Psalteri 119:1-10

Lum ata qi dalinë faqe-bardhë mb’udhë, ata qi ecinë ndë ligjë të Zotit. Lum ata qi rujënë deshmimet’ e ati, ata qi kërkojën’ ate me gjithë zemërë. Ende ata nukë punojënë pa udhë, po ecinë nd’udhët t’ati. Ti urdhënove të ruhenë fort porosit’ e tua. Keshë me qenë të dreitohen’ udhët’ e mia, qi të ruj urdhënimet’ e tu! Atëherë s’kam me u turpënumë, kur shtie sytë mbë gjith’ urdhënimet e tu. Kam me lavdurumë me të dreitët të zemërësë, kur të mësojë gjukimet’ e drejtënisë s’ate. Kam me ruitun’ urdhënimet’ e tu, mos hiq dorë prei meje kreit. Me çfarë pune ka me qirum’ i riu udhën’ e vet? Tue ruitunë fjalët’ e tua. Të kërkova me gjithë zemërë, mos më ban me u largumë prei porosivet tua.