YouVersion Logo
Search Icon

มาระโก 6

6
พระเยซู​กลับ​บ้าน
(มธ. 13:53-58; ลก. 4:16-30)
1พระเยซู​ไป​จาก​ที่​นั่น​และ​กลับ​ไป​บ้าน​เดิม พวก​ศิษย์​ก็​ติดตาม​ไป​ด้วย 2เมื่อ​ถึง​วัน​หยุด​ทาง​ศาสนา พระองค์​ก็​สั่งสอน​อยู่​ใน​ที่ประชุม​ของ​ชาวยิว มี​คน​มากมาย​ที่​ทึ่ง​ใน​คำสอน​ของ​พระองค์ และ​พูด​กัน​ว่า “เขา​ไป​เอา​ความรู้​แบบนี้​มา​จาก​ไหน แล้ว​ทำ​การอัศจรรย์​เหล่านี้​ได้​ยังไง 3เขา​เป็น​แค่​ช่างไม้ ลูก​ของ​มารีย์ พี่ชาย​ของ​ยากอบ โยเสส ยูดาส และ​ซีโมน และ​พวก​น้อง​สาว​ของ​เขา​ก็​อยู่​ใน​เมืองนี้​กับ​พวก​เรา​อีก​ด้วย” พวก​เขา​จึง​ขุ่นเคือง​พระองค์
4พระเยซู​จึง​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “ผู้พูดแทนพระเจ้า​ได้รับ​เกียรติ​ใน​ทุก​ที่ ยกเว้น​ใน​บ้าน​เมือง ใน​หมู่​ญาติ​พี่น้อง และ​ใน​ครอบครัว​ของ​ตัวเอง” 5เมื่อ​อยู่​ที่​นั่น พระเยซู​จึง​ไม่​สามารถ​ทำ​การ​อัศจรรย์​ได้​นอก​จาก​วางมือ​รักษา​คน​ป่วย​ไม่​กี่​คน 6พระองค์​แปลกใจ​ที่​พวก​เขา​ไม่​มี​ความเชื่อ​ใน​พระองค์ พระองค์​จึง​ไป​สอน​ที่​หมู่บ้าน​ใกล้เคียง​แถว​นั้น​แทน
พระเยซู​ส่ง​ศิษย์​เอก​สิบสอง​คน​ออก​ไป
(มธ. 10:1, 5-15; ลก. 9:1-6)
7พระองค์​เรียก​ศิษย์​เอก​ทั้ง​สิบสอง​คน​มา แล้ว​ส่ง​พวก​เขา​ออก​ไป​เป็น​คู่ๆ​พระองค์​ทำ​ให้​พวก​เขา​มี​สิทธิอำนาจ​เหนือ​วิญญาณ​ชั่ว​ทั้งหลาย 8และ​สั่ง​ว่า “อย่า​เอา​อะไร​ติดตัว​ไป​เลย​นอก​จาก​ไม้เท้า ไม่​ต้อง​เอา​อาหาร ถุง​ย่าม​หรือ​เงิน​ติดตัว​ไป 9ให้​ใส่​รองเท้า​ได้​แต่​ไม่​ต้อง​เอา​เสื้อผ้า​สำรอง​ไป” 10พระองค์​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “บ้าน​ไหน​ที่​ต้อนรับ​คุณ ก็​ให้​อยู่​ที่​บ้าน​นั้น​ตลอด​จน​กว่า​จะ​จาก​เมือง​นั้น​ไป 11แต่​ถ้า​ที่​ไหน​ไม่​ต้อนรับ​หรือ​ไม่​ฟัง​พวก​คุณ ก็​ให้​ออก​ไป​จาก​ที่​นั่น