Lucas 6
6
O asunto das espigas no sábado (Mt 12, 1-8; Mc 2, 23-28)
1Pasando un sábado por unhas leiras sementadas, os seus discÃpulos arrincaban espigas e comÃanas despois de refregalas coas mans. 2Entón dixeron algúns fariseos:
Como facedes o que non está permitido facer no sábado?
3Respondeulles Xesús:
Seica non sabedes o que fixo David cando sentiu fame, el e mais os seus acompañantes? 4Entrou na casa de Deus e colleu o pan das ofrendas, comeu el e deulles ós seus acompañantes, iso que non lles estaba permitido comelos a eles, senón só ós sacerdotes.
5E engadiu:
O Fillo do Home é o Señor do sábado.
O home da man tolleita (14, 1-6; Mt 12, 9-14; Mc 3, 1-6)
6Outro sábado entrou na sinagoga a ensinar, e atopou un home que tiña unha man tolleita, a dereita. 7Os letrados e mais os fariseos estaban á espreita a ver se se atrevÃa a curalo en pleno sábado, para o poderen acusar. 8Pero el, coñecendo os seus pensamentos, dÃxolle ó home que tiña a man tolleita:
Érguete e ponte no medio.
El ergueuse e púxose no medio. 9Entón Xesús dÃxolles:
Fágovos unha pregunta: Que está permitido facer no sábado: o ben ou o mal; salvar a vida ou perdela?
10E botándolles a todos unha ollada chea de indignación, dÃxolle ó home:
Estende a túa man.
El fÃxoo e a man quedoulle curada. 11Pero eles, todos enrabechados, discutÃan entre si o que poderÃan facer con Xesús.
Elección dos Doce (Mt 10, 1-14; Mc 3, 13-19)
12Por aqueles dÃas foi orar ó monte, e pasou a noite orando a Deus. 13Cando se fixo de dÃa, chamou ós seus discÃpulos e escolleu doce entre eles, ós que chamou apóstolos: 14Simón, a quen lle deu o nome de Pedro, e Andrés seu irmán, Santiago, Xoán, Filipe, Bartolomeu, 15Mateo, Tomé, Santiago o de Alfeo, Simón chamado o Zelota, 16Xudas o de Santiago e Xudas Iscariote, que logo serÃa o traidor.
17E baixando con eles, detÃvose nunha valgada cun bo grupo de discÃpulos e numerosa xente de toda Xudea, de Xerusalén e mais de toda a ribeira de Tiro e Sidón, 18que viñan escoitalo e a que os curase das súas doenzas. Os atormentados por espÃritos inmundos quedaban curados; 19e toda a xente intentaba tocalo, pois del saÃa unha forza que curaba a todos.
Bendicións e maldicións (Mt 5, 1-12)
20Xesús coa mirada posta nos seus discÃpulos dixo:
Ditosos vós os pobres,
porque voso é o Reino de Deus.
21Ditosos os que agora pasades fame,
porque Deus vos fartará.
Ditosos os que agora chorades,
porque riredes.
22Ditosos vós, cando vos aborrezan os homes,
vos expulsen e vos aldraxen,
cando poñan nas listas negras o voso nome
por causa do Fillo do Home:
23Alegrádevos nese dÃa, brincando de gozo,
porque grande será a vosa recompensa no ceo,
pois asà mesmo foi como os pais deles lles fixeron ós profetas.
24Pero, ai de vós, os ricos,
porque xa acadastes a vosa satisfacción!
25Ai de vós, os que agora estades fartos:
xa pasaredes fame!
Ai de vós, os que agora rides:
xa choraredes e xa laiaredes!
26Ai, cando todos falen ben de vós:
o mesmo fixeron os seus pais cos falsos profetas!
Amor ós inimigos (Mt 5, 38-48; 7, 1-2. 12)
27Pero a vós, que me escoitades, dÃgovos: Amade os vosos inimigos, facédelles ben ós que vos odian, 28bendicide ós que vos maldÃn e rogade polos que vos calumnian; 29ó que che zoupe nunha meixela, preséntalle a outra; e ó que che leve o manto, non lle prives de levar tamén a túnica. 30O que che pida, dálle; e ó que che leve o teu, non lle reclames nada. 31Asà que tratade á xente tal como queredes que vos traten a vós.
32Se amades os que vos aman, que facedes de máis? Os pecadores tamén aman a quen os aman a eles. 33E se lles facedes ben ós que vos fan ben, que mérito tedes? Os pecadores fan outro tanto. 34E, se non emprestades máis que cando esperades cobrar, poucas grazas! Os pecadores tamén se emprestan entre eles para cobraren despois outro tanto. 35Vosoutros non; vós amade os vosos inimigos, facede o ben e emprestade sen esperardes nada a cambio. E asà teredes unha gran recompensa e seredes fillos do AltÃsimo, pois El é bo cos malos e desagradecidos. 36Sede compasivos coma o voso Pai é compasivo.
