สุภาษิต 7
7
เล่ห์เหลี่ยมมารยาของหญิงโสเภณี
1บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเรา
จงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า
2จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่
จงรักษาคำสอนของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า
3มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้า
เขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า
4จงพูดกับปัญญาว่า <<เธอเป็นพี่สาวของฉัน>>
และจงเรียกความรอบรู้ว่า <<เพื่อนสนิท>>
5เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่ว
จากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ
6เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา
เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด
7เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลา
และท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น
ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก
8ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง
เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง
9ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด
10และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขา
แต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์
11นางจัดจ้านและหัวเห็ด
เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน
12ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมือง
และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม
13นางฉวยเขาได้และจุบเขา
นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า
14<<ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา
และวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว
15ฉันจึงออกมาหาเธอ
เสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว
16ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม
เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ
17ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ
กฤษณา และอบเชย
18มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า
ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก
19เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน
เขาไปทางไกล
20เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง
พอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา>>
21นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลม
นางบังคับเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
22เขาก็ติดตามนางไปทันที
อย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า
หรืออย่างกวางติดแน่น
23จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับ
อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง
เขาหาทราบไม่ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
24โอ บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเรา
และจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา
25อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง
อย่าเจิ่นอยู่ในวิถีของนางนั้น
26เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก
เออ บรรดาที่นางฆ่าเสียนั้นก็เป็นจำนวนมากมาย
27เรือนของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตาย
ลงไปถึงห้วงแห่งความตาย
Currently Selected:
สุภาษิต 7: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in