpara qutetit së ture, pru dema me kurorëra përpara portëravet bashkë me turmëtë, e duan të bën kurban.
14E si digjuanë këtë Apostojtë Varnava edhe Pavllua, xuarrë rrobat’ e ture, e hinë brënda ndë turmë, tuke thirrturë.
15E thoshnë: Njerëz, ç’janë këto që bëni? Edhe navet njerëz jemi që vdesëmë me juvet bashkë, po u dhidhaksjëmë juvet të hiqi nga këto gënjeshtra, e të ktheneni ndë Perndin’ e gjallë, që ka bërë Qiellnë edhe dhenë, edhe Detnë, edhe gjithë sa janë brënda nd’ato.
16Ai që ndë breza që shkuanë pat lënë gjithë Filitë të ecëijnë nd’urdhëra të ture.
17Ndonëse nuk’ e la vetëhenë pa çfaqurë, tuke bërë nevet të mira, e tuke dhënë nga Qielltë shira, e kohëtë plot me pemmë, e tuke dhënë pa kurcim t’ushqieritë e gëzimnë ndë zëmëra tona.
18E si thanë këto, mezi u mbushnë kokënë turmavet që të mos therë kurban ature.
19Ma arrijtinë nga Antiohia e nga Konja Çifutër, e bindnë turmëtë, e i ranë Pavllosë me gurë e e nxuarë jashtë nga quteti, sepse pandehnë se ish vdekurë.
20Ma si e pushtruanë atë rrotullë mathitejtë, u ngre e hiri ndë qutet. E nesëret dolli bashkë me Varnavënë për ndë Dhervë.
21E si rrëfienë Ungjillë mb’atë qutet, e si bënë shumë mathitej, u kthienë ndë Listrë, e ndë Konjë, e nd’Antiohi.
22E stereosnë shpirtërat’ e mathitivet, tuke paraqinisurë të qëndroijnë pa luajturë ndë besë, edhe se ndë mbretëri të Perndisë duhetë të hijëmë na me shumë shtrëngime.
23E si u hirotonisnë ature priftëre mbë çdo qishë, pas të falit e pas agjërimit, i akumbisnë ata mb’anë të Zot që panë besuarë.
24E si shkuanë ndëpër Pisidhi, erdhë ndë Pamfili.
25E si dhidhaksnë fjalën’ e Perndisë ndë Pergë, zbritnë ndë Atalë.
26E ateje bënë plëhurë për Antiohi, atje tek panë qenë dhënë ndë hir të Perndisë për punë që sosnë.
27E me të ardhurë të ture mbëjodhnë qishënë, e u rrëfeijnë sa pat bërë Perndia me anë të ture, e që hapi derën’ e besësë edhe ndë filira të tjera.
28E qëndruanë atje jo pak kohë bashkë me mathitej.
Currently Selected:
Bëratë 14: ALTMK27
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