37Non xulguedes, e non vos xulgarán; non condenedes, e non vos condenarán; perdoade, e hanvos perdoar. 38Dade, e darásevos a vós: unha boa medida acugulada, rebordada, apertada seravos botada no voso regazo; pois coa medida que midades hanvos medir a vós.
Comportamento dos discÃpulos (Mt 7, 3-5. 17-20; 12, 33-35; 15, 14)
39E púxolles unha comparanza:
Acaso poderá un cego guiar a outro cego? Non caerán os dous na fochanca? 40Non está o discÃpulo por enriba do mestre; aÃnda que todo discÃpulo que chegue a prepararse ben, será coma o seu mestre. 41Por que reparas no lixo que hai no ollo de teu irmán, e non te decatas da trabe que está no teu propio ollo? 42Como lle poderás dicir a teu irmán: "Irmán, deixa que che quite o lixo que tes no ollo", sen reparar na trabe que tes no teu? Hipócrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo, e logo verás mellor para quitar o lixo do ollo de teu irmán.
43Non hai árbore boa que produza froitos ruÃns, nin tampouco árbore ruÃn que produza froitos bos. 44AsÃ, cada árbore coñécese polos seus froitos. Pois dos toxos non se collen figos, nin das silveiras se vendiman uvas. 45O home bo saca o ben da bondade do seu propio corazón, e o home malo saca o mal da súa maldade, pois do que reborda o corazón fala a boca.
Obras e non palabras (Mt 7, 21. 24-27)
46Por que me chamades Señor, Señor!, e non facedes o que vos eu digo? 47Todo aquel que, achegándose a min, escoita as miñas palabras e as pon en práctica, vouvos dicir a quen se parece: 48Parécese a un home que, ó edificar unha casa, cavou fondo e puxo os alicerces sobre rocha. Cando o rÃo foi por fóra, bateu a enchente contra aquela casa, pero non a puido abanear, porque estaba ben construÃda. 49Pero quen as escoita e non as pon en práctica, é coma aquel home que edificou unha casa sobre terra, sen cimentos: ó romper contra ela o torrente, xa se derrubou e converteuse nunha grande ruÃna.
Currently Selected:
Lucas 6: ABGS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT
Lucas 6
6
O asunto das espigas no sábado (Mt 12, 1-8; Mc 2, 23-28)
1Pasando un sábado por unhas leiras sementadas, os seus discÃpulos arrincaban espigas e comÃanas despois de refregalas coas mans. 2Entón dixeron algúns fariseos:
Como facedes o que non está permitido facer no sábado?
3Respondeulles Xesús:
Seica non sabedes o que fixo David cando sentiu fame, el e mais os seus acompañantes? 4Entrou na casa de Deus e colleu o pan das ofrendas, comeu el e deulles ós seus acompañantes, iso que non lles estaba permitido comelos a eles, senón só ós sacerdotes.
5E engadiu:
O Fillo do Home é o Señor do sábado.
O home da man tolleita (14, 1-6; Mt 12, 9-14; Mc 3, 1-6)
6Outro sábado entrou na sinagoga a ensinar, e atopou un home que tiña unha man tolleita, a dereita. 7Os letrados e mais os fariseos estaban á espreita a ver se se atrevÃa a curalo en pleno sábado, para o poderen acusar. 8Pero el, coñecendo os seus pensamentos, dÃxolle ó home que tiña a man tolleita:
Érguete e ponte no medio.
El ergueuse e púxose no medio. 9Entón Xesús dÃxolles:
Fágovos unha pregunta: Que está permitido facer no sábado: o ben ou o mal; salvar a vida ou perdela?
10E botándolles a todos unha ollada chea de indignación, dÃxolle ó home:
Estende a túa man.
El fÃxoo e a man quedoulle curada. 11Pero eles, todos enrabechados, discutÃan entre si o que poderÃan facer con Xesús.
Elección dos Doce (Mt 10, 1-14; Mc 3, 13-19)
12Por aqueles dÃas foi orar ó monte, e pasou a noite orando a Deus. 13Cando se fixo de dÃa, chamou ós seus discÃpulos e escolleu doce entre eles, ós que chamou apóstolos: 14Simón, a quen lle deu o nome de Pedro, e Andrés seu irmán, Santiago, Xoán, Filipe, Bartolomeu, 15Mateo, Tomé, Santiago o de Alfeo, Simón chamado o Zelota, 16Xudas o de Santiago e Xudas Iscariote, que logo serÃa o traidor.
17E baixando con eles, detÃvose nunha valgada cun bo grupo de discÃpulos e numerosa xente de toda Xudea, de Xerusalén e mais de toda a ribeira de Tiro e Sidón, 18que viñan escoitalo e a que os curase das súas doenzas. Os atormentados por espÃritos inmundos quedaban curados; 19e toda a xente intentaba tocalo, pois del saÃa unha forza que curaba a todos.
Bendicións e maldicións (Mt 5, 1-12)
20Xesús coa mirada posta nos seus discÃpulos dixo:
Ditosos vós os pobres,
porque voso é o Reino de Deus.
21Ditosos os que agora pasades fame,
porque Deus vos fartará.
Ditosos os que agora chorades,
porque riredes.
22Ditosos vós, cando vos aborrezan os homes,
vos expulsen e vos aldraxen,
cando poñan nas listas negras o voso nome
por causa do Fillo do Home:
23Alegrádevos nese dÃa, brincando de gozo,
porque grande será a vosa recompensa no ceo,
pois asà mesmo foi como os pais deles lles fixeron ós profetas.
24Pero, ai de vós, os ricos,
porque xa acadastes a vosa satisfacción!
25Ai de vós, os que agora estades fartos:
xa pasaredes fame!
Ai de vós, os que agora rides:
xa choraredes e xa laiaredes!
26Ai, cando todos falen ben de vós:
o mesmo fixeron os seus pais cos falsos profetas!
Amor ós inimigos (Mt 5, 38-48; 7, 1-2. 12)
27Pero a vós, que me escoitades, dÃgovos: Amade os vosos inimigos, facédelles ben ós que vos odian, 28bendicide ós que vos maldÃn e rogade polos que vos calumnian; 29ó que che zoupe nunha meixela, preséntalle a outra; e ó que che leve o manto, non lle prives de levar tamén a túnica. 30O que che pida, dálle; e ó que che leve o teu, non lle reclames nada. 31Asà que tratade á xente tal como queredes que vos traten a vós.
32Se amades os que vos aman, que facedes de máis? Os pecadores tamén aman a quen os aman a eles. 33E se lles facedes ben ós que vos fan ben, que mérito tedes? Os pecadores fan outro tanto. 34E, se non emprestades máis que cando esperades cobrar, poucas grazas! Os pecadores tamén se emprestan entre eles para cobraren despois outro tanto. 35Vosoutros non; vós amade os vosos inimigos, facede o ben e emprestade sen esperardes nada a cambio. E asà teredes unha gran recompensa e seredes fillos do AltÃsimo, pois El é bo cos malos e desagradecidos. 36Sede compasivos coma o voso Pai é compasivo.
37Non xulguedes, e non vos xulgarán; non condenedes, e non vos condenarán; perdoade, e hanvos perdoar. 38Dade, e darásevos a vós: unha boa medida acugulada, rebordada, apertada seravos botada no voso regazo; pois coa medida que midades hanvos medir a vós.
Comportamento dos discÃpulos (Mt 7, 3-5. 17-20; 12, 33-35; 15, 14)
39E púxolles unha comparanza:
Acaso poderá un cego guiar a outro cego? Non caerán os dous na fochanca? 40Non está o discÃpulo por enriba do mestre; aÃnda que todo discÃpulo que chegue a prepararse ben, será coma o seu mestre. 41Por que reparas no lixo que hai no ollo de teu irmán, e non te decatas da trabe que está no teu propio ollo? 42Como lle poderás dicir a teu irmán: "Irmán, deixa que che quite o lixo que tes no ollo", sen reparar na trabe que tes no teu? Hipócrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo, e logo verás mellor para quitar o lixo do ollo de teu irmán.
43Non hai árbore boa que produza froitos ruÃns, nin tampouco árbore ruÃn que produza froitos bos. 44AsÃ, cada árbore coñécese polos seus froitos. Pois dos toxos non se collen figos, nin das silveiras se vendiman uvas. 45O home bo saca o ben da bondade do seu propio corazón, e o home malo saca o mal da súa maldade, pois do que reborda o corazón fala a boca.
Obras e non palabras (Mt 7, 21. 24-27)
46Por que me chamades Señor, Señor!, e non facedes o que vos eu digo? 47Todo aquel que, achegándose a min, escoita as miñas palabras e as pon en práctica, vouvos dicir a quen se parece: 48Parécese a un home que, ó edificar unha casa, cavou fondo e puxo os alicerces sobre rocha. Cando o rÃo foi por fóra, bateu a enchente contra aquela casa, pero non a puido abanear, porque estaba ben construÃda. 49Pero quen as escoita e non as pon en práctica, é coma aquel home que edificou unha casa sobre terra, sen cimentos: ó romper contra ela o torrente, xa se derrubou e converteuse nunha grande ruÃna.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT