Lukas 20
20
De Froag no Jesus siene Volmacht
1Un daut passieed aun eenem de Doag, aus hee daut Volkj em Tempel lieed un de frooe Bootschoft vekjindijd, kjeemen de Huagepriestasch un de Schreftjelieede met de Eltestasch doatoo 2un säden to am: Saj ons, en wäm siene Vollmacht deist du dit? Ooda wäa es daut, dee die dise Vollmacht jejäft haft? 3Oba hee auntwuad un säd to an: Ekj woa junt uk eene Froag froagen (stalen), un sajcht mie: 4Wia däm Johanes sien Deepen vom Himmel ooda von Menschen? 5Oba see äwaläden bie sikj un säden: Wan wie sajen: Vom Himmel, dan woat hee sajen: Wuarom ha jie am nich jejleeft? 6Oba wan wie sajen: Von Menschen, dan woat daut gaunze Volkj ons steenjen, dan daut es äwazeicht, daut Johanes een Profeet es. 7Un see auntwuaden: Daut see nich wisten wuahäa. 8Un Jesus säd to an: Uk ekj saj junt nich, en wäms Vollmacht ekj dit doo.
Daut Jlikjnis von de beese Wiengoadnasch
9Oba hee funk aun toom Volkj dit Jlikjnis to sajen: Een Maun plaunt eenen Wiengoaden un vepacht am aun Wiengoadna un jinkj utem Launt fa lenjre Tiet. 10Un to bestemde Tiet schekjt hee no de Wiengoadnasch eenen Kjnajcht, doamet see am sullen von de Frucht utem Wiengoaden jäwen; oba de Wiengoadnasch vepriejelden am un schekjten am ladich wajch. 11Un hee schekjt noch een aundren Kjnajcht; oba see vepriejelde uk däm un loamden äwa am un schekjten am ladich wajch. 12Un hee schekjt noch eenen dredden; oba see vewunden uk disem un schmeeten am rut. 13Oba de Har vom Wiengoaden säd: Waut saul ekj doonen? Ekj woa mien leefsten Sän schekjen; veleicht woaren see sikj fa disem schämen (Angst haben). 14Oba aus de Wiengoadna am sagen, äwaläden see metenaunda un säden: Dit es de Oaw, [komt], lot ons am dootmoaken, doamet woat daut Oawgoot onst woaren. 15Un aus see am utem Wiengoaden rutjeschmäten hauden, muaken see am doot. Waut woat nu de Har vom Wiengoaden met an doonen? 16Hee woat komen un dise Wiengoadna ombrinjen, un hee woat dän Wiengoaden aundre jäwen.
Oba aus see dit hieeden, säden see: Dit doaf nich passieren! 17Oba hee kjikjt an aun un säd: Waut es dan dit, daut jeschräwen steit: «De Steen, dän de Bulied wajchjeschmäten ha, dee es toom Akjsteen jeworden»? 18Jiedra, de opp janem Steen felt, woat veschmatat (vebroaken) woaren; oba opp wäm hee faulen woat, däm woat hee vekjwatschen.
19Un de Schreftjelieede un de Huagapriesta sochten am en de selwje Stund enne Henj to kjrieen, doch see enjsten sikj fa daut Volkj, dan see hauden erkjant, daut hee dit Jlikjnis opp (jäajen) an jesajcht haud.
Waut Jesus äwa Taks tolen säd
20Un see beoobachten am un schekjten Oppaussa ut, Heichla, aus wan see Fromm sent, doamet see am em Wuat jriepen kunnen, soo daut see am de Obrichkjeit un de Rejierungsmacht äwajäwen kunnen. 21Un see fruagen am un säden: Meista, wie weeten, daut du rajcht rätst un lieescht un de Persoon nich aunkjikjst, sonda no de Woarheit däm Wajch Gottes lieescht. 22Es et erlaubt, daut wie däm Kjeisa Taks jäwen ooda nich? 23Oba hee haud äare Lest jemoakjt, hee säd to an: [Waut vesieekj jie mie?] 24Wiest mie een Dinoa. Wäms Bilt un Äwaschreft haft dee (Dinoa)? Oba see säden: Vom Kjeisa. 25Oba hee säd to an: Doahäa jeft däm Kjeisa sient, däm Kjeisa, un Gott sient, Gott. 26Un see kunnen nich, am en sienem Wuat, ver däm Volkj, fangen (jriepen); un see vewundaden sikj äwa siene Auntwuat un wieren stell.
De Froag no daut oppstonen vom Doot
27Oba doatoo kjeemen eenje vonne Saduzäa, dee bestrieden, daut de Doodes oppstonen woaren, un fruagen am: 28un säden: Meista, Moses haft ons jeschräwen: Wan eenem sien Brooda stoaft, dee eene Fru haud, un disa kjinjaloos es (stoaft), saul sien Brooda de Fru nämen un sienem Brooda Somen erwakjen. {5Mo.25,5} 29Doa wieren säwen Breeda. Un de ieeschta neem eene Fru un storf kjinjaloos; 30un de tweeda, [nemm de Fru, un storf kjinjaloos;] 31un de dredda neem ar; oba krakjt soo uk de aundre, von dee säwen, hinjaleeten kjeene Kjinja un storwen. 32Oba tolatst storf uk de Fru. 33Wäms Fru woat see nu aum Oppstondach sennen? Dan de säwen hauden äa to Fru jehaut. 34Un Jesus säd to an: De Säns von dise Welt frieen un woaren jefriet; 35oba dee doa wieet jefungen woaren, jane Welt to erlangen un daut oppstonen vonne Doodje, frieen nich, un loten sikj nich frieen; 36dan see kjennen uk nich mea stoawen, dan see sent soo aus Enjel un see sent Säns Gottes, doa see Opperstonuk Säns sent. 37Oba daut de Doodes oppstonen, haft uk Moses aunjediet, «em brennenden Hachelbosch», woo hee dän Har «den Gott von Abraham un dän Gott von Isaak un dän Gott von Jakob» nand. {2Mo.3,6} 38Oba hee es nich de Doodje äa Gott, oba de Läwendje; dan ver am läwen aula.
39Oba eenje de Schreftjelieede auntwuaden un säden: Meista, du hast goot jesajcht. 40Dan see woagden nich mea, am irjent waut to froagen.
De Froag nodäm Christus (Messias)
41Oba hee säd to an: Woo sajen see, daut de Jesaulwda (Christus) David sien Sän es? 42Dan hee selfst, David, sajcht em Psalm Buak: «Dee Har säd to mienem Harn: Sat die aun miene Rajchte, 43bot ekj diene Fiend hanlaj aus Footbenkj fa diene Feet?» {Ps.110,1} 44Aulsoo David nand am Har, woo es hee dan sien Sän?
Jesus woarnt ons fa de Schreftjelieede
45Oba aus daut gaunze Volkj toohieed, säd hee to siene Jinja: 46Heet junt fa de Schreftjelieede, dee en lange Rakj romgonen wellen, un daut Bejreessen oppe Moakjtplaza leewen un de ieeschte Setten enne Sienagog un de ieeschte Plaza biem Gaustmol; 47dee de Wätfrues äare Hiesa oppfräten un toom Schien lang bäden. Dise woaren een hoadret (schwoaret) Vedaumnisuadeel kjrieen.
Currently Selected:
Lukas 20: PBJHF
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.
Lukas 20
20
De Froag no Jesus siene Volmacht
1Un daut passieed aun eenem de Doag, aus hee daut Volkj em Tempel lieed un de frooe Bootschoft vekjindijd, kjeemen de Huagepriestasch un de Schreftjelieede met de Eltestasch doatoo 2un säden to am: Saj ons, en wäm siene Vollmacht deist du dit? Ooda wäa es daut, dee die dise Vollmacht jejäft haft? 3Oba hee auntwuad un säd to an: Ekj woa junt uk eene Froag froagen (stalen), un sajcht mie: 4Wia däm Johanes sien Deepen vom Himmel ooda von Menschen? 5Oba see äwaläden bie sikj un säden: Wan wie sajen: Vom Himmel, dan woat hee sajen: Wuarom ha jie am nich jejleeft? 6Oba wan wie sajen: Von Menschen, dan woat daut gaunze Volkj ons steenjen, dan daut es äwazeicht, daut Johanes een Profeet es. 7Un see auntwuaden: Daut see nich wisten wuahäa. 8Un Jesus säd to an: Uk ekj saj junt nich, en wäms Vollmacht ekj dit doo.
Daut Jlikjnis von de beese Wiengoadnasch
9Oba hee funk aun toom Volkj dit Jlikjnis to sajen: Een Maun plaunt eenen Wiengoaden un vepacht am aun Wiengoadna un jinkj utem Launt fa lenjre Tiet. 10Un to bestemde Tiet schekjt hee no de Wiengoadnasch eenen Kjnajcht, doamet see am sullen von de Frucht utem Wiengoaden jäwen; oba de Wiengoadnasch vepriejelden am un schekjten am ladich wajch. 11Un hee schekjt noch een aundren Kjnajcht; oba see vepriejelde uk däm un loamden äwa am un schekjten am ladich wajch. 12Un hee schekjt noch eenen dredden; oba see vewunden uk disem un schmeeten am rut. 13Oba de Har vom Wiengoaden säd: Waut saul ekj doonen? Ekj woa mien leefsten Sän schekjen; veleicht woaren see sikj fa disem schämen (Angst haben). 14Oba aus de Wiengoadna am sagen, äwaläden see metenaunda un säden: Dit es de Oaw, [komt], lot ons am dootmoaken, doamet woat daut Oawgoot onst woaren. 15Un aus see am utem Wiengoaden rutjeschmäten hauden, muaken see am doot. Waut woat nu de Har vom Wiengoaden met an doonen? 16Hee woat komen un dise Wiengoadna ombrinjen, un hee woat dän Wiengoaden aundre jäwen.
Oba aus see dit hieeden, säden see: Dit doaf nich passieren! 17Oba hee kjikjt an aun un säd: Waut es dan dit, daut jeschräwen steit: «De Steen, dän de Bulied wajchjeschmäten ha, dee es toom Akjsteen jeworden»? 18Jiedra, de opp janem Steen felt, woat veschmatat (vebroaken) woaren; oba opp wäm hee faulen woat, däm woat hee vekjwatschen.
19Un de Schreftjelieede un de Huagapriesta sochten am en de selwje Stund enne Henj to kjrieen, doch see enjsten sikj fa daut Volkj, dan see hauden erkjant, daut hee dit Jlikjnis opp (jäajen) an jesajcht haud.
Waut Jesus äwa Taks tolen säd
20Un see beoobachten am un schekjten Oppaussa ut, Heichla, aus wan see Fromm sent, doamet see am em Wuat jriepen kunnen, soo daut see am de Obrichkjeit un de Rejierungsmacht äwajäwen kunnen. 21Un see fruagen am un säden: Meista, wie weeten, daut du rajcht rätst un lieescht un de Persoon nich aunkjikjst, sonda no de Woarheit däm Wajch Gottes lieescht. 22Es et erlaubt, daut wie däm Kjeisa Taks jäwen ooda nich? 23Oba hee haud äare Lest jemoakjt, hee säd to an: [Waut vesieekj jie mie?] 24Wiest mie een Dinoa. Wäms Bilt un Äwaschreft haft dee (Dinoa)? Oba see säden: Vom Kjeisa. 25Oba hee säd to an: Doahäa jeft däm Kjeisa sient, däm Kjeisa, un Gott sient, Gott. 26Un see kunnen nich, am en sienem Wuat, ver däm Volkj, fangen (jriepen); un see vewundaden sikj äwa siene Auntwuat un wieren stell.
De Froag no daut oppstonen vom Doot
27Oba doatoo kjeemen eenje vonne Saduzäa, dee bestrieden, daut de Doodes oppstonen woaren, un fruagen am: 28un säden: Meista, Moses haft ons jeschräwen: Wan eenem sien Brooda stoaft, dee eene Fru haud, un disa kjinjaloos es (stoaft), saul sien Brooda de Fru nämen un sienem Brooda Somen erwakjen. {5Mo.25,5} 29Doa wieren säwen Breeda. Un de ieeschta neem eene Fru un storf kjinjaloos; 30un de tweeda, [nemm de Fru, un storf kjinjaloos;] 31un de dredda neem ar; oba krakjt soo uk de aundre, von dee säwen, hinjaleeten kjeene Kjinja un storwen. 32Oba tolatst storf uk de Fru. 33Wäms Fru woat see nu aum Oppstondach sennen? Dan de säwen hauden äa to Fru jehaut. 34Un Jesus säd to an: De Säns von dise Welt frieen un woaren jefriet; 35oba dee doa wieet jefungen woaren, jane Welt to erlangen un daut oppstonen vonne Doodje, frieen nich, un loten sikj nich frieen; 36dan see kjennen uk nich mea stoawen, dan see sent soo aus Enjel un see sent Säns Gottes, doa see Opperstonuk Säns sent. 37Oba daut de Doodes oppstonen, haft uk Moses aunjediet, «em brennenden Hachelbosch», woo hee dän Har «den Gott von Abraham un dän Gott von Isaak un dän Gott von Jakob» nand. {2Mo.3,6} 38Oba hee es nich de Doodje äa Gott, oba de Läwendje; dan ver am läwen aula.
39Oba eenje de Schreftjelieede auntwuaden un säden: Meista, du hast goot jesajcht. 40Dan see woagden nich mea, am irjent waut to froagen.
De Froag nodäm Christus (Messias)
41Oba hee säd to an: Woo sajen see, daut de Jesaulwda (Christus) David sien Sän es? 42Dan hee selfst, David, sajcht em Psalm Buak: «Dee Har säd to mienem Harn: Sat die aun miene Rajchte, 43bot ekj diene Fiend hanlaj aus Footbenkj fa diene Feet?» {Ps.110,1} 44Aulsoo David nand am Har, woo es hee dan sien Sän?
Jesus woarnt ons fa de Schreftjelieede
45Oba aus daut gaunze Volkj toohieed, säd hee to siene Jinja: 46Heet junt fa de Schreftjelieede, dee en lange Rakj romgonen wellen, un daut Bejreessen oppe Moakjtplaza leewen un de ieeschte Setten enne Sienagog un de ieeschte Plaza biem Gaustmol; 47dee de Wätfrues äare Hiesa oppfräten un toom Schien lang bäden. Dise woaren een hoadret (schwoaret) Vedaumnisuadeel kjrieen.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© SW-Radio e.V.