และ​ให้​สะบัด​ฝุ่น​ออก​จาก​เท้า#6:11 สะบัด​ฝุ่น​ออก​จาก​เท้า หมายถึง พวก​ศิษย์​ของ​พระเยซู​จะ​ไม่​คบค้า​สมาคม​กับ​คน​พวกนี้ เพราะ​ไม่​ยอมรับ​คำสอน​ของ​พระเจ้า คน​พวกนี้​จะ​ต้อง​ถูก​ลงโทษ และ​พวก​ศิษย์​ก็​ไม่​ต้อง​รับผิดชอบ​เพราะ​ได้​เตือน​พวกนี้​แล้ว ด้วย เพื่อ​เป็น​การเตือน​พวก​เขา”
12พวก​ศิษย์​ของ​พระองค์​ก็​ออก​ไป​สั่งสอน ให้​ผู้คน​กลับตัว​กลับใจ​เสียใหม่ 13พวก​เขา​ขับ​ผี​ชั่ว​ออก​ไป​หลาย​ตน ทา​น้ำมัน​มะกอก​ให้​กับ​คน​เจ็บป่วย​เป็น​จำนวน​มาก และ​รักษา​พวก​เขา​จน​หาย
เฮโรด​สั่ง​ตัด​หัว​ยอห์น​คน​ทำ​พิธีจุ่มน้ำ
(มธ. 14:1-12; ลก. 9:7-9)
14กษัตริย์​เฮโรด#6:14 กษัตริย์​เฮโรด คือ​เฮโรด แอนติปาส ปกครอง​กาลิลี​และ​เปเรีย​ใน​ช่วง 4 ปี​ก่อน​พระเยซู​เกิด​จน​ค.ศ 39 เป็น​ลูก​ของ​กษัตริย์​เฮโรด​มหาราช ได้ยิน​ชื่อ​เสียง​ของ​พระเยซู​เพราะ​คน​พูด​กัน​ไป​ทั่ว บางคน​พูด​ว่า “เขา​ต้อง​เป็น​ยอห์น​คน​ทำ​พิธีจุ่มน้ำ​ที่​ฟื้นขึ้น​จาก​ความตาย​แน่ๆ​ถึง​ทำ​การอัศจรรย์​พวกนี้​ได้”
15บางคน​พูด​ว่า “เขา​คือ​เอลียาห์” และ​บางคน​พูด​ว่า “เขา​คือ​ผู้พูดแทนพระเจ้า​เหมือน​กับ​ผู้พูดแทนพระเจ้า​คน​อื่นๆ​ใน​สมัย​โบราณ​นั้น”
16เมื่อ​เฮโรด​ได้ยิน​เรื่อง​พวกนี้ พระองค์​พูด​ว่า “ต้อง​เป็น​ยอห์น คน​ที่​เรา​สั่ง​ให้​ตัดหัว​ฟื้นขึ้น​จาก​ตาย​แน่ๆ” 17เพราะ​เฮโรด​เอง​ที่​เป็น​คน​สั่ง​ให้​จับ​ยอห์น​ล่าม​โซ่​และ​ขัง​คุก​ไว้ เพราะ​เห็น​แก่​นาง​เฮโรเดียส​ภรรยา​ของ​ฟีลิป​น้อง​ชาย​ของ​เฮโรด 18เพราะ​ยอห์น​ได้​เตือน​กษัตริย์​เฮโรด​บ่อยๆ​ว่า “พระองค์​ทำ​ไม่​ถูก ที่​เอา​ภรรยา​น้อง​ชาย​มา​เป็น​ภรรยา​ตัวเอง” 19ทำ​ให้​เฮโรเดียส​แค้นใจ​อยาก​จะ​ฆ่า​ยอห์น แต่​ก็​ทำ​ไม่​ได้ 20เพราะ​กษัตริย์​เฮโรด​กลัว​ยอห์น พระองค์​รู้​ว่า​ยอห์น​เป็น​คน​ที่​ทำ​ตามใจ​พระเจ้า และ​เป็น​คน​ของ​พระเจ้า​จริงๆ จึง​ปกป้อง​ยอห์น​ไว้ ทุก​ครั้ง​ที่​เฮโรด​ฟัง​ยอห์น​สอน​ก็​ลำบากใจ แต่​ก็​ยัง​ชอบ​ฟัง
21แล้ว​โอกาส​ของ​นาง​เฮโรเดียส​ก็​มา​ถึง เมื่อ​เฮโรด​จัด​งาน​วันเกิด​ของ​พระองค์​ขึ้น พระองค์​เชิญ​พวก​ข้าราชการ​ชั้นสูง นายทหาร​ชั้น​ผู้ใหญ่ และ​คน​สำคัญๆ​ของ​แคว้น​กาลิลี​มา​ใน​งาน 22ลูกสาว​ของ​นาง​เฮโรเดียส​เข้า​มา​เต้นรำ ทำ​ให้​เฮโรด​และ​บรรดา​แขกเหรื่อ​ถูกอก​ถูกใจ​มาก แล้ว​กษัตริย์​เฮโรด​จึง​บอก​กับ​หญิงสาว​นี้​ว่า “อยาก​ได้​รางวัล​อะไร​ก็​ขอ​มา​เลย เรา​จะ​ให้” 23พระองค์​ยัง​สัญญา​อีก​ว่า “เรา​จะ​ให้​ทุก​อย่าง​ที่​เจ้า​ขอ แม้​กระทั่ง​ครึ่ง​หนึ่ง​ของ​อาณาจักร​นี้”
24เธอ​ก็​ออก​ไป​ถาม​แม่​ว่า “แม่ หนู​ขอ​อะไร​ดี​คะ” แม่​ตอบ​ว่า “ขอ​หัว​ของ​ยอห์น​คน​ทำ​พิธีจุ่มน้ำ​สิ”
25แล้ว​เธอ​ก็​รีบ​วิ่ง​เข้า​ไป​บอก​กษัตริย์​ว่า “ดิฉัน​ขอ​หัว​ของ​ยอห์น​คน​ทำ​พิธีจุ่มน้ำ​ใส่​ถาด​มา​ให้​ที่​นี่​ค่ะ”
26กษัตริย์​เฮโรด​เสียใจ​มาก แต่​เพราะ​เขา​ได้​สาบาน​ไว้​แล้ว​ต่อหน้า​แขก​เป็น​จำนวน​มาก เฮโรด​จึง​ไม่​กล้า​ที่​จะ​ผิด​คำพูด​กับ​เธอ 27เฮโรด​จึง​สั่ง​ให้​เพชฌฆาต​ไป​ตัดหัว​ของ​ยอห์น​ใน​คุก​ทันที 28และ​เอา​ใส่​ถาด​มา​ให้​กับ​เธอ แล้ว​เธอ​ก็​เอา​ไป​ให้​แม่​ของ​เธอ 29เมื่อ​ศิษย์​ของ​ยอห์น​รู้​เข้า​ก็​พา​กัน​มา​รับ​ร่าง​ของ​ยอห์น​ไป​ฝัง​ไว้​ใน​อุโมงค์
พระเยซู​เลี้ยง​คน​ห้าพัน​คน
(มธ. 14:13-21; ลก. 9:10-17; ยน. 6:1-14)
30พวก​ศิษย์​ที่​พระเยซู​ส่ง​ออก​ไป ได้​กลับ​มา​หา​พระองค์ และ​เล่า​เรื่อง​ทุก​อย่าง​ที่​ได้​ทำ​และ​สอน​ให้​พระองค์​ฟัง แล้ว​พระเยซู​บอก​พวก​เขา​ว่า 31“พวก​เรา​ไป​หา​ที่​เงียบๆ​พักผ่อน​กัน​เถอะ” เพราะ​มี​ผู้คน​เป็น​จำนวน​มาก​มา​หา​พระองค์ จน​ไม่​มี​เวลา​แม้​แต่​จะ​กิน​อาหาร​กัน
32พวก​เขา​จึง​ลง​เรือ​ไป​ยัง​ที่​เปลี่ยว​เพื่อ​อยู่​กัน​เฉพาะ​พวก​เขา 33แต่​ก็​มี​คน​จำนวน​มาก​เห็น​พวก​เขา​จาก​ไป​และ​จำ​เขา​ได้ จึง​มี​คน​มากมาย​จาก​หมู่บ้าน​ต่างๆ​รีบ​เดิน​ตาม​ไป​ที่​นั่น และ​ไป​ถึง​ก่อน​พวก​เขา 34เมื่อ​พระองค์​มา​ถึง​ฝั่ง​ก็​เห็น​ฝูงชน​เป็น​จำนวน​มาก​รอ​อยู่​ก่อน​แล้ว พระองค์​รู้สึก​สงสาร เพราะ​พวก​เขา​เหมือน​ฝูงแกะ​ที่​ไม่​มี​ผู้เลี้ยง พระองค์​จึง​เริ่ม​สั่งสอน​พวก​เขา​หลาย​เรื่อง
35เมื่อ​มัน​เริ่ม​เย็น​มาก พวก​ศิษย์​มา​บอก​พระองค์​ว่า “ที่​นี่​เปลี่ยว​มาก และ​นี่​ก็​เย็น​มาก​แล้ว 36ส่ง​พวกนี้​กลับ​ไป​เถอะ พวก​เขา​จะ​ได้​เข้า​ไป​ตาม​ชนบท ตาม​หมู่บ้าน​แถวๆ​นี้ และ​ไป​หา​ซื้อ​อะไร​กิน​กัน”
37แต่​พระองค์​กลับ​ตอบ​ว่า “พวก​คุณ​หา​อะไร​ให้​พวก​เขา​กิน​สิ” พวก​เขา​ก็​ตอบ​ว่า “พวก​เรา​ต้อง​ใช้​ถึง​สองร้อย​เหรียญ​เงิน​ที​เดียว​นะ​ครับ ถึง​จะ​พอ​ซื้อ​อาหาร​มา​เลี้ยง​คน​พวกนี้”
38พระเยซู​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “ไป​ดู​สิ​ว่า​คุณ​มี​ขนมปัง​อยู่​กี่​ก้อน” เมื่อ​พวก​เขา​รู้​ก็​กลับ​มา​บอก​ว่า “มี​ขนมปัง​ห้า​ก้อน​กับ​ปลา​สอง​ตัว​ครับ”
39พระองค์​จึง​สั่ง​ให้​พวก​เขา​ไป​จัดการ​ให้​ชาวบ้าน​นั่ง​กัน​เป็น​กลุ่มๆ​บน​พื้นที่​มี​หญ้า​ขึ้น​เขียว​ชอุ่ม​แถว​นั้น 40พวก​ชาว​บ้าน​นั่ง​กัน​เป็น​กลุ่มๆ กลุ่ม​ละ​หนึ่งร้อย​บ้าง ห้าสิบ​บ้าง 41แล้ว​พระองค์​หยิบ​ขนมปัง​ห้า​ก้อน​และ​ปลา​สอง​ตัว​ขึ้น​มา มอง​ขึ้น​ไป​บน​สวรรค์​ขอบคุณ​พระเจ้า แล้ว​หัก​ขนมปัง​ส่ง​ให้​กับ​พวก​ศิษย์​ไป​แจก​ชาว​บ้าน และ​พระองค์​แบ่ง​ปลา​สอง​ตัว​นั้น​แจก​พวก​เขา​ทุก​คน​ด้วย 42ทุก​คน​กิน​กัน​จน​อิ่ม 43แล้ว​พวก​ศิษย์​เก็บ​เศษ​ขนมปัง​และ​ปลา​ที่​เหลือ​ได้​สิบสอง​เข่ง​เต็มๆ 44นับ​เฉพาะ​ผู้ชาย​ที่​มา​กิน​ได้​ถึง​ห้า​พัน​คน
พระเยซู​เดิน​บน​ทะเล
(มธ. 14:22-33; ยน. 6:16-21)
45ทันที​หลัง​จาก​ที่​กิน​เสร็จ พระองค์​ให้​พวก​ศิษย์​ลง​เรือ​ข้าม​ฟาก​ไป​ก่อน​ล่วงหน้า ไป​ยัง​เมือง​เบธไซดา ส่วน​พระองค์​ยัง​รอ​ส่ง​ชาว​บ้าน​อยู่ 46หลัง​จาก​ชาว​บ้าน​กลับ​หมด​แล้ว​พระองค์​ขึ้น​ไป​อธิษฐาน​ที่​บน​ภูเขา
47ใน​คืน​นั้น​เรือ​ของ​พวก​ศิษย์​ยัง​ลอย​อยู่​กลาง​ทะเลสาบ ส่วน​พระองค์​อยู่​บน​ฝั่ง​เพียง​คน​เดียว 48พระองค์​เห็น​พวก​ศิษย์​กำลัง​พาย​เรือ​อยู่​ด้วย​ความยาก​ลำบาก​เพราะ​มี​ลม​แรง​มาก​ต้าน​เรือ​ไว้ ระหว่าง​ตี​สาม​ถึง​หก​โมง​เช้า​นั้น​พระองค์​เดิน​บน​น้ำ​มา​หา​พวก​เขา และ​ทำ​ท่า​เหมือน​จะ​เดิน​ผ่าน​ไป 49เมื่อ​พวก​ศิษย์​เห็น​พระองค์​เดิน​อยู่​บน​น้ำ ก็​คิด​ว่า​เป็น​ผี เลย​ร้อง​ตะโกน​กัน​ลั่น 50เพราะ​ตกใจ​กลัว​มาก แต่​ใน​ทันใดนั้น พระองค์​ก็​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “ไม่​ต้อง​ตกใจ เรา​เอง ไม่​ต้อง​กลัว” 51จาก​นั้น​พระองค์​ก็​ขึ้น​ไป​อยู่​บน​เรือ​กับ​พวก​เขา แล้ว​ลม​ก็​สงบลง พวก​เขา​ประหลาดใจ​มาก 52เพราะ​พวก​เขา​ยัง​มี​ใจ​ที่​แข็งกระด้าง​อยู่ จึง​ยัง​ไม่​เข้าใจ​ถึง​การอัศจรรย์​ที่​พระองค์​เพิ่ง​ทำ​ไป​กับ​ขนมปัง​ห้า​ก้อน​นั้น
พระเยซู​รักษา​คน​ไม่​สบาย
(มธ. 14:34-36)
53เมื่อ​ข้าม​ฟาก​มา​ก็​มา​ถึง​ฝั่ง​เมือง​เยนเนซาเรท พวก​ศิษย์​ก็​ผูก​เรือ​ไว้ 54พอ​ลง​จาก​เรือ ชาว​บ้าน​ก็​จำ​พระองค์​ได้ 55พวก​เขา​วิ่ง​ไป​บอก​คน​อื่นๆ​ทั่ว​บริเวณ​นั้น และ​หาม​คน​ป่วย​ใส่​แคร่​มา​หา​พระองค์ ไม่​ว่า​พระองค์​จะ​อยู่​ที่​ไหน​ก็​ตาม 56ไม่ว่า​พระองค์​จะ​เข้า​ไป​ใน​หมู่บ้าน หรือ​ใน​เมือง หรือ​ใน​ชนบท ชาว​บ้าน​ก็​จะ​นำ​คน​ป่วย​มา​วาง​ไว้​ที่​ตลาด และ​พวก​คน​ป่วย​ต่าง​อ้อนวอน​ขอ​แค่​แตะ​พู่​ที่​ชาย​เสื้อคลุม​ของ​พระองค์ และ​ทุก​คน​ที่​ได้​แตะ​ก็​หาย​กัน​หมด

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in