อิสยาห์ 5
5
คำอุปมาเรื่องสวนองุ่น
1ขอให้ข้าพเจ้าร้องเพลงถึงที่รักของข้าพเจ้า
เป็นเพลงของที่รักของข้าพเจ้าเกี่ยวกับสวนองุ่นของท่าน#มธ. 21:33; มก. 12:1; ลก. 20:9
ที่รักของข้าพเจ้ามีสวนองุ่นแปลงหนึ่ง
อยู่บนเนินเขาอันอุดมยิ่ง
2ท่านขุดแล้วเก็บก้อนหินออกหมด
และปลูกเถาองุ่นอย่างดีไว้
ท่านสร้างหอเฝ้าไว้ท่ามกลาง
และสะกัดบ่อย่ำองุ่นไว้ในสวนนั้นด้วย
ท่านมุ่งหวังว่ามันจะบังเกิดลูกองุ่น
แต่มันบังเกิดลูกเถาเปรี้ยว
3บัดนี้ ชาวเยรูซาเล็ม
และคนยูดาห์เอ๋ย
ขอตัดสินระหว่างเรา
และสวนองุ่นของเรา
4มีอะไรอีกที่จะทำได้เพื่อสวนองุ่นของเรา
ซึ่งเรายังไม่ได้ทำให้
ก็เมื่อเรามุ่งหวังว่ามันจะบังเกิดลูกองุ่น
ไฉนมันจึงเกิดลูกเถาเปรี้ยว
5บัดนี้เราจะบอกเจ้าทั้งหลายให้
ว่าเราจะทำอะไรกับสวนองุ่นของเรา
เราจะรื้อรั้วหนามของมันเสีย
แล้วมันก็จะถูกเผา
เราจะพังกำแพงของมันลง
มันก็จะถูกเหยียบย่ำลง
6เราจะกระทำมันให้เป็นที่ร้าง
จะไม่มีใครลิดแขนงหรือพรวนดิน
หนามย่อยหนามใหญ่ก็จะงอกขึ้น
และเราจะบัญชาเมฆ
ไม่ให้โปรยฝนรดมัน
7เพราะว่าสวนองุ่นของพระเจ้าจอมโยธา
คือเชื้อวงศ์อิสราเอล
และคนยูดาห์
เป็นหมู่ไม้ที่พระองค์ทรงชื่นพระทัย
และพระองค์ทรงมุ่งหวังความยุติธรรม
แต่ ดูเถิด มีแต่การนองเลือด
หวังความชอบธรรม
แต่ ดูเถิด เสียงร้องให้ช่วย
ประกาศวิบัติเหนือคนอธรรม
8วิบัติแก่ผู้เหล่านั้นที่เสริมบ้านหลังหนึ่งเข้ากับอีกหลังหนึ่ง
และเสริมนาเข้ากับนา
จนไม่มีที่อีกแล้ว
และเจ้าทั้งหลายต้องอยู่ลำพัง
ในท่ามกลางแผ่นดินนั้น
9พระเจ้าจอมโยธาทรงกล่าวให้ข้าพเจ้าได้ยิน
<<แน่ทีเดียวบ้านหลายหลังจะต้องร้างเปล่า
บ้านใหญ่บ้านงามจะไม่มีคนอาศัย
10เพราะว่าสวนองุ่นยี่สิบห้าไร่จะได้ผลแต่เพียงบัทเดียว
และเมล็ดพืชหนึ่งโฮเมอร์จะให้ผลแต่เอฟาห์เดียว>>
11วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ลุกขึ้นแต่เช้ามืด
เพื่อวิ่งไปตามเมรัย
ผู้เฉื่อยแฉะอยู่จนดึก
จนเหล้าองุ่นทำให้เขาเมาหยำเป
12เขามีพิณเขาคู่และพิณใหญ่
รำมะนา ขลุ่ยและเหล้าองุ่น ณ การเลี้ยงสัตว์ของเขา
แต่เขาทั้งหลายมิได้เอาใจใส่ในพระราชกิจของพระเจ้า
หรือพิจารณาพระหัตถกิจของพระองค์
13เพราะฉะนั้นชนชาติของเราจึงตกไปเป็นเชลย
เพราะขาดความรู้
ผู้มีเกียรติของเขาก็หิวแย่
และมวลชนของเขาก็แห้งผากไปเพราะความกระหาย
14เพราะฉะนั้นแดนคนตายก็ขยายคอของมันออก
และอ้าปากเสียเกินขนาด
และพวกเจ้านายของเยรูซาเล็มและมวลชนของเมืองนั้นก็ลงไป
ทั้งคนของเมืองนั้นและเขาผู้ลิงโลดอยู่ในนั้น
15มนุษย์ต้องกราบลงและคนก็ตกต่ำ
และนัยน์ตาของผู้ผยองก็ถูกลดต่ำ
16แต่พระเจ้าจอมโยธาได้รับการเทิดทูนไว้โดยความยุติธรรม
และพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ได้ทรงสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์โดยความชอบธรรม
17แล้วลูกแกะจะเที่ยวหากินที่นั่นเหมือนเป็นลานหญ้าของมัน
