สุภาษิต 26
26
1เกียรติยศไม่เหมาะสมกับคนโง่เช่นเดียวกับหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว
2คำแช่งสาปที่ไร้เหตุผลย่อมไม่มาเกาะ
เช่นเดียวกับนกกระจอกที่กำลังโผไปมาและ นกนางแอ่นที่กำลังบิน
3แส้ สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา
และไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่
4อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา
เกรงว่าเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขาเข้า
5จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา
เกรงว่าเขาจะฉลาดในสายตาของเขาเอง
6บุคคลที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่
ก็ตัดเท้าของเขาเองออกและดื่มความเสียหาย
7สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่
ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยลงมาอย่างไร้ประโยชน์
8บุคคลผู้ให้เกียรติแก่คนโง่
ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง
9สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่
ก็เหมือนต้นกระชับอยู่ในมือคนขี้เมา
10บุคคลที่จ้างคนโง่หรือคนขี้เมาที่ผ่านไป
ก็เหมือนนักธนูที่ยิงคนทุกคนไม่เลือกหน้า
11คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีก
ก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา#2 ปต. 2:22
12ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือ
ยังมีหวังในคนโง่ได้มากกว่าในคนเช่นนั้น
13คนเกียจคร้านพูดว่า <<มีราชสีห์อยู่ที่ถนน
มีสิงห์อยู่ที่ลานเมือง>>
14ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใด
คนเกียจคร้าน ก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา
15คนเกียจคร้านฝังมือของเขาไว้ในชาม
เขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน
16คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองฉลาดกว่า
คนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
17บุคคลที่เข้ายุ่งในการทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของเขาเอง
ก็เหมือนคนจับหูสุนัขตัวที่กำลังผ่านไป
18,19คนที่ล่อลวงเพื่อนบ้านของเขา
และกล่าวว่า <<ข้าล้อเล่นเท่านั้นเอง>>
ก็เหมือนกับคนบ้าที่โยนดุ้นไฟ
ลูกธนู และความตายออกไป
20เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับ
และที่ไหนที่ไม่มีคนซุบซิบ การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป
21ถ่านเป็นเชื้อเพลิง และฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใด
คนที่มักทะเลาะวิวาทก็เป็นเชื้อการวิวาทฉันนั้น
22ถ้อยคำของคนปากบอนเป็นอาหารอร่อย
มันลงไปยังส่วนข้างในของร่างกาย
23ริมฝีปากที่ราบรื่นกับใจที่ชั่วร้าย
ก็เหมือนน้ำยาเคลือบที่อาบอยู่บนภาชนะดิน
24บุคคลที่เกลียดผู้อื่น ก็สอพลอด้วยลิ้นของตน
และตอแหลอยู่ในใจ
25เมื่อเขาพูดอย่างใจกรุณาอย่าเชื่อเขา
เพราะมีสิ่งน่าเกลียดน่าชังร้อยแปดอยู่ในใจของเขา
26ถึงแม้เขาจะปิดความเกลียดชังของเขาไว้ด้วยเล่ห์
ความชั่วร้ายของเขาเผยออกในที่ประชุม
27บุคคลที่ขุดหลุมพราง เขาจะตกลงไปเอง
ผู้ใดให้ก้อนหินกลิ้งมา มันจะกลับทับเขาเอง
28ลิ้นที่มุสาเกลียดชังผู้ที่มันทำลาย
และปากที่ป้อยอก็ทำความพินาศ
Currently Selected:
สุภาษิต 26: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
