YouVersion Logo
Search Icon

ปฐมกาล 32

32
ยาโคบ​เตรียม​ตัว​เจอ​เอซาว
1ยาโคบ​ไป​ตาม​ทาง​ของเขา พวกทูตสวรรค์​ของ​พระเจ้า​ได้​มา​พบ​เขา 2เมื่อ​ยาโคบ​เห็น​พวกทูตสวรรค์​นั้น เขา​พูด​ว่า “นี่​คือ​ค่าย​ของ​พระเจ้า”#32:2 นี่​คือ​ค่าย​ของ​พระเจ้า หรือ “นี่​คือ​กองทัพ​ของ​พระเจ้า” เขา​จึง​เรียก​สถานที่​นั้น​ว่า “มาหะนาอิม”#32:2 มาหะนาอิม หมายถึง “ค่าย​สอง​ค่าย” ค่าย​หนึ่ง​เป็น​ของ​ยาโคบ อีก​ค่าย​หนึ่ง​เป็น​ของ​ทูตสวรรค์ เหมือน​กับ​ว่า​ทูตสวรรค์​มา​ตั้ง​ค่าย​อยู่​ใกล้ๆ​ค่าย​ของ​ยาโคบ
3แล้ว​ยาโคบ​ได้​ส่ง​พวก​ผู้ส่งข่าว​ไป​ล่วงหน้า​เขา เพื่อ​ไป​หา​เอซาว​พี่ชาย​ของเขา ที่​แคว้น​เสอีร์​ใน​เมือง​เอโดม#32:3 เมือง​เอโดม ประเทศ​ทาง​ตะวันออก​ของ​ยูดาห์ 4ยาโคบ​สั่ง​พวกเขา​ว่า “ให้​พูด​อย่างนี้​กับ​เอซาว​เจ้านาย​ของ​ฉัน​ว่า ‘นี่​คือ​สิ่ง​ที่​ยาโคบ ผู้รับใช้​ของ​ท่าน​กล่าว​คือ “น้อง​ได้​อาศัย​อยู่​กับ​ลาบัน ใน​ฐานะ​คน​ต่าง​ชาติ​มา​จนถึง​เดี๋ยวนี้ 5น้อง​มี​ทั้ง​ฝูงวัว ฝูงลา ฝูงแกะ และ​ทาส​ชายหญิง​มากมาย และ​น้อง​ส่งข่าว​นี้​มา​บอก​กับ​พี่ เจ้านาย​ของ​น้อง เพื่อ​ให้​พี่​ยอมรับ”’”
6พวก​ผู้ส่งข่าว​กลับ​มาหา​ยาโคบ​และ​บอก​ว่า “พวกเรา​ไป​หา​เอซาว​พี่ชาย​ของ​ท่าน​แล้ว เขา​กำลัง​มาหา​ท่าน พร้อมกับ​คน​สี่ร้อย​คน”
7ยาโคบ​กลัว​มาก​และ​เครียด​ด้วย เขา​จึง​ได้​แบ่ง​คน​ที่​มา​กับ​เขา รวมทั้ง​ฝูงสัตว์ ฝูงวัว และ​พวกอูฐ ออก​เป็น​สอง​กลุ่ม 8เขา​คิดว่า “ถ้า​เอซาว​มา​พบ​กลุ่มแรก​และ​ทำลาย​มัน อีก​กลุ่ม​ที่​เหลือ​จะ​ได้​หนี​ทัน”
9แล้ว​ยาโคบ​จึง​พูด​ว่า “พระเจ้า​ของ​อับราฮัม พระเจ้า​ของ​อิสอัค​พ่อ​ของ​ข้าพเจ้า พระยาห์เวห์ พระองค์​บอก​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘กลับ​ไป​ยัง​ประเทศ​และ​ครอบครัว​ของเจ้า แล้ว​เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ​รุ่งเรือง’ 10ข้าพเจ้า​ไม่สมควร​ที่​จะ​ได้รับ​ความรัก ความ​ซื่อสัตย์ ที่​พระองค์​มอบให้​กับ​ข้าพเจ้า​ผู้รับใช้​ของ​พระองค์​เลย เพราะ​ตอนที่​ข้าพเจ้า​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​นี้​ไป​นั้น ข้าพเจ้า​มี​แค่​ไม้เท้า​อัน​เดียว แต่​เดี๋ยวนี้​ข้าพเจ้า​เจริญ​ขึ้น​จน​เป็น​สอง​กลุ่ม 11ได้โปรด​ช่วย​ข้าพเจ้า​ให้​รอดพ้น​จาก​เงื้อมมือ​ของ​เอซาว​พี่ชาย​ของ​ข้าพเจ้า​ด้วย​เถิด เพราะ​ข้าพเจ้า​กลัว​ว่า​เขา​จะ​มา​ฆ่า​ข้าพเจ้า รวมทั้ง​แม่​ทั้งหลาย​กับ​เด็กๆ​ด้วย 12แต่​พระองค์​บอก​ว่า ‘เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เจริญ​รุ่งเรือง​อย่าง​แน่นอน และ​เรา​จะ​ทำให้​เจ้า​มี​ลูกหลาน​มากมาย เหมือน​เม็ดทราย​ใน​ทะเล​ที่​ไม่มี​วัน​นับ​ได้​หมด’”
13แล้ว​ยาโคบ​ก็​ค้างคืน​อยู่​ที่นั่น เขา​ได้​เลือก​ของขวัญ​ให้​กับ​เอซาว​พี่ชาย​ของเขา เขา​คัด​พวกมัน​ออกมา​จาก​สิ่ง​ที่​มี​อยู่​ใน​มือ​เขา 14คือ​แพะ​ตัวเมีย​สองร้อย​ตัว​และ​แพะ​ตัวผู้​ยี่สิบ​ตัว แกะ​ตัวเมีย​สองร้อย​ตัว​และ​แกะ​ตัวผู้​ยี่สิบ​ตัว 15อูฐ​ตัวเมีย​สามสิบ​ตัว​พร้อมกับ​ลูก​ของ​มัน วัว​ตัวเมีย​สี่สิบ​ตัว​และ​วัว​ตัวผู้​สิบ​ตัว ลา​ตัวเมีย​ยี่สิบ​ตัว​และ​ลา​ตัวผู้​สิบ​ตัว 16ยาโคบ​จึง​จัด​ฝูงสัตว์​แต่ละ​ฝูง​แยก​ต่างหาก​จาก​กัน และ​มอบให้​คนรับใช้​ของเขา​ดูแล แล้ว​ยาโคบ​พูด​กับ​คนรับใช้​ว่า “ล่วงหน้า​เรา​ไป​ก่อน และ​ให้​ฝูงสัตว์​แต่ละฝูง​อยู่​ห่างๆกัน” 17ยาโคบ​สั่ง​กับ​คนใช้​ของ​กลุ่ม​แรก​ว่า “เมื่อ​เอซาว​พี่ชาย​เรา​เห็น​เจ้า​และ​ถาม​ว่า ‘เจ้า​เป็น​คน​ของ​ใคร จะ​ไป​ไหน และ​สัตว์​พวกนี้​ที่​อยู่​ตรงหน้า​เจ้า​เป็น​ของ​ใคร’ 18ก็​ให้​เจ้า​ตอบ​ว่า ‘พวกมัน​เป็น​ของ​ยาโคบ​ผู้รับใช้​ของ​ท่าน ยาโคบ​ส่ง​ของขวัญ​นี้​มา​ให้​ท่าน เอซาว​เจ้านาย​ของเรา และ​โน่น ยาโคบ​กำลัง​ตามหลัง​พวกเรา​มา’”
19ยาโคบ​ได้​สั่ง​คนใช้​ใน​กลุ่ม​ที่​สอง กลุ่ม​ที่​สาม และ​คนใช้​ทั้งหมด​ที่​เดิน​ตาม​ฝูงสัตว์​พวกนั้น ให้​พูด​เหมือนๆ​กัน คือ “พวกเจ้า​ต้อง​พูด​อย่างนี้​กับ​เอซาว​เมื่อ​เจ้า​พบ​เขา 20และ​เจ้า​ต้อง​พูด​ด้วย​ว่า ‘โน่นไง ยาโคบ​ผู้รับใช้​ท่าน​กำลัง​ตามหลัง​พวกเรา​มา’”
เพราะ​ยาโคบ​คิดว่า “ฉัน​จะ​ระงับ​ความ​โกรธ​ของเขา​ด้วย​ของขวัญ​ที่​ล่วงหน้า​ไปก่อน​ฉัน หลัง​จาก​นั้น​ฉัน​จะ​พบ​เขา​ต่อหน้า บางที​เขา​อาจจะ​ยกโทษ​ให้​ฉัน” 21ดังนั้น​ของขวัญ​จึง​ล่วงหน้า​ยาโคบ​ไป​ก่อน ส่วน​ตัวเขา​เอง​ยัง​คง​ค้างคืน​อยู่​ใน​ค่าย​ใน​คืนนั้น
22ใน​คืนนั้น ยาโคบ​ได้​ลุกขึ้น​มา พา​เมีย​ทั้ง​สอง​คน​ของเขา รวมทั้ง​สาวใช้​ทั้ง​สอง​คน และ​ลูก​ทั้ง​สิบเอ็ด​คน ลุย​ตรง​ทาง​ข้าม​ของ​แม่น้ำ​ยับบอก​ไป 23ยาโคบ​พา​พวกเขา​ออก​มา​และ​ส่ง​พวกเขา​ข้าม​แม่น้ำ​ไป และ​ส่ง​ทรัพย์สิน​ทุกอย่าง​ที่​เขา​มีอยู่​ข้าม​แม่น้ำ​ไป​ด้วย
การต่อสู้​กับ​พระเจ้า
24เหลือ​ยาโคบ​เป็น​คนสุดท้าย​ที่​ยัง​ไม่ได้​ข้าม​ไป มี​ชาย​คนหนึ่ง​มา​ปล้ำสู้​กับ​เขา​จน​ถึง​รุ่งสาง 25เมื่อ​ชาย​คนนั้น​เห็น​ว่า​เขา​ไม่​สามารถ​ที่​จะ​เอา​ชนะ​ยาโคบ​ได้ ใน​ระหว่าง​ที่​ยัง​ปล้ำสู้​กันอยู่นั้น เขา​ได้​ต่อย​ไป​ที่​ข้อต่อ​ตรง​สะโพก​ข้างหนึ่ง​ของ​ยาโคบ ทำให้​ข้อต่อ​นั้น​เคลื่อนไป
26ชาย​คนนั้น​พูด​ว่า “ปล่อย​เรา​ไป​เถิด เพราะ​ตะวัน​กำลัง​ขึ้น​แล้ว”
ยาโคบ​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่ปล่อย​ท่าน​ไป​หรอก จนกว่า​ท่าน​จะ​อวยพร​ให้​ข้าพเจ้า​ก่อน”
27ชาย​คนนั้น​ถาม​ยาโคบ​ว่า “เจ้า​ชื่อ​อะไร”
ยาโคบ​ตอบ​ว่า “ยาโคบ”
28ชาย​คนนั้น​พูด​ว่า “ชื่อ​ของ​เจ้า​จะ​ไม่ใช่​ยาโคบ​อีก​ต่อไป แต่​จะ​เป็น​อิสราเอล#32:28 อิสราเอล ชื่อ​นี้​อาจ​หมายถึง “เขา​ต่อสู้​กับ​พระเจ้า” หรือ “พระเจ้า​ต่อสู้” เพราะ​เจ้า​ได้​ต่อสู้​กับ​พระเจ้า​และ​มนุษย์ และ​เจ้า​ก็​ชนะ​ด้วย”
29ยาโคบ​ถาม​ว่า “ช่วย​บอก​ชื่อ​ท่าน​หน่อย”
แต่​ชาย​คนนั้น​ตอบ​ว่า “เจ้า​ถาม​ชื่อ​เรา​ทำไม” และ​ชาย​คนนั้น​ได้​อวยพร​ยาโคบ​ที่นั่น
30ยาโคบ​จึง​เรียก​สถานที่​นั้น​ว่า “เปนีเอล”#32:30 เปนีเอล ชื่อ​นี้​หมายถึง “ใบหน้า​ของ​พระเจ้า” เขา​พูด​ว่า “เพราะ​เรา​ได้​เห็น​พระเจ้า​ซึ่งๆหน้า แต่​เรา​ก็​ยัง​มีชีวิตอยู่” 31ตะวัน​ขึ้น​ใน​ขณะที่​เขา​เดิน​ผ่าน​เปนูเอล​ไป แต่​เขา​เดิน​โขยกเขยก​เพราะ​สะโพก​ของเขา 32เพราะ​อย่างนี้ คน​อิสราเอล​ถึง​ไม่กิน​เอ็น​ที่​สะโพก ตรง​ข้อต่อ​สะโพก จนถึง​ทุกวันนี้ เพราะ​ยาโคบ​ถูก​ต่อย​ตรง​ข้อต่อ​ที่​สะโพก ตรง​เส้นเอ็น​ที่​สะโพก

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in