สัตว์ที่อ้วนและลูกแพะจะหากินอยู่ในที่ปรักหักพัง
18วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ลากความบาปผิดด้วยสายของความเท็จเทียม
ผู้ลากบาปอย่างกับใช้เชือกโยงเกวียน
19ผู้กล่าวว่า <<ให้พระองค์รีบร้อน
ให้พระองค์เร่งงานของพระองค์
เพื่อเราจะได้เห็น
ให้พระประสงค์ขององค์ผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลเสด็จมาใกล้
ขอให้มา เพื่อเราจะได้รู้>>
20วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เรียกความชั่วร้ายว่าความดี
และความดีว่าความชั่วร้าย
ผู้ถือเอาว่าความมืดเป็นความสว่าง
และความสว่างเป็นความมืด
ผู้ถือเอาว่าความขมเป็นความหวาน
และความหวานเป็นความขม
21วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ฉลาดในสายตาของตัว
และเฉียบแหลมในสายตาของตน
22วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เป็นวีรชนในการดื่มเหล้าองุ่น
และเป็นคนแกล้วกล้าในการประสมเมรัย
23ผู้ปล่อยตัวคนทำผิดเพราะเขารับสินบน
และเอาความยุติธรรมไปจากผู้ไร้ความผิด
24ดังนั้น เปลวเพลิงกลืนตอข้าวฉันใด
และหญ้าแห้งยุบลงในเพลิงฉันใด
รากของเขาก็จะเป็นเหมือนความเน่าเปื่อย
และดอกบานของเขาจะฟุ้งไปเหมือนผงคลีฉันนั้น
เพราะเขาทั้งหลายปฏิเสธไม่รับพระธรรมของพระเจ้าจอมโยธา
และได้ดูหมิ่นพระวจนะขององค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
25เหตุฉะนั้น พระพิโรธของพระเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์
และพระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกสู้เขาและตีเขา
และภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะเทือน
และซากศพของเขาทั้งหลายก็เหมือนขยะ
ในกลางทาง
ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็มิได้หันกลับ
และพระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังเหยียดออกอยู่
26พระองค์จะทรงยกอาณัติสัญญาให้แก่ประชาชาติที่ห่างไกล
และทรงผิวพระโอษฐ์เรียกเขามาจากที่สุดปลายแผ่นดินโลก
และนี่แน่ะ เขามาอย่างเร็วและรีบเร่ง
27ไม่มีผู้ใดในพวกเขาอ่อนเปลี้ย ไม่มีผู้ใดสะดุด
ไม่มีผู้ใดหลับสนิทหรือนิทรา
ผ้าคาดเอวสักผืนหนึ่งก็ไม่หลุดลุ่ย
สายรัดรองเท้าก็ไม่ขาดสักสายหนึ่ง
28ลูกธนูของเขาก็แหลม
คันธนูของเขาก็โก่งไว้
กีบม้าทั้งหลายของเขาเหมือนกับหินเหล็กไฟ
และล้อของเขาทั้งหลายเหมือนลมบ้าหมู
29เสียงคำรามของเขาเหมือนสิงห์
เหมือนสิงห์หนุ่ม เขาเหล่านั้นคำราม
เขาจะคำรนและตะครุบเหยื่อของเขา
และเขาจะขนเอาไปเสีย และไม่มีผู้ใดช่วยเขา
30ในวันนั้นเขาทั้งหลายจะคำรนเหนือเหยื่อนั้น
เหมือนเสียงคะนองของทะเล
และถ้ามีผู้หนึ่งผู้ใดมองที่แผ่นดิน
ดูเถิด ความมืดและความทุกข์ใจ
และสว่างก็ถูกเมฆของแผ่นดินบดบังเสีย
Currently Selected:
อิสยาห์ 5: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
