Lucas 7
7
A fe do centurión (Mt 8, 5-13; Xn 4, 46-54)
1Cando lle acabou de falar á xente, entrou en Cafarnaúm. 2HabÃa un centurión que tiña un criado enfermo, a quen estimaba moito e que estaba á morte. 3Como tiña oÃdo falar de Xesús, mandou onda el uns anciáns dos xudeus, para lle rogaren que fose salvar o criado. 4Eles, presentáronse a Xesús e suplicábanlle encarecidamente:
Merece que lle fagas isto, 5pois ama o noso pobo, e el mesmo nos construÃu a sinagoga.
6Xesús foi con eles; mais cando xa estaba preto da casa o centurión mandou uns amigos a dicirlle:
Señor, non te molestes, pois non son digno de que entres baixo o meu teito; 7por iso coidei que non era digno de ir ó teu encontro. Abonda cunha palabra túa, e o meu criado quedará curado. 8Pois eu, aÃnda que son un subordinado, tamén teño homes baixo as miñas ordes, e dÃgolle a este "vai", e vai; a aqueloutro "ven", e vén; e ó meu criado "fai isto", e faino.
9OÃndo aquilo, Xesús ficou abraiado, e virándose dÃxolle á xente que o seguÃa:
Asegúrovos que nin en Israel atopei tanta fe.
10E, ó volveren á casa, os mandados atoparon san o criado.
Resucita ó fillo dunha viúva
11Despois disto foi a unha vila, chamada NaÃn, acompañado dos seus discÃpulos e outra moita xente. 12Cando estaba chegando á entrada da vila, sacaban a enterrar a un morto, fillo único da súa nai, que era viúva; Ãa acompañada por moita xente da vila. 13O vela, o Señor compadeceuse e dÃxolle:
Non chores.
14E achegándose, tocou o cadaleito os que o levaban pararon, e el mandou:
Rapaz, falo contigo: érguete!
15O morto incorporouse e empezou a falar; e Xesús entregoullo á súa nai. 16Todos quedaron impresionados e loaban a Deus, dicindo:
Un gran profeta xurdiu entre nós; Deus visitou o seu pobo.
17E por toda a Xudea e a súa comarca correron estes comentarios.
Pregunta do Bautista e resposta de Xesús (Mt 11, 2-19)
18Os discÃpulos de Xoán informárono de todo isto. Entón Xoán, chamando a dous deles, 19mandounos onda o Señor a lle preguntar:
Es ti o que ten que vir, ou esperaremos por outro?
20Presentáronse, logo, onda el os dous homes e dixeron:
Xoán Bautista mándanos a ti, para preguntarche: "Es ti quen ten que vir, ou esperaremos por outro?".
21Naquela mesma hora curou a moitos de doenzas, padecementos e malos espÃritos, e devolveulles a vista a moitos cegos. 22E logo deulles a resposta:
Ide e contádelle a Xoán o que acabades de ver e oÃr: os cegos ven, os coxos andan, os gafos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e ós pobres estáselles anunciando a Boa Nova. 23E ditoso quen non se escandalice de min.
24O que se foron os mensaxeiros de Xoán, comezou Xesús a falarlle de Xoán á xente:
Que fostes ver no deserto? Unha canivela abaneada polo vento? 25Ou que fostes ver, logo? Un home vestido con roupas finas? Pero os que visten elegantemente e con luxo están nos pazos reais. 26Pois logo, que fostes ver? Un profeta? Si, e asegúrovos que moito máis ca un profeta. 27Este é de quen está escrito:
Olla, mando o meu mensaxeiro diante de ti
para que prepare o camiño ante ti.
28E dÃgovos: aÃnda non naceu de muller ninguén meirande do que Xoán Bautista, aÃnda que o máis pequeno no Reino de Deus é meirande ca el.
29(A xente toda escoitábao, e mesmo os recadadores de impostos recoñecÃan a graza de Deus, facéndose bautizar co bautismo de Xoán. 30En troques os fariseos e mais os xuristas frustraron o plan de Deus ó refugaren o seu bautismo).
31Con quen vos compararei este tipo de xente? A quen se asemellan? 32Semellan eses rapaciños que, sentados nos rueiros, rifan entre eles dicindo:
"Tocamos a frauta e non bailastes
Fixemos o pranto e non chorastes".
33Porque aparece Xoán Bautista, que non come nin bebe, e dicides: "Ten o demo no corpo". 34E aparece o Fillo do Home, que come e bebe, e dicides: "Mira que larpeiro, que bebedor e que amigo de recadadores e pecadores". 35Con todo, a sabedorÃa de Deus quedou ben acreditada por todos aqueles que son fillos dela.
O fariseo e a pecadora (Mc 14, 3-9; Xn 12, 3)
36Un fariseo convidouno a comer; Xesús entrou na casa del e púxose á mesa. 37Unha muller, coñecida como pecadora na vila, sabedora de que estaba alÃ, levou un frasco de alabastro con perfume de mirra, 38botouse por detrás ós pés del chorando, e comezou a regarllos coas bágoas; secáballos cos cabelos da súa cabeza e bicáballos mentres llos unxÃa co perfume.
39Vendo aquilo, o fariseo que o convidara dixo para si:
Se este fose un profeta, coñecerÃa quen é, e que caste de muller é a que o está a tocar, unha pecadora.
40Xesús tomou a palabra e dÃxolle:
Simón, teño algo que che dicir.
El contestou:
Pois dÃo, Mestre.
41Un prestamista tiña dous debedores, un debÃalle cincocentos denarios, e o outro cincuenta. 42Como non tiñan con que lle pagar, perdooulles ós dous. Ora, quen deles o amará máis?
43Respondeulle Simón:
Supoño que aquel a quen máis lle perdoou.
El contestou:
Ben dito.
44E volvéndose cara á muller, dÃxolle a Simón:
Ti ves esta muller? Entrei na túa casa, e non me deches auga para os pés, pero ela regoumos coas súas bágoas e secoumos cos seus cabelos. 45Non me deches o bico, pero ela desde que entrou non parou de me bicar os pés. 46Non me unxiches a cabeza con aceite, pero ela unxiume os pés con perfume. 47Por iso dÃgoche: moitos pecados se lle perdoaron, cando mostra tanto amor; a quen pouco se lle perdoa, pouco amor mostra.
48E dÃxolle a ela:
Os teus pecados están perdoados.
49Entón os demais convidados empezaron a comentar entre eles:
Quen é este, que mesmo pretende perdoar os pecados?
50Pero el dÃxolle á muller:
Salvoute a túa fe, vai en paz.
Currently Selected:
Lucas 7: ABGS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT
Lucas 7
7
A fe do centurión (Mt 8, 5-13; Xn 4, 46-54)
1Cando lle acabou de falar á xente, entrou en Cafarnaúm. 2HabÃa un centurión que tiña un criado enfermo, a quen estimaba moito e que estaba á morte. 3Como tiña oÃdo falar de Xesús, mandou onda el uns anciáns dos xudeus, para lle rogaren que fose salvar o criado. 4Eles, presentáronse a Xesús e suplicábanlle encarecidamente:
Merece que lle fagas isto, 5pois ama o noso pobo, e el mesmo nos construÃu a sinagoga.
6Xesús foi con eles; mais cando xa estaba preto da casa o centurión mandou uns amigos a dicirlle:
Señor, non te molestes, pois non son digno de que entres baixo o meu teito; 7por iso coidei que non era digno de ir ó teu encontro. Abonda cunha palabra túa, e o meu criado quedará curado. 8Pois eu, aÃnda que son un subordinado, tamén teño homes baixo as miñas ordes, e dÃgolle a este "vai", e vai; a aqueloutro "ven", e vén; e ó meu criado "fai isto", e faino.
9OÃndo aquilo, Xesús ficou abraiado, e virándose dÃxolle á xente que o seguÃa:
Asegúrovos que nin en Israel atopei tanta fe.
10E, ó volveren á casa, os mandados atoparon san o criado.
Resucita ó fillo dunha viúva
11Despois disto foi a unha vila, chamada NaÃn, acompañado dos seus discÃpulos e outra moita xente. 12Cando estaba chegando á entrada da vila, sacaban a enterrar a un morto, fillo único da súa nai, que era viúva; Ãa acompañada por moita xente da vila. 13O vela, o Señor compadeceuse e dÃxolle:
Non chores.
14E achegándose, tocou o cadaleito os que o levaban pararon, e el mandou:
Rapaz, falo contigo: érguete!
15O morto incorporouse e empezou a falar; e Xesús entregoullo á súa nai. 16Todos quedaron impresionados e loaban a Deus, dicindo:
Un gran profeta xurdiu entre nós; Deus visitou o seu pobo.
17E por toda a Xudea e a súa comarca correron estes comentarios.
Pregunta do Bautista e resposta de Xesús (Mt 11, 2-19)
18Os discÃpulos de Xoán informárono de todo isto. Entón Xoán, chamando a dous deles, 19mandounos onda o Señor a lle preguntar:
Es ti o que ten que vir, ou esperaremos por outro?
20Presentáronse, logo, onda el os dous homes e dixeron:
Xoán Bautista mándanos a ti, para preguntarche: "Es ti quen ten que vir, ou esperaremos por outro?".
21Naquela mesma hora curou a moitos de doenzas, padecementos e malos espÃritos, e devolveulles a vista a moitos cegos. 22E logo deulles a resposta:
Ide e contádelle a Xoán o que acabades de ver e oÃr: os cegos ven, os coxos andan, os gafos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e ós pobres estáselles anunciando a Boa Nova. 23E ditoso quen non se escandalice de min.
24O que se foron os mensaxeiros de Xoán, comezou Xesús a falarlle de Xoán á xente:
Que fostes ver no deserto? Unha canivela abaneada polo vento? 25Ou que fostes ver, logo? Un home vestido con roupas finas? Pero os que visten elegantemente e con luxo están nos pazos reais. 26Pois logo, que fostes ver? Un profeta? Si, e asegúrovos que moito máis ca un profeta. 27Este é de quen está escrito:
Olla, mando o meu mensaxeiro diante de ti
para que prepare o camiño ante ti.
28E dÃgovos: aÃnda non naceu de muller ninguén meirande do que Xoán Bautista, aÃnda que o máis pequeno no Reino de Deus é meirande ca el.
29(A xente toda escoitábao, e mesmo os recadadores de impostos recoñecÃan a graza de Deus, facéndose bautizar co bautismo de Xoán. 30En troques os fariseos e mais os xuristas frustraron o plan de Deus ó refugaren o seu bautismo).
31Con quen vos compararei este tipo de xente? A quen se asemellan? 32Semellan eses rapaciños que, sentados nos rueiros, rifan entre eles dicindo:
"Tocamos a frauta e non bailastes
Fixemos o pranto e non chorastes".
33Porque aparece Xoán Bautista, que non come nin bebe, e dicides: "Ten o demo no corpo". 34E aparece o Fillo do Home, que come e bebe, e dicides: "Mira que larpeiro, que bebedor e que amigo de recadadores e pecadores". 35Con todo, a sabedorÃa de Deus quedou ben acreditada por todos aqueles que son fillos dela.
O fariseo e a pecadora (Mc 14, 3-9; Xn 12, 3)
36Un fariseo convidouno a comer; Xesús entrou na casa del e púxose á mesa. 37Unha muller, coñecida como pecadora na vila, sabedora de que estaba alÃ, levou un frasco de alabastro con perfume de mirra, 38botouse por detrás ós pés del chorando, e comezou a regarllos coas bágoas; secáballos cos cabelos da súa cabeza e bicáballos mentres llos unxÃa co perfume.
39Vendo aquilo, o fariseo que o convidara dixo para si:
Se este fose un profeta, coñecerÃa quen é, e que caste de muller é a que o está a tocar, unha pecadora.
40Xesús tomou a palabra e dÃxolle:
Simón, teño algo que che dicir.
El contestou:
Pois dÃo, Mestre.
41Un prestamista tiña dous debedores, un debÃalle cincocentos denarios, e o outro cincuenta. 42Como non tiñan con que lle pagar, perdooulles ós dous. Ora, quen deles o amará máis?
43Respondeulle Simón:
Supoño que aquel a quen máis lle perdoou.
El contestou:
Ben dito.
44E volvéndose cara á muller, dÃxolle a Simón:
Ti ves esta muller? Entrei na túa casa, e non me deches auga para os pés, pero ela regoumos coas súas bágoas e secoumos cos seus cabelos. 45Non me deches o bico, pero ela desde que entrou non parou de me bicar os pés. 46Non me unxiches a cabeza con aceite, pero ela unxiume os pés con perfume. 47Por iso dÃgoche: moitos pecados se lle perdoaron, cando mostra tanto amor; a quen pouco se lle perdoa, pouco amor mostra.
48E dÃxolle a ela:
Os teus pecados están perdoados.
49Entón os demais convidados empezaron a comentar entre eles:
Quen é este, que mesmo pretende perdoar os pecados?
50Pero el dÃxolle á muller:
Salvoute a túa fe, vai en paz.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dereitos reservados: SEPT