Fyrsta Mósebók 3

Óhlýðni mannsins

1Höggormurinn var slóttugri en öll dýr merkurinnar sem Drottinn Guð hafði gert. Hann sagði við konuna: „Er það satt að Guð hafi sagt: Þið megið ekki eta af neinu tré í aldingarðinum?“

2Konan svaraði höggorminum: „Við megum eta af ávöxtum trjánna í aldingarðinum 3en um ávöxt trésins, sem stendur í miðjum aldingarðinum, sagði Guð: Af honum megið þið ekki eta og ekki snerta hann, ella munuð þið deyja.“ 4Þá sagði höggormurinn við konuna: „Sannið til, þið munuð ekki deyja. 5En Guð veit að um leið og þið etið af honum ljúkast augu ykkar upp og þið verðið eins og Guð og skynjið gott og illt.“

6Þá sá konan að tréð var gott af að eta, fagurt á að líta og girnilegt til fróðleiks. Hún tók af ávexti þess og át og gaf einnig manni sínum, sem með henni var, og hann át. 7Þá lukust upp augu þeirra beggja og þeim varð ljóst að þau voru nakin. Þau saumuðu því saman fíkjuviðarblöð og gerðu sér mittisskýlur.

8Þá heyrðu þau til Drottins Guðs sem gekk um í aldingarðinum í kvöldsvalanum og maðurinn og kona hans földu sig fyrir augliti Drottins milli trjánna í aldingarðinum. 9Drottinn Guð kallaði á manninn og sagði við hann: „Hvar ertu?“ 10Og hann svaraði: „Ég heyrði til þín í aldingarðinum og varð hræddur því að ég er nakinn, og ég faldi mig.“ 11Hann sagði: „Hver sagði þér að þú værir nakinn? Hefur þú etið af trénu sem ég bannaði þér að eta af?“ 12Maðurinn mælti: „Konan sem þú hefur sett mér við hlið, hún gaf mér af trénu og ég át.“ 13Þá sagði Drottinn Guð við konuna: „Hvað hefurðu gert?“ Konan svaraði: „Höggormurinn tældi mig og ég át.“

14Þá sagði Drottinn Guð við höggorminn:

Af því að þú gerðir þetta

skaltu vera bölvaður

meðal alls fénaðarins

og meðal allra dýra merkurinnar.

Á kviði þínum skaltu skríða

og mold eta

alla þína ævidaga.

15Ég set fjandskap

milli þín og konunnar

og milli þíns niðja og hennar niðja.

Hann skal merja höfuð þitt

og þú skalt höggva hann í hælinn.

16Við konuna sagði hann:

Mikla mun ég gera þjáningu þína

er þú verður barnshafandi.

Með þraut skaltu börn fæða,

samt skaltu hafa löngun til manns þíns

en hann skal drottna yfir þér.

17Við Adam sagði hann:

Vegna þess að þú hlýddir röddu konu þinnar

og ást af trénu sem ég bannaði þér að eta af,

þá sé akurlendið bölvað þín vegna.

Með erfiði skaltu hafa viðurværi af því

alla þína ævidaga.

18Þyrna og þistla skal landið gefa af sér

og þú skalt lifa á grösum merkurinnar.

19Í sveita þíns andlitis skaltu brauðs þíns neyta

þar til þú hverfur aftur til jarðarinnar

því af henni ertu tekinn.

Því að mold ert þú

og til moldar skaltu aftur hverfa.

20Adam nefndi konu sína Evu#3.20Eva merkir líf. því að hún varð móðir allra sem lifa. 21Og Drottinn Guð gerði skinnkyrtla handa Adam og konu hans og lét þau klæðast þeim.

22Og Drottinn Guð sagði: „Nú er maðurinn orðinn sem einn af oss fyrst hann ber skyn á gott og illt. Bara að hann rétti nú ekki út hönd sína, taki einnig af lífsins tré og eti og lifi eilíflega.“

23Og Drottinn Guð lét manninn fara úr aldingarðinum Eden til þess að yrkja jörðina sem hann var tekinn af. 24Og hann rak manninn burt og setti kerúbana fyrir austan Eden og loga hins sveipanda sverðs til þess að gæta vegarins að lífsins tré.

Currently Selected:

Fyrsta Mósebók 3: BIBLIAN07

Highlight

Copy