لوقا 15
15
مَثِلِ گوسفند گمشده
1و اما خراجگیران و گناهکارون همگی عیسی پَلی جمع بینه تا وِنه حرفها رِه گوش هاکانند. 2اما فَریسیون و علِمایِ دینیشاکی بَینه شه پَلی گاتِنه: «اینتا مردی ‹گناهکارون› پَلی نیشِننه و راست وونه و با اونا نون خاننه.»
3پس عیسی اینتا مثل رِه ویشون اِسّه بیارده: 4«اگه اَتّا از شِما صدتا گوسفند داره و اَتّا از اونا گوم بووهه چکار کانده؟ حتماً اون نود و نه تا رِه صحرا دِله وِل کانده و دمباله اون گوسفند گومشده گردِنه 5و وقتی اونره پدا هاکارده باخوشحالی شه دوشِ سر یننه 6و شونه شه سِره. و شه تموم دوستا و هِمسایهون ره جمع کانده تا با وِه شادی هاکانند. اینِسّه که گوسفندی رِه که گوم بَییه بی‌یِه رِه پدا هاکارده. 7شِما ره گامبه همین‌جوری آسمون دِله برای اتّا گناهکار که توبه کانده جشن و سرور خَله زیادتِری برپا وونه تا برای نود و نه تا خارآدِم که نیاز به توبه ندارنه.
مَثِل سکۀ گمشده
8«و یا اگه اَتّا زِنا ده تا سکۀ نقره و اَتّا از اوناره گوم هاکانه اَتّا چراغ رِه روشن کانده و سِره رِه جارو کانده تا اون تا رِه پدا هاکانه و تا پدا نکانه آروم نَینه. 9و وقتی اون تا رِه پدا هاکارده، شه رَفِقون و همسایهون رِه خانه و گانه: ‹با مِن خِشحالی هاکانین اینِسّه که اون سکه‌ای که گوم بَییه بی‌یِه رِه پدا هاکاردِمه.› 10شِما رِه گامبه هَمینِطی برای توبۀ اَتّا گناهکار، در حِضور فرشتهای خِدا جشن و سرور برپا وونه.»
مَثِلِ ریکای گمشده
11بعد عیسی ادامه هادا و بائوته: «اَتّا مردی دِتا ریکا داشته. 12اتا روز وِنه خورد ریکا وِره بائوته: ‹پی‌یِر جان سهمی رِه که بعد از مرگ خانی مره حادی الان مه رِه هاده.› پس پی‌یِر شه دارایی رِه میون اون دِتا تقسیم هاکارده.
13«پس از چند وقت خورده ریکا اونچه داشته جمع هاکارده و راه دَکِته بورده اتا جایه دیگه و شه سرمایه رِه اونجه به عیاشی بر‌باد هادا.
14«وقتی هر چی داشته رِه خرج هاکارده اونجه قحطی دَکِته و وِ خَله سخت به تنگدستی دَکِته. 15هَمینِسّه نوکِر اتّا از مردمون اون دیار بَییه. و وِ وِره بعنوان خی بون شه باغ دِله بیهِشته.
16«ریکا آرزو داشته شه اِشکِم رِه با غذایِ خی ها سِر هاکانه اما هیچ‌کس وِ رِه هیچ چی نداهه. 17آخر سَر عقل بیَموئه شه پَلی فکر هاکارده بائوته: ‹ای خِدا مه پی‌یِر کارِگرها غذا اضافی یارِننه و مِن اینجه وِشنایی جه دَرِمبه مییِرِمبه.
18«‹پس راست وومبه و شه پی‌یِر پَلی شومبه و گامبه: «پی‌یِر به خِدا و به ته گِناه هاکاردمه. 19دیگه لیاقِت نِدارِمبه ته ریکا بوشِم. با مِن مثلِ اَتّا از شه کارِگرها رفتار هاکان.»›
20«پس راست بَییه و راه دَکِته بورده شه پی‌یِر سِره. اما هنوز دیردست دَییه که وِنه پی‌یِر وره بَدییه وِنه دل ونسّه بَسوته و دو بَییته بورده وِنه طَرِفی وره کَشه بَییته و شِروع هاکارده به خاش هاداهِن.
