Salmau 48
48
SALM XLVIII
DINAS Y BRENIN MAWR.
Salmgan y Corachiaid.
1Mawr yw Iehofa, a rhodder pob moliant iddo yn ninas ein Duw.
2Teg ei uchdwr yw Ei Fynydd Santaidd, llawenydd yr holl ddaear;
Mynydd Sion ar lethrau’r gogledd yw dinas y Brenin Mawr.
3Yn ei thyrau hi dangosodd Duw ei hun yn uchel dŵr.
4Wele cyfarfu’r brenhinoedd trwy gytundeb; a thros y ffiniau â hwynt fel un gŵr;
5Un olwg oedd ddigon iddynt, — aethant yn fud, a ffoi mewn braw mawr.
6Gafaelodd dychryn am danynt yno fel gwewyr mewn gwraig wrth esgor.
7Drylliaist hwynt yn ddarnau fel gwynt y Dwyrain yn dryllio llongau mawrion.
8A’r pethau a glywsom a welsom ninnau yn Ninas Iehofa y Lluoedd, yn Ninas ein Duw ni.
Duw a’i diogela fyth!
9O Dduw, cofiwn am Dy gariad yng nghanol Dy deml.
10Y mae Dy fawl fel Dy enw, yn cyrraedd i ben draw’r ddaear.
11Llawn o gyfiawnder yw Dy ddeheulaw; Llawenyched mynydd Sion,
A gorfoledded ei threfi am Dy farnedigaethau.
12— Cerddwch o gwmpas Sion ac ewch o’i hamgylch hi, rhifwch ei thyrau,
13Creffwch ar ei rhagfuriau, syllwch ar ei cheyrydd;
14Fel y galloch adrodd i’r oes a ddêl pa fath Dduw
Yw ein Duw ni. Ef a’n harwain byth mwy.
salm xlviii
Gwaredigaeth Ieriwsalem rhag Senacherib a’i luoedd yn 701 C.C. yw achlysur canu y Salm brydferth hon hefyd (gwêl Salm 46). Ond bernir gan rai mai cân pererin o fro bell yw hi, a mynega yma serch ei galon at yr hen ddinas enwog. Defnyddir hi yn yr eglwysi ar y Sulgwyn oherwydd credid gynt fod ynddi ddarlun o’r Eglwys a gafodd ei sefydlu ar y Pentecost.
Nodiadau
1, 2, 3: Mawr yw awdurdod Iehofa yn y ddinas, a haedda pob moliant. Ar fynydd Sion y safai’r deml, ar y rhan i’r gogledd-ddwyrain. Nid yw’r awdur yn ei chymharu hi â mynydd Olympws. Cyn deced yw Ieriwsalem iddo ef ag Athen i’r Groegiaid neu Rufain i’r Rhufeiniwr, ond ei bri mwyaf yw y gweithredoedd nerthol a rhyfeddol a wnaeth Iehofa ynddi.
4—8. Disgrifiad byw a dramatig o’r adwyth a ddaeth i luoedd Senacherib (gwêl 2 Br. 19). Dychrynwyd hwynt gan gadernid ceyrydd y ddinas. Yn adn. 7 “llongau Tarsis” sydd yn y testun, a’r meddwl yw ‘llongau yn ddigon mawr i fordwyo hyd Tartessus yn Hispaen’.
9, 10, 11. Y mae profiad y presennol yn cadarnhau holl hanes rhyfedd Iehofa. Cawsant weld gwaredigaethau oedd mor rhyfeddol â dim a ddigwyddodd yn eu hanes hir. Gellir cyfieithu ‘cyfiawnder’ yn ‘fuddugoliaeth’ yn adn. 11.
12, 13, 14. Nid oes amau ar y waredigaeth a gafwyd; gellir distewi pob amheuaeth drwy gymryd tro o amgylch yr hen ddinas a gweld ei muriau a’i thyrau cyfain, ni fennodd y gelyn ddim arnynt.
Darn o deitl y Salm sy’n dilyn ydyw gair a gyfieithir ‘hyd angau’. Yr un gair ydyw a’r hwn a gyfieithir ‘I leisiau bechgyn’ yn Salm 46.
Pynciau i’w Trafod:
1. Credodd yr Iddew fod Duw yn ei ddatguddio ei hun yn hanes y genedl. A ydyw Duw yn ei ddatguddio ei hun yn hanes Cymru? Rhowch enghraifft.
2. Ai yn y gorffennol y rhoddes Duw y datguddiadau grymusaf ohono Ei hun? A allwn ninnau heddiw ategu tystiolaeth adnod 8?
3. I’r sawl sy’n dilorni yr Eglwys heddiw a oes gennym ni apêl fawr at brofiad a ffeithiau fel oedd gan y Salmydd hwn? (Adnod 12).
4. I ba raddau y gelìlir ‘dysgu’ crefydd i’r plant? A ydyw crefyddwyr Cymru heddiw mor ddiwyd â chynt yn hyn o waith?
Currently Selected:
Salmau 48: SLV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Detholiad o'r Salmau gan Lewis Valentine. Cyhoeddwyd gan Wasg Ilston ym mis Ebrill 1936.
Salmau 48
48
SALM XLVIII
DINAS Y BRENIN MAWR.
Salmgan y Corachiaid.
1Mawr yw Iehofa, a rhodder pob moliant iddo yn ninas ein Duw.
2Teg ei uchdwr yw Ei Fynydd Santaidd, llawenydd yr holl ddaear;
Mynydd Sion ar lethrau’r gogledd yw dinas y Brenin Mawr.
3Yn ei thyrau hi dangosodd Duw ei hun yn uchel dŵr.
4Wele cyfarfu’r brenhinoedd trwy gytundeb; a thros y ffiniau â hwynt fel un gŵr;
5Un olwg oedd ddigon iddynt, — aethant yn fud, a ffoi mewn braw mawr.
6Gafaelodd dychryn am danynt yno fel gwewyr mewn gwraig wrth esgor.
7Drylliaist hwynt yn ddarnau fel gwynt y Dwyrain yn dryllio llongau mawrion.
8A’r pethau a glywsom a welsom ninnau yn Ninas Iehofa y Lluoedd, yn Ninas ein Duw ni.
Duw a’i diogela fyth!
9O Dduw, cofiwn am Dy gariad yng nghanol Dy deml.
10Y mae Dy fawl fel Dy enw, yn cyrraedd i ben draw’r ddaear.
11Llawn o gyfiawnder yw Dy ddeheulaw; Llawenyched mynydd Sion,
A gorfoledded ei threfi am Dy farnedigaethau.
12— Cerddwch o gwmpas Sion ac ewch o’i hamgylch hi, rhifwch ei thyrau,
13Creffwch ar ei rhagfuriau, syllwch ar ei cheyrydd;
14Fel y galloch adrodd i’r oes a ddêl pa fath Dduw
Yw ein Duw ni. Ef a’n harwain byth mwy.
salm xlviii
Gwaredigaeth Ieriwsalem rhag Senacherib a’i luoedd yn 701 C.C. yw achlysur canu y Salm brydferth hon hefyd (gwêl Salm 46). Ond bernir gan rai mai cân pererin o fro bell yw hi, a mynega yma serch ei galon at yr hen ddinas enwog. Defnyddir hi yn yr eglwysi ar y Sulgwyn oherwydd credid gynt fod ynddi ddarlun o’r Eglwys a gafodd ei sefydlu ar y Pentecost.
Nodiadau
1, 2, 3: Mawr yw awdurdod Iehofa yn y ddinas, a haedda pob moliant. Ar fynydd Sion y safai’r deml, ar y rhan i’r gogledd-ddwyrain. Nid yw’r awdur yn ei chymharu hi â mynydd Olympws. Cyn deced yw Ieriwsalem iddo ef ag Athen i’r Groegiaid neu Rufain i’r Rhufeiniwr, ond ei bri mwyaf yw y gweithredoedd nerthol a rhyfeddol a wnaeth Iehofa ynddi.
4—8. Disgrifiad byw a dramatig o’r adwyth a ddaeth i luoedd Senacherib (gwêl 2 Br. 19). Dychrynwyd hwynt gan gadernid ceyrydd y ddinas. Yn adn. 7 “llongau Tarsis” sydd yn y testun, a’r meddwl yw ‘llongau yn ddigon mawr i fordwyo hyd Tartessus yn Hispaen’.
9, 10, 11. Y mae profiad y presennol yn cadarnhau holl hanes rhyfedd Iehofa. Cawsant weld gwaredigaethau oedd mor rhyfeddol â dim a ddigwyddodd yn eu hanes hir. Gellir cyfieithu ‘cyfiawnder’ yn ‘fuddugoliaeth’ yn adn. 11.
12, 13, 14. Nid oes amau ar y waredigaeth a gafwyd; gellir distewi pob amheuaeth drwy gymryd tro o amgylch yr hen ddinas a gweld ei muriau a’i thyrau cyfain, ni fennodd y gelyn ddim arnynt.
Darn o deitl y Salm sy’n dilyn ydyw gair a gyfieithir ‘hyd angau’. Yr un gair ydyw a’r hwn a gyfieithir ‘I leisiau bechgyn’ yn Salm 46.
Pynciau i’w Trafod:
1. Credodd yr Iddew fod Duw yn ei ddatguddio ei hun yn hanes y genedl. A ydyw Duw yn ei ddatguddio ei hun yn hanes Cymru? Rhowch enghraifft.
2. Ai yn y gorffennol y rhoddes Duw y datguddiadau grymusaf ohono Ei hun? A allwn ninnau heddiw ategu tystiolaeth adnod 8?
3. I’r sawl sy’n dilorni yr Eglwys heddiw a oes gennym ni apêl fawr at brofiad a ffeithiau fel oedd gan y Salmydd hwn? (Adnod 12).
4. I ba raddau y gelìlir ‘dysgu’ crefydd i’r plant? A ydyw crefyddwyr Cymru heddiw mor ddiwyd â chynt yn hyn o waith?
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Detholiad o'r Salmau gan Lewis Valentine. Cyhoeddwyd gan Wasg Ilston ym mis Ebrill 1936.