të dalëtë 4
4
1Edhe Moisiu u përgjeq, e tha: Po na tek nukë do të më besonjënë, as nukë do të më dëgjonjënë zënë, sepse do të thonë: Nukë t’u duk ty Zoti. 2Edhe Zoti i tha ati: Ç’ (është) këjo që ke ndë dorët tënde? Edhe ay tha: Stap. 3Edhe tha: Hidhe përdhe. Edhe ay e hodhi përdhe, edhe u bë gjarpër, edhe Moisiu iku nga syt e ati. 4Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde, edhe zëre për bishti (edhe ay ndejti dorën’ e ti, edhe e zuri, edhe u bë stap ndë dorët të ati), 5që të besonjënë se t’u duk Zoti Perëndia i atëravet atyre, Perëndia i Avraamit, (e) Perëndia i Isaakut, e Perëndia i Jakovit.
6Pastaj Zoti i tha ati: Vëre dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori, na dora e ati (tek u bë) e sgjebosurë posi bora. 7Edhe tha: Vëre përsëri dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori nga gjiri ti, na tek u bë prap posi mishi i ati. 8Edhe (Zoti tha): Ndë mos të besofshinë, as ndë mos dëgjofshinë zën’ e shenjësë parë, do t’i besonjënë zërit shenjësë dytë; 9edhe ndë mos u besofshin’ edhe këtyre të dy shenjeve, as ndë mos dëgjofshinë zënë tënt, do të marrç nga ujët’ e lumit, edhe do t’e derdhç mbi tokët, edhe ujëtë që të marrsh nga lumi, do të bënetë gjak mbi tokët.
10Edhe Moisiu i tha Zotit: Të lutem, Zot-o, unë nukë munt të flas bukurë, as die, as pardie, as atëhere kur i fole shërbëtorit tënt, po jam gojëmbajturë e gluhëmbajturë. 11Edhe Zoti i tha ati: Kush i ka dhënë gojë njeriut, a kush e ka bërë të pagojinë, a të shurdhurinë, a atë që sheh, a të verbërinë? A nukë (jam) unë Zoti? 12Shko tashi pra, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe do të mësonj, ç’do të flaç. 13Edhe ay tha: Të lutem, Zot-o, dërgo cilinë ke për të dërguarë. 14Edhe Zotit iu ndes zemërimi kundrë Moisiut, edhe tha: A nuk’ (është) Aaron Leviti yt vëlla? E di se ay munt të flasë mirë, edhe na tek po të del përpara, edhe kur të shohë ty, do të gëzonetë ndë zemërët të ti, 15ti pra do t’i flaç ati, edhe do t’i veç fialëtë ndë gojët t’ati, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe bashkë me gojën’ e ati, edhe do t’u mësonj juve ç’duhetë të bëni, 16edhe ay do t’i flasë gjëndëjesë ndë vënt tënt, edhe ay do të jetë për ty ndë vënt goje, edhe ti do të jesh për atë ndë vënt Perëndie, 17edhe merr ndë dorë këtë stap, me të cilinë do të bënjç shenjetë.
18Edhe Moisiu shkoi, e u kthye te Jothori i vëjehërri ti, edhe i tha ati: Të lutem, le të vete, e le të kthenem te tem vëllezër, që janë ndë Egjyptëri, edhe le të shoh ndë janë gjall më. Edhe Jothori i tha Moisiut: Shko ndë paqtim.
19Edhe Zoti i tha Moisiut ndë Madhiam: Shko, (e) u kthe ndë Egjyptëri, sepse vdiqnë gjith’ ata njerëzitë që kërkoninë jetënë tënde. 20Atëhere Moisiu mori me vetëhe gruan’ e ti, e djemt’ e ti, edhe i hipi ata mbi gomarë, e u kthye ndë dhe të Egjyptërisë; Moisiu mori edhe stapin’ e Perëndisë ndë dorë të ti. 21Edhe Zoti i tha Moisiut: Kur të veç e të ktheneç ndë Egjyptëri, shiko të bënjç përpara Faraonit gjith’ato çuditë që të dhashë ndë dorë, po unë do t’i ashpëronj zemërën’ ati, edhe nukë do të lëshonjë gjëndëjenë, 22edhe do t’i thuaç Faraonit: Kështu thotë Zoti: Israili ësht’ im bir, i paralinduri im, 23edhe po të them ty: Lësho tem bir, që të më lusnjë, edhe ndë mos daç ta lëshonjç atë, na unë tek do të vras tët bir, të paralindurinë tënt.
24Edhe (Moisiu) kur ishte mb’udhë, aty ku kishte rënë, u poq me atë Zoti, edhe kërkonte ta vriste. 25Edhe Zepfora mori një gur të prehëtë, e i rrethpreu lafshënë të birt, edhe ja hodhi ndër këmbë ati, e tha: Me të vërtetë dhëndërr gjakrash je për mua. 26Edhe iku prei ati, edhe ajo tha: Dhëndërr gjakrash (je) për punë të rrethpresëjesë.
27Edhe Zoti i tha Aaronit: Shko e deli përpara Moisiut ndë shkretëtirët. Edhe (ay) vate, e u poq me atë ndë mal të Perëndisë, edhe e puthi atë.
28Edhe Moisiu i tregoi Aaronit për gjith’ato fialët’ e Zotit, që e pat porositurë, edhe për gjith’ato shenjetë që urdhëroi atë. 29Vanë pra Moisiu edhe Aaroni, edhe mbëlothnë gjithë pleqësin’ e të bijet Israilit, 30edhe Aaroni foli gjith’ato fialë, që i foli Moisiut Zoti, edhe bëri shenjetë përpara gjëndëjesë. 31Edhe gjëndëja besoj, edhe kur dëgjoi se Zoti vështroi të bijt’ e Israilit, edhe vuri re të vuarët’ e atyre, unjnë kryetë edhe iu falnë.
Currently Selected:
të dalëtë 4: AL1884
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë
të dalëtë 4
4
1Edhe Moisiu u përgjeq, e tha: Po na tek nukë do të më besonjënë, as nukë do të më dëgjonjënë zënë, sepse do të thonë: Nukë t’u duk ty Zoti. 2Edhe Zoti i tha ati: Ç’ (është) këjo që ke ndë dorët tënde? Edhe ay tha: Stap. 3Edhe tha: Hidhe përdhe. Edhe ay e hodhi përdhe, edhe u bë gjarpër, edhe Moisiu iku nga syt e ati. 4Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde, edhe zëre për bishti (edhe ay ndejti dorën’ e ti, edhe e zuri, edhe u bë stap ndë dorët të ati), 5që të besonjënë se t’u duk Zoti Perëndia i atëravet atyre, Perëndia i Avraamit, (e) Perëndia i Isaakut, e Perëndia i Jakovit.
6Pastaj Zoti i tha ati: Vëre dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori, na dora e ati (tek u bë) e sgjebosurë posi bora. 7Edhe tha: Vëre përsëri dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori nga gjiri ti, na tek u bë prap posi mishi i ati. 8Edhe (Zoti tha): Ndë mos të besofshinë, as ndë mos dëgjofshinë zën’ e shenjësë parë, do t’i besonjënë zërit shenjësë dytë; 9edhe ndë mos u besofshin’ edhe këtyre të dy shenjeve, as ndë mos dëgjofshinë zënë tënt, do të marrç nga ujët’ e lumit, edhe do t’e derdhç mbi tokët, edhe ujëtë që të marrsh nga lumi, do të bënetë gjak mbi tokët.
