Marko 2
2
Krie e ditë
1E pas ca ditet hiri pagjene ndë Kapernaum; e u digjua se është ndë shtëpi.
2E atë çast u përmbëjuadhë shumë, kaqë që nukë mund t’i nxinte as vëndi që qe përpara portësë, e i dhidhaks ata dhidhahinë.
3E erdhë ndë ai e i prunë një të mbajturë, që e ngrijnë katër vetë.
4E si s’mundnë të qasejnë afër atij nga turma, zbuluanë çatin’ e shtëpisë që qe brënda, e si hapnë, zbritnë shtratnë që dergjej mbë të i mbajturi.
5Edhe Iisui si pa besën’ e ture, i thotë së mbajturit: Bir, t’u ndëjienë tij fajet’ e tua.
6E qenë ca nga Grammatejtë që rrijnë atje, e mëndonejnë me zëmëra të ture:
7Pse vllasfimis kij kështu? Cili mund të ndëjejë faje veçme një, Perndia?
8E atë çast si e kupëtoi Iisui me Shpirt të tij, që mëndonejnë kështu me vetëhe të ture, u thot’ ature: Pse mëndoneni këto me zëmëra tuaj?
9Ç’është m’e kollajçme t’i thom së mbajturit: t’u ndëjienë fajet’ e tua, a t’i thom: Ngreu e mer shtratthinë tënd, e ecë udhësë sate?
10Po që të shihni se i biri njeriut ka u(r)dhër mbi dhe të ndëjejë fajetë (i thotë së mbajturit):
11Ti të thom, ngreu, e mer shtratnë tënd, e hajde mbë shtëpi tënde.
12E atë çast u ngre, e si mori shtratnë, dolli përpara së gjithëvet, kaqë që u çuditnë gjithë, e lëvdoijnë Perndinë, e thoshnë se: Kështu nukë pam kurrë.
13E dolli pagjene nga an’ e detit, e gjithë turma vinte nde ai, e i dhidhaks ata.
14E tek shkonte mb’udhë pa Levínë, të bir’ e Allfeosë, që rrijte mbë kumerq, e i thot’ atij: Eja pas meje. E u ngre, e vate pas tij.
15E u bë kur rrijte ai ndë mësallë ndë shtëpi t’atij, rrijnë bashkë me Iisunë, edhe me mathitit’ e tij shumë kumerqarë edhe gjinahqarë, sepse qenë shumë, e erdhë pas tij.
16E si e pan’ atë grammatejtë edhe farisejtë që hajte bashkë me kumerqarë edhe gjinahqarë, u thoshnë mathitivet së tij: Pse ha edhe ai me kumerqarë edhe me gjinahqarë?
17Edhe Iisui si e digjoi, u tha ature: Të shëndoshëtë nukë duhenë jatro, po ata që janë të sëmurë. Nuk’ arçë të thërres mbë metani të drejtëtë, po fajëtorëtë.
18E mathitit’ e Ioannit edhe të Farisejet agjëroijnë, e erdhë e i thon’ atij: Pse mathitit’ e Ioannit edhe të Farisejet agjërojënë, e mathitit’ e tu nuk’ agjërojënë?
19Edhe Iisui u tha ature: Mos mundjënë të ftuaritë mbë dasmë t’agjërojënë, ngjera sa është dhëndëri me ta bashkë? Sa kohë kanë me vetëhe të ture dhëndërinë nukë mundjënë t’agjërojënë.
20Po do të vijënë dit, kur të ngrihetë nga ata dhëndëri, e ahiere mb’ato dit do t’agjërojënë.
21E asndonjë njeri nukë vë mballomë të re e të pafërkuarë mbi rrobë të vjetërë, e ndë mos, mballoma e re do të prishjë atë anë të së vjetërësë që u vu mbi të, e do të bënetë të çjerëtë më likshtë.
22Edhe ndonjë njeri nukë vë verë të re mbë kaçupe të vjetëra, e ndë mos, vera e re do të shpojë kaçupetë, edhe vera do të derdhetë, edhe kaçupetë do të prishenë; po vera e re mbë kaçupe të ra duhetë të vihetë.
23E u ndodh të shkonte ai një të shëtunë ndëpër ara të mbjella, e nisnë mathitit’ e tij tuke ecurë mb’udhë të fërkoijnë kallësë.
24E Farisejtë i thoshn’ atij: Vështro se ç’bëjënë të shëtunë, atë që nuk’ ësht’ e udhësë.
25Edhe ai u thosh ature: Nukë dhiavastë kurrë se ç’bëri Dhavidhi kur pati shtrëngim, e i erdhi u atij, edhe ature që kish me vetëhe të tij?
26Qish hiri mbë shtëpi të Perndisë ndë kohë të së parit së priftëret Aviatharit, e hangri bukët’ e prothesit, ato që nuk’ ishte ndëjierë përveçme priftëret, e u dha edhe shokëvet që pati me vetëhe?
27E u thoshte ature: E Shëtuna për njerinë u bë, e jo njeriu për të shëtunënë.
28E nd’ësht’ ashtu i biri i njeriut është zot edhe së shëtunësë.
Currently Selected:
Marko 2: ALTMK27
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
