të dalëtë 14
14
1Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 2Thuaj të bijet Israilit, të kthenenë, e të ngulën’ ushtërinë kundruell Pi-hahirothit, ndë mest të Migdholit edhe të detit, kundruell Baall-zefonit, kundruell këti do të ngulni ushtërinë afërë detit, 3sepse Faraoni do të thotë për të bijt’ e Israilit: Ata sillenë rrotullë dheut, shkretëtira i ka mbyllurë brënda; 4edhe unë do t’i ashpëronj zemrënë Faraonit, kaqë sa t’i ndiekë prapa ata, edhe do të lavdëronem mbi Faraonë, e mbi gjith’ ushtërin e ati, edhe Egjyptianëtë do të njohënë se unë (jam) Zoti. Edhe bënë kështu.
5Edhe i dhanë zë mbëretit Egjyptërisë se iku gjëndëja, edhe zemëra e Faraonit edhe shërbëtorëvet ti u ndërrua kundrë gjëndëjesë, e thanë: Përse bëm (neve) këtë, e lam e doli Israili, edhe të mos na shërbenjë më?
6Zuri pra qerren’ e ti, edhe mori gjëndëjen’ e ti bashkë me vetëhe, 7edhe mori gjashtë qint qerre të sgjedhura, edhe gjithë qerret’ e Egjyptërisë, edhe krerë mbi të gjithë. 8Edhe Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, mbëretit Egjyptërisë, edhe ndoqi prapa të bijt’ e Israilit, edhe të bijt’ e Israilit po dilinë me anë dore të lartë. 9Edhe Egjyptianëtë ndoqnë prapa ata, gjithë kuajtë, (e) qerret’ e Faraonit, e kalëria e ati, e ushtëria e ati, edhe i harrinë ata, atie ku kishinë ngulë ushtërinë afërë detit kundruell Pi-hahirothit, kundruell Baall-zefonit.
10Edhe kur u afrua Faraoni, të bijt’ e Israilit ngritnë syt’ e tyre, edhe na Egjyptianëtë tek po vininë prapa atyreve, edhe u frikësuanë fort, edhe të bijt’ e Israilit klithnë mbë Zonë. 11Edhe i thanë Moisiut: Sepse nuk’ (ishinë) varre ndë Egjyptëri, na nxore të vdesëmë ndë shkretëtirët? Përse na bëre këto (punë), e na nxore nga Egjyptëria? 12A nuk’ (është) këjo fiala që të tham ndë Egjyptëri, tuke thënë: Lerë-na, e le t’u shërbejm’ Egjyptianëvet? Sepse më mirë (ishte) për ne t’u shërbenim Egjyptianëvet, se të vdesëmë ndë shkretëtirët. 13Edhe Moisiu i tha gjëndëjesë: Mos frikësohi, qëndroni, edhe shihni shpëtimn’ e Zotit, që do t’u bënjë juve sot, sepse ata Egjyptianëtë që patë sot, nukë do t’i shihni më për gjithë jetënë, 14Zoti do të luftonjë për ju, edhe ju do të prëhi.
15Edhe Zoti i tha Moisiut: Përse thërret mbë mua? Thuaj të bijet Israilit të nisenë, 16edhe ti ngre përpietë stapnë tënt, edhe ndej dorënë tënde mbi det, edhe çaje atë, edhe le të shkonjënë të bijt’ e Israilit ndëpër të thatë për mes detit, 17edhe na unë tek do t’u ashpëronj zemërën’ Egjyptianëvet, edhe do të hynjënë prapa atyreve, edhe do të lavdëronem mbi gjith’ ushtërin’ e ati, mbi qerret e ati, edhe mbi kalërin’ e ati, 18edhe do ta njohën’ Egjyptianëtë, se unë (jam) Zoti, kur të lavdëronem mbi Faraonë, (e) mbi qerret e ati, e mbi kalërin’ e ati.
19Atëhere ëngjëlli i Zotit, tuke shkuarë përpara ushtërisë Israilit, u ngre, e erdhi prapa atyreve, edhe shtylla e resë u ngre përpara atyreve, edhe qëndroi prapa atyreve, 20edhe erdhi ndërmest t’ushtërisë Egjyptianëvet e ushtëris’ Israilit, edhe (ndër ata) ishte re e errëtë, po (ndër këta) dritë natënë, kaqë sa njëra nuk’ afronei te tietra gjithë natënë.
21Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe Zoti bëri detinë të tërhiqetë gjith’ atë natë prei ere dielli të fortë, edhe bëri detinë (tokë) të thatë, edhe ujërat’ u ndanë mbënjanë. 22Edhe të bijt’ e Israilit hynë ndë mes të detit ndëpër të thatë, edhe ujërat’ (u bënë) ndër ata mur mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’atyre. 23Edhe Egjyptianëtë ndoqnë, edhe hynë prapa atyreve, gjithë kuajt’ e Faraonit, (e) qerret’ e ati, e kalëria e ati ndë mest të detit. 24Edhe ndë ruajtëjet të mëngjesëme, Zoti shtiu sytë nga shtylla e zjarrit edhe resë mbi ushtërin’ e Egjyptianëvet, edhe trubulloi ushtërin’ e Egjyptianëvet, 25edhe nxori vëndit rrotovilet’ e qerrevet atyre, kaqë sa hiqeshinë rëndë, edhe Egjyptianëtë thanë: Le t’ikëjmë nga syt’ e Israilit, sepse Zoti po lëfton Egjyptianëtë për ata.
26Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi det, edhe le të kthenen’ ujëratë mbi Egjyptianët, mbi qerret të tia, e mbi kalërit të ti.
27Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe deti mori fërtomën’ e ti mbë të sbardhurit të dritësë, edhe Egjyptianëtë tuke ikurë përpoqnë atë, edhe Zoti prishi Egjyptianëtë ndë mest të detit,
28sepse ujërat’ u kthyenë prapë, edhe mbuluanë qerretë, e kalërinë, gjith’ ushtërin’ e Faraonit që kishte hyrë ndë det prapa atyreve, nukë mbeti asnjë nga ata. 29Edhe të bijt’ e Israilit shkuanë ndëpër të thatë ndë mest të detit, edhe ujërat’ (u bënë) mur ndër ata mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’ atyre.
30Edhe atë ditë Zoti shpëtoi Israilinë nga dora e Egjyptianëvet, edhe Israili pa Egjyptianëtë të vdekurë ndë buzët të detit. 31Edhe Israili pa atë punë të madhe, që bëri Zoti mbi Egjyptianët, edhe gjëndëja i pat frikë Zotit, edhe i besoi Zotit, edhe Moisiut shërbëtorit ati.
Currently Selected:
të dalëtë 14: AL1884
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë
të dalëtë 14
14
1Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 2Thuaj të bijet Israilit, të kthenenë, e të ngulën’ ushtërinë kundruell Pi-hahirothit, ndë mest të Migdholit edhe të detit, kundruell Baall-zefonit, kundruell këti do të ngulni ushtërinë afërë detit, 3sepse Faraoni do të thotë për të bijt’ e Israilit: Ata sillenë rrotullë dheut, shkretëtira i ka mbyllurë brënda; 4edhe unë do t’i ashpëronj zemrënë Faraonit, kaqë sa t’i ndiekë prapa ata, edhe do të lavdëronem mbi Faraonë, e mbi gjith’ ushtërin e ati, edhe Egjyptianëtë do të njohënë se unë (jam) Zoti. Edhe bënë kështu.
5Edhe i dhanë zë mbëretit Egjyptërisë se iku gjëndëja, edhe zemëra e Faraonit edhe shërbëtorëvet ti u ndërrua kundrë gjëndëjesë, e thanë: Përse bëm (neve) këtë, e lam e doli Israili, edhe të mos na shërbenjë më?
6Zuri pra qerren’ e ti, edhe mori gjëndëjen’ e ti bashkë me vetëhe, 7edhe mori gjashtë qint qerre të sgjedhura, edhe gjithë qerret’ e Egjyptërisë, edhe krerë mbi të gjithë. 8Edhe Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, mbëretit Egjyptërisë, edhe ndoqi prapa të bijt’ e Israilit, edhe të bijt’ e Israilit po dilinë me anë dore të lartë. 9Edhe Egjyptianëtë ndoqnë prapa ata, gjithë kuajtë, (e) qerret’ e Faraonit, e kalëria e ati, e ushtëria e ati, edhe i harrinë ata, atie ku kishinë ngulë ushtërinë afërë detit kundruell Pi-hahirothit, kundruell Baall-zefonit.
10Edhe kur u afrua Faraoni, të bijt’ e Israilit ngritnë syt’ e tyre, edhe na Egjyptianëtë tek po vininë prapa atyreve, edhe u frikësuanë fort, edhe të bijt’ e Israilit klithnë mbë Zonë. 11Edhe i thanë Moisiut: Sepse nuk’ (ishinë) varre ndë Egjyptëri, na nxore të vdesëmë ndë shkretëtirët? Përse na bëre këto (punë), e na nxore nga Egjyptëria? 12A nuk’ (është) këjo fiala që të tham ndë Egjyptëri, tuke thënë: Lerë-na, e le t’u shërbejm’ Egjyptianëvet? Sepse më mirë (ishte) për ne t’u shërbenim Egjyptianëvet, se të vdesëmë ndë shkretëtirët. 13Edhe Moisiu i tha gjëndëjesë: Mos frikësohi, qëndroni, edhe shihni shpëtimn’ e Zotit, që do t’u bënjë juve sot, sepse ata Egjyptianëtë që patë sot, nukë do t’i shihni më për gjithë jetënë, 14Zoti do të luftonjë për ju, edhe ju do të prëhi.
15Edhe Zoti i tha Moisiut: Përse thërret mbë mua? Thuaj të bijet Israilit të nisenë, 16edhe ti ngre përpietë stapnë tënt, edhe ndej dorënë tënde mbi det, edhe çaje atë, edhe le të shkonjënë të bijt’ e Israilit ndëpër të thatë për mes detit, 17edhe na unë tek do t’u ashpëronj zemërën’ Egjyptianëvet, edhe do të hynjënë prapa atyreve, edhe do të lavdëronem mbi gjith’ ushtërin’ e ati, mbi qerret e ati, edhe mbi kalërin’ e ati, 18edhe do ta njohën’ Egjyptianëtë, se unë (jam) Zoti, kur të lavdëronem mbi Faraonë, (e) mbi qerret e ati, e mbi kalërin’ e ati.
19Atëhere ëngjëlli i Zotit, tuke shkuarë përpara ushtërisë Israilit, u ngre, e erdhi prapa atyreve, edhe shtylla e resë u ngre përpara atyreve, edhe qëndroi prapa atyreve, 20edhe erdhi ndërmest t’ushtërisë Egjyptianëvet e ushtëris’ Israilit, edhe (ndër ata) ishte re e errëtë, po (ndër këta) dritë natënë, kaqë sa njëra nuk’ afronei te tietra gjithë natënë.
21Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe Zoti bëri detinë të tërhiqetë gjith’ atë natë prei ere dielli të fortë, edhe bëri detinë (tokë) të thatë, edhe ujërat’ u ndanë mbënjanë. 22Edhe të bijt’ e Israilit hynë ndë mes të detit ndëpër të thatë, edhe ujërat’ (u bënë) ndër ata mur mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’atyre. 23Edhe Egjyptianëtë ndoqnë, edhe hynë prapa atyreve, gjithë kuajt’ e Faraonit, (e) qerret’ e ati, e kalëria e ati ndë mest të detit. 24Edhe ndë ruajtëjet të mëngjesëme, Zoti shtiu sytë nga shtylla e zjarrit edhe resë mbi ushtërin’ e Egjyptianëvet, edhe trubulloi ushtërin’ e Egjyptianëvet, 25edhe nxori vëndit rrotovilet’ e qerrevet atyre, kaqë sa hiqeshinë rëndë, edhe Egjyptianëtë thanë: Le t’ikëjmë nga syt’ e Israilit, sepse Zoti po lëfton Egjyptianëtë për ata.
26Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi det, edhe le të kthenen’ ujëratë mbi Egjyptianët, mbi qerret të tia, e mbi kalërit të ti.
27Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbi det, edhe deti mori fërtomën’ e ti mbë të sbardhurit të dritësë, edhe Egjyptianëtë tuke ikurë përpoqnë atë, edhe Zoti prishi Egjyptianëtë ndë mest të detit,
28sepse ujërat’ u kthyenë prapë, edhe mbuluanë qerretë, e kalërinë, gjith’ ushtërin’ e Faraonit që kishte hyrë ndë det prapa atyreve, nukë mbeti asnjë nga ata. 29Edhe të bijt’ e Israilit shkuanë ndëpër të thatë ndë mest të detit, edhe ujërat’ (u bënë) mur ndër ata mbë të djathtë e mbë të mëngjërë t’ atyre.
30Edhe atë ditë Zoti shpëtoi Israilinë nga dora e Egjyptianëvet, edhe Israili pa Egjyptianëtë të vdekurë ndë buzët të detit. 31Edhe Israili pa atë punë të madhe, që bëri Zoti mbi Egjyptianët, edhe gjëndëja i pat frikë Zotit, edhe i besoi Zotit, edhe Moisiut shërbëtorit ati.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë