สดุดี 102
102
คำร่ำร้องในยามทุกข์ใจ
คำอธิษฐานของผู้ถูกข่มใจ เมื่อเขาอ่อนระอาใจและระบายความนั้นต่อพระเจ้า
1ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์
ขอเสียงร้องของข้าพระองค์มาถึงพระองค์
2ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์
ในวันทุกข์ใจของข้าพระองค์
ขอทรงเงี่ยพระกรรณฟังข้าพระองค์
ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยเร็วเมื่อข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์
3เพราะวันของข้าพระองค์สิ้นไปอย่างควัน
และกระดูกของข้าพระองค์ไหม้อย่างเตาไฟ
4จิตใจของข้าพระองค์ถูกนาบเหมือนหญ้าและเหี่ยวไป
ข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหารของข้าพระองค์
5เหตุด้วยเสียงร้องครางของข้าพระองค์
กระดูกของข้าพระองค์เกาะติดเนื้อของข้าพระองค์
6ข้าพระองค์เป็นเหมือนนกกระทุงที่ในถิ่นทุรกันดาร
ดุจนกเค้าแมวในที่ร้างเปล่า
7ข้าพระองค์นอนไม่หลับ
ข้าพระองค์เหมือนนกโดดเดี่ยวบนหลังคาเรือน
8ศัตรูของข้าพระองค์เยาะหยันข้าพระองค์วันยังค่ำ
ผู้ที่คลั่งใส่ข้าพระองค์ใช้ชื่อข้าพระองค์แช่ง
9เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหาร
และเจือน้ำตาเข้ากับเครื่องดื่ม
10เหตุด้วยความพิโรธและความกริ้วของพระองค์
เพราะพระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นและโยนข้าพระองค์ทิ้งไปเสีย
11วันเวลาของข้าพระองค์เหมือนเงาเวลาเย็น
ข้าพระองค์เหี่ยวไปเหมือนหญ้า
12ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ประทับบนบัลลังก์เป็นนิตย์
พระนามของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
13พระองค์ทรงลุกขึ้นสงสารศิโยน
เพราะถึงเวลาที่จะทรงพระกรุณาเธอ
เออ เวลากำหนดมาถึงแล้ว
14เพราะผู้รับใช้ของพระองค์รักซากก้อนหินของเธอนัก
และสงสารผงคลีของเธอ
15บรรดาประชาชาติจะกลัวพระนามของพระเจ้า
และบรรดาพระราชาของแผ่นดินโลก กลัวพระสิริของพระองค์
16เพราะพระเจ้าจะทรงสร้างศิโยน
พระองค์จะทรงปรากฏด้วยพระสิริของพระองค์
17พระองค์จะสนพระทัยในคำอธิษฐาน ของคนสิ้นเนื้อประดาตัว
และจะไม่ทรงดูหมิ่นคำอธิษฐานของเขา
18ขอบันทึกเรื่องนี้ไว้ให้ชาติพันธุ์ที่จะมีมา
เพื่อประชาชนที่ยังจะทรงสร้างมานั้นจะได้สรรเสริญพระเจ้า
19บันทึกว่า พระองค์ทอดพระเนตรลงมาจาก ที่สูงอันบริสุทธิ์ของพระองค์
จากฟ้าสวรรค์ พระเจ้าทอดพระเนตรแผ่นดินโลก
20เพื่อทรงฟังเสียงร้องครางของเชลย
เพื่อทรงปล่อยคนที่ต้องถึงตายให้เป็นอิสระ
21เพื่อมนุษย์จะประกาศพระนามของพระเจ้าในศิโยน
และกล่าวสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม
22ขณะเมื่อชนชาติทั้งหลายรวบรวมกัน
ทั้งบรรดาราชอาณาจักรเพื่อนมัสการพระเจ้า
23พระองค์ทรงหักกำลังของข้าพเจ้ากลางทาง
พระองค์ทรงกระทำให้วันเวลาของข้าพเจ้าสั้นเข้า
24ข้าพเจ้าว่า <<ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์
ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย
ในกึ่งกลางวันเวลาของข้าพระองค์
พระองค์ ผู้ปีเดือนดำรงอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์>>
25เมื่อเดิมพระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก
และฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์
26สิ่งเหล่านี้จะพินาศ แต่พระองค์จะทรงดำรงอยู่
สิ่งเหล่านี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
พระองค์ทรงเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้ เหมือนเสื้อผ้า แล้วมันก็สิ้นไป
27แต่พระองค์ยังคงเดิม และปีเดือนของพระองค์ไม่สิ้นสุด#ฮบ. 1:10-12
28ลูกหลานของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะอยู่มั่นคง
และพงศ์พันธุ์ของเขาจะได้รับการสถาปนาต่อเบื้อง พระพักตร์พระองค์
Currently Selected:
สดุดี 102: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in