Marko 9
9
Krie e nëntëtë
1E u thosh ature: Me të vërteta u thom juvet, se janë ca nga këta që rrinë këtu, që ata do të mos shohënë vdekëjë ngjera sa të shohënë mbretërin’ e Perndisë t’ardhurë me fuqi të saj.
2E pas gjashtë ditet merr Iisui me vetëhe Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, e i hipën ata ndë një mal të lartë vetëmë, e metamorfosetë përpara ture.
3E u bënë rrobat’ e tij të ndritura e të bardha shumë posi zbora, të tila që ai që zbardh mbi dhe nukë mund t’i zbardhjë kështu.
4E u duk mb’ata Ilia bashkë me Moisinë, e kuvëndoijnë bashkë me Iisunë.
5E u përgjegj Petrua, e i thot’ Iisuit: Dhaskal, mirë është të rrimë navet këtu, e të bëjëmë tri kasolle, një për ti, e një për Moisinë, edhe një për Ilianë.
6Sepse nukë dij ç’të thosh; sepse qenë të gjithë tromaksurë nga frika.
7E u ngre një mjergullë, e i mbuloi ata, e erdhi zë nga mjergulla që thosh: Kij është biri im i dashuri, atij t’i digjoni.
8E atë çast kur vështruanë rrotull, nukë panë më ndonjë, po vetëmë Iisunë me ata bashkë.
9E si zbritnë ata nga mali, i porsiti ata fort, që të mos rrëfejënë ndonjeit ato që panë, përveçme kur të ngjalletë i biri i njeriut nga të vdekuritë.
10E ata e mbajtinë fjalënë fshehurë, e kërkoijnë ç’do me qenë të ngjallëtë nga të vdekuritë.
11E e pietn’ atë, e i thoshnë: Pse thonë grammatejtë, se Ilia do të vijë protoparë?
12Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Ilia vjen përpara, e vë gjithë punëratë mb’udhë, e sikundr’ është shkruarë për të bir’ e njeriut, do të pësojë shumë e do të ksenderonetë.
13Po u thom juvet, që Ilia erdhi, e i bënë atij sa deshnë sikundrë qe shkruarë për atë.
14E si erdhi ndë mathiti, pa rrotull ature shumë turmë njerëzet, edhe grammatej, që i pietn’ ata.
15E atëherë poq’ e pan’ atë gjithë turma, u çuditnë, e veijnë me vrap, e i falejn’ atij.
16E i pieti grammatejtë: Ç’kërkoni me ata?
17E u përgjegj një nga turma, e i tha: Dhaskal, prura djalënë tim tek teje, që ka Shpirt të vuvosurë e të pafjalë.
18E tekdo që ta gjejë atë, e shtie mbë dhe, e shkumon, e kërcëllin dhëmbët’ e tij, e i bie dhilë, e u thaçë mathitivet së tu, e nukë mundnë ta nxirë.
19Edhe ai ju përgjegj atij, e i thotë: O filí e pabesë, ngjera kur do të jem unë me juvet bashkë? Ngjera kur do t’u duroj juvet? Birie atë tek meje.
20E e prun’ atë nde ai, e si e pa atë, atë çast e drodhi atë Shpirti, e si pa mbë dhe, qilisej tuke shkumuarë.
21E pieti jatn’ e tij: Sa mot ka që kur i gjau këjo atij? Edhe ai i tha: Që për së vogëlit.
22E shumë herë e shtiu atë edhe mbë zjar, edhe mb’ujëra, që ta humbasë atë, po çdo që mund, ndihna navet, e le të të vijë keq për navet.
23Edhe Iisui i tha atij: Ndë mund të besoç, të gjitha janë të kollajta nde ai që beson.
24E atë çast thirri me të fortë i jati djalit, e thoshte me lot: Besoj, o Zot, ndihmë mua ndë pabesllëk tim.
25E si pa Iisui që mbëjidhejnë shumë turmë, e foverisi Shpirtin’ e pëgërë, e i tha atij: Ti Shpirt i vuvosurë edhe i shurdhërë, unë të bëj porsi, dil nga ai njeri, e të mos hiç më nde ai.
26E si briti, e si e drodhi atë shumë, dolli e u bë posi i vdekurë, kaqë që thoshnë shumë se vdiqi.
27Edhe Iisui si e zuri atë nga dora, e ngrijti atë, e u ngre.
28E si hiri ai ndë shtëpi, e pietn’ atë mathitit’ e tij veçë: Pse navet nukë mundm ta nxjerëm atë?
29E u tha ature: Kij siri të paudhit, me ndonjë tjatër nukë mund të dalë, veçme me të falë, edhe me agjërim.
30E si duallë ateje, shkoijnë ndëpërmes të Galileësë, e nukë duaj ta njih atë njeri.
31Se dhidhaks mathitit’ e tij, e u thosh ature, se: I biri i njeriut do të ipetë ndë duar të njerëzet, e do ta vrasënë atë, e si të vritetë, të tretënë ditë do të ngjalletë.
32E ata nuk’ e kupëtoijnë fjalënë, e trëmbejnë ta pietn’ atë.
33E erdhi ndë Kapernaum. E si hiri ndë shtëpi, i piet ata: Ç’mendoneshitë mb’udhë me vetëhe tuaj?
34E ata nukë flisnë, sepse mb’udhë bëijnë kuvënd njëri me jatërinë, se cili është m’i madh.
35E si ndënji, thirri të dimbëdhjetë, e u thot’ ature: Ai që do të jetë i parë, le të jetë m’i pastajmi nga të gjithë, edhe shërbëtor’ i së gjithëvet.
36E si mori një djalë, e vuri atë shtruara ndë mes të ture; e si e angaliasi atë, u tha ature:
37Ai që të dheksjë një nga të tillëtë për ëmër tim, mua më dheks; e ai që të dheksjë mua, nukë dheks mua, po atë që më dërgoi mua.
38E u përgjegj nde ai Ioanni, e i tha: Dhaskal, pam një njeri që kren të paudhëtë me ëmër tënd, që ai nukë vjen pas nesh, e e mbodhism’ atë se nukë vjen pas nesh.
39Edhe Iisui u tha: Mos e mbodhisni atë, se s’është ndonjë që të bëjë thavmë me ëmër tim, e të mundjë pastaj të flasë të keq për mua.
40Se ai që s’është kondrë nevet, është për ndihmë tonë.
41Se cilido që t’u apë juvet një kupë ujë mbë ëmër tim, sepse ini të Krishtit, me të vërteta u thom juvet, do të mos humbasë mundimn’ e tij.
42Edhe cilido që të skandhalisjë një nga këta të vogjëjtë, që besojënë mua, është më mirë nde ai që t’i varetë një mokërë mullirit mbë qafë të tij, e të shtihetë mbë det.
43E ndë të skandhalis ti dora jote, pree atë. Më mirë është për ti të hiç ndë jetë me një dorë, se të keç të di duartë, e të veç ndë pisë, ndë zjar të pashuarë.
44Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
45E nd’është që të pengon ti këmba jote, pree atë. Më mirë është për ti të hiç ndë jetë i çalë, se të keç të di këmbëtë, e të viheç mbë pisë, ndë zjar të pashuarë.
46Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
47E nd’është që të skandhalis ti siu it, nxire atë. Më mirë është për ti të hiç ndë mbretëri të Perndisë me një si, se të keç të di sitë, e të viheç ndë pisë të zjarit.
48Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
49Se cilido me zjar do të kripetë, edhe çdo kurban me kripë do të kripetë.
50E mirë është kripa, po nd’është që të bënetë kripa e pabulmetme, me se do ta bulmitni juvet atë? Kini mbë vetëhe tuaj kripë, e kini paq njëri me jatërinë.
Currently Selected:
Marko 9: ALTMK27
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
Marko 9
9
Krie e nëntëtë
1E u thosh ature: Me të vërteta u thom juvet, se janë ca nga këta që rrinë këtu, që ata do të mos shohënë vdekëjë ngjera sa të shohënë mbretërin’ e Perndisë t’ardhurë me fuqi të saj.
2E pas gjashtë ditet merr Iisui me vetëhe Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, e i hipën ata ndë një mal të lartë vetëmë, e metamorfosetë përpara ture.
3E u bënë rrobat’ e tij të ndritura e të bardha shumë posi zbora, të tila që ai që zbardh mbi dhe nukë mund t’i zbardhjë kështu.
4E u duk mb’ata Ilia bashkë me Moisinë, e kuvëndoijnë bashkë me Iisunë.
5E u përgjegj Petrua, e i thot’ Iisuit: Dhaskal, mirë është të rrimë navet këtu, e të bëjëmë tri kasolle, një për ti, e një për Moisinë, edhe një për Ilianë.
6Sepse nukë dij ç’të thosh; sepse qenë të gjithë tromaksurë nga frika.
7E u ngre një mjergullë, e i mbuloi ata, e erdhi zë nga mjergulla që thosh: Kij është biri im i dashuri, atij t’i digjoni.
8E atë çast kur vështruanë rrotull, nukë panë më ndonjë, po vetëmë Iisunë me ata bashkë.
9E si zbritnë ata nga mali, i porsiti ata fort, që të mos rrëfejënë ndonjeit ato që panë, përveçme kur të ngjalletë i biri i njeriut nga të vdekuritë.
10E ata e mbajtinë fjalënë fshehurë, e kërkoijnë ç’do me qenë të ngjallëtë nga të vdekuritë.
11E e pietn’ atë, e i thoshnë: Pse thonë grammatejtë, se Ilia do të vijë protoparë?
12Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Ilia vjen përpara, e vë gjithë punëratë mb’udhë, e sikundr’ është shkruarë për të bir’ e njeriut, do të pësojë shumë e do të ksenderonetë.
13Po u thom juvet, që Ilia erdhi, e i bënë atij sa deshnë sikundrë qe shkruarë për atë.
14E si erdhi ndë mathiti, pa rrotull ature shumë turmë njerëzet, edhe grammatej, që i pietn’ ata.
15E atëherë poq’ e pan’ atë gjithë turma, u çuditnë, e veijnë me vrap, e i falejn’ atij.
16E i pieti grammatejtë: Ç’kërkoni me ata?
17E u përgjegj një nga turma, e i tha: Dhaskal, prura djalënë tim tek teje, që ka Shpirt të vuvosurë e të pafjalë.
18E tekdo që ta gjejë atë, e shtie mbë dhe, e shkumon, e kërcëllin dhëmbët’ e tij, e i bie dhilë, e u thaçë mathitivet së tu, e nukë mundnë ta nxirë.
19Edhe ai ju përgjegj atij, e i thotë: O filí e pabesë, ngjera kur do të jem unë me juvet bashkë? Ngjera kur do t’u duroj juvet? Birie atë tek meje.
20E e prun’ atë nde ai, e si e pa atë, atë çast e drodhi atë Shpirti, e si pa mbë dhe, qilisej tuke shkumuarë.
21E pieti jatn’ e tij: Sa mot ka që kur i gjau këjo atij? Edhe ai i tha: Që për së vogëlit.
22E shumë herë e shtiu atë edhe mbë zjar, edhe mb’ujëra, që ta humbasë atë, po çdo që mund, ndihna navet, e le të të vijë keq për navet.
23Edhe Iisui i tha atij: Ndë mund të besoç, të gjitha janë të kollajta nde ai që beson.
24E atë çast thirri me të fortë i jati djalit, e thoshte me lot: Besoj, o Zot, ndihmë mua ndë pabesllëk tim.
25E si pa Iisui që mbëjidhejnë shumë turmë, e foverisi Shpirtin’ e pëgërë, e i tha atij: Ti Shpirt i vuvosurë edhe i shurdhërë, unë të bëj porsi, dil nga ai njeri, e të mos hiç më nde ai.
26E si briti, e si e drodhi atë shumë, dolli e u bë posi i vdekurë, kaqë që thoshnë shumë se vdiqi.
27Edhe Iisui si e zuri atë nga dora, e ngrijti atë, e u ngre.
28E si hiri ai ndë shtëpi, e pietn’ atë mathitit’ e tij veçë: Pse navet nukë mundm ta nxjerëm atë?
29E u tha ature: Kij siri të paudhit, me ndonjë tjatër nukë mund të dalë, veçme me të falë, edhe me agjërim.
30E si duallë ateje, shkoijnë ndëpërmes të Galileësë, e nukë duaj ta njih atë njeri.
31Se dhidhaks mathitit’ e tij, e u thosh ature, se: I biri i njeriut do të ipetë ndë duar të njerëzet, e do ta vrasënë atë, e si të vritetë, të tretënë ditë do të ngjalletë.
32E ata nuk’ e kupëtoijnë fjalënë, e trëmbejnë ta pietn’ atë.
33E erdhi ndë Kapernaum. E si hiri ndë shtëpi, i piet ata: Ç’mendoneshitë mb’udhë me vetëhe tuaj?
34E ata nukë flisnë, sepse mb’udhë bëijnë kuvënd njëri me jatërinë, se cili është m’i madh.
35E si ndënji, thirri të dimbëdhjetë, e u thot’ ature: Ai që do të jetë i parë, le të jetë m’i pastajmi nga të gjithë, edhe shërbëtor’ i së gjithëvet.
36E si mori një djalë, e vuri atë shtruara ndë mes të ture; e si e angaliasi atë, u tha ature:
37Ai që të dheksjë një nga të tillëtë për ëmër tim, mua më dheks; e ai që të dheksjë mua, nukë dheks mua, po atë që më dërgoi mua.
38E u përgjegj nde ai Ioanni, e i tha: Dhaskal, pam një njeri që kren të paudhëtë me ëmër tënd, që ai nukë vjen pas nesh, e e mbodhism’ atë se nukë vjen pas nesh.
39Edhe Iisui u tha: Mos e mbodhisni atë, se s’është ndonjë që të bëjë thavmë me ëmër tim, e të mundjë pastaj të flasë të keq për mua.
40Se ai që s’është kondrë nevet, është për ndihmë tonë.
41Se cilido që t’u apë juvet një kupë ujë mbë ëmër tim, sepse ini të Krishtit, me të vërteta u thom juvet, do të mos humbasë mundimn’ e tij.
42Edhe cilido që të skandhalisjë një nga këta të vogjëjtë, që besojënë mua, është më mirë nde ai që t’i varetë një mokërë mullirit mbë qafë të tij, e të shtihetë mbë det.
43E ndë të skandhalis ti dora jote, pree atë. Më mirë është për ti të hiç ndë jetë me një dorë, se të keç të di duartë, e të veç ndë pisë, ndë zjar të pashuarë.
44Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
45E nd’është që të pengon ti këmba jote, pree atë. Më mirë është për ti të hiç ndë jetë i çalë, se të keç të di këmbëtë, e të viheç mbë pisë, ndë zjar të pashuarë.
46Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
47E nd’është që të skandhalis ti siu it, nxire atë. Më mirë është për ti të hiç ndë mbretëri të Perndisë me një si, se të keç të di sitë, e të viheç ndë pisë të zjarit.
48Atje që krimb’ i ture nukë vdes, edhe zjari nukë shuhetë.
49Se cilido me zjar do të kripetë, edhe çdo kurban me kripë do të kripetë.
50E mirë është kripa, po nd’është që të bënetë kripa e pabulmetme, me se do ta bulmitni juvet atë? Kini mbë vetëhe tuaj kripë, e kini paq njëri me jatërinë.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.