33
1Edhe Jakovi kur shtiu syt, e pa, edhe na Isafi tek po vinte, edhe bashkë me atë katrë qint burra, edhe (Jakovi) u ndau djemtë Leahës’ e Rahilësë, edhe të dy shërbëtorevet.
2Edhe vuri ndë ballt shërbëtoret’ edhe djemt’ e atyreve, edhe Leahën’ e djemt e asaj prapa, edhe Rahilën’ edhe Josifinë më ndë funt. 3Edhe ay shkoi përpara atyreve, edhe unji vetëhen’ e ti gjer përdhe shtatë herë, gjersa iu afrua të vëllat. 4Edhe Isafi u sul e i dolli përpara, edhe e pushtoi, e e rroku për qafe, e e puthi, edhe klanë.
5Edhe ay kur shtiu syt’ e pa grat’ edhe djemtë, tha: Ç’i ke këta? Edhe ky tha: (Janë) djemtë që i fali Perëndia shërbëtorit tënt. 6Atëhere u afruanë shërbëtoretë, edhe djemt’ e atyreve, edhe iu falnë, 7kështu u afruan’ edhe Leaha, edhe djemt’ e asaj, edhe iu falnë, edhe pastaj u afrua Josifi edhe Rahila, edhe iu falnë.
8Edhe (ay) tha: Ç’(janë) gjithë këto kafshët’ e tua që gjeta përpara? Edhe ky tha: Që të gjenj hirë përpara tim zot. 9Edhe Isafi tha: Kam shumë, o vëllathi im, ki ti të tuatë. 10Edhe Jakovi tha: Mos, të lutem, ndë paça gjeturë hirë përpara teje, prit dhurëtinë time nga duart’ e mia, sepse për këtë pashë faqenë tënde, sikur të kishnjam parë faqen’ e Perëndisë, edhe ty t’erth mirë, 11të lutem, merr bekimet’ e mi, që t’i kam prurë ty, sepse më përdëlleu Perëndia, edhe kam të gjitha. Edhe (ay) e nxitoi atë, edhe (ky) i mori. 12Edhe (ay) tha: Le të ngrihemi e të vemi, edhe unë do të vete përpara teje. 13Edhe (Jakovi) i tha ati: Im zot e di se djemt’ e mi (janë) të ngjomë, edhe kam me vetëhe edhe dhën të mbarsura e lopë, edhe ndë i nxitofsha ato një ditë, gjithë tufa do të ngorthnjë. 14Të lutem, le të shkonjë im zot përpara shërbëtorit ti, edhe unë do t’i vete pas ngadalë, pas të ecurit bagëtivet që janë përpara meje, edhe pas të ecurit djemvet vogjilë, gjersa t’ia harrinj tim zot ndë Seir. 15Edhe Isafi tha: Le të lë pra bashkë me ty (disa vetë) nga njerëzitë që janë me mua. Edhe ay tha: Përse këtë? (mjaft më është që) gjeta hirë përpara tim zot.
16Isafi pra u kthye atë ditë nd’udhë të ti ndë Seir.
17Edhe Jakovi shkoi ndë Sukkoth, edhe ndërtoi shtëpi për vetëhen’ e ti, edhe bëri tenda për bagëtit’ e tia, përandaj ja vuri emërin’ ati vëndi Sukkoth [tenda].
18Edhe Jakovi si u kthye nga Padan-arami, erdhi ndë Shalem, që është ndë dhet të Hanaanit, edhe ngrehu tendatë përpara qytetit. 19Edhe bleu piesën’ e arësë, atie ku ngrehu tendën’ e ti, nga të bijt’ Hamorit, t’et Shehemit, për një qint argjënde. 20Edhe ngrehu atie therore, edhe e kluajti El-ellohe-Israil [Perëndi Perëndia i Israilit].