Gníomhartha 10
10
Caibidil X
Glactar Cornélius isteach san Eaglais. Taidhbhreamh Pheadair.
1Agus bhí fear áirithe i gCaesarea, darbh ainm Cornélius, ceanntúir na buidhne dá ngoirtear an bhuidhean Iodáileach,
2Duine cráibhtheach, a raibh eagla Dé air féin agus ar a theaghlach go h-iomlán, a ghníodh mórán dhéirce ar na daoine, agus a bhíodh de shíor ag guidhe Dé.
3Tuairim ar an naomhadh h-uair de’n lá, chonnaic sé seo go soiléir i bhfís aingeal le Dia ag teacht isteach chuige, agus ag rádh leis: A Chornéliuis.
4Agus ag stánadh dó-san air, ghabh eagla é, agus dubhairt: Cad é sin, a Thighearna? Agus dubhairt sé leis: Chuaidh d’urnaighthe agus do dhéirc suas chun cuimhne ort i láthair Dé.
5Agus anois cuir fir go h-Ioppe, agus goir annseo duine áirithe, Síomon, ar cómhainm dó Peadar:
6Tá sé ar aoidheacht ag tonnadóir áirithe, darab ainm Síomon, a bhfuil a theach cois na fairrge: innseochaidh sé seo duit cad é is cóir duit a dhéanamh.
7Agus nuair a d’imthigh an t-aingeal a labhair leis, ghoir sé beirt shearbhóntaí leis, agus saighdiuir a raibh eagla an Tighearna ann, de’n mhuinntir a bhí faoi.
8Agus nuair a d’innis sé gach uile nídh dóibh, chuir sé go h-Ioppe iad.
9Agus lá ar n-a bhárach, nuair a bhí siad-san ar a n-aistear, agus iad ag teacht i n-aice na cathrach, chuaidh Peadar suas ar mhullach an tighe a dhéanamh urnaighe timcheall na seiseadh h-uaire.
10Agus ó bhí ocras air, bhí fonn ithte air. Agus le linn dóibh a bheith ag ullmhughadh, tháinic eacstais ar a aigne:
11Agus chonnaic sé neamh ar foscailt, agus soitheach áirithe ag teacht anuas, amhail línéadach mhór, a cheithre coirnéil ceangailte, dá leigin anuas ó neamh go dtí an talamh,
12Ar a raibh beithidhigh cheithre gcos de’n uile chinéal, agus piasta an talaimh, agus éanacha an aeir.
13Agus tháinic guth chuige: Éirigh, a Pheadair, marbh, agus ith.
14Acht dubhairt Peadar: Go mba i bhfad uaim é, a Thighearna, óir níor ith mé aon rud coitcheann ná neamhghlan ariamh.
15Agus tháinic an guth chuige arís an dara h-uair: Ná h-abair-se gur coitcheann an nídh a ndearna Dia a ghlanadh.
16Agus thárla seo fá thrí: agus ar an bhomaite tugadh an soitheach suas arís ar neamh.
17Agus tráth a bhí Peadar i n-amhras ina intinn féin fá bhrígh na físe a chonnaic sé: féach, na fir a chuir Cornélius, agus a bhí ag cuartughadh teach Shíomoin, bhí siad ina seasamh ag an doras.
18Agus nuair a leig siad scairt, d’fhiafruigh siad an raibh Síomon, ar chómhainm dó Peadar, ag baint faoi annsin.
19Agus le linn do Pheadar a bheith ag smaoineadh ar an fhís, dubhairt an Spiorad leis: Féach, tá trí fir do iarraidh.
20Éirigh, dá bhrígh sin, gabh síos agus imthigh i n-aoinfheacht leo agus gan amhras ar bith ort: óir is mise a chuir iad.
21Annsin chuaidh Peadar síos chuig na fir, agus dubhairt: Féach, is mise an té atá sibh a chuartughadh: cad é an fáth fá dtáinic sibh?
22Agus dubhairt siad: Tá, Cornélius, ceanntúir, fear cóir a bhfuil eagla Dé ann, agus deigh-chliú aige ó chineadh na n-Iúdach go léir, fuair sé freagair ó aingeal naomhtha cur fá do choinne-se chun a thighe féin, agus éisteacht le briathra uait.
23Ghá dhtabhairt isteach dó, dá bhrígh sin, thug sé aoidheacht dóibh. Agus lá ar n-a bhárach d’éirigh sé agus chuaidh sé leo: agus chuaidh cuid de na bráithre as Ioppe i n-aoinfheacht leis.
24Agus an lá ina dhiaidh sin tháinic sé isteach go Caesarea. Agus bhí Cornélius ag fuireach leo, agus ghoir sé chuige a ghaolta agus a dhlúthcháirde.
25Agus thárla, ag teacht isteach do Pheadar, go ndeachaidh Cornélius ina airicis, agus ghá chaitheamh féin síos ag a chosa, shléacht sé dó.
26Acht thóg Peadar suas é, ag rádh: Éirigh, is duine mise fosta.
27Agus chuaidh sé isteach, agus é ag cómhrádh leis, agus fuair sé mórán a bhí cruinnighthe i gcionn a chéile:
28Agus dhubhairt sé leo: Tá a fhios agaibh-se cad é mar is aindlightheach d’fhear, arab Iúdach é, caidreamh a dhéanamh le coimhigh-theach, ná teacht dá chómhair: acht d’fhoillsigh Dia damh-sa gan duine coitcheann ná neamhghlan a thabhairt ar aoinneach ar bith.
29Ar an adhbhar sin, táinic mé gan mhainneachtain nuair a cuireadh fá mo choinne. Fiafruighim díbh, dá bhrígh sin, cad é an fáth fár chuir sibh fá mo choinne?
30Agus dubhairt Cornélius: Ceithre lá gus an uair seo ó shoin, bhí mé ag guidhe i mo thigh ar an naomhadh h-uair, agus féach, sheasuigh fear ós mo chómhair i gculaith ghil, agus dubhairt:
31A Chornélius, h-éisteadh d’urnaighe, agus tá do dhéirc i gcuimhne i láthair Dé.
32Ar an adhbhar sin, cuir go h-Ioppe, agus goir annseo Síomon, ar cómhainm dó Peadar: tá sé ar aoidheacht i dtigh Shíomoin, tonn-adhóir, cois na fairrge.
33Ar an adhbhar sin chuir mé scéala chugat ar an bhall: agus is maith a rinne tú a theacht. Mar sin de, támuidh uilig annseo i d’fhiadhnaise chun gach nídh dár órduigh an Tighearna duit a chluinstin.
34Agus ag foscladh a bhéil do Pheadar, dubhairt sé: Go deimhin féin tchím, nach ndearcann Dia ar phearsain daoine#Deut. 10, 17; 2 Par. 19, 7; Iób 34, 19; Eagna 6, 8; Eccl. 35, 15; Rómh. 2, 11; Gal. 2, 6; Eph. 6, 9; Col. 3, 25; 1 Pead. 1, 17. thar a chéile.
35Acht san uile chineadh#10, 35 San uile chineadh &c. Is é sin le rádh, bíonn ní amháin na h-Iúdaigh, acht cinidheacha eile fosta, taitneamhach i láthair Dé, is cuma cé’n náisiún ar de iad, má bhíonn eagla Dé ionnta, agus iad an nídh is cóir a dhéanamh. Acht san uile chás is éigean do dhuine fíor-chreideamh a bheith aige ar dtús: óir deir Naomh Pól: Gan creideamh ní féidir a bheith i dtaitneamh Dé. (Eabh. 11, 6) Mar sin de, seachnaigidh earráid na ndaoine a thuigeas ó’n chainnt sin thuas go mb’féidir do gach aicme creidimh a bheith taitneamhach i láthair Dé. Ní féidir do chreideamh ar bith acht an creideamh fíor a theacht ó Dhia: caithidh gur ó athair na mbréag ma h-aicmí eile, agus, dá bhrígh sin, ní thaitneann siad ar chor ar bith le Dia na fírinne., is taitneamhach leis an té a mbíonn a eagla ann, agus a ghní an chóir.
36Chuir Dia an briathar chuig cloinn Israéil, ag fuagradh síotchána tré Íosa Críost: (is é sin is Tighearna ar gach aoinneach).
37Is eol díbh an nídh a thárla fríd Iudaia go h-uile; óir thoisigh sé ó’n Ghailile i ndiaidh an bhaistidh a sheanmóir Eoin,#Lúc. 4, 14.
38Íosa as Nasair: mar a rinne Dia é d’ungadh leis an Spiorad Naomh, agus le cumhacht, agus chuaidh sé thart ag déanamh na maithe, agus ag leigheas a mbíodh dá gcrádhadh ag an diabhal, óir bhí Dia leis.
39Agus tá sinne i n-ár bhfiadhnaisigh ar gach uile nídh dá ndearna sé i dtír na n-Iúdach, agus i n-Ierusalem, agus chuir siad chun báis é, ghá chrochadh dóibh ar chrann.
40Thóg Dia suas é seo ar an treas lá, agus thug sé é le foill-siughadh,
41Ní do’n phobal uilig, acht d’fhiadhnaisigh a bhí toighte roimh ré ag Dia: dúinne ad’ith agus a d’ól ina chuideachta i ndiaidh a eiséirighe ó mharbhaibh.
42Agus d’órduigh sé dúinne seanmóireacht a dhéanamh do na daoine, agus fiadhnaise a thabhairt gurab é féin an té a ndearna Dia breitheamh ar bheodha agus ar mhairbh de.
43Ghní na fáidhe uilig fiadhnaise dó-san, gur tré n-a ainm a gheibh gach aoinneach dá gcreideann ann maitheamhnas peacaidhe.#Ier. 31, 34; Micheas 7, 18.
44Le linn do Pheadar a bheith go fóill ag rádh na mbriathar sin, thuirling an Spiorad Naomh ar a raibh ag éisteacht leis an bhriathar.
45Agus bhí iongantas ar chreidmhigh an timcheallgheárrtha, a tháinic le Peadar, gur doirteadh grásta an Spioraid Naoimh amach ar na cinidheacha fosta.
46Óir chuala siad iad ag labhairt le teangacha, agus ag moladh Dé.
47Annsin d’fhreagair Peadar: An féidir do dhuine ar bith uisce a thoirmeasc, chun nach mbaistthí iad seo a fuair an Spiorad Naomh cómh maith linn féin?
48Agus d’órduigh sé iad a bhaisteadh i n-ainm an Tighearna Íosa Críost. Annsin d’iarr siad air fanacht acu seal laethe.
Currently Selected:
Gníomhartha 10: ASN1943
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Gníomhartha 10
10
Caibidil X
Glactar Cornélius isteach san Eaglais. Taidhbhreamh Pheadair.
1Agus bhí fear áirithe i gCaesarea, darbh ainm Cornélius, ceanntúir na buidhne dá ngoirtear an bhuidhean Iodáileach,
2Duine cráibhtheach, a raibh eagla Dé air féin agus ar a theaghlach go h-iomlán, a ghníodh mórán dhéirce ar na daoine, agus a bhíodh de shíor ag guidhe Dé.
3Tuairim ar an naomhadh h-uair de’n lá, chonnaic sé seo go soiléir i bhfís aingeal le Dia ag teacht isteach chuige, agus ag rádh leis: A Chornéliuis.
4Agus ag stánadh dó-san air, ghabh eagla é, agus dubhairt: Cad é sin, a Thighearna? Agus dubhairt sé leis: Chuaidh d’urnaighthe agus do dhéirc suas chun cuimhne ort i láthair Dé.
5Agus anois cuir fir go h-Ioppe, agus goir annseo duine áirithe, Síomon, ar cómhainm dó Peadar:
6Tá sé ar aoidheacht ag tonnadóir áirithe, darab ainm Síomon, a bhfuil a theach cois na fairrge: innseochaidh sé seo duit cad é is cóir duit a dhéanamh.
7Agus nuair a d’imthigh an t-aingeal a labhair leis, ghoir sé beirt shearbhóntaí leis, agus saighdiuir a raibh eagla an Tighearna ann, de’n mhuinntir a bhí faoi.
8Agus nuair a d’innis sé gach uile nídh dóibh, chuir sé go h-Ioppe iad.
9Agus lá ar n-a bhárach, nuair a bhí siad-san ar a n-aistear, agus iad ag teacht i n-aice na cathrach, chuaidh Peadar suas ar mhullach an tighe a dhéanamh urnaighe timcheall na seiseadh h-uaire.
10Agus ó bhí ocras air, bhí fonn ithte air. Agus le linn dóibh a bheith ag ullmhughadh, tháinic eacstais ar a aigne:
11Agus chonnaic sé neamh ar foscailt, agus soitheach áirithe ag teacht anuas, amhail línéadach mhór, a cheithre coirnéil ceangailte, dá leigin anuas ó neamh go dtí an talamh,
12Ar a raibh beithidhigh cheithre gcos de’n uile chinéal, agus piasta an talaimh, agus éanacha an aeir.
13Agus tháinic guth chuige: Éirigh, a Pheadair, marbh, agus ith.
14Acht dubhairt Peadar: Go mba i bhfad uaim é, a Thighearna, óir níor ith mé aon rud coitcheann ná neamhghlan ariamh.
15Agus tháinic an guth chuige arís an dara h-uair: Ná h-abair-se gur coitcheann an nídh a ndearna Dia a ghlanadh.
16Agus thárla seo fá thrí: agus ar an bhomaite tugadh an soitheach suas arís ar neamh.
17Agus tráth a bhí Peadar i n-amhras ina intinn féin fá bhrígh na físe a chonnaic sé: féach, na fir a chuir Cornélius, agus a bhí ag cuartughadh teach Shíomoin, bhí siad ina seasamh ag an doras.
18Agus nuair a leig siad scairt, d’fhiafruigh siad an raibh Síomon, ar chómhainm dó Peadar, ag baint faoi annsin.
19Agus le linn do Pheadar a bheith ag smaoineadh ar an fhís, dubhairt an Spiorad leis: Féach, tá trí fir do iarraidh.
20Éirigh, dá bhrígh sin, gabh síos agus imthigh i n-aoinfheacht leo agus gan amhras ar bith ort: óir is mise a chuir iad.
21Annsin chuaidh Peadar síos chuig na fir, agus dubhairt: Féach, is mise an té atá sibh a chuartughadh: cad é an fáth fá dtáinic sibh?
22Agus dubhairt siad: Tá, Cornélius, ceanntúir, fear cóir a bhfuil eagla Dé ann, agus deigh-chliú aige ó chineadh na n-Iúdach go léir, fuair sé freagair ó aingeal naomhtha cur fá do choinne-se chun a thighe féin, agus éisteacht le briathra uait.
23Ghá dhtabhairt isteach dó, dá bhrígh sin, thug sé aoidheacht dóibh. Agus lá ar n-a bhárach d’éirigh sé agus chuaidh sé leo: agus chuaidh cuid de na bráithre as Ioppe i n-aoinfheacht leis.
24Agus an lá ina dhiaidh sin tháinic sé isteach go Caesarea. Agus bhí Cornélius ag fuireach leo, agus ghoir sé chuige a ghaolta agus a dhlúthcháirde.
25Agus thárla, ag teacht isteach do Pheadar, go ndeachaidh Cornélius ina airicis, agus ghá chaitheamh féin síos ag a chosa, shléacht sé dó.
26Acht thóg Peadar suas é, ag rádh: Éirigh, is duine mise fosta.
27Agus chuaidh sé isteach, agus é ag cómhrádh leis, agus fuair sé mórán a bhí cruinnighthe i gcionn a chéile:
28Agus dhubhairt sé leo: Tá a fhios agaibh-se cad é mar is aindlightheach d’fhear, arab Iúdach é, caidreamh a dhéanamh le coimhigh-theach, ná teacht dá chómhair: acht d’fhoillsigh Dia damh-sa gan duine coitcheann ná neamhghlan a thabhairt ar aoinneach ar bith.
29Ar an adhbhar sin, táinic mé gan mhainneachtain nuair a cuireadh fá mo choinne. Fiafruighim díbh, dá bhrígh sin, cad é an fáth fár chuir sibh fá mo choinne?
30Agus dubhairt Cornélius: Ceithre lá gus an uair seo ó shoin, bhí mé ag guidhe i mo thigh ar an naomhadh h-uair, agus féach, sheasuigh fear ós mo chómhair i gculaith ghil, agus dubhairt:
31A Chornélius, h-éisteadh d’urnaighe, agus tá do dhéirc i gcuimhne i láthair Dé.
32Ar an adhbhar sin, cuir go h-Ioppe, agus goir annseo Síomon, ar cómhainm dó Peadar: tá sé ar aoidheacht i dtigh Shíomoin, tonn-adhóir, cois na fairrge.
33Ar an adhbhar sin chuir mé scéala chugat ar an bhall: agus is maith a rinne tú a theacht. Mar sin de, támuidh uilig annseo i d’fhiadhnaise chun gach nídh dár órduigh an Tighearna duit a chluinstin.
34Agus ag foscladh a bhéil do Pheadar, dubhairt sé: Go deimhin féin tchím, nach ndearcann Dia ar phearsain daoine#Deut. 10, 17; 2 Par. 19, 7; Iób 34, 19; Eagna 6, 8; Eccl. 35, 15; Rómh. 2, 11; Gal. 2, 6; Eph. 6, 9; Col. 3, 25; 1 Pead. 1, 17. thar a chéile.
35Acht san uile chineadh#10, 35 San uile chineadh &c. Is é sin le rádh, bíonn ní amháin na h-Iúdaigh, acht cinidheacha eile fosta, taitneamhach i láthair Dé, is cuma cé’n náisiún ar de iad, má bhíonn eagla Dé ionnta, agus iad an nídh is cóir a dhéanamh. Acht san uile chás is éigean do dhuine fíor-chreideamh a bheith aige ar dtús: óir deir Naomh Pól: Gan creideamh ní féidir a bheith i dtaitneamh Dé. (Eabh. 11, 6) Mar sin de, seachnaigidh earráid na ndaoine a thuigeas ó’n chainnt sin thuas go mb’féidir do gach aicme creidimh a bheith taitneamhach i láthair Dé. Ní féidir do chreideamh ar bith acht an creideamh fíor a theacht ó Dhia: caithidh gur ó athair na mbréag ma h-aicmí eile, agus, dá bhrígh sin, ní thaitneann siad ar chor ar bith le Dia na fírinne., is taitneamhach leis an té a mbíonn a eagla ann, agus a ghní an chóir.
36Chuir Dia an briathar chuig cloinn Israéil, ag fuagradh síotchána tré Íosa Críost: (is é sin is Tighearna ar gach aoinneach).
37Is eol díbh an nídh a thárla fríd Iudaia go h-uile; óir thoisigh sé ó’n Ghailile i ndiaidh an bhaistidh a sheanmóir Eoin,#Lúc. 4, 14.
38Íosa as Nasair: mar a rinne Dia é d’ungadh leis an Spiorad Naomh, agus le cumhacht, agus chuaidh sé thart ag déanamh na maithe, agus ag leigheas a mbíodh dá gcrádhadh ag an diabhal, óir bhí Dia leis.
39Agus tá sinne i n-ár bhfiadhnaisigh ar gach uile nídh dá ndearna sé i dtír na n-Iúdach, agus i n-Ierusalem, agus chuir siad chun báis é, ghá chrochadh dóibh ar chrann.
40Thóg Dia suas é seo ar an treas lá, agus thug sé é le foill-siughadh,
41Ní do’n phobal uilig, acht d’fhiadhnaisigh a bhí toighte roimh ré ag Dia: dúinne ad’ith agus a d’ól ina chuideachta i ndiaidh a eiséirighe ó mharbhaibh.
42Agus d’órduigh sé dúinne seanmóireacht a dhéanamh do na daoine, agus fiadhnaise a thabhairt gurab é féin an té a ndearna Dia breitheamh ar bheodha agus ar mhairbh de.
43Ghní na fáidhe uilig fiadhnaise dó-san, gur tré n-a ainm a gheibh gach aoinneach dá gcreideann ann maitheamhnas peacaidhe.#Ier. 31, 34; Micheas 7, 18.
44Le linn do Pheadar a bheith go fóill ag rádh na mbriathar sin, thuirling an Spiorad Naomh ar a raibh ag éisteacht leis an bhriathar.
45Agus bhí iongantas ar chreidmhigh an timcheallgheárrtha, a tháinic le Peadar, gur doirteadh grásta an Spioraid Naoimh amach ar na cinidheacha fosta.
46Óir chuala siad iad ag labhairt le teangacha, agus ag moladh Dé.
47Annsin d’fhreagair Peadar: An féidir do dhuine ar bith uisce a thoirmeasc, chun nach mbaistthí iad seo a fuair an Spiorad Naomh cómh maith linn féin?
48Agus d’órduigh sé iad a bhaisteadh i n-ainm an Tighearna Íosa Críost. Annsin d’iarr siad air fanacht acu seal laethe.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland