Eoin 10
10
Caibidil X
Is é Críost an doras agus an t-aodhaire máith. Is aon é féin agus a Athair.
1Amén, amén adeirim libh: an té nach dtéid isteach ar an doras go cró na gcaorach, acht a théid suas bealach eile, is gadaidhe agus sladaire é.
2Acht an té a théid isteach ar an doras, is aodhaire na gcaorach é.
3Is dó seo a fhosclas an doirseoir, agus cluineann na caoirigh a ghuth, agus goireann sé chuige a chaoirigh féin fá n-a n-ainmneacha agus treoruigheann sé amach iad.
4Agus nuair a leigeas sé amach a chaoirigh féin, téid sé rompa, agus leanann na caoirigh é, de bhrígh go n-aithneann siad a ghuth.
5Acht ní leanann siad coimhightheach, acht teicheann siad uaidh: óir ní aithneann siad guth na gcoimhightheach.
6Labhair Íosa an tsamhlaoid sin leo. Acht níor thuig siad cad é bhí dá rádh aige leo.
7Ar an adhbhar sin, dubhairt Íosa leo arís: Amén, amén, adeirim libh, gur mise doras na gcaorach.
8An méid a tháinic uilig, is gadaidhthe agus sladairí iad, agus níor éist na caoirigh leo.
9Is mise an doras. Má’s tríom-sa a rachas aoinneach isteach, slánóchar é: agus rachaidh sé isteach, agus amach, agus gheobhaidh sé beathughadh.
10Ní thig an gadaidhe, acht a ghoid, agus a mharbhadh, agus a mhilleadh. Tháinic mise chun go mbéadh beatha acu, agus go mbéadh sí acu níos iomláine.
11Is mise an t-aodhaire maith. Bheir an t-aodhaire maith a bheatha ar son a chaorach.#Isaias 40, 11; Eséciel 34, 23, agus 37, 24.
12Acht an buachaill fostóidh, agus an té nach é an t-aodhaire é, agus nach leis féin na caoirigh, tchí sé an mactíre ag teacht, agus fágann sé na caoirigh agus teicheann sé: agus fuaduigheann an mactíre na caoirigh, agus scaipeann sé iad:
13Agus teicheann an buachaill fostóidh, de bhrígh gur buachaill fostóid é, agus nach bhfuil áird aige ar an caoirigh.
14Is mise an t-aodhaire maith: agus aithnim-se mo chuid féin, agus aithneann mo chuid féin mise.
15Mar aithneas m’Athair mise, agus aithnim-se m’Athair:#Mait. 11, 27; Lúc. 10, 22. agus bheirim mo bheatha ar son mo chuid caorach.
16Agus tá caoirigh eile agam, nach de’n chró seo iad: caithfidh mé iad-san a thabhairt liom mar an gcéadna, agus cluinfidh siad mo ghuth, agus béidh aon chró amháin, agus aon aodhaire amháin, ann.
17Is ar an adhbhar sin a ghrádhuigheas m’Athair mé: de bhrígh go dtabhraim uaim mo bheatha, chun go ngabhainn chugam arís í.#Isaias 53, 7.
18Ní thógann aoinneach uaim í: acht is uaim féin a bheirim uaim í, agus tá sé ar mo chumas í thabhairt uaim: agus tá sé ar mo chumas í ghabháil chugam arís. Fuair mé an aithne sin ó m’Athair.
19D’éirigh conspóid arís imeasc na n-Iúdach mar gheall ar na briathra sin.
20Agus dubhairt mórán acu: Tá deamhan ann, agus tá sé as a chéill: cad chuige a n-éisteann sibh leis?
21Dubhairt cuid eile: Ní briathra duine a mbéadh deamhan ann iad seo: an amhlaidh a thig le deamhan súla dall d’fhoscladh?
22Agus thárla Féile na Toirbhirte i n-Ierusalem:#1 Machab. 4, 56, agus 59. agus bhí an geimhreadh ann.
23Agus bhí Íosa ag siubhal san teampall, i bpóirse Shalomoin.
24Ar an adhbhar sin, chruinnigh na h-Iúdaigh thart timcheall air, agus dubhairt siad leis: Cá fhad a bhéas ár n-anam i mbroid agat? Má’s tú an Críost, innis dúinn é go soiléir.
25D’fhreagair Íosa iad: Labhraim libh, agus ní chreideann sibh: na h-oibreacha a ghním i n-ainm m’Athar, bheir siad fiadhnaise orm:
26Acht ní chreideann sibh-se, de bhrígh nach de mo chaoirigh-se sibh.
27Éisteann mo chaoirigh-se le mo ghuth: agus aithnim-se iad, agus leanann siad mé:
28Agus bheirim-se beatha shíorraidhe dóíbh: agus ní chaillfear go deo iad, agus ní fhuadóchaidh aoinneach as mo láimh iad.
29Tá an nídh a thug m’Athair damh níos mó ná gach uile nídh: agus ní thig le h-aoinneach fuadach as láimh m’Athar.
30Is aon mise agus an t-Athair#10, 30 Is aon mise agus an t-Athair. Is é sin le rádh, aon nádúir amháin dhiadha, acht dhá phearsain eidirdhealuighthe..
31Ar an adhbhar sin, thóg na h-Iúdaigh clocha le n-a gcaitheamh air.
32D’fhreagair Íosa iad: Thaisbeán mé mórán déagh-oibreacha díbh ó m’Athair; cé acu obair díobhtha a bhfuil sibh ag gabháil do chlocha ionnam mar gheall uirthí?
33D’fhreagair na h-Iúdaigh é: Ní mar gheall ar dhéagh-obair atámuid ag gabháil do chlocha ionnat, acht mar gheall ar dhiamhasla: agus de bhrígh go ndéan tú Dia díot féin, agus tú i do dhuine.
34D’fhreagair Íosa iad: An é nach bhfuil sé scríobhtha i bhur ndlighe: Dubhairt mé gur déithe sibh?#Sailm 81, 6.
35Má thug sé déithe ortha siúd, ar labhradh briathar Dé leo, agus nach féidir an scrioptúir a chur ar neimhnídh:
36An abair sibh leis an té a rinne an t-Athair a naomhughadh agus a chur ar an tsaoghal: Tá diamhasla dá dhéanamh agat: de bhrígh gur dhubhairt mé: Is mise Mac Dé?
37Muna ndéanaim oibreacha m’Athar, ná creidigidh mé.
38Acht má ghním: agus muna mian libh mise a chreidbheáil, creidigidh na h-oibreacha, chun go raibh a fhios agaibh, agus go gcreididh sibh, go bhfuil an t-Athair ionnam-sa, agus mise san Athair.
39Ar an adhbhar sin, bhí siad i bhfáthach le breith air: agus d’éaluigh sé as a lámha.
40Agus d’imthigh sé arís trasna na h-Iordáine go dtí an áit sin ina mbíodh Eoin ag baisteadh ar dtús: agus d’fhan sé annsin.
41Agus tháinic mórán chuige: agus dubhairt siad: Ní dhearna Eoin aon mhíorbhail ar bith,
42Acht na h-uile neithe dár dhubhairt Eoin fá dtaoibh de seo, b’fhíor iad. Agus chreid mórán ann.
Currently Selected:
Eoin 10: ASN1943
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 10
10
Caibidil X
Is é Críost an doras agus an t-aodhaire máith. Is aon é féin agus a Athair.
1Amén, amén adeirim libh: an té nach dtéid isteach ar an doras go cró na gcaorach, acht a théid suas bealach eile, is gadaidhe agus sladaire é.
2Acht an té a théid isteach ar an doras, is aodhaire na gcaorach é.
3Is dó seo a fhosclas an doirseoir, agus cluineann na caoirigh a ghuth, agus goireann sé chuige a chaoirigh féin fá n-a n-ainmneacha agus treoruigheann sé amach iad.
4Agus nuair a leigeas sé amach a chaoirigh féin, téid sé rompa, agus leanann na caoirigh é, de bhrígh go n-aithneann siad a ghuth.
5Acht ní leanann siad coimhightheach, acht teicheann siad uaidh: óir ní aithneann siad guth na gcoimhightheach.
6Labhair Íosa an tsamhlaoid sin leo. Acht níor thuig siad cad é bhí dá rádh aige leo.
7Ar an adhbhar sin, dubhairt Íosa leo arís: Amén, amén, adeirim libh, gur mise doras na gcaorach.
8An méid a tháinic uilig, is gadaidhthe agus sladairí iad, agus níor éist na caoirigh leo.
9Is mise an doras. Má’s tríom-sa a rachas aoinneach isteach, slánóchar é: agus rachaidh sé isteach, agus amach, agus gheobhaidh sé beathughadh.
10Ní thig an gadaidhe, acht a ghoid, agus a mharbhadh, agus a mhilleadh. Tháinic mise chun go mbéadh beatha acu, agus go mbéadh sí acu níos iomláine.
11Is mise an t-aodhaire maith. Bheir an t-aodhaire maith a bheatha ar son a chaorach.#Isaias 40, 11; Eséciel 34, 23, agus 37, 24.
12Acht an buachaill fostóidh, agus an té nach é an t-aodhaire é, agus nach leis féin na caoirigh, tchí sé an mactíre ag teacht, agus fágann sé na caoirigh agus teicheann sé: agus fuaduigheann an mactíre na caoirigh, agus scaipeann sé iad:
13Agus teicheann an buachaill fostóidh, de bhrígh gur buachaill fostóid é, agus nach bhfuil áird aige ar an caoirigh.
14Is mise an t-aodhaire maith: agus aithnim-se mo chuid féin, agus aithneann mo chuid féin mise.