21«ریکا بائوته: ‹پی‌یِر به خِدا و به ته گِناه هاکاردمه. دیگه لیاقِت نِدارِمبه ته ریکا بوشِم.›
22«اما پی‌یِر شه نوکِرها رِه بائوته: ‹بورین! بهترین لباس رِه بیارین و وِنه تَن دَپوشین. اتا انگشتر وِنه دست بییِلین و اتا نو دِوَندی وِنه لینگ دَپوشین. 23اتا خار گوگِزا بیارین قربونی هاکانین تا بَخوریم و جشن بَیریم. 24اینِسّه که مه این ریکا بَمِرده بی‌یِه زنده بَییه؛ گوم بَییه بی‌یِه پدا بَییه!› پس به جشن و سرور هِنیشتِنه.
25«و اما گَته ریکا باغ دِله دَییه. وقتی به سِره نزدیک بَییه و صدای ساز و آواز بشناسّه 26اَتّا از نوکِرها رِه بِخاسّه بَپورسیه چه خَوِر هَسّه. 27نوکِر جِواب هادا: ‹ته برار بییَمو و ته پی‌یِر اتا چاق گوگِزا ونسته قِربونی هاکارده اینِسّه که وِنه ریکا بسلامت بَر دَگِردِسته.›
28«وقتی اینا رِه بشناسّه عصبانی بَییه و نخاسّه بوره سِره. پس پی‌یِر بیرون بییَمو و وِ رِه التماس هاکارده. 29اما وِ در جِواب شه پی‌یِر بائوته: ‹الان خَله سال ته رِه چون اَتّا غلام خدمِت کامبه و هیچوقت ته دستورهاجه سر پیچی نَکاردِمه. اما ته هیچوقت حتی اتا بِزغاله هِم مره نِدایی تا با شه رَفِقون اَتّا مهمونی راه دِمبِدم. 30و اِسّا که این ریکا بَر دَگِردِسته ریکایی که ته دارایی رِه با زَن‌هایِ خراب از دست هاداهه وِنسته گوگِزا قِربونی کاندی!›
31«پی‌یِر بائوته: ‹پِسر، ته همیشه با منی، و هر چی دارِمبه مال ته هَسّه. 32اما الان باید جشن بَیریم و خِشحالی هاکانیم اینِسّه که ته برار بَمِرده بی‌یِه زنده بَییه گوم بَییه بی‌یِه پدا بَییه!› »
Currently Selected:
لوقا 15: Maz
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia
لوقا 15
15
مَثِلِ گوسفند گمشده
1و اما خراجگیران و گناهکارون همگی عیسی پَلی جمع بینه تا وِنه حرفها رِه گوش هاکانند. 2اما فَریسیون و علِمایِ دینیشاکی بَینه شه پَلی گاتِنه: «اینتا مردی ‹گناهکارون› پَلی نیشِننه و راست وونه و با اونا نون خاننه.»
3پس عیسی اینتا مثل رِه ویشون اِسّه بیارده: 4«اگه اَتّا از شِما صدتا گوسفند داره و اَتّا از اونا گوم بووهه چکار کانده؟ حتماً اون نود و نه تا رِه صحرا دِله وِل کانده و دمباله اون گوسفند گومشده گردِنه 5و وقتی اونره پدا هاکارده باخوشحالی شه دوشِ سر یننه 6و شونه شه سِره. و شه تموم دوستا و هِمسایهون ره جمع کانده تا با وِه شادی هاکانند. اینِسّه که گوسفندی رِه که گوم بَییه بی‌یِه رِه پدا هاکارده. 7شِما ره گامبه همین‌جوری آسمون دِله برای اتّا گناهکار که توبه کانده جشن و سرور خَله زیادتِری برپا وونه تا برای نود و نه تا خارآدِم که نیاز به توبه ندارنه.
مَثِل سکۀ گمشده
8«و یا اگه اَتّا زِنا ده تا سکۀ نقره و اَتّا از اوناره گوم هاکانه اَتّا چراغ رِه روشن کانده و سِره رِه جارو کانده تا اون تا رِه پدا هاکانه و تا پدا نکانه آروم نَینه. 9و وقتی اون تا رِه پدا هاکارده، شه رَفِقون و همسایهون رِه خانه و گانه: ‹با مِن خِشحالی هاکانین اینِسّه که اون سکه‌ای که گوم بَییه بی‌یِه رِه پدا هاکاردِمه.› 10شِما رِه گامبه هَمینِطی برای توبۀ اَتّا گناهکار، در حِضور فرشتهای خِدا جشن و سرور برپا وونه.»
مَثِلِ ریکای گمشده
11بعد عیسی ادامه هادا و بائوته: «اَتّا مردی دِتا ریکا داشته. 12اتا روز وِنه خورد ریکا وِره بائوته: ‹پی‌یِر جان سهمی رِه که بعد از مرگ خانی مره حادی الان مه رِه هاده.› پس پی‌یِر شه دارایی رِه میون اون دِتا تقسیم هاکارده.
13«پس از چند وقت خورده ریکا اونچه داشته جمع هاکارده و راه دَکِته بورده اتا جایه دیگه و شه سرمایه رِه اونجه به عیاشی بر‌باد هادا.
14«وقتی هر چی داشته رِه خرج هاکارده اونجه قحطی دَکِته و وِ خَله سخت به تنگدستی دَکِته. 15هَمینِسّه نوکِر اتّا از مردمون اون دیار بَییه. و وِ وِره بعنوان خی بون شه باغ دِله بیهِشته.
16«ریکا آرزو داشته شه اِشکِم رِه با غذایِ خی ها سِر هاکانه اما هیچ‌کس وِ رِه هیچ چی نداهه. 17آخر سَر عقل بیَموئه شه پَلی فکر هاکارده بائوته: ‹ای خِدا مه پی‌یِر کارِگرها غذا اضافی یارِننه و مِن اینجه وِشنایی جه دَرِمبه مییِرِمبه.
18«‹پس راست وومبه و شه پی‌یِر پَلی شومبه و گامبه: «پی‌یِر به خِدا و به ته گِناه هاکاردمه. 19دیگه لیاقِت نِدارِمبه ته ریکا بوشِم. با مِن مثلِ اَتّا از شه کارِگرها رفتار هاکان.»›
20«پس راست بَییه و راه دَکِته بورده شه پی‌یِر سِره. اما هنوز دیردست دَییه که وِنه پی‌یِر وره بَدییه وِنه دل ونسّه بَسوته و دو بَییته بورده وِنه طَرِفی وره کَشه بَییته و شِروع هاکارده به خاش هاداهِن.
21«ریکا بائوته: ‹پی‌یِر به خِدا و به ته گِناه هاکاردمه. دیگه لیاقِت نِدارِمبه ته ریکا بوشِم.›
22«اما پی‌یِر شه نوکِرها رِه بائوته: ‹بورین! بهترین لباس رِه بیارین و وِنه تَن دَپوشین. اتا انگشتر وِنه دست بییِلین و اتا نو دِوَندی وِنه لینگ دَپوشین. 23اتا خار گوگِزا بیارین قربونی هاکانین تا بَخوریم و جشن بَیریم. 24اینِسّه که مه این ریکا بَمِرده بی‌یِه زنده بَییه؛ گوم بَییه بی‌یِه پدا بَییه!› پس به جشن و سرور هِنیشتِنه.
25«و اما گَته ریکا باغ دِله دَییه. وقتی به سِره نزدیک بَییه و صدای ساز و آواز بشناسّه 26اَتّا از نوکِرها رِه بِخاسّه بَپورسیه چه خَوِر هَسّه. 27نوکِر جِواب هادا: ‹ته برار بییَمو و ته پی‌یِر اتا چاق گوگِزا ونسته قِربونی هاکارده اینِسّه که وِنه ریکا بسلامت بَر دَگِردِسته.›
28«وقتی اینا رِه بشناسّه عصبانی بَییه و نخاسّه بوره سِره. پس پی‌یِر بیرون بییَمو و وِ رِه التماس هاکارده. 29اما وِ در جِواب شه پی‌یِر بائوته: ‹الان خَله سال ته رِه چون اَتّا غلام خدمِت کامبه و هیچوقت ته دستورهاجه سر پیچی نَکاردِمه. اما ته هیچوقت حتی اتا بِزغاله هِم مره نِدایی تا با شه رَفِقون اَتّا مهمونی راه دِمبِدم. 30و اِسّا که این ریکا بَر دَگِردِسته ریکایی که ته دارایی رِه با زَن‌هایِ خراب از دست هاداهه وِنسته گوگِزا قِربونی کاندی!›
31«پی‌یِر بائوته: ‹پِسر، ته همیشه با منی، و هر چی دارِمبه مال ته هَسّه. 32اما الان باید جشن بَیریم و خِشحالی هاکانیم اینِسّه که ته برار بَمِرده بی‌یِه زنده بَییه گوم بَییه بی‌یِه پدا بَییه!› »
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia