Lluka 12
12
Krie e dimbëdhjetëtë
1Ndë mes të këture, u mbëjuadhë shumë mijëra turmet, sa shkelnë njëri-jatërinë. E nisi t’u thosh mathitivet së tij: Protoparë ruajni vetëhenë tuaj nga brumët’ e farisejet, që ësht’ ipokrisi.
2E nuk’ është ndonjë e mbuluarë, që të mos zbulonetë, e e fshehurë që të mos njihetë.
3Andaj sa thatë nd’erësirë, do të digjonenë ndë dritë; e atë që thatë ndë vesh mbë shtëpira, do të digjonetë mbi qiramidhe.
4Edhe u thom juvet miqet së mi: Mos kini frikë nga ata që u vrasënë kurminë, e që pastaje nukë kanë se ç’t’u bëjënë më tepër.
5Po unë do t’u dëftoj juvet nga cili të keni frikë. Të trëmbi atë që si t’u ngrërë jetënë, ka eksusi të vërë ndë pisë. Këtë u thom vërtet të trëmbi.
6Nuk’ është vërtet që pesë zogj shitenë për di asprë? E asnjë nga këta nuk’ është haruara përpara Perndisë.
7Po edhe qimet’ e kreit suaj u janë nëmëruarë; mos u trëmbni adha se juvet ini më të lartë nga shumë zogj.
8E u thom juvet, që cilido që të kujtojë mua përpara njerëzet, edhe i biri njeriut do ta kujtojë atë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
9E ai që të m’arnisjë mua përpara njerëzet, do t’arnisetë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
10Edhe cilido që të flasë fjalë kondrë birit së njeriut, do t’i ndëjenetë atij; ma atij që të vllasfimisjë kondrë Shënjtit Shpirt, do të mos i ndëjenetë.
11E kur t’u bienë juvet ndë sinagoje, e përpara arhondëvet, edhe zotërinjet, mos viri mënd qish, e çfarë lloi të përgjegji, a ç’të thoi.
12Se Shënjti Shpirt do t’u dhidhaksjë juvet atëherë ato që duhenë të thoi.
13E i tha atij një nga turma: Dhaskal, thuaj vëllait sim të ndajë me mua klironominë.
14Edhe ai i tha atij: O njeri, kush më vuri mua t’u gjukoj, a t’u ndaj pjesë juvet?
15E u thot ature: Vështroni, e ruajuni nga lakëmimi; sepse nukë qëndron jet’ e njeriut nga mbëjedhëja e gjërit që ka.
16E u tha ature një paravoli, e u thotë: Njëjt njeriut së pasurë i polli ara.
17E mëndonej me vetëhe të tij, e thoshte: Ç’të bëj? Se nukë kam ku të mbëjedh drithërat’ e mia.
18E tha: Kështu do të bëj, të prish ambaret’ e mia, e të bëj më të mëdha, e do të mbëjedh atje gjithë drithërat’ e mia, edhe të mirat’ e mia.
19E do t’i thom Shpirtit sim: O Shpirt, ke shumë të mira vënë mbënjanë për shumë vitera, ha, e pi, e prëju, e gëzou.
20E i thot’ atij Perndia: I pamënd, këtë natë të kërkojënë prej teje Shpirtinë, e ato që ke vënë mbënjanë, të kujt do të jenë?
21Kështu vete për atë që mbëjedh për vetëhe, e nuk’ ësht’ i pasurë për Perndinë.
22E u thotë mathitivet së tij: Pra andaj u thom juvet: Mos u silloisni me Shpirt tuaj ç’të hai, a ç’të vishni ndë kurm tuaj.
23Shpirti vëjen më tepër se të ngrënëtë, edhe kurmi më tepër se rroba.
24Silloisni korbëtë, që as mbjellënë, as korrjënë, e nukë kanë as qilar as ambar, e Perndia i ushqen ata. Sa fark bëni juvet nga zogjtë?
25Kush është nga jush, që me shumë të silloisurë të mëndit së tij, mund të shtojë ndë shtat të tij një kut?
26E ndë mos mundni ndë të vogëlënë, pse vritni kokënë për të tjeratë?
27Vështroni luletë qish rritenë; nukë mundonenë, as tjerënë; e u thom juvet, që as Sollomoni me gjithë nder të tij u vesh si një nga këto.
28E nd’është që barë, që sot është ndë fushë e nesër vihetë ndë furrë e vesh Perndia kështu, sa më tepër do të veshjë juvet, besëpakë?
29Edhe juvet mos kërkoi ç’të hai, a ç’të píi, e mos doi të ngrihi shumë lart.
30Sepse të gjitha këto punëra njerëzit’ e kësaj jetet i kërkojënë, ma babai juaj e di që u duhenë gjithë këto.
31Po kërkoni mbretërin’ e Perndisë, e gjithë këto do t’u ipenë juvet me të shtuarë.
32Mos u trëmb ti, o griq e vogëlë, se kështu i pëlqeu babait suaj t’u apë juvet mbretërinë.
33Shitni plashkatë tuaj që kini, e ipni eleimosin. Bëni për vetëhe tuaj kuleta që nukë vjetëronenë, hazine ndë Qiell që nukë prishetë, tek nukë qasetë kusar, as krimbi e pret.
34Sepse tek’ është hazinea juaj, atje do të jetë edhe zëmëra juaj.
35Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe llambadhatë dhezurë.
36E bëni juvet si ata që presënë zotn’ e ture, kur do të kthenetë nga dasmëtë, që kur të vijë e t’i bjerë portësë, atë çast t’i hapjënë atij.
37Lum ata kopij, që kur të vijë zoti do t’i gjejë zgjuarë. Me të vërteta u thom juvet, që do të përveshjë rrobatë, e do t’i vërë ata të rrinë; e do të shkojë të ju bëjë husmet ature.
38E nd’artë mbë të ditë të natësë, a mbë të tretë të natësë, e t’i gjejë kështu, të lumurë jan’ ata kopij.
39Edhe këtë diji, se ta dij i zoti i shtëpisë ç’kohë vjen kusari, do të rrijte zgjuarë, e nukë duaj të lij t’i shponej shtëpia e tij.
40Edhe juvet dha bënuni gati, se mb’atë kohë që nuk’ e pandehni vjen i biri i njeriut.
41E i thot’ atij Petrua: Zot, për nevet e thua këtë paravoli, a edhe për të gjithë?
42Edhe Zoti i tha: Cili vallë është konomi i besuari e i urti, që do ta vërë zoti mbë fëmijë të tij, për të dhënë mbë kohë masën’ e grurit?
43Lum ai kopil, që kur të vijë zoti i tij do ta gjejë që bën kështu.
44Vërtet u thom juvet, që do ta vërë atë pitrop mbë gjithë punët’ e tij.
45E ndë thashtë ai kopil ndë zëmërë të tij: Mënon im zot të vijë, e të nisjë të rrahë kopijtë edhe kopiletë, e të hajë, e të pijë, e të dehetë.
46Do të vijë zoti i atij kopilit, nd’atë ditë që s’e pandeh, e mb’atë sahat që nuk’ e di, e do ta bëjë atë di copa, e pjesën’ e tij do ta vërë me të pabesëtë.
47E ai kopil që di thelimën’ e zotit së tij, e s’është bërë gati, e as ka vaturë pas thelimësë tij, do të rrihetë shumë shkopinj.
48E ai që s’e di, e ka bënë punëra për të rrahurë, do të rrihetë pakëzë; e nde cilido që është dhënë shumë, shumë do të kërkonetë nga ai; edhe nde ai që e besuanë, e i dhanë shumë, më tepër do t’i kërkojënë atij.
49Zjar arçë të vë mbë dhe, e ç’dua, nd’është që u dhez ndashti?
50E pagëzim kam të pagëzonem, e sa mundim kam ngjera sa të sosetë?
51Pandehni se arçë të vë mbë dhe paq? Jo, u thom juvet, po të përçuarë.
52Se sot di e parë, do të jenë pesë ndë një shtëpi përçuarë, tre kondrë divet, e di kondrë trevet.
53E do të ndahetë babai prej birit, e biri prej babait, e mëma prej bijësë, e bija prej mëmësë; vjehëra prej nusesë saj, e nusia prej vjehërësë saj.
54E u thoshte edhe turmavet: Kur shihni mjergullë që del nga perëndon Dielli, atëherë thoi: Shi vjen. E bënetë ashtu.
55E kur shihni që frin erë noti, thoi, se vapë do të bëjë, e bënetë.
56Njerëz me di faqe, të dukurit e dheut edhe të Qiellit díi të njihni, e këtë kohë ndashti si nukë mundni të njihni?
57E qish nukë mundni të njihni nga vetiu të drejtënë?
58Kur të veç pa me armiknë tënd tek ai që urdhëron, bën mb’udhë çdolloi punë që mund, të shpëtoç prej si, se mos ndodhetë e të heqjë tij te gjukatësi, e gjukatësi të ep te Çbiri, e çbiri të vë ndë hapsanë.
59Të thom tij: Do të mos dalç ateje, ngjera sa të paguaç edhe asprën’ e pastajme.
Currently Selected:
Lluka 12: ALTMK27
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