15Mar aithneas m’Athair mise, agus aithnim-se m’Athair:#Mait. 11, 27; Lúc. 10, 22. agus bheirim mo bheatha ar son mo chuid caorach.
16Agus tá caoirigh eile agam, nach de’n chró seo iad: caithfidh mé iad-san a thabhairt liom mar an gcéadna, agus cluinfidh siad mo ghuth, agus béidh aon chró amháin, agus aon aodhaire amháin, ann.
17Is ar an adhbhar sin a ghrádhuigheas m’Athair mé: de bhrígh go dtabhraim uaim mo bheatha, chun go ngabhainn chugam arís í.#Isaias 53, 7.
18Ní thógann aoinneach uaim í: acht is uaim féin a bheirim uaim í, agus tá sé ar mo chumas í thabhairt uaim: agus tá sé ar mo chumas í ghabháil chugam arís. Fuair mé an aithne sin ó m’Athair.
19D’éirigh conspóid arís imeasc na n-Iúdach mar gheall ar na briathra sin.
20Agus dubhairt mórán acu: Tá deamhan ann, agus tá sé as a chéill: cad chuige a n-éisteann sibh leis?
21Dubhairt cuid eile: Ní briathra duine a mbéadh deamhan ann iad seo: an amhlaidh a thig le deamhan súla dall d’fhoscladh?
22Agus thárla Féile na Toirbhirte i n-Ierusalem:#1 Machab. 4, 56, agus 59. agus bhí an geimhreadh ann.
23Agus bhí Íosa ag siubhal san teampall, i bpóirse Shalomoin.
24Ar an adhbhar sin, chruinnigh na h-Iúdaigh thart timcheall air, agus dubhairt siad leis: Cá fhad a bhéas ár n-anam i mbroid agat? Má’s tú an Críost, innis dúinn é go soiléir.
25D’fhreagair Íosa iad: Labhraim libh, agus ní chreideann sibh: na h-oibreacha a ghním i n-ainm m’Athar, bheir siad fiadhnaise orm:
26Acht ní chreideann sibh-se, de bhrígh nach de mo chaoirigh-se sibh.
27Éisteann mo chaoirigh-se le mo ghuth: agus aithnim-se iad, agus leanann siad mé:
28Agus bheirim-se beatha shíorraidhe dóíbh: agus ní chaillfear go deo iad, agus ní fhuadóchaidh aoinneach as mo láimh iad.
29Tá an nídh a thug m’Athair damh níos mó ná gach uile nídh: agus ní thig le h-aoinneach fuadach as láimh m’Athar.
30Is aon mise agus an t-Athair#10, 30 Is aon mise agus an t-Athair. Is é sin le rádh, aon nádúir amháin dhiadha, acht dhá phearsain eidirdhealuighthe..
31Ar an adhbhar sin, thóg na h-Iúdaigh clocha le n-a gcaitheamh air.
32D’fhreagair Íosa iad: Thaisbeán mé mórán déagh-oibreacha díbh ó m’Athair; cé acu obair díobhtha a bhfuil sibh ag gabháil do chlocha ionnam mar gheall uirthí?
33D’fhreagair na h-Iúdaigh é: Ní mar gheall ar dhéagh-obair atámuid ag gabháil do chlocha ionnat, acht mar gheall ar dhiamhasla: agus de bhrígh go ndéan tú Dia díot féin, agus tú i do dhuine.
34D’fhreagair Íosa iad: An é nach bhfuil sé scríobhtha i bhur ndlighe: Dubhairt mé gur déithe sibh?#Sailm 81, 6.
35Má thug sé déithe ortha siúd, ar labhradh briathar Dé leo, agus nach féidir an scrioptúir a chur ar neimhnídh:
36An abair sibh leis an té a rinne an t-Athair a naomhughadh agus a chur ar an tsaoghal: Tá diamhasla dá dhéanamh agat: de bhrígh gur dhubhairt mé: Is mise Mac Dé?
37Muna ndéanaim oibreacha m’Athar, ná creidigidh mé.
38Acht má ghním: agus muna mian libh mise a chreidbheáil, creidigidh na h-oibreacha, chun go raibh a fhios agaibh, agus go gcreididh sibh, go bhfuil an t-Athair ionnam-sa, agus mise san Athair.
39Ar an adhbhar sin, bhí siad i bhfáthach le breith air: agus d’éaluigh sé as a lámha.
40Agus d’imthigh sé arís trasna na h-Iordáine go dtí an áit sin ina mbíodh Eoin ag baisteadh ar dtús: agus d’fhan sé annsin.
41Agus tháinic mórán chuige: agus dubhairt siad: Ní dhearna Eoin aon mhíorbhail ar bith,
42Acht na h-uile neithe dár dhubhairt Eoin fá dtaoibh de seo, b’fhíor iad. Agus chreid mórán ann.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland