Hooglied 2
2
Soos 'n blom tussen dorings
1Sy sê: “Ek is die affodil van Saron,
die blom van die valleie.”
2Hy sê: “My liefste,
wanneer jy tussen die jongmeisies is,
dan is jy soos 'n blom tussen dorings.”
3Sy sê: “Wanneer die man vir wie ek lief is,
tussen die jongmans is,
dan is hy soos 'n appelboom
tussen die bome in die bos.
Ek wil graag in sy skaduwee sit,
sy appels is soet in my mond.”
'n Plek waar ons kon feesvier
4Sy sê: “Hy het my geneem na 'n plek
waar ons kon feesvier,
hy het vir my gewys dat hy lief is vir my.
5Jy moet vir my rosyntjies gee
om my sterk te maak,
jy moet vir my appels gee,
sodat ek nuwe krag kan kry,
want ek het swak geword van liefde.
6Sy linker-arm is onder my kop,
sy regter-arm is om my lyf.
7Vroue van Jerusalem, julle moet vir my belowe,
en die gaselle en die takbokke in die veld
moet die getuies wees,
julle moet belowe dat julle ons nie sal wakker maak
en nie sal pla nie.
Ons is lief vir mekaar en ons sal self besluit
wat om te doen.”
Dit is die tyd om te sing
8Sy sê: “Ek hoor die man vir wie ek lief is,
kyk daar, hy kom, hy gaan teen die berge op,
hy spring oor die heuwels.
9Die man vir wie ek lief is,
is soos 'n gasel, soos 'n jong takbok.
Kyk daar, hy staan anderkant ons muur,
hy kyk deur die vensters,
hy loer deur die tralies.
10Die man vir wie ek lief is, begin praat,
hy sê vir my: ‘My liefste, my mooiste,
jy moet opstaan, jy moet kom.
11Want kyk, die winter is verby,
dit reën nie meer nie.
12Daar is weer blomme in die veld,
dit is nou die tyd om te sing,
ek hoor die duiwe koer in ons land.
13Die vyeboom laat sy vye groot word,
jy kan ruik dat die wingerdstokke
blomme kry.
My liefste, my mooiste,
jy moet opstaan, jy moet kom.
14Jy is soos 'n duif tussen die rotse,
'n duif wat wegkruip teen die hoë rotse,
ek wil jou sien, ek wil jou hoor,
jou stem is mooi en jy is mooi.’ ”
Die klein jakkalsies wat aan die wingerdstokke vreet
15Sy sê: “Julle moet vir ons die jakkalse vang,
die klein jakkalsies wat aan die wingerdstokke vreet,
ons wingerdstokke wat nou begin blomme kry.
16Die man vir wie ek lief is, is myne, en ek is syne,
hy is soos 'n takbok wat wei tussen die blomme
17totdat die aandwind waai en die skaduwees weg is.
Jy, man vir wie ek lief is, jy moet terugkom,
jy moet wees soos 'n gasel,
soos 'n jong takbok op die Beter-berge.”
Currently Selected:
Hooglied 2: ABA
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Bybelgenootskap van Suid-Afrika 2007. Gebruik met toestemming. Alle regte voorbehou.