10Edhe Moisiu i tha Zotit: Të lutem, Zot-o, unë nukë munt të flas bukurë, as die, as pardie, as atëhere kur i fole shërbëtorit tënt, po jam gojëmbajturë e gluhëmbajturë. 11Edhe Zoti i tha ati: Kush i ka dhënë gojë njeriut, a kush e ka bërë të pagojinë, a të shurdhurinë, a atë që sheh, a të verbërinë? A nukë (jam) unë Zoti? 12Shko tashi pra, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe do të mësonj, ç’do të flaç. 13Edhe ay tha: Të lutem, Zot-o, dërgo cilinë ke për të dërguarë. 14Edhe Zotit iu ndes zemërimi kundrë Moisiut, edhe tha: A nuk’ (është) Aaron Leviti yt vëlla? E di se ay munt të flasë mirë, edhe na tek po të del përpara, edhe kur të shohë ty, do të gëzonetë ndë zemërët të ti, 15ti pra do t’i flaç ati, edhe do t’i veç fialëtë ndë gojët t’ati, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe bashkë me gojën’ e ati, edhe do t’u mësonj juve ç’duhetë të bëni, 16edhe ay do t’i flasë gjëndëjesë ndë vënt tënt, edhe ay do të jetë për ty ndë vënt goje, edhe ti do të jesh për atë ndë vënt Perëndie, 17edhe merr ndë dorë këtë stap, me të cilinë do të bënjç shenjetë.
18Edhe Moisiu shkoi, e u kthye te Jothori i vëjehërri ti, edhe i tha ati: Të lutem, le të vete, e le të kthenem te tem vëllezër, që janë ndë Egjyptëri, edhe le të shoh ndë janë gjall më. Edhe Jothori i tha Moisiut: Shko ndë paqtim.
19Edhe Zoti i tha Moisiut ndë Madhiam: Shko, (e) u kthe ndë Egjyptëri, sepse vdiqnë gjith’ ata njerëzitë që kërkoninë jetënë tënde. 20Atëhere Moisiu mori me vetëhe gruan’ e ti, e djemt’ e ti, edhe i hipi ata mbi gomarë, e u kthye ndë dhe të Egjyptërisë; Moisiu mori edhe stapin’ e Perëndisë ndë dorë të ti. 21Edhe Zoti i tha Moisiut: Kur të veç e të ktheneç ndë Egjyptëri, shiko të bënjç përpara Faraonit gjith’ato çuditë që të dhashë ndë dorë, po unë do t’i ashpëronj zemërën’ ati, edhe nukë do të lëshonjë gjëndëjenë, 22edhe do t’i thuaç Faraonit: Kështu thotë Zoti: Israili ësht’ im bir, i paralinduri im, 23edhe po të them ty: Lësho tem bir, që të më lusnjë, edhe ndë mos daç ta lëshonjç atë, na unë tek do të vras tët bir, të paralindurinë tënt.
24Edhe (Moisiu) kur ishte mb’udhë, aty ku kishte rënë, u poq me atë Zoti, edhe kërkonte ta vriste. 25Edhe Zepfora mori një gur të prehëtë, e i rrethpreu lafshënë të birt, edhe ja hodhi ndër këmbë ati, e tha: Me të vërtetë dhëndërr gjakrash je për mua. 26Edhe iku prei ati, edhe ajo tha: Dhëndërr gjakrash (je) për punë të rrethpresëjesë.
27Edhe Zoti i tha Aaronit: Shko e deli përpara Moisiut ndë shkretëtirët. Edhe (ay) vate, e u poq me atë ndë mal të Perëndisë, edhe e puthi atë.
28Edhe Moisiu i tregoi Aaronit për gjith’ato fialët’ e Zotit, që e pat porositurë, edhe për gjith’ato shenjetë që urdhëroi atë. 29Vanë pra Moisiu edhe Aaroni, edhe mbëlothnë gjithë pleqësin’ e të bijet Israilit, 30edhe Aaroni foli gjith’ato fialë, që i foli Moisiut Zoti, edhe bëri shenjetë përpara gjëndëjesë. 31Edhe gjëndëja besoj, edhe kur dëgjoi se Zoti vështroi të bijt’ e Israilit, edhe vuri re të vuarët’ e atyre, unjnë kryetë edhe iu falnë.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë