Lukas 12

De Woarnunk fa Heichla – De Oppmuntrunk sikj nich to enjsten – De Woarnunk nich jäajen dän heiljen Jeist lastren

1Aus sikj entweschen väl dusent Volkjsmenj vesaumelt hauden, soo daut see eenaunda oppe Feet klunjden, funk hee aun, to siene Jinja to sajen: Toieescht heet junt fa däm Suadieech, dee doa de Heichlarie de Farisäa es. 2Oba nuscht es vedakjt, waut nich opjedakjt woat, un vestoaken, waut nich bekaunt woaren woat; 3doawäajen aules, waut jie em Dunklen jesajcht ha, woat em Licht jehieet woaren, un waut jie woaren em Ua jerät ha enne Stow (Komasch), woat vekjindicht oppe Däakja.

4Oba ekj saj junt, miene Frind: Enjst junt nich fa dän, dee däm Kjarpa dootmoaken un nodäm nuscht mea doonen kjennen. 5Oba ekj well junt wiesen, fa wäm jie junt enjsten sellen: Enjst junt fa däm, dee nom dootmoaken Jewault (Macht) haft, enne Hall (griechisch: Gehenna) to schmieten; jo, ekj saj junt, fa disem habt Angst! 6Woaren nich 5 Spoalinja fa 2 Zent vekoft? Un kjeen eensja von an es nich ver (von) Gott vejäten. 7Oba uk aule Hoa opp junem Kopp sent jetalt. Habt nich Angst! Jie sent mea wieet aus väl Spoalinja.

8Oba ekj saj junt: Jiedra, dee sikj to mie vere Menschen bekjant, to däm woat sikj uk de Menschensän bekjanen vere Enjel Gottes; 9oba wäa sikj von mie vere Menschen aufsajen (velieejen) woat, dee woat vere Enjel Gottes veloagen woaren.

10Un jiedra, dee een Wuat sajen woat jäajen däm Menschensän, däm woat vejäft (vezeit) woaren, oba däm, de jäajen dän Heiljen Jeist lastat, woat nich vejäft woaren.

11Oba wan see junt vere Sienagogen un de Harscha (Bowaschte) un de Jewaultje leiden (fieren), sorcht junt nich, woo ooda met waut jie junt veauntwuaden ooda waut jie räden sellen; 12dan de Heilja Jeist woat junt en de Stund lieren, waut to sajen needich es.

Daut Jlikjnis vom rikjen Maun

13Oba eena utem Volkj säd to am: Meista, saj (befäl) mienem Brooda, daut hee daut Oawgoot met mie deelt. 14Oba hee säd to am: Mensch, wäa haft mie enjesat aus Rechta ooda Oawdeela äwa junt? 15Oba hee säd to an: Paust opp un heet junt fa aulem Jiez (jierich sennen), dan nich wan wäa Äwafluss haft, besteit sien Läwen - von sien Habungoot.

16Oba hee säd an een Jlikjnis, un säd: Daut Launt von eenem rikjen Maun haud väl jebrocht (ne goode Arnt). 17Un hee äwaläd (docht) bie sikj un säd: Waut saul ekj doonen? Dan ekj ha nich, wuahan ekj miene Arnt ensaumlen saul. 18Un hee säd: Dit well ekj doonen: Ekj well miene Schienen dolbräakjen un jratre buen un well doanenn saumlen aul mien Jeträajd un mien Habungoot; 19un well to miene Seel sajen: Seel, du hast väl Habungoot doa ligjen fa väle Joaren; ru die ut, at, drinkj, un sie froo. 20Oba Gott säd to am: Noa! En dise Nacht woat maun diene Seel von die fodren; oba waut du reed jemoakt hast, fa wäm woat daut sennen? 21Soo es dee, dee fa sikj Schauz saumelt, un es nich rikj betrafs (em Blekj) opp Gott.

Moakt junt nich too väl Sorjen!

22Oba hee säd to siene Jinja: Doawäajen saj ekj junt: Sorcht nich fa daut Läwen, waut jie äten sellen, uk nich fa dän Lief, waut jie auntrakjen sellen. 23Dan daut Läwen es mea aus daut Äten, un de Lief aus de Kjleeda. 24Betracht de Kraujen, daut dee nich seien un nich arnten, see ha nich Väarotskoma un nich Schienen, un Gott foodat an doch; wooväl mea se jie wieet aus de Väajel? 25Ooda wäa von junt kaun met Sorjen to siene Läwenstiet eene Ell (eene kjliene Tiet) doatoo doonen? 26Wan jie nu uk daut Jerinjste nich kjennen, wuarom se jie om daut Äwaje besorcht? 27Betracht de Lelje, woo dee waussen; dee mieejen sikj nich un spennen uk nich. Oba ekj saj junt, uk nich Salomo en aul siena Pracht (Harlichkjeit) trock sikj soo aun aus eene von dise. 28Oba wan oppe Stap daut Grauss daut vondoag es un morjen em Owen jeschmäten woat, Gott soo bekjleet, wooväl mea junt, Kjliengloowsche! 29Uk jie sieekjt nich doano, waut jie äten ooda drinkjen sellen, un siet nich orruich (twiewelnt); 30dan no disem aulem sträwen de Nazionen enne Welt; oba jun Voda weet, daut jie dit needich ha. 31Doch sieekjt sien Rikj, un dit woat junt doatoo jejäft woaren. 32Enjst die nich, du kjliene Häad, dan daut haft junem Voda wooljefaulen, junt daut Rikj to jäwen.

33Vekjeept jun Habungoot un jeft Aulmoosen; moakt junt Jeltbiedel dee nich oolt woaren, eenen nich onvejenkjlichen Schauz en de Himmeln, wua een Deef nich bie kjemt, un eene Mott nich venichten kaun. 34Dan wua jun Schauz es, doa woat uk jun Hoat sennen.

De Vemonunk Waka un Tru to sennen – Daut Jlikjnis vom truen un dän ontruen Kjnajcht

35June Hoften (Lenden) sellen omgortet (omjebungen) sennen, un june Laumpen brennen; 36un jie sellen sennen aus Menschen dee no äarem Harn luaren, wan hee trigjkjemt vonne Kjast, doamet, wan hee jekomen es un aunkloppt, see am fuaz opmoaken. 37Seelich sent de Kjnajchts, dee de Har, wan hee kjemt, waka finjen woat! Woarhauft, ekj saj junt: Hee woat sikj omgorten (ombinjen) un see sikj aum Desch lajen loten un woat hankomen un an bedeenen. 38Un wan hee enne tweede un wan enne dredde Nachtwoak kjemt un finjt an soo, seelich sent see [de Kjnajchts]! 39Oba dit erkjant (weet): Daut, wan de Hushar jewist haud, en waut vere Stund (Klokentiet) de Deef kjemt, hee wudd nich tooloten, daut en sienem Hus enjebroaken woat. 40Siet uk jie [nu] reed; wiels, en eene Stund, en de jie nich meenen (denkjen), kjemt de Menschensän.

41Oba Petrus säd: Har, sajchst du dit Jlikjnis to ons ooda to aulem? 42Un de Har säd: Wäa es dan de trua un kluaka Husvewaulta, däm de Har äwa siene Deena ensaten woat, om an to rajchte Tiet daut rechtje Äten to jäwen? 43Seelich es de Kjnajcht, däm sien Har, wan hee kjemt, aulsoo doonen finjen woat. 44Woarhauftich, ekj saj junt, hee woat am äwa aul sien Habungoot ensaten. 45Oba wan jan Kjnajcht en sienem Hoat sajcht: Mien Har lat sikj Tiet to komen, un fangt aun, to schlonen de Kjnajchts un de Deenstmejales, to äten un to drinkjen un sikj to bedrinkjen, 46soo woat janem Kjnajcht sien Har komen aun eenem Dach, aun däm hee nich luad, un en eene Stund, dee hee nich weet (luad), un woat am entwei schnieden un am sien Deel met de Onjleewende jäwen.

47Oba jan Kjnajcht, dee sienem Har sien Wellen wist un sikj nich reed muak, uk nich no sienem Wellen jedonen haft, woat met väl Schläaj jeschloagen woaren; 48oba dee nich wist, oba jedonen haft, waut de Schläaj wieet sent, woat met weinich Schläaj jeschloagen woaren. Oba jiedrem, däm väl jejäft es, von däm woat väl jefoddat woaren; un wäm maun väl aunvetrut haft, von däm woat maun mea velangen.

Oneenichkjeit om Jesus sient haulwen

49Ekj sie jekomen, Fia oppe Ieed to schmieten; un woo sea wenscht ekj, wan daut aul aunjestekjt wia (es)? 50Oba met eene Doop mott ekj jedeept woaren, un woo woa ekj aunjejräpen (bedrenjt), bot dee vollbrocht es! 51Denkj jie, daut ekj jekomen sie, Fräd oppe Ieed to brinjen? Nä, ekj saj junt: Sonda nuscht aus Spoolinj. 52Dan doa woaren von nu aun fief en eenem Hus jespoolt (jäajen eenaunda) sennen; dree met twee un twee met dree: 53Jespoolt woaren sennen, Voda met däm Sän un de Sän met däm Voda, Mutta met de Dochta un Dochta met de Mutta, Schwiamutta met äare Schwiadochta un Schwiadochta met de Schwiamutta.

Daut Tieekjen von de Tiet

54Oba hee säd uk toom Volkj: Wan jie eene Wolkj em Sonnenunjagank oppkomen seenen, fuaz saj jie: Doa kjemt Räajen, un daut passieet soo. 55Un wan jie dän Siedwint blosen seenen, saj jie: Daut woat Heet sennen, un daut passieet. 56Heichla! Daut Jesecht (Utseenen) de Ieed un de Himmel weet jie to beuadeelen; oba woo weet jie nich dise Tiet to beuadeelen?

57Oba wuarom uk recht jie von junt selfst nich, waut rajcht es? 58Dan wan du met dienem Jäajna no eenem Beaumten jeist, jeff die oppem Wajch Mieej, von am loostokomen, doamet see die nich nom Rechta schlapen; un de Rechta woat die däm Jerechtsdeena äwajäwen, un de Jerechtsdeena die em Jefenkjnis schmitt. 59Ekj saj die: En kjeenem Faul woascht du von doa rutkomen, bot du uk dän latsten Zent betolt hast.

Currently Selected:

Lukas 12: PBJHF

Highlight

